[ ( ... ) Εάν δέ μετά τήν ισημερίαν εορτάσωμεν, ένα μόνον πάσχα κάμνομεν τόν χρόνον, καί ακολούθως ένα καταγγέλλομεν θάνατον τού Χριστού. Δι΄ ό καί οι ίδιοι Απόστολοι εν ταίς διαταγαίς (βιβλ. έ. κεφ. ιζ΄.) ταύτα φασί. «δεί, υμάς, αδελφοί, τάς ημέρας τού πάσχα ακριβώς ποιείσθαι, μετά πάσης επιμελείας, μετά τροπήν ισημερινήν, όπως μή δίς τού ενιαυτού ενός παθήματος μνείαν ποιήσθε αλλ΄ άπαξ τού έτους, τού άπαξ αποθανόντος» ].
Πηδάλιον, (Αποστολικσί Διαταγαί), Κανών Ζ΄, Ερμηνεία
Όπως μού έλεγε φίλος τών αριθμών (Μαθηματικά), ο κύκλος ευθυάζεται στό άπειρο. Ό,τι ισχύει γιά δύο παράλληλες γράμές - τέμνονται στό άπειρο - ισχύει καί γιά τόν κύκλο : η καμπύλη γίνεται ευθεία. Δέν έχω γνώση Μαθηματικών καί δέν γνωρίζω κατά πόσον ευσταθεί τούτο. Ευσταθεί όμως κατά τό :
«3 ... Φωνὴ βοῶντος ἐν τῇ ἐρήμῳ, ἑτοιμάσατε τὴν ὁδὸν Κυρίου, εὐθείας ποιεῖτε τὰς τρίβους αὐτοῦ.», (Ιν.γ΄), τό «13 ὦ οἱ ἐγκαταλείποντες ὁδοὺς εὐθείας τοῦ πορεύεσθαι ἐν ὁδοῖς σκότους· 14 οἱ εὐφραινόμενοι ἐπὶ κακοῖς καὶ χαίροντες ἐπὶ διαστροφῇ κακῆ· 15 ὧν αἱ τρίβοι σκολίαι καὶ καμπύλαι αἱ τροχιαὶ αὐτῶν 16 τοῦ μακράν σε ποιῆσαι ἀπὸ ὁδοῦ εὐθείας καὶ ἀλλότριον τῆς δικαίας γνώμης.» (Παροιμίαι Β΄) καί άλλα όμοια.
Παρά ταύτα, "αἱ τρίβοι τοῦ βίου" (ζωή, θάνατος) έχουν φορά κυκλική. Σχηματίζουν δηλαδή κύκλο. Ότι τό τέλος περατούται στό σημείον ζωής ( : «6 ... ἐγώ τὸ Α καὶ τὸ Ω, ἡ ἀρχὴ καὶ τὸ τέλος», Απ. κα΄) είναι γιά τούς περισσοτέρους "άλλο θέμα". Τό τέλος είναι τέλος, ή ζωή που φεύγει, συνεχίζεται από άλλη. σέ τούτον εδώ τόν κόσμο.
Συναφές μέ "τάς τρίβους τού βίου" είναι τό θέμα χρόνος, αφού πάντα τά εν τώ κόσμω τελούνται εν χρόνω. Άλλοι προσδιορίζουν τόν χρόνο μέ τίς περιόδους τής Σελήνης, άλλοι μέ τήν περιφορά τού Ηλίου καί έτεροι άλλως, ανάλογα μέ τίς κοσμολογικές καί ανθρωπολογικές αντιλήψεις ή πεποιθήσεις τους. Στίς τελευταίες (πεποιθήσεις) υπεισέρχεται η θρησκεία - γιά άλλους εκκλησία, τζαμί, συναγωγή ή άλλο τί - μέ αποτέλεσμα, η συνάφεια αυτή νά έχει σνέπειες.
Δέν μέ αφορά καί δέν μέ ενδιαφέρει τί γίνεται μέ τίς πεποιθήσεις τών άλλων, όσο μέ εκείνες που ταυτίζουν θρησκεία μέ εκκλησία. Αδιάφορο μέ αφήνει επίσης η αδέξια προσπάθεια αποσύνδεσης τού όρου εκκλησία από τήν θρησκεία. Κοινός παρονομαστής καί τών δύο είναι η ασαφής -λογία κατάληξη, εφόσον δέν γίνεται ευκρινές, κατά τό εννόημα, τό εκκλησιολογικό καί θρησκειολογικό περιεχόμενο ταυτότητας Θρησκείας - Εκκλησίας.
Νεόκοποι τινές λαϊκοί, ακαδημαϊκοί, εκκλησιαστικοί καί άλλοι αυτοαποκαλούμενοι "ερευνητές", ισχυρίζονται, μεταξύ άλλων, ότι είναι ασεβές νά ακολουθούμε ένα ημερολόγιο - ηλιακό ή Ιουλιανό - εφευρεθέν επί εποχής ενός Ρωμαίου αυτοκράτορα (Σωσισθένης επί Ιουλίου Καίσαρος) ειδωλολάτρη, μή δεχόμενοι τίς επιστημονικά αντικειμενικές μετρήσεις περιφοράς τού ηλίου κατ΄ έτος. Νά σημειώσω, αυτοί οι νεόκοποι ρήτορες αισθάνονται άβολα νά πούν ότι διαφορά μεταξύ ειδωλολάτρη καί αιρετικού είναι μηδαμινή έως ανύπαρκτη. Τό ακριβές ημερολόγιο ήταν έμπνευση ενός αιρετικού Πάπα, που μόνον αυτός είχε/έχει τό προνόμιο αλαθήτου έκφρασης τού Αγίου Πνεύματος, μόνον αυτός ήταν/είναι εκφραστής Δόγματος καί Πίστεως, τής καθολικής εκκλησίας, μόνον αυτός είναι εις τύπον καί τόπον Χριστού επί γής, μόνον αυτός αποφαίνεται urbi et orbi : στήν Ρώμη (urbi) καί στήν οικουμένη (orbi), μόνον αυτός μάς αποκάλυψε τίς (τώρα 13) ημέρες που μάς έκρυψε ο άγιος Θεός, μετά τήν θεία Ενανθρώπηση καί μάλιστα, επί εποχής που ήκμαζε η ειδωλολατρεία ! Περιττό νά προσθέσω, ότι επιστημονικές ανακρίβειες έχει πολλές η Αγία Γραφή.
Δέν σκέπτονται, όλοι αυτοί οι νεωτεριστές, ότι τό ημερολόγιο δέν αγιάζει τόν άνθρωπο. Ο άνθρωπος αγιάζει τό ημερολόγιο, εφόσον άγιος υπάρχει : Όπως ο άγιος Μέγας Κωνσταντίνος, οι άγιοι εκκλησιαστικοί Πατέρες, οι άγιοι Μάρτυρες καί Ομολογητές. Απερίσκεπτοι όντας, αποθρασύνονται γράφοντας «οι αληθώς ορθόδοξοι λειτουργούνται καί μέ τά δύο ημερολόγια» ! Δηλαδή, μέ τό ειδωλολατρικό τού Πάπα καί τό ειδωλολατρικό τού Ιουλίου Καίσαρα, δυό φορές γεννούν τόν Χριστό, δυό φορές τήν Κοίμηση τής Θεοτόκου (τήν πεθαίνουν δυό φορές), δυό φορές τιμούν τήν μνήμη τού αγίου Ιωάνου τού Προδρόμου (αποκεφαλίζεται δίς), δυό φορές τού αγίου Ιγνατίου του Θεοφόρου (τόν τρώγουν δυό φορές τά λιοντάρια), δύο τήν αγία Αικατερίνα καί ... «ἐπιλείψει με γὰρ διηγούμενον ὁ χρόνος περὶ» πάντων τών άλλων. "Όχι, λέγουν, οι Αποστολικές Διαταγές μιλούν μόνο γιά τήν ανάσταση", οι άλλοι, συμπληρώνω, ας πεθαίνουν δυό φορές, η μία δέν είναι αρκετή.
Παρενθετικά, οι εγκαλούμενοι καί σάν "χρονολάτρες" ορθόδοξοι, τού εξοστρακισθέντος παλαιού ημερολογίου, αυτό δέν τό κάνουν. Ούτε προσηλυτίζουν μέ τόν τρόπο, που οι ίδιοι οι νεορθόδοξοι προσηλυτίστηκαν καί προσηλυτίζουν : ναί στό παλαιό καί δηλωσίας μέ τό νέο ! Στήν Ελλάδα είσαι ό,τι δηλώσεις ... .
