Σκουπίδια καί σκύβαλα

 Στιγμιότυπο διαλόγου σέ κοινωνικό δίκτυο. Οι δρόμοι τής Αθήνας βρίθουν μονολόγων, κολλημένα μυαλά σέ τοίχους.

[ Ἀναστάσεως ἡμέρα, καὶ λαμπρυνθῶμεν τῇ πανηγύρει, καὶ ἀλλήλους περιπτυξώμεθα.  Εἴπωμεν, ἀδελφοί, καὶ τοῖς μισοῦσιν ἡμᾶς·  πάντα τῇ Ἀναστάσει, καὶ οὕτω βοήσωμεν· Χριστὸς ἀνέστη ἐκ νεκρῶν, θανάτῳ θάνατον πατήσας, καὶ τοῖς ἐν τοῖς μνήμασι, ζωὴν χαρισάμενος.]

Εἴπωμεν, ἀδελφοί, καὶ τοῖς τοῖς μισοῦσιν ἡμᾶς· ... Χριστὸς ἀνέστη ἐκ νεκρῶν, θανάτῳ θάνατον, πατήσας καὶ τοῖς ἐν τοῖς μνήμασι, ζωὴν χαρισάμενος.

Μού έγραψε ένας νά εγκαταλείψω τόν τοίχο του, επειδή ανέφερα τήν λέξη ψυχή. "Γράφε γιά ενέργεια, άν θέλεις νά γίνεσαι δεκτός.". Τού θύμισα ότι ενέργεια παράγεται από σκουπίδια καί σκύβαλα. Ζήτησα συγγνώμη, έφυγα, αποσκυβαλίστηκα.