Ο σύνδεσμος στο τέλος του άρθρου (*) παραπέμπει σε εργασία της κας.Βίκυ Γιωτσίδη, κλινικής Ψυχολόγου (MSc) όπου και προτάσσεται το εξής : "Απαγορεύεται ρητά η αντιγραφή ή αναπαραγωγή μέρους ή ολόκληρου του κειμένου χωρίς την προηγούμενη έγγραφη εξουσιοδότηση από την συγγραφέα.Οι παραβάτες θα υποπίπτουν στις διατάξεις του νόμου περί πνευματικής ιδιοκτησίας". Επικοινώνησα δυο φορές με την κα.Γιωτσίδη, αλλά στα ημέηλ μηνύματα δεν υπήρξε απάντηση. Αν,εν τω μεταξύ, καταστεί εφικτή η επικοινωνία μαζί της και μου ζητήσει να αποσύρω την ανάρτηση, θα το κάνω. Σημειώστε ακόμη ότι σε περιληπτική μορφή το άρθρο αυτό κατατέθηκε σαν σχόλιο σε άλλο μπλογκ. Αλλά δεν αναρτήθηκε λόγω μη υπάρχουσας γραπτής εξουσιοδότησης εκ μέρους της κας Γιωτσίδη. Ο παρατηρητικός μπλόγκερ θέλοντας να μη βρεθεί κατηγορούμενος για κλοπή πνευματικής ιδιοκτησίας αγνόησε το σχόλιο που του έστειλα.Αλλά ο ίδιος, αγνοώντας πλήρως τα πνευματικά δικαιώματα, ανάρτησε στο ιστολόγιο που επιμελείται μια βραβευμένη φωτογραφία και ούτε καν καταδέχθηκε να αναφέρει έστω το όνομα του φωτογράφου.
Στην εποχή μας είναι πολύ διαδεδομένα τα λεγόμενα ακραία σπορ (extreme sports). Άνθρωποι πηδούν από μεγάλο ύψος και μετά, αφού νοιώσουν την αδρεναλίνη στο "φουλ", ανοίγουν το αλεξίπτωτο. Άλλοι βουτάνε στα βαθιά νερά με μιαν ανάσα, με μποφόρ κλπ. και μετά αρχίζουν να ανεβαίνουν. Πολλοί είναι ακόμη εκείνοι που προτιμούν τις υψηλές ταχύτητες.
Τέλος πάντων,υπάρχουν πολλοί τρόποι για να κάνουν τον άνθρωπο να φτάσει στα όρια και να αισθανθεί "το σημείο" μετά από το οποίο παύει, φυσικά, κάθε αίσθηση και ο τολμητίας φεύγει χωρίς να μας πει "πως αισθάνθηκε". Αυτό το περίεργο φαινόμενο, να διακινδυνεύει ο άνθρωπος τη σωματική του ακεραιότητα, αλλά ακόμη κι αυτή την ίδια του τη ζωή, δεν είναι ανεξήγητο. Ειδικά μάλιστα στην εποχή που ζούμε, όπου κυριαρχεί το σύνθημα ότι πρέπει το σώμα μας (ίσως -και- όσο αυτό έχει ψυχή) να απολαμβάνει κάθε ηδονή στην όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ένταση. Όπως αυτή του "λίγο πριν απ΄ το θάνατο".
Στο παρελθόν υπήρχαν αυτά τα φαινόμενα. Πίστευαν, για παράδειγμα, ότι ο απαγχονισμός είναι "θάνατος γλυκός" - λόγω των παρατηρούμενων ευρημάτων επί των απαγχονισμένων - και πολλοί επιχειρούσαν να γευθούν αυτή την ηδονή οδηγούμενοι πολύ συχνά στο θάνατο. Αλλά και σήμερα, όπου η πρόοδος μας έχει κατακτήσει, είχαμε ένα παρόμοιο κρούσμα. Πληροφορηθήκαμε ένα τέτοιο θάνατο από τα μέσα της ενημέρωσης. Ο ατυχήσας ηδονοθήρας (ήταν ο ηθοποιός David Carradine) δεν υπολόγισε καλά "το όριο" μεταξύ οργασμού και πνιγμού, με αποτέλεσμα να βρεθεί κρεμασμένος. Δυστυχώς, η τέχνη, η φιλοσοφία και ο κινηματογράφος, έχασαν έναν μεγάλο μύστη της ακραίας ηδονής δια της μεθόδου της αυτοϊκανοποίησης.
