Τα γεγονότα στην Περσία

Αναταραχή επικρατεί αυτές τις ημέρες στην Περσία και στον ελληνικό Τύπο. Φασαρίες γίνονται εκεί με αφορμή τα πρόσφατα εκλογικά αποτελέσματα. Κατέθεσα ένα σχόλιο στη ψηφιακή έκδοση μιας ευρείας κυκλοφορίας εφημερίδα. Είχε σχέση με ρεπορτάζ από τον τόπο των ταραχών.

Μολονότι το ρεπορτάζ αναφέρεται σε όσα γίνονται τη στιγμή αυτή στο Ιράν, ο δικός μου προβληματισμός πηγαίνει λίγο μακρύτερα. Και διερωτώμαι : Για ποιο λόγο οι Αμερικανοί (και οι Άγγλοι) τα βάζουν με θρησκευτικές ομάδες, που κρατάνε τον πληθυσμό δέσμιο σε πρωτόγονες συνήθειες της θεοκρατίας ; Τους όρισε ο Θεός να το κάνουν, όπως ακριβώς έκαναν και οι Κονκισταδόροι της Ισαβέλλα ; Γιατί όλη αυτή η πολεμική εναντίον τους ;
Σήμερα, στην εποχή της ταχύτατης διάδοσης της πληροφορίας, ο πολιτιστικός εμβολιασμός των θρησκευτικά καθυστερημένων σε κάτι καλύτερο, μπορεί να γίνει εύκολα. Φυσικά, όχι με τον εκπολιτισμό από την ελεύθερη και δημοκρατική διάδοση των πορνό.
Οι προφανείς λόγοι που τους κάνουν να επεμβαίνουν τόσο ωμά και απροκάλυπτα είναι μεταξύ άλλων και η στάση που τηρεί το Ισλάμ απέναντι στο Ισραήλ. Τα ισλαμικά κράτη, εκτός φυσικά εκείνων που για δικούς τους λόγους βρίσκονται σε αγαστή συμφωνία με τη Δύση, βλέπουν την άνιση μεταχείριση των δυτικών στο θέμα της Παλαιστίνης και διαρκώς καταγγέλλουν αυτή την αντιμετώπιση. Αυτό είναι που ενοχλεί τη Δύση και οπωσδήποτε, αυτό είναι μια αλήθεια, ένα πραγματικό γεγονός.
Θα μπορούσαν τα ισλαμικά κράτη να επιμείνουν σ΄ αυτή τη διαρκή και μόνιμη καταγγελία τους, αφήνοντας κατά μέρος τις βιβλικού τύπου αυτοκτονίες των καμικάζι ή άλλες βομβιστικές ενέργειες, θα μου πείτε. Αλλά πόσο μπορείς να αντέξει όταν κανείς δεν τολμά κάτι να πει, κάτι να κάνει ; Ή ακόμη κι αν βγαίνει προς τα έξω μια χαραμάδα φωτός, μήπως αλλάζει τίποτα ;
Μου φαίνεται λοιπόν ότι οι ίδιοι σπρώχνουν τα πράγματα προς αυτή τη κατεύθυνση. Κι αυτό το κάνουν, διότι γνωρίζουν πως δεν θα μπορέσουν να κυριαρχήσουν αν δεν προκαλέσουν συνθήκες πολέμου. Η ισχύς είναι με το μέρος τους. Και η θρησκεία επίσης είναι με το μέρος τους. Όχι όμως αυτή του Ισλάμ. Είναι η αρχετυπική θρησκεία, που συντηρεί το δικό τους φονταμενταλισμό, με το πολιτικό προσωπείο της ελευθερίας και της δημοκρατίας.
Κάποτε, το όπιο του λαού ήταν η θρησκεία. Σήμερα είναι η πολιτική και νομίζω αυτό, μολονότι πασιφανές ή αυτονόητο, δεν το διαβάζουμε συχνά. -