Οδηγίες καλλιτεχνικής φωτογραφίας

Ο διευθυντής τής καλλιτεχνικής φωτογραφικής σύνταξης κοίταξε γιά μιά ακόμη φορά τήν φωτογραφία τής νεαρής καλλιτέχνιδας καί εξερράγη.

- Όχι, όχι, όχι καί πάλι όχι. Δέν αντέχω άλλο. Αυτό δέν είναι φωτογραφία, είναι γιά πέταμα.

- Τί μού δείχνεις νά δώ ; Τόν αλωνάρη μέ τούς γαϊδάρους στ' αλώνι; Καί λοιπόν τί ;
Πού βλέπω φόρμα, πού βλέπω περιεχόμενο σ' αυτό τό παλιομοδίτικο θέμα; Πόσες φορές θά σάς τό πώ ; Αυτό τό εργαλείο που κρατάτε καί φτιάχνετε φωτογραφίες, είναι εργαλείο τέχνης. Καί η τέχνη θέλει έμπνευση, θέλει φαντασία, θέλει νά μεταμορφώνεις αυτό που βλέπεις σέ κάτι άλλο. Κάτι, ας πούμε - για τούτο δώ τό άχρηστο που μού δείχνεις - κάτι νοσταλγικό! Καί όχι με χρώμα βρέ παιδί μου. Αλήθεια τί σού ήρθε καί τήν έβγαλες χρωματιστή;

- Μα γι΄αυτό σάς τήν έδειξα κύριε διευθυντά τής καλλιτεχνικής φωτογραφικής σύνταξης. Προσπαθώ νά μάθω. Νά δείχνω φωτογραφίες που νά κάνουν τίς καρδιές τών θεατών νά ριγούν. Συγχωρέστε με, που σάς κουράζω.
- Καλά, πήγαινε καί τά ξαναλέμε, τής είπε ο διευθυντής τής καλλιτεχνικής φωτογραφικής σύνταξης.

Πήρε η καλλιτέχνης τήν φωτογραφία της, κάθισε στό lab τού φωτοσόπ καί άρχισε νά βάζει ηλεκτρόνια, νά αφαιρεί πρωτόνια καί νά πολλαπλασιάζει τίς μαύρες τρύπες. Η φαντασία της δούλεψε γιά τά καλά. Είδε τό αποτέλεσμα καί ξανακτύπησε πάλι τήν πόρτα τού κυρίου "διευθυντά".

- Λοιπόν, πώς σάς φαίνεται; Τόν ρώτησε
- ΄Ε, δέν λέω, καλή φαντασία έχεις. Αλλά εγώ θά έκανα κάτι πιό συγκλονιστικό, πιό ρεαλιστικό καί γιατί όχι περισσότερο ρομαντικό. Γεμάτο νοσταλγία.
- ΄Ω!!! Μά αυτό θέλω κι εγώ, απάντησε εκείνη. Θέλω αυτό που συναρπάζει.
- ΄Ε, λοιπόν, άκουσε. Εγώ δέν θά φώναζα τό παιδάκι μέ τήν κατσαρόλα γιά νά μαζεύει τίς καβαλίνες τών γαϊδάρων. Θά φώναζα τήν κυρά τού αλωνάρη. Θά τήν έβαζα νά σταθεί παράμερα, θά τής έδινα καί μιά γκλίτσα, μιά μπαστούνα, ξέρεις, νά κρατά καί θά τής έλεγα νά ρίξει τό κεφάλι πίσω μέ τά μάτια μισόκλειστα. Όπως στίς σκηνές τού σινεμά, όπου η ερωτευμένη μικρή χωριατοπούλα περιμένει τόν αγαπητικό νά τής δώσει τό πρώτο φιλί. Κατάλαβες;
- 'Ω ! Μά, ναί, βέβαια σάς κατάλαβα. Μιά γνήσια βουκολική σκηνή, που αρπάζει τό χρόνο καί σέ γυρίζει πίσω. Αλλά...

-Τί ... "αλλά"; Ρώτησε ο διευθυντής τής κλπ. κλπ.
- Αλλά, νά, πώς νά σάς τό πω, είναι κι αυτά τά γαϊδουράκια - μέ συγχωρείτε - που μού φαίνεται χαλούν τήν μαγεία ! τήν ατμόσφαιρα ... Δέν νομίζετε;
   Καί ο διευθυντής χαμογέλασε ελαφρά, αμήχανα έξυσε λίγο τό μάγουλο.  καί τής είπε :
 - Μήν ανησυχείς, αυτό δέν θά τό προσέξει κανείς. Άλλωστε, οι θεατές μέ τήν Γκόλφω έχουν μεγαλώσει κι εσύ, τήν γριά Γκόλφω θά τούς δείξεις.