Θά μπορούσαν νά λεχθούν περισσότερα. Βρίσκονται κατατεθειμένα γραπτώς καί προφορικώς σέ αυτό εδώ τό ιστολόγιο. Φρονώ, νά ειπώθηκαν τά κρισιμότερα καί ουσιωδέστερα, στήν ευκαιρία αυτή μέ τόν Δημοσιογράφο κ. Μάκη Βραχιολίδη. Παρέλειψα, πάντως, νά αναφερθώ στόν εισαγωγικό πρόλογο τής ηθοποιού Πέγκυ Ζούνη : «Τό παιχνίδι τής ζωής μέ τόν θάνατο είναι εις βάρος τής πρώτης. Μέ τήν δωρεά οργάνων η ζωή κερδίζει τόν θάνατο» ! Πάντως, γράφω τώρα εδώ, καί μέ τήν δωρεά τών οργάνων ο θάνατος είναι πάντα παρών. Καί ο πρώτος καί ο δεύτερος !
Η νίκη τής Ζωής κατά τού θανάτου συμβαίνει μόνο μέ τό «Χριστὸς ἀνέστη ἐκ νεκρῶν, θανάτῳ θάνατον πατήσας» καί ουδέποτε μέ τόν θάνατο (επί τής χειρουργικής κλίνης) ενός δωρητή οργάνων. «Μετάγγιση» θανάτου γίνεται μέ τίς μεταμοσχεύσεις καί όχι μετάδοση ζωής. Αμφότεροι, δότης καί λήπτης, κοινωνούν τού δευτέρου θανάτου, όπως μάς πληροφορεί η Ιερά Αποκάλυψις : «14 καὶ ὁ θάνατος καὶ ὁ ᾅδης ἐβλήθησαν εἰς τὴν λίμνην τοῦ πυρός· οὗτος ὁ θάνατος ὁ δεύτερός ἐστιν. 15 καὶ εἴ τις οὐχ εὑρέθη ἐν τῇ βίβλῳ τῆς ζωῆς γεγραμμένος, ἐβλήθη εἰς τὴν λίμνην τοῦ πυρός.» (Απ. κ΄).
4 σχόλια:
κ. Κυπριανέ,ας χρησιμοποιείτε αυτό το παντονικό μονοτονικό.Ήδη βασικά το χρησιμοποιείτε σε μερικά κείμενα και τίτλους :
===============================================
Σημειώνεται πάντα ο τόνος μονοσύλλαβων και
πολυσύλλαβων λέξεων,με μοναδικό τονικό σημάδι.
Κατ' έξαιρεση δεν σημειώνεται :
1) στά «που,πως»,όταν μέ τό ισχύον δέν σημειώνεται
2) στο άρθρο «τις»
3) στίς αόριστες αντωνυμίες «τις,τι».
4) στά εγκλιτικά «μου,σου,του» που είναι πρίν από
λέξη που έχει υποστεί αφαίρεση,όταν υπάρχει σύγχυση
στη ανάγνωση μέ τις προσωπικές αντωνυμίες «μού,σού,τού»,
καί πρός άρση αυτής τής σύγχυσης,π.χ άλλο τό
«η μάνα μου είπε»,καί άλλο τό «η μάνα μού 'πε».
Όταν μιά λέξη έχει δύο τόνους,σημειώνονται καί οι δύο,
ακόμα καί αν ακολουθεί λέξη που έχει υποστεί αφαίρεση,
πχ. άνθρωπό 'χω.
ΤΟ ΒΕΛΤΙΩΣΑ :
=============
Προτιμώ τό πιο κάτω καί πιο απλό καί ευανάγνωστο
παντονικό-μονοτονικό. Παραθέτω τούς κανόνες του :
Σημειώνεται πάντα ο τόνος μονοσύλλαβων και
πολυσύλλαβων λέξεων,με μοναδικό τονικό σημάδι.
Κατ' έξαιρεση δεν σημειώνεται :
1) στά «που,πως»,όταν μέ τό ισχύον δέν σημειώνεται
2) στο άρθρο «τις»
3) στίς αόριστες αντωνυμίες «τις,τι».
4) στις μονοσύλλαβες που η συλλαβή τους είναι
μή διαλυμένη καταχρηστική δίφθογγος,π.χ. «ποιον»,
άλλο είναι το δισύλλαβο πια «ποιόν»
5) στά εγκλιτικά «μου,σου,του» που είναι πρίν από
λέξη που έχει υποστεί αφαίρεση,όταν υπάρχει σύγχυση
στη ανάγνωση μέ τις προσωπικές αντωνυμίες «μού,σού,τού»,
καί πρός άρση αυτής τής σύγχυσης,π.χ άλλο τό
«η μάνα μου είπε»,καί άλλο τό «η μάνα μού 'πε».
Κύριε Θωμά Ακρωτηριανάκη,
Σάς ευχαριστώ γιά τίς φιλολογικά χρήσιμες επισημάνσεις σας, που βοηθούν τίς δικές μου κάτισχνες φιλολογικές ( : ορθογραφικές, συντακτικές καί άλλες) γνώσεις.
Για νά δείξω ότι τό παντονικό μονοτονικό είναι πιο ευανάγωστο,παραθέτω
τό Σύμβολον τής Πίστεως γραμμένο μέ τό παντονικό μονοτονικό :
Πιστεύω εις ένα Θεόν,Πατέρα παντοκράτορα ,ποιητήν
ουρανού καί γής,ορατών τε πάντων καί αοράτων.
Καί εις ένα Κύριον Ιησούν Χριστόν,τόν υιόν τού Θεού
τόν μονογενή,τόν εκ τού Πατρός γεννηθέντα πρό πάντων
τών αιώνων(άνω τελεία)
φώς εκ φωτός,Θεόν αληθινόν εκ Θεού αληθινού γεννηθέντα,
ου ποιηθέντα,ομοούσιον τώ Πατρί,δι' ού τά πάντα εγένετο.
Τόν δι' ημάς τούς ανθρώπους καί διά τήν ημετέρα σωτηρίαν
κατελθόντα εκ τών ουρανών καί σαρκωθέντα εκ Πνεύματος
Αγίου καί Μαρίας τής Παρθένου καί ενανθρωπήσαντα.
Σταυρωθέντα τε υπέρ ημών επί Ποντίου Πιλάτου,καί παθόντα,
καί ταφέντα.
Καί αναστάντα τή τρίτη ημέρα κατά τάς Γραφάς.
Καί ανελθόντα εις τούς ουρανούς καί καθεζόμενον εκ δεξιών
τού Πατρός.
Καί πάλιν ερχόμενον μετά δόξης κρίναι ζώντας καί νεκρόυς
(άνω τελεία) ού τής βασιλείας ουκ έσται τέλος.
Καί εις τό Πνεύμα τό Άγιον,τό κύριον,τό ζωοποιών,τό εκ τού
Πατρός εκπορευόμενον,τό σύν Πατρί καί Υιώ συμπροσκυνούμενον
καί συνδοξαζόμενον,τό λαλήσαν διά τών προφητών.
Εις μίαν,αγίαν,καθολικήν αποστολικήν Εκκλησίαν.
Ομολογώ έν βάπτισμα εις άφεσιν αμαρτιών.
Προσδοκώ ανάστασιν νεκρών.
Καί ζωήν τού μέλλοντος αιώνος.(Αμήν)
Δημοσίευση σχολίου