Αυτό βέβαια δεν μπορούμε να το εντάξουμε στα extreme sports. Υπάρχει όμως ένα κοινό σημείο ανάμεσα στους ρέκτες "των ορίων" και της ερωτικής "επιθανάτιας" αυτοϊκανοποίησης και αυτό είναι η αίσθηση της υπέρτατης ηδονής. Όλα ξεκινούν από κάπου. Η αρχή είναι εδώ ο μεγάλος Φρόιντ, που μας έμαθε ότι όλα πηγάζουνε από την "αρχή της ηδονής". Ο άνθρωπος είναι προϊόν ηδονής, αυτή τον κατευθύνει και άρα τα μυστικά της ζωής αρχίζουν να μας αποκαλύπτονται. Διαβάστε λοιπόν τα παρακάτω, είναι αυτά που μας γράφει η κα. Βίκυ Γιωτσίδη, για να μην θεωρηθούν αυτά που λέω δικές μου επινοήσεις:
"Ο Φρόιντ, πάντως, διατηρεί μέχρι το τέλος του έργου του την έννοια των ενορμήσεων θανάτου αφενός μεν γιατί αποτελούν προϊόν μιας θεωρητικής επιταγής (σ.σ. η θεωρητική επιταγή, πάντα κατά τον Φρόιντ, είναι ότι τα άψυχα προηγούνται των εμψύχων) αφετέρου δε γιατί μόνο μέσω αυτών μπορεί να εξηγήσει ορισμένα φαινόμενα που εμφανίζονται στην κλινική πρακτική και στην ψυχοπαθολογία. Αναφέρεται, συγκεκριμένα, στις εκδηλώσεις του μαζοχισμού, στον καταναγκασμό της επανάληψης παλαιότερων δυσάρεστων βιωμάτων και στην αρνητική θεραπευτική αντίδραση κατά την οποία ο ασθενής αντιστέκεται στη θεραπευτική αλλαγή και προσκολλάται σε δυσλειτουργικές συμπεριφορές και σε οδυνηρές καταστάσεις. Στη βάση αυτών των φαινομένων, όπως υποστηρίζει ο Φρόιντ (1937): «δεν μπορούμε να υιοθετήσουμε την πεποίθηση ότι η ψυχική λειτουργία κυριαρχείται αποκλειστικά από την τάση προς ευχαρίστηση. Αυτά τα φαινόμενα υποδεικνύουν, κατά κάποιο τρόπο, ότι δεν μπορεί να παραγνωρισθεί η παρουσία μέσα στην ψυχική ζωή μιας δύναμης που ονομάζουμε, σύμφωνα με τους σκοπούς της, επιθετική ενόρμηση ή ενόρμηση καταστροφής, και η οποία θεωρούμε ότι προέρχεται από την πρωταρχική ενόρμηση θανάτου της έμψυχης ύλης»" (σ.σ έντονη γραφή από τον γράφοντα).
Αυτά γράφει ο Φρόιντ και με αυτά,τις ενορμήσεις θανάτου, εφορμούν για την κατάκτηση των ορίων οι λάτρεις των ακραίων σπορ. Επιθυμούν να βιώσουν σε υπερθετικό βαθμό την ηδονή με κίνδυνο αυτής της ίδιας τους της ζωής, για να καταλήξουν, όπως συχνά συμβαίνει, στο θάνατο. Ή μάλλον καλύτερα στον αφανισμό της ψυχής, αφού αυτό διδάσκει ο μέγας Φρόιντ : «τα άψυχα υπήρξαν πριν από τα έμψυχα». Το ίδιο φυσικά μας λέει με άλλα λόγια ο σύγχρονος βραβευμένος φιλόσοφος Κλωντ Λέβι Στρως: "Ο κόσμος ξεκίνησε χωρίς τον άνθρωπο και θα τελειώσει χωρίς αυτόν". Ο Μέγας Βασίλειος πάντως δεν συμφωνεί. Διότι λέει ότι ο κόσμος φτιάχτηκε για τον άνθρωπο και η Καινή Διαθήκη μας πληροφορεί ότι θα τελειώσει με αυτόν Και το ερώτημα: Πώς απέκτησαν τα άψυχα την πρωταρχική ενόρμηση θανάτου της έμψυχης ύλης, αφού προϋπήρχαν, είναι κάτι που δεν μας το είπε ο Φρόιντ. Ίσως, το γνωρίζουν οι αποβιώσαντες αλλά δεν μπορούν να μας δώσουν την απάντηση.
(*) http://www.positiveemotions.gr/index.phpoption=com_content&task=view&id=32&Itemid=59
ΥΓ. Δυστυχώς ο σύνδεσμος δεν ανοίγει, ίσως, διότι δεν επιτρέπεται η είσοδος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου