- Kyprianos Christodoulides Ύστερα ακολούθησε η «θεολογία της σχέσης», που αργότερα ονομάστηκε «συνάφεια» από τους μεταπατέρες της πατερικότητας. Δεν τόλμησαν όμως να γράψουν «συναφειακότητα». Ούτε ονόμασαν τη θεολογία τους «σχεσιολογία». Όπως και να το κάνουμε, το θέλουν δεν το θέλουν, η σχεσιολογία κυριαρχεί στα σύγχρονα θεολογικά μας γράμματα, όθεν και το (κύριο) θέμα που συζητήθηκε στην εν Κολυμπαρίω ψευδοσύνοδο ήταν το : «Σχέσεις της Ορθοδόξου Εκκλησίας προς τον λοιπόν Χριστιανικόν Κόσμο». Ενώ καλά-καλά δεν τα βρίσκουμε στις μεταξύ μας σχέσεις, μας έπιασε η έγνοια για τις σχέσεις μας με τον λοιπό χριστιανικό (σημ. και κατ΄ εξοχήν αιρετικό) κόσμο.
- Robin Edison
Άβυσσος η ψυχή του Ανθρώπου...! Τώρα που γίναμε ιδεολόγοι, μετά την "οντολογία" σειρά της "σχέσης"…, μετά Θεού και Ανθρώπων, επειδή και αυτή δεν ανταποκρίνεται στην ιδεολογία μας.
«Η αξία όλων των κτιστών, συμπεριλαμβανομένου και του ανθρώπου, εξαρτάται από τη σχέση τους με το άκτιστο και ο σκοπός της υπάρξεώς τους φανερώνεται μέσα στην προοπτική του ακτίστου, στην αιώνια προοπτική παραμονής τους στο είναι» https://www.pemptousia.gr/2014/09/78484/
Όλοι οι γλωσσικοί κώδικες -σύμφωνα με τη θεολογία- μπορούν να γίνουν «κλίμακες» που πλησιάζουν τον άνθρωπο προς τον Θεό, μπορούν να γίνουν «δηλωτικές» της αλήθειας, να εκφράσουν το θέλημα του Θεού ή την εμπειρία της αλήθειας.
Ο δημιουργημένος κόσμος ονομάζεται, για να δημιουργηθεί μια σχέση ανάμεσα σε αυτόν και τους ανθρώπους∙ μια σχέση που έχει στόχο την ένωση με τον Θεό και τη θέωση του κόσμου. Αυτό μπορεί να συμβεί, εφόσον ο άνθρωπος προσφέρει πίσω στον Θεό ως δώρο το δώρο που του έδωσε. Μέσα από τις λέξεις, οι άνθρωποι δημιουργούν προσωπικές σχέσεις και βρίσκονται σε κοινωνία τόσο με τους συνανθρώπους του και με τη δημιουργία όσο και με τον ίδιο τον Θεό.
- Kyprianos Christodoulides
Ευχαριστώ τον Ρόμπιν για το σχόλιο. Τούτα τα ολίγα μόνο. Η λέξη «σχέση» παραπέμπει - το περισσότερο - σε ορολογία των Μαθηματικών παρά των Θεολογικών. Η λέξη «κοινωνία» είναι αυτή που αρμόζει στη θεολογική ορολογία. Η σχέση προϋποθέτει ετερότητα, η κοινωνία ταυτότητα. «12 βλέπομεν γὰρ ἄρτι δι’ ἐσόπτρου ἐν αἰνίγματι, τότε δὲ πρόσωπον πρὸς πρόσωπον· ἄρτι γινώσκω ἐκ μέρους, τότε δὲ ἐπιγνώσομαι καθὼς καὶ ἐπεγνώσθην.» (1Κρ. ιγ΄)
- Robin Edison
Να ευχαριστήσω και εγώ με την σειρά μου τον Κυπριανό Χ. για το σχόλιο του. Να επισημάνω εν τάχει, ότι η ποινικοποίηση των όρων δεν βοηθά τον άνθρωπο να πλησιάσει τον Θεό, τουναντίον θα έλεγα, έστω και εάν αυτές μπορούν να γίνουν «δηλωτικές» της αλήθειας, να εκφράσουν το θέλημα του Θεού ή την εμπειρία της αλήθειας.Ας μην κάνουμε το λάθος αδιακρίτως να θεωρήσουμε ότι ο όρος ΣΧΕΣΗ είναι ένα σακί πού μπορούμε να ρίξουμε τα πάντα μέσα. Στον Οικουμενισμό η σχέση είναι προσχηματική, στην ουσία είναι μία σύμβαση πού κάνει ο "κατακερματισμένος" άνθρωπος ενάντια στη ΣΧΕΣΗ του με τον Θεό.
Άλλωστε ο όρος Πατήρ φανερώνει εξ ορισμού τον Υιό και το αντίστροφο ομοίως.
Οι λέξεις, πατρότητα, υιοθεσία, συγγένεια, αδελφός, εξ-άδελφος, τι θα λέγαμε ότι δηλώνουν ;
«Mείζονα ταύτης ἀγάπην οὐδεὶς ἔχει, ἵνα τις τὴν ψυχὴν αὐτοῦ θῇ ὑπὲρ τῶν φίλων αὐτοῦ. ὑμεῖς φίλοι μού ἐστε, ἐὰν ποιῆτε ὅσα ἐγὼ ἐντέλλομαι ὑμῖν. οὐκέτι ὑμᾶς λέγω δούλους, ὅτι ὁ δοῦλος οὐκ οἶδε τί ποιεῖ αὐτοῦ ὁ κύριος· ὑμᾶς δὲ εἴρηκα φίλους, ὅτι πάντα ἃ ἤκουσα παρὰ τοῦ πατρός μου ἐγνώρισα ὑμῖν.»
Ως προς το ερώτημα, είναι τι κοινωνείται και με ποιό τρόπο. Τίθεται όταν έχουμε υποστάσεις (πρόσωπα)...
- Kyprianos Christodoulides
Απάντηση στο Μυστήριο της Αγίας Τριάδος δεν είμαι σε θέση να δώσω, ως προς το τι κοινωνείται και το πώς κοινωνείται. Οι πενιχρές γνώσεις μου δεν φτάνουν έως εκεί, αλλά, επίσης, δεν γνωρίζω ποιος εκ των πατέρων της Εκκλησίας έθεσε ποτέ παρόμοιο ερώτημα.
Ως προς την "ποινικοποίηση των όρων", αρκετό να θυμηθούμε το «ομοούσιος» έναντι του «ομοιούσιος», το «Θεοτόκος» έναντι του «Χριστοτόκος» και το «εν δυσί φύσεσι» έναντι του «εκ δυο φύσεων». Όταν κάποιος διαπράττει το τόλμημα να πει ότι οι "ενδοτριαδικές σχέσεις" (sic) αποτελούν - έστω και τρόπον τινά - αντανάκλαση των σχέσεων μεταξύ των ανθρώπων, τότε, είμαστε κυριολεκτικά για ζουρλομανδύα. Τι είδους ενδοτριαδικές μπορεί να είναι οι σχέσεις, όταν λέμε «εις Θεός, μια η θεότης» ή το «ασυγχύτως, ατρέπτως και αδιαιρέτως» για τα τρία Πρόσωπα της Μιάς θεότητος ; Δέχομαι ότι ανθρώπινα μιλώντας, μπορεί να τεθεί ένα τέτοιο ερώτημα. Όμως, προσκρούει σε αυτό καθ΄ εαυτό το Μυστήριο της Αγίας Τριάδος. Συνεπώς, απορρίπτεται.
- Robin Edison
Το αν έθεσε κάποιος από τους πατέρες της Εκκλησίας παρόμοιο ερώτημα ούτε εγώ γνωρίζω, βέβαια αυτό δεν σημαίνει ότι δεν τέθηκε, αλλά πριν φρονήσουμε τα υψηλά περί του μυστηρίου της Αγίας Τριάδος, ας προσπαθήσουμε να ψηλαφίσουμε τα των ανθρώπων, μιας και χρησιμοποιούμε ανθρώπινο λεκτικό κώδικα κατανοήσεως. Οι όροι είναι δηλωτικοί και έχουν νοηματική απόδοση, η σχέση ως όρος είναι προϋπόθεση, δεν αναιρεί την κοινωνία, ούτε την ενότητα της ταυτότητας της μιας ουσίας. Τώρα οι αναγωγές της ανθρώπινης αντίληψης με λεκτικό κώδικα σε αυτό καθ΄ εαυτό το Μυστήριο της Αγίας Τριάδος, μάλλον άστοχες είναι… και επικίνδυνες.
- Kyprianos Christodoulides
Robin Edison «... οι αναγωγές της ανθρώπινης αντίληψης με λεκτικό κώδικα σε αυτό καθ΄ εαυτό το Μυστήριο της Αγίας Τριάδος» είναι το ευκολότερο και προσιτότερο στους σημερινούς - θεολογικά απροσανατόλιστους - ανθρώπους. Το κοσμικό πνεύμα κυριαρχεί και αυτό διδάσκεται και διαδίδεται από όλα τα προσφερόμενα μέσα - βλέπε τα νέα θρησκευτικά. Ως προς την κοινωνία δε, η λέξη αυτή έχει περιέλθει στο καθημερινό λεξιλόγιο της πολιτικής αγυρτείας. Κοινωνία δηλώνει αυτονόητα σχέση, άρα, ως πλεονάζουσα (η λέξη αυτή) δεν έχει κανένα ρόλο χρήσης ή λόγο ύπαρξης στα θεολογικά και τη νοηματική τους απόδοση.
Τα ανωτέρω εφόσον είχαμε μείνει απαθείς και αδιάφοροι στα «δοκίμια» - πολιτικής και άλλης - «θεολογίας». Δυστυχώς, δεν μείναμε ή τουλάχιστον δεν προσπαθήσαμε να αναιρέσουμε την υποβόλιμη και καταστροφική δράση των έμμισθων γηγενών πρακτόρων της διφυούς παγκοσμιοποίησης.
6 σχόλια:
Aληθεύει αυτό που λέει το πιο κάτω σχόλιο,δηλ.
αληθεύει ότι δεν υπάρχει τέτοιο χωρίο ή τέτοια
απόφαση ;;;
http://www.ksipnistere.com/2016/11/blog-post_9458.html?showComment=1479462267246#c7147854627754625779
Ανώνυμος18 Νοεμβρίου 2016 - 11:44 π.μ.
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΧΩΡΙΌ ΤΗΣ ΚΔ Ή ΑΠΟΦΑΣΗ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΠΟΥ
ΝΑ ΛΕΕΙ ΟΤΙ Ο ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΠΑΝΤΡΕΜΕΝΟΣ.
Και με αυτό, συμπληρώνω, θέλουν να μας πουν ότι δεν αποκλείεται να ήταν. Εις τα υπόψιν, πουθενά στην Καινή Διαθήκη δεν αναφέρεται ότι ο μνήστορ Ιωσήφ τέλεσε στη συνέχεια γάμο με την υπεραγία Θεοτόκο. Μνηστήρας (αρραβωνιασμένος) ήταν και παρέμεινε, δεν έγινε όμως ποτέ νυμφίος (γαμπρός). Οι αντίχριστοι με αυτά ασχολούνται και τις απαντήσεις, που σαφώς υπάρχουν, δεν θέλουν ποτέ να τις ακούσουν, ούτε τους δίνουν την ευκαιρία να ακουστούν.
Δεν έχει νόημα να ασχοληθώ.
Και μερικά σχόλια σχετιζόμενα με τα ανωτέρω, όχι βέβαια με τον γάμο του Ιησού
- Robin Edison Κ.Χ: «Η σχέση δεν προτάσσεται της κοινωνίας.»
R.E: Μα είναι γνωστό ότι η Εκκλησία ευλογεί και τη σχέση του αρραβώνα, πριν από την «εἰς γάμου κοινωνίαν».
- Kyprianos Christodoulides Θα παρομοίαζα τον αρραβώνα σαν κατήχηση και τον γάμο ως υποδοχή, πλέον, των νεονύμφων στο ιερό Μυστήριο του γάμου.
- Robin Edison Την Εὐχὴ Ϛ´ τοῦ Ἰωάννου Δαμασκηνοῦ , πως θα την παρομοίαζες, που μιλάει για... "ἀῤῥαβῶνα τῆς μελλούσης ζωῆς καὶ βασιλείας" ;
- Kyprianos Christodoulides προς Robin Edison. Στην παρούσα ζωή είμαστε ανάξιοι μνηστήρες και αχρείοι γαμπροί. «ἰδὼν δὲ πολλοὺς τῶν Φαρισαίων καὶ Σαδδουκαίων ἐρχομένους ἐπὶ τὸ βάπτισμα αὐτοῦ εἶπεν αὐτοῖς· γεννήματα ἐχιδνῶν, τίς ὑπέδειξεν ὑμῖν φυγεῖν ἀπὸ τῆς μελλούσης ὀργῆς; ποιήσατε οὖν καρπὸν ἄξιον τῆς μετανοίας,»(*) και αυτό προσπαθούμε, να ποιήσωμε καρπόν άξιον μετανοίας «μη μείνωμεν έξω του νυμφώνος Χριστού» κατά την μέλλουσαν ζωή και βασιλείαν.
(*) Στο Κατά Λουκάν γ΄ «7 ῎Ελεγεν οὖν τοῖς ἐκπορευομένοις ὄχλοις βαπτισθῆναι ὑπ᾿ αὐτοῦ· γεννήματα ἐχιδνῶν, τίς ὑπέδειξεν ὑμῖν φυγεῖν ἀπὸ τῆς μελλούσης ὀργῆς; 8 ποιήσατε οὖν καρποὺς ἀξίους τῆς μετανοίας,». Το άλλο είναι από το Μτ. γ΄.
Kyprianos Christodoulides Προσπάθησα να κάνω ενιαίο το άρθρο με την προσθήκη των σχολίων στο κεντρικό θέμα των σχέσεων ανθρώπου και Θεού. Η σχέση δεν προτάσσεται της κοινωνίας. Τα τρία πρόσωπα της Αγίας Τριάδος αλληλοπεριχωρούνται, δεν συνάπτουν σχέση μεταξύ τους, και τούτο (η αλληλοπεριχώρηση) δηλώνει κοινωνία : Ένωση ασύγχυτη, άτρεπτη, αδιαίρετη. Αλλά και κάτι ακόμη. Ο καθηγητής κ. Ματσούκας γράφει (βλέπε παραπομπή 14 στο άρθρο από το «Πεμπτουσία». Δεν γνωρίζω αν μεταφέρει επακριβώς αυτά που γράφει ο αγ. Ιωάννης ο Δαμασκηνός ή τούτο εντάσσεται μέσα σε δικά του σχόλια ή αυτά είναι της αρθρογράφου ) : «Ο πρωταρχικός σχηματισμός του ανθρώπου, λέγεται δημιουργία και όχι γέννηση, γιατί η δημιουργία έγινε από τα χέρια του Θεού, ενώ η γέννηση είναι μια διαδοχική διαδικασία».
Αν είναι όπως μας λέει η αρθρογράφος ή ο κ. Ν. Ματσούκας - αμφιβάλλω αν το γράφει ο αγ. Ιωάννης ο Δαμασκηνός - θα πρέπει να μας απαντήσει - ενδεικτικά - σε αυτά τα τρία :
Πρώτον, εκ της Π. Διαθήκης έχουμε το «3 μετὰ σοῦ ἡ ἀρχὴ ἐν ἡμέρᾳ τῆς δυνάμεώς σου ἐν ταῖς λαμπρότησι τῶν ἁγίων σου· ἐκ γαστρὸς πρὸ ἑωσφόρου ἐγέννησά σε. 4 ὤμοσε Κύριος »(Ψ. 109).
Δεύτερο, εκ της Κ. Διαθήκης είναι το «12 ὅσοι δὲ ἔλαβον αὐτόν, ἔδωκεν αὐτοῖς ἐξουσίαν τέκνα Θεοῦ γενέσθαι, τοῖς πιστεύουσιν εἰς τὸ ὄνομα αὐτοῦ, 13 οἳ οὐκ ἐξ αἱμάτων, οὐδὲ ἐκ θελήματος σαρκὸς, οὐδὲ ἐκ θελήματος ἀνδρὸς, ἀλλ' ἐκ Θεοῦ ἐγεννήθησαν.» (Ιν. α΄).
Και το τρίτο είναι από το Σύμβολο Πίστεως «2. Καὶ εἰς ἕνα Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν, τὸν Υἱὸν τοῦ Θεοῦ τὸν μονογενῆ, τὸν ἐκ τοῦ Πατρὸς γεννηθέντα πρὸ πάντων τῶν αἰώνων· φῶς ἐκ φωτός, Θεὸν ἀληθινὸν ἐκ Θεοῦ ἀληθινοῦ, γεννηθέντα οὐ ποιηθέντα, ὁμοούσιον τῷ Πατρί, δι' οὗ τὰ πάντα ἐγένετο.». Προφανώς, ο αναγνώστης θα αντιλαμβάνεσαι ότι, δι΄ ημάς τους ανθρώπους, βαρύτητα δίνω στο με αριθμό 2 εδάφιο της Κ. Διαθήκης - ὅσοι δὲ ἔλαβον αὐτόν -, επίσης δε, ότι ουδόλως αμφισβητώ την εκ Θεού ποίηση (αν θέλετε δημιουργία) ημών. Ο άγιος Θεός "μας παρήγαγε" ἐκ τοῦ μὴ ὄντος εἰς τὸ εἶναι, όμως, πρέπει να γεννηθούμε εκ δευτέρου - ερώτημα που υπέβαλλε ο Νικόδημος και - η απάντηση δόθηκε.
Η εκ δευτέρου γέννηση είναι κι αυτή ἐξ ὕδατος καὶ Πνεύματος, όμως εδώ, όπως γράφει ο αγ. Συμεών ο Νέος θεολόγος, αυτό γίνεται με τα δάκρυα της Μετανοίας. Το Πνεύμα το άγιον ὑπερεντυγχάνει ημίν την νοερή προσευχή. «26 Ὡσαύτως δὲ καὶ τὸ Πνεῦμα συναντιλαμβάνεται ταῖς ἀσθενείαις ἡμῶν· τὸ γὰρ τί προσευξώμεθα καθ' ὃ δεῖ οὐκ οἴδαμεν, ἀλλ' αὐτὸ τὸ Πνεῦμα ὑπερεντυγχάνει ὑπὲρ ἡμῶν στεναγμοῖς ἀλαλήτοις· ».(Ρμ. η΄).
Ανόητο και άκρως αθεολόγητο, θα ήταν να γράψω ότι πρέπει να κάνουμε σχέση με το άγιον Πνεύμα.
Δηλαδή λέτε ορθοδόξως ότι είναι Δόγμα της Εκκλησίας ότι ο Ιησούς Χριστός
ήταν άγαμος (παρ' όλο που δεν αναφέρεται στην ΚΔ,ούτε σε απόφαση Οικ.
Συν.) Και η νέα ερώτηση :
Μπορεί το Δόγμα αυτό,που δεν αναφέρετει στην ΚΔ,ούτε σε απόφαση Οικ.Συν,
ν' ανατραπεί,να καταργηθεί από μέλλουσα Οικ.Συν.,που δεν θα είναι ληστρική ;;;
Οι σοφοί πατέρες της Εκκλησίας δεν ασχολήθηκαν με ανοησίες. Ποτέ δεν τέθηκε, ούτε καν σαν απορία, τέτοιας φύσεως ερώτημα περί γάμου του Κυρίου. Σήμερα, όμως, όπου κυριαρχούν οι βρικόλακες των Σιωνιστών όλα να τα περιμένει κανείς και μάλιστα τώρα, όπου πλησιάζουν Χριστούγεννα. Κάθε Πάσχα και Χριστούγεννα όλο και κάτι ανακαλύπτουν.
Ο Κύριος είναι ο Νυμφίος της Εκκλησίας και αυτό τον γάμο συνήψε. Άλλος δεν υπάρχει.
Δημοσίευση σχολίου