«23 ἀλλ' ἔρχεται ὥρα, καὶ νῦν ἐστιν, ὅτε οἱ ἀληθινοὶ προσκυνηταὶ προσκυνήσουσι τῷ πατρὶ ἐν πνεύματι καὶ ἀληθείᾳ· καὶ γὰρ ὁ πατὴρ τοιούτους ζητεῖ τοὺς προσκυνοῦντας αὐτόν.»
Πηδάλιον, (Αποστολικσί Διαταγαί), Κανών Ζ΄, Ερμηνεία
Όπως μού έλεγε φίλος τών αριθμών (Μαθηματικά), ο κύκλος ευθυάζεται στό άπειρο. Ό,τι ισχύει γιά δύο παράλληλες γράμές - τέμνονται στό άπειρο - ισχύει καί γιά τόν κύκλο : η καμπύλη γίνεται ευθεία. Δέν έχω γνώση Μαθηματικών καί δέν γνωρίζω κατά πόσον ευσταθεί τούτο. Ευσταθεί όμως κατά τό :
«3 ... Φωνὴ βοῶντος ἐν τῇ ἐρήμῳ, ἑτοιμάσατε τὴν ὁδὸν Κυρίου, εὐθείας ποιεῖτε τὰς τρίβους αὐτοῦ.», (Ιν.γ΄), τό «13 ὦ οἱ ἐγκαταλείποντες ὁδοὺς εὐθείας τοῦ πορεύεσθαι ἐν ὁδοῖς σκότους· 14 οἱ εὐφραινόμενοι ἐπὶ κακοῖς καὶ χαίροντες ἐπὶ διαστροφῇ κακῆ· 15 ὧν αἱ τρίβοι σκολίαι καὶ καμπύλαι αἱ τροχιαὶ αὐτῶν 16 τοῦ μακράν σε ποιῆσαι ἀπὸ ὁδοῦ εὐθείας καὶ ἀλλότριον τῆς δικαίας γνώμης.» (Παροιμίαι Β΄) καί άλλα όμοια.
Παρά ταύτα, "αἱ τρίβοι τοῦ βίου" (ζωή, θάνατος) έχουν φορά κυκλική. Σχηματίζουν δηλαδή κύκλο. Ότι τό τέλος περατούται στό σημείον ζωής ( : «6 ... ἐγώ τὸ Α καὶ τὸ Ω, ἡ ἀρχὴ καὶ τὸ τέλος», Απ. κα΄) είναι γιά τούς περισσοτέρους "άλλο θέμα". Τό τέλος είναι τέλος, ή ζωή που φεύγει, συνεχίζεται από άλλη. σέ τούτον εδώ τόν κόσμο.
Συναφές μέ "τάς τρίβους τού βίου" είναι τό θέμα χρόνος, αφού πάντα τά εν τώ κόσμω τελούνται εν χρόνω. Άλλοι προσδιορίζουν τόν χρόνο μέ τίς περιόδους τής Σελήνης, άλλοι μέ τήν περιφορά τού Ηλίου καί έτεροι άλλως, ανάλογα μέ τίς κοσμολογικές καί ανθρωπολογικές αντιλήψεις ή πεποιθήσεις τους. Στίς τελευταίες (πεποιθήσεις) υπεισέρχεται η θρησκεία - γιά άλλους εκκλησία, τζαμί, συναγωγή ή άλλο τί - μέ αποτέλεσμα, η συνάφεια αυτή νά έχει σνέπειες.
Δέν μέ αφορά καί δέν μέ ενδιαφέρει τί γίνεται μέ τίς πεποιθήσεις τών άλλων, όσο μέ εκείνες που ταυτίζουν θρησκεία μέ εκκλησία. Αδιάφορο μέ αφήνει επίσης η αδέξια προσπάθεια αποσύνδεσης τού όρου εκκλησία από τήν θρησκεία. Κοινός παρονομαστής καί τών δύο είναι η ασαφής -λογία κατάληξη, εφόσον δέν γίνεται ευκρινές, κατά τό εννόημα, τό εκκλησιολογικό καί θρησκειολογικό περιεχόμενο ταυτότητας Θρησκείας - Εκκλησίας.
Νεόκοποι τινές λαϊκοί, ακαδημαϊκοί, εκκλησιαστικοί καί άλλοι αυτοαποκαλούμενοι "ερευνητές", ισχυρίζονται, μεταξύ άλλων, ότι είναι ασεβές νά ακολουθούμε ένα ημερολόγιο - ηλιακό ή Ιουλιανό - εφευρεθέν επί εποχής ενός Ρωμαίου αυτοκράτορα (Σωσισθένης επί Ιουλίου Καίσαρος) ειδωλολάτρη, μή δεχόμενοι τίς επιστημονικά αντικειμενικές μετρήσεις περιφοράς τού ηλίου κατ΄ έτος. Νά σημειώσω, αυτοί οι νεόκοποι ρήτορες αισθάνονται άβολα νά πούν ότι διαφορά μεταξύ ειδωλολάτρη καί αιρετικού είναι μηδαμινή έως ανύπαρκτη. Τό ακριβές ημερολόγιο ήταν έμπνευση ενός αιρετικού Πάπα, που μόνον αυτός είχε/έχει τό προνόμιο αλαθήτου έκφρασης τού Αγίου Πνεύματος, μόνον αυτός ήταν/είναι εκφραστής Δόγματος καί Πίστεως, τής καθολικής εκκλησίας, μόνον αυτός είναι εις τύπον καί τόπον Χριστού επί γής, μόνον αυτός αποφαίνεται urbi et orbi : στήν Ρώμη (urbi) καί στήν οικουμένη (orbi), μόνον αυτός μάς αποκάλυψε τίς (τώρα 13) ημέρες που μάς έκρυψε ο άγιος Θεός, μετά τήν θεία Ενανθρώπηση καί μάλιστα, επί εποχής που ήκμαζε η ειδωλολατρεία ! Περιττό νά προσθέσω, ότι επιστημονικές ανακρίβειες έχει πολλές η Αγία Γραφή.
Δέν σκέπτονται, όλοι αυτοί οι νεωτεριστές, ότι τό ημερολόγιο δέν αγιάζει τόν άνθρωπο. Ο άνθρωπος αγιάζει τό ημερολόγιο, εφόσον άγιος υπάρχει : Όπως ο άγιος Μέγας Κωνσταντίνος, οι άγιοι εκκλησιαστικοί Πατέρες, οι άγιοι Μάρτυρες καί Ομολογητές. Απερίσκεπτοι όντας, αποθρασύνονται γράφοντας «οι αληθώς ορθόδοξοι λειτουργούνται καί μέ τά δύο ημερολόγια» ! Δηλαδή, μέ τό ειδωλολατρικό τού Πάπα καί τό ειδωλολατρικό τού Ιουλίου Καίσαρα, δυό φορές γεννούν τόν Χριστό, δυό φορές τήν Κοίμηση τής Θεοτόκου (τήν πεθαίνουν δυό φορές), δυό φορές τιμούν τήν μνήμη τού αγίου Ιωάνου τού Προδρόμου (αποκεφαλίζεται δίς), δυό φορές τού αγίου Ιγνατίου του Θεοφόρου (τόν τρώγουν δυό φορές τά λιοντάρια), δύο τήν αγία Αικατερίνα καί ... «ἐπιλείψει με γὰρ διηγούμενον ὁ χρόνος περὶ» πάντων τών άλλων. "Όχι, λέγουν, οι Αποστολικές Διαταγές μιλούν μόνο γιά τήν ανάσταση", οι άλλοι, συμπληρώνω, ας πεθαίνουν δυό φορές, η μία δέν είναι αρκετή.
Παρενθετικά, οι εγκαλούμενοι καί σάν "χρονολάτρες" ορθόδοξοι, τού εξοστρακισθέντος παλαιού ημερολογίου, αυτό δέν τό κάνουν. Ούτε προσηλυτίζουν μέ τόν τρόπο, που οι ίδιοι οι νεορθόδοξοι προσηλυτίστηκαν καί προσηλυτίζουν : ναί στό παλαιό καί δηλωσίας μέ τό νέο ! Στήν Ελλάδα είσαι ό,τι δηλώσεις ... .
«23 ἀλλ' ἔρχεται ὥρα, καὶ νῦν ἐστιν, ὅτε οἱ ἀληθινοὶ προσκυνηταὶ προσκυνήσουσι τῷ πατρὶ ἐν πνεύματι καὶ ἀληθείᾳ· καὶ γὰρ ὁ πατὴρ τοιούτους ζητεῖ τοὺς προσκυνοῦντας αὐτόν.»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου