Θα παρακαλούσα τον αναγνώστη να διαβάσει την κύρια ανάρτηση στο σύνδεσμο που ακολουθεί :
http://oimos-athina.blogspot.com/2011/11/blog-post_29.htmlκαι κατόπιν, θα παρακαλούσα, πάλι, όποιος γνωρίζει περισσότερες πληροφορίες ως προς τη θεολογική διάσταση του ζητήματος, νά μάς τίς δώσει. Και δη αυτού :
«Κατά την λειτουργική ευχή "...και καλήν απολογίαν την επί του φοβερού βήματος του Χριστού αιτησόμεθα", η καλή απολογία αιτείται από τον Κύριο γιατί κατά την διδασκαλία της Εκκλησίας η επί του φοβερού βήματος του Χριστού παρουσία της ψυχής γίνεται τρίς, την 3η, 9η καί 40ή ημέρα μετά την κοίμηση οπότε η ψυχή κατατάσσεται προσωρινά. H οριστική κατάταξη θα γίνει κατά την Δευτέρα του Χριστού παρουσία». Η δική μου προσπάθεια ήταν αυτή που ακολουθεί :
«Κατά την λειτουργική ευχή "...και καλήν απολογίαν την επί του φοβερού βήματος του Χριστού αιτησόμεθα", η καλή απολογία αιτείται από τον Κύριο γιατί κατά την διδασκαλία της Εκκλησίας η επί του φοβερού βήματος του Χριστού παρουσία της ψυχής γίνεται τρίς, την 3η, 9η καί 40ή ημέρα μετά την κοίμηση οπότε η ψυχή κατατάσσεται προσωρινά. H οριστική κατάταξη θα γίνει κατά την Δευτέρα του Χριστού παρουσία». Η δική μου προσπάθεια ήταν αυτή που ακολουθεί :
Διαβάσαμε ότι : "Για τον κάθε έναν μας το τέλος του κόσμου τούτου έρχεται με την κοίμισή του. Εκεί μόνοι μας απέναντι στον Θεό θα δώσουμε λόγο για τα αμαρτήματά μας, για τις καλές μας πράξεις".
Και ερωτώ : Δηλαδή, αν κατάλαβα καλά, με την κοίμησή μας «εκεί μόνοι απέναντι στο Θεό (δίνουμε) θα δώσουμε λόγο για τα αμαρτήματά μας»; Η καλή ή η κακή απολογία τότε δίδεται; Δεν θα δοθεί κατά την τελική και τελεσίδικη Δευτέρα Παρουσία όπου ζώντες και νεκροί θα κριθούν; Εκτός αν υποθέσουμε, βάσει των γραφομένων σας, ότι η Δευτέρα Παρουσία συμβαίνει και ως δευτέρα παρουσία - για να αποφεύγονται τα εντός εισαγωγικών.
Πάλι όμως παραμένει σε εκκρεμότητα αυτό το «κρίναι ζώντας και νεκρούς». Οι ζώντες που θα κριθούν κατά την Δευτέρα Παρουσία, θα κριθούν για τη ζωή, που εκείνη τη στιγμή θα ζουν ; και η στιγμή εκείνη, είναι διαφορετική της στιγμής του κοιμηθέντος, κατά την δική του - ας την πούμε - δευτέρα παρουσία ; Άν σωστά σας εννοώ.
Υπάρχει όμως και ακόμη ένα μεγαλύτερο κενό φύσεως ερωτηματικής. Είναι αυτό της διάμεσης κατάστασης στην οποία βρίσκονται οι ψυχές όλων των κοιμηθέντων. Τι γίνεται με αυτές; Έχουν τελεσίδικα κριθεί κατά την κοίμησή τους, δίδοντας λόγο για τα πραχθέντα του βίου τους;
Δεν συνεχίζω. Ζητώ συγγνώμη αν σας κούρασα ή σας προ(σ)καλώ (σε) επί πλέον πνευματική κόπωση στο, κατά τα άλλα, αναπαυτικό της αγωνιζομένης ψυχής μικρό σας ανάγνωσμα.
Η απάντηση ήταν η εξής :
«Aδελφέ συγνώμην αλλά δεν είχα δεί το σχόλιο και ως εκ τούτου απαντώ εκπροθέσμως.
