" ἀνιέρου δὲ πόλεως καὶ ἀθέου, (...)οὐδείς ἐστιν οὐδ´ ἔσται γεγονὼς θεατής "

 

Διαβάζουμε:

''Λυπάμαι που μεγάλη και μικρή δεν ξέρουν τι είναι η θρησκεία του πατρίου ημερολογίου δεν ξέρουν τι σημαίνει ιστορία μας για την η ελληνική ιστορία όλα τα άλλα τα ξέρουμε''

Βρε τι μαθαίνεις στο διαδίκτυο! Μαζί με τους άλλους που δεν γνωρίζουν - όπως λέγει ο αγαπητός φίλος - ούτε και γω ήξερα ότι υπήρχε ''θρησκεία του πατρίου ημερολογίου'', πρώτη φορά διαβάζω κάτι τέτοιο! 

Ευχαριστούμε τον αγαπητό ''γνώστη'' που έστω και ανορθόγραφα, έστω και με αυτό το ακατανόητο συντακτικό μας δίδαξε κάτι που δεν γνωρίζαμε!

Σχόλιο Κυπριανός Χ. στήν ανωτέρω ανάρτηση φέησμπουκ (: από Ιωάννης Παπαρρήγας).

Άν είχε μάθει, τόν είχαν διδάξει, ότι Πίστη, Θρησκεία, Εκκλησία, είναι τρείς ταυτόσημες εννοιολογικά λέξεις, θά μπορούσε νά αναρωτηθεί, αλλά καί νά εξηγήσει, πώς προέκυψε ο διχασμός τής Ορθοδοξίας σέ νέα καί παλαιά Πίστη, Θρησκεία, Εκκλησία. Καί ακόμη, αφού ποτέ δέν γίνεται λόγος γιά "εκκλησιαστικό συναίσθημα", αλλά πάντα μιλάμε ή γράφουμε γιά θρησκευτικό συναίσθημα - τό βεβαιώνει η Ψυχιατρική Επιστήμη όπως καί η Φιλολογία - τότε θά ήταν εύκολο νά αντιληφθεί ότι εγγενές είναι τό συναίσθημα τού θρησκεύειν, ενώ τό εκκλησιάζειν είναι επιγενές. Ο άνθρωπος είναι απόρροια (συν-αίσθημα) τής αγάπης τού Θεού.

- 13 νυνὶ δὲ μένει πίστις, ἐλπίς, ἀγάπη, τὰ τρία ταῦτα· μείζων δὲ τούτων ἡ ἀγάπη. (1Κρ. ιγ').

- Πρός Κωλώτην [1125 - 1126] Πλουτάρχου, υπέρ τών άλλων φιλοσόφων. 

"Εὕροις δ´ ἂν ἐπιὼν πόλεις ἀτειχίστους, ἀγραμμάτους, ἀβασιλεύτους, ἀοίκους, ἀχρημάτους, νομίσματος μὴ δεομένας, ἀπείρους θεάτρων καὶ γυμνασίων· ἀνιέρου δὲ πόλεως καὶ ἀθέου, μὴ χρωμένης εὐχαῖς μηδ´ ὅρκοις μηδὲ μαντείαις μηδὲ θυσίαις ἐπ´ ἀγαθοῖς μηδ´ ἀποτροπαῖς κακῶν οὐδείς ἐστιν οὐδ´ ἔσται γεγονὼς θεατής· ἀλλὰ πόλις ἄν μοι δοκεῖ μᾶλλον ἐδάφους χωρὶς ἢ πολιτεία τῆς περὶ θεῶν δόξης ὑφαιρεθείσης παντάπασι σύστασιν λαβεῖν ἢ λαβοῦσα τηρῆσαι."