Το κείμενο είναι αγνώστου γέροντος που απέστειλε στον φίλο μου (...) που έχει το (...) ιστολόγιο από το οποίο το πήρα.
Όμως εφ΄όσον θέτεις τα ερωτήματα στο ταπεινό μου ιστολόγιο θα προσπαθήσω να απαντήσω.
Κατά την λειτουργική ευχή "...και καλήν απολογίαν την επί του φοβερού βήματος του Χριστού αιτησόμεθα" η καλή απολογία αιτείται από τον Κύριο γιατί κατά την διδασκαλία της Εκκλησίας η επί του φοβερού βήματος του Χριστού παρουσία της ψυχής γίνεται τρίς, την 3η, 9η καί 40ή ημέρα μετά την κοίμηση οπότε η ψυχή κατατάσσεται προσωρινά. H οριστική κατάταξη θα γίνει κατά την Δευτέρα του Χριστού παρουσία.
Ο γέροντας όμως αναφέρεται στις τρείς πρώτες μετά την κοίμηση παραστάσεις, επί του φοβερού βήματος του Κυρίου, όπου πράγματι η ψυχή μόνη δίδει την απολογίαν της ενώπιόν Του.
Ο αγ. γέρων Πορφύριος το είχε διατυπώσει πρώτος όταν τον ρώτησαν για την Δευτέρα Παρουσία λέγοντας ότι "η Δευτέρα Παρουσία για τον κάθε άνθρωπο είναι η ημέρα του θανάτου του".
Τώρα κατά την Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου μας ζώντες και νεκροί θα κριθούν γιά την ζωή που έζησαν (οι ζώντες μέχρι τότε, οι νεκροί μέχρι την κοίμησή τους) όσο γιά την τελεσίδικη κρίση μόνον ο Κύριος οίδεν, πάντως οι προσευχές τα μνημόσυνα και κυρίως τα σαρανταλείτουργα παίζουν σπουδαίο και μερικές φορές καταλυτικό ρόλο για την σωτηρία μιάς ψυχής.
Ελπίζω να κάλυψα κάπως τα ερωτήματά σου.»
Και το τέλος :
Κάπως, ναι, ωστόσο υπάρχει και αυτό :
«Επειδή δε ενταύθα ο λόγος περί Μνημοσυνών είναι, σημειούμεν, ότι, τα μεν τρίτα οπού γίνονται εις τους κεκοιμημένους αδελφούς, δηλούσι κατά τον Θεσσαλονίκης ιερόν Συμεών, ότι ο κοιμηθείς αδελφός υπό της αγίας Τριάδος εξ αρχής συνετέθη. Τα δε έννατα των κεκοιμημένων σημαίνουσιν, ότι ο διαλυθείς εις τα εξ ων συνετέθη, έχει να συγκαταριθμηθή με τα εννέα άυλα τάγματα των Αγγέλων, ως άυλος και αυτός. Τα δε τεσσαρακοστά δηλούσιν, ότι, εν τη μελλούση αναστάσει συντεθείς πάλιν κατά τρόπον υψηλότερον, έχει και αυτός να αναληφθή ως ο Κύριος, και αρπαγείς εν νεφέλαις, να υπαντήση τω Κριτή. Ταύτας τας τρεις καταστάσεις του ανθρώπου σημαίνουσι και τα τρίμηνα και εξάμηνα, και εννεάμηνα, και απλώς ειπείν, υπέρ καθαρισμού του αποθανόντος ταύτα τελούνται, και εξαιρέτως τα τεσσαρακοστά, ως τούτο δηλούται από το παράδειγμα του Κυρίου μας, όστις και εις τας τρεις γεννήσεις αυτού τρεις ολόκληρους Τεσσαρακοστάς εφύλαξεν, εν εαυτώ τυπών τον ημέτερον βίον. Γενέθλιος γαρ ημέρα και ο εκάστου θάνατος ονομάζεται, κατά τον να' της εν Λαοδικεία. Αι δε Αποστολικαί Διαταγαί (βιβλ. η, κεφ. μβ') λέγουσιν, ότι τα μεν τρίτα γίνονται δια τον τριημέρως εγερθέντα Χριστόν, τα δε έννατα εις ενθύμησιν ζώντων και τεθνεώτων, τα δε τεσσαρακοστά, κατά τον παλαιόν τύπον. Ούτω γαρ και Μωυσήν ο λαός επένθησεν. Τινές δε λέγουν ότι τα μεν τρίτα γίνονται εις καθαρισμόν του τριμερούς της ψυχής, τα δε έννατα εις καθαρισμόν των πέντε του σώματος αισθήσεων και του γονίμου φυσικού, και μεταβατικού, τα δε τεσσαρακοστά εις καθαρισμόν των εν τω σώματι τεσσάρων στοιχείων, από τα οποία καθ' ένα υπηρέτησεν εις την παράβασιν των δέκα εντολών, τετράκις δε τα δέκα, κάμνουν τεσσαράκοντα». (Πηδάλιον, Εν Αθήναις 1886, σελ. 221)
Και ερωτώ : Δηλαδή, αν κατάλαβα καλά, με την κοίμησή μας «εκεί μόνοι απέναντι στο Θεό (δίνουμε) θα δώσουμε λόγο για τα αμαρτήματά μας»; Η καλή ή η κακή απολογία τότε δίδεται; Δεν θα δοθεί κατά την τελική και τελεσίδικη Δευτέρα Παρουσία όπου ζώντες και νεκροί θα κριθούν; Εκτός αν υποθέσουμε, βάσει των γραφομένων σας, ότι η Δευτέρα Παρουσία συμβαίνει και ως δευτέρα παρουσία - για να αποφεύγονται τα εντός εισαγωγικών.
Πάλι όμως παραμένει σε εκκρεμότητα αυτό το «κρίναι ζώντας και νεκρούς». Οι ζώντες που θα κριθούν κατά την Δευτέρα Παρουσία, θα κριθούν για τη ζωή, που εκείνη τη στιγμή θα ζουν ; και η στιγμή εκείνη, είναι διαφορετική της στιγμής του κοιμηθέντος, κατά την δική του - ας την πούμε - δευτέρα παρουσία ; Άν σωστά σας εννοώ.
Υπάρχει όμως και ακόμη ένα μεγαλύτερο κενό φύσεως ερωτηματικής. Είναι αυτό της διάμεσης κατάστασης στην οποία βρίσκονται οι ψυχές όλων των κοιμηθέντων. Τι γίνεται με αυτές; Έχουν τελεσίδικα κριθεί κατά την κοίμησή τους, δίδοντας λόγο για τα πραχθέντα του βίου τους;
Δεν συνεχίζω. Ζητώ συγγνώμη αν σας κούρασα ή σας προ(σ)καλώ (σε) επί πλέον πνευματική κόπωση στο, κατά τα άλλα, αναπαυτικό της αγωνιζομένης ψυχής μικρό σας ανάγνωσμα.
Η απάντηση ήταν η εξής :
«Aδελφέ συγνώμην αλλά δεν είχα δεί το σχόλιο και ως εκ τούτου απαντώ εκπροθέσμως.
Το κείμενο είναι αγνώστου γέροντος που απέστειλε στον φίλο μου (...) που έχει το (...) ιστολόγιο από το οποίο το πήρα.
Όμως εφ΄όσον θέτεις τα ερωτήματα στο ταπεινό μου ιστολόγιο θα προσπαθήσω να απαντήσω.
Κατά την λειτουργική ευχή "...και καλήν απολογίαν την επί του φοβερού βήματος του Χριστού αιτησόμεθα" η καλή απολογία αιτείται από τον Κύριο γιατί κατά την διδασκαλία της Εκκλησίας η επί του φοβερού βήματος του Χριστού παρουσία της ψυχής γίνεται τρίς, την 3η, 9η καί 40ή ημέρα μετά την κοίμηση οπότε η ψυχή κατατάσσεται προσωρινά. H οριστική κατάταξη θα γίνει κατά την Δευτέρα του Χριστού παρουσία.
Ο γέροντας όμως αναφέρεται στις τρείς πρώτες μετά την κοίμηση παραστάσεις, επί του φοβερού βήματος του Κυρίου, όπου πράγματι η ψυχή μόνη δίδει την απολογίαν της ενώπιόν Του.
Ο αγ. γέρων Πορφύριος το είχε διατυπώσει πρώτος όταν τον ρώτησαν για την Δευτέρα Παρουσία λέγοντας ότι "η Δευτέρα Παρουσία για τον κάθε άνθρωπο είναι η ημέρα του θανάτου του".
Τώρα κατά την Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου μας ζώντες και νεκροί θα κριθούν γιά την ζωή που έζησαν (οι ζώντες μέχρι τότε, οι νεκροί μέχρι την κοίμησή τους) όσο γιά την τελεσίδικη κρίση μόνον ο Κύριος οίδεν, πάντως οι προσευχές τα μνημόσυνα και κυρίως τα σαρανταλείτουργα παίζουν σπουδαίο και μερικές φορές καταλυτικό ρόλο για την σωτηρία μιάς ψυχής.
Ελπίζω να κάλυψα κάπως τα ερωτήματά σου.»
Και το τέλος :
Κάπως, ναι, ωστόσο υπάρχει και αυτό :
«Επειδή δε ενταύθα ο λόγος περί Μνημοσυνών είναι, σημειούμεν, ότι, τα μεν τρίτα οπού γίνονται εις τους κεκοιμημένους αδελφούς, δηλούσι κατά τον Θεσσαλονίκης ιερόν Συμεών, ότι ο κοιμηθείς αδελφός υπό της αγίας Τριάδος εξ αρχής συνετέθη. Τα δε έννατα των κεκοιμημένων σημαίνουσιν, ότι ο διαλυθείς εις τα εξ ων συνετέθη, έχει να συγκαταριθμηθή με τα εννέα άυλα τάγματα των Αγγέλων, ως άυλος και αυτός. Τα δε τεσσαρακοστά δηλούσιν, ότι, εν τη μελλούση αναστάσει συντεθείς πάλιν κατά τρόπον υψηλότερον, έχει και αυτός να αναληφθή ως ο Κύριος, και αρπαγείς εν νεφέλαις, να υπαντήση τω Κριτή. Ταύτας τας τρεις καταστάσεις του ανθρώπου σημαίνουσι και τα τρίμηνα και εξάμηνα, και εννεάμηνα, και απλώς ειπείν, υπέρ καθαρισμού του αποθανόντος ταύτα τελούνται, και εξαιρέτως τα τεσσαρακοστά, ως τούτο δηλούται από το παράδειγμα του Κυρίου μας, όστις και εις τας τρεις γεννήσεις αυτού τρεις ολόκληρους Τεσσαρακοστάς εφύλαξεν, εν εαυτώ τυπών τον ημέτερον βίον. Γενέθλιος γαρ ημέρα και ο εκάστου θάνατος ονομάζεται, κατά τον να' της εν Λαοδικεία. Αι δε Αποστολικαί Διαταγαί (βιβλ. η, κεφ. μβ') λέγουσιν, ότι τα μεν τρίτα γίνονται δια τον τριημέρως εγερθέντα Χριστόν, τα δε έννατα εις ενθύμησιν ζώντων και τεθνεώτων, τα δε τεσσαρακοστά, κατά τον παλαιόν τύπον. Ούτω γαρ και Μωυσήν ο λαός επένθησεν. Τινές δε λέγουν ότι τα μεν τρίτα γίνονται εις καθαρισμόν του τριμερούς της ψυχής, τα δε έννατα εις καθαρισμόν των πέντε του σώματος αισθήσεων και του γονίμου φυσικού, και μεταβατικού, τα δε τεσσαρακοστά εις καθαρισμόν των εν τω σώματι τεσσάρων στοιχείων, από τα οποία καθ' ένα υπηρέτησεν εις την παράβασιν των δέκα εντολών, τετράκις δε τα δέκα, κάμνουν τεσσαράκοντα». (Πηδάλιον, Εν Αθήναις 1886, σελ. 221)
Αυτά μεν για τα Μνημόσυνα, τα τρίτα, τα έννατα και τα τεσσαρακοστά, της ψυχής του κοιμηθέντος. Όσον δε για την "καλήν απολογία" και ότι αυτή γίνεται τρις, πάλι κατά τα τρίτα, τα έννατα και τα τεσσαρακοστά Μνημόσυνα, δεν το γνωρίζω. Θα ήταν χρήσιμο να μου το υποδείξετε.
Υστερόγραφο
Τά σχόλια τής πρώτης Δημοσίευσης εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου