Στο διαδικτυακό τόπο "ΑΚΤΙΝΕΣ"
(http://aktines.blogspot.com/2009/07/blog-post_14.html ) δημοσιεύθηκε (14/07/2009) εκτενές άρθρο του καθηγητή της Θεολογικής κ. Γεωρ. Ι Μαντζαρίδη (ΓΙΜ) που αφορούσε στις μεταμοσχεύσεις. Στο τέλος του άρθρου, ο κ. ΓΙΜ δίνει και την ορθόδοξη προσέγγιση του θέματος αυτού για να καταλήξει γράφοντας : " Η αλήθεια των πραγμάτων δεν περιορίζεται σε εξωτερικούς τύπους. Όπως η αφαίρεση της ζωής μπορεί να συνιστά πράξη κορυφαίας αγάπης (αυτοθυσία), αλλά και πράξη πλήρους αυτοπεριορισμού και έσχατης απογνώσεως (αυτοκτονία), έτσι και η μεταμόσχευση ιστών η οργάνων από άνθρωπο σε άνθρωπο μπορεί να είναι πράξη κορυφαίας αγάπης, αλλά και πράξη περιφρονήσεως του ανθρώπου η έσχατης συναλλαγής.
Μπορεί να είναι νίκη εναντίον του θανάτου με εκούσια αποδοχή του θανάτου, αλλά μπορεί να είναι και πλήρης συμμόρφωση προς τη θνητότητα με ταυτόχρονο αφανισμό κάθε πνευματικού στοιχείου.
Η ορθόδοξη θεολογία δεν μπορεί να δεχθεί τις μεταμοσχεύσεις ... ως κάποια μηχανιστική διαδικασία. Μπορεί όμως να τις δεχθεί ως πράξεις αυτοπροσφοράς και αυτοθυσίας. Γι αὐτό δεν αντιμετωπίζει την προβληματική των μεταμοσχεύσεων με προδιαγεγραμμένη περιπτωσιολογία, αλλά βλέπει τις διάφορες περιπτώσεις με κριτήρια την ανιδιοτελή αγάπη και τον σεβασμό του προσώπου".
Εγώ θα συμπλήρωνα λέγοντας ότι η αλήθεια των πραγμάτων δεν περιορίζεται στη διαπίστωση της εγγενούς διπλής όψης που αυτά έχουν. Αυτό το ξέρουμε:"Πάντα δισσά,έν κατέναντι του ενός και ουκ εποίησεν ουδέν ελλείπον". Από σκολιούς λογισμούς, που χωρίζουσιν από Θεού, είμαστε πλήρεις. Καιρός του "ευθείας ποιείτε τας τρίβους αυτού".
Οι μεταμοσχεύσεις προϋποθέτουν τον ιατρογενή θάνατο ένός ψυχορραγούντος και όλα τα υπόλοιπα περί "οικονομίας" είναι εκ του πονηρού. Για ποιά αυτοθυσία και αυτοπροσφορά μπορούμε να μιλούμε; "Αύτη εστίν η εντολή η εμή,ίνα αγαπάτε αλλήλους καθώς ηγάπησα υμάς.μείζονα ταύτης αγάπην ουδείς έχει,ίνα την ψυχήν αυτού θη υπερ των φίλων αυτού". Τι λέει εδώ; Υπερ των φίλων αυτού, των μαθητών, και μείζονα ταύτης αγάπην ουδείς έχει". Μπορεί να συγκριθεί η αγάπη του Χριστού με την αγάπη που εμείς οι άνθρωποι έχουμε; Και πως είναι "φίλος" εκείνος που ούτε καν τον ξέρουμε και που συχνά βρίσκεται στην άλλη άκρη του κόσμου; Πώς είναι φίλος - αλλά και ποιος είναι αυτός ο φίλος- όταν ο ασθενής, που εναγωνίως ζητεί το μόσχευμα, παρακαλεί ή εύχεται να βρεθεί ένας άλλος στην κατάσταση "λίγο πριν απ΄το θάνατο", για να του πάρουν τα όργανα οι γιατροί και να γίνει καλά ; Πώς είναι φίλος Χριστού,εκείνος που δέχεται τον ιατρογενή (και άρα πρόωρο) θάνατο ενός άλλου φίλου - συνηθέστατα δεν είναι - για να ζήσει αυτός;
Ο Χριστός απευθύνει τον λόγο αυτό της αγάπης, αλλά και την ίδια την αγάπη, στους μαθητές του,που τους αποκαλεί φίλους. Τι είδους φιλία και αγάπη απευθύνουμε εμείς κατά αγνώστων; Μας αρκεί,φαίνεται, η πλαστογραφημένη παπική αγαπολογία και η ομοία με αυτήν δική μας. Αλλά νομίζω, αυτή είναι "τοξική" αγάπη, όπως ήταν και τα τοξικά ομόλογα των τραπεζών, που γκρέμισαν την επίσης ψεύτικη οικονομία.
Καιρός να το καταλάβουμε και να πάρουμε την απόφαση να λέμε τα πράγματα με το πραγματικό τους όνομα. Οι αυτοπροσφορές και οι αυτοθυσίες των μεταμοσχεύσεων είναι άνευ περιεχομένου αγάπης και εξυπηρετούν μόνο το οικουμενιστικό ιδεολόγημα της πιο απάνθρωπης "αγάπης" . Που δεν είναι άλλη από αυτή που έχει ο Μισόκαλος για τον άνθρωπο.
Τέλος, θα ήθελα απλώς να επισημάνω ένα γεγονός, που συνετάραξε το πανελλήνιο πριν από λίγα χρόνια. Αναφέρομαι στην περίπτωση του τότε αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου και την απόφαση για μεταμόσχευση. Πολλοί θα παραπλανήθηκαν. Αλλά όχι, όσοι γνωρίζουν τις ιατρικές λεπτομέρειες, οι οποίες φανερώνουν ότι εκείνα που έγιναν, ήταν ένα τέλεια σκηνοθετημένο διαφημιστικό τέχνασμα. Περισσότερα δεν χρειάζονται. Οι κατά καιρους ξιφουλκούντες κατά των μεταμοσχεύσεων ειδικοί ας μείνουν στη σιωπή τους.
Ως προς τη φωτογραφία, ο άνθρωπος είναι κι αυτός μια από τις αποτελεσματικότερες "recycling solutions" που μας προσφέρει η εποχή.
Μπορεί να είναι νίκη εναντίον του θανάτου με εκούσια αποδοχή του θανάτου, αλλά μπορεί να είναι και πλήρης συμμόρφωση προς τη θνητότητα με ταυτόχρονο αφανισμό κάθε πνευματικού στοιχείου.
Η ορθόδοξη θεολογία δεν μπορεί να δεχθεί τις μεταμοσχεύσεις ... ως κάποια μηχανιστική διαδικασία. Μπορεί όμως να τις δεχθεί ως πράξεις αυτοπροσφοράς και αυτοθυσίας. Γι αὐτό δεν αντιμετωπίζει την προβληματική των μεταμοσχεύσεων με προδιαγεγραμμένη περιπτωσιολογία, αλλά βλέπει τις διάφορες περιπτώσεις με κριτήρια την ανιδιοτελή αγάπη και τον σεβασμό του προσώπου".
Εγώ θα συμπλήρωνα λέγοντας ότι η αλήθεια των πραγμάτων δεν περιορίζεται στη διαπίστωση της εγγενούς διπλής όψης που αυτά έχουν. Αυτό το ξέρουμε:"Πάντα δισσά,έν κατέναντι του ενός και ουκ εποίησεν ουδέν ελλείπον". Από σκολιούς λογισμούς, που χωρίζουσιν από Θεού, είμαστε πλήρεις. Καιρός του "ευθείας ποιείτε τας τρίβους αυτού".
Οι μεταμοσχεύσεις προϋποθέτουν τον ιατρογενή θάνατο ένός ψυχορραγούντος και όλα τα υπόλοιπα περί "οικονομίας" είναι εκ του πονηρού. Για ποιά αυτοθυσία και αυτοπροσφορά μπορούμε να μιλούμε; "Αύτη εστίν η εντολή η εμή,ίνα αγαπάτε αλλήλους καθώς ηγάπησα υμάς.μείζονα ταύτης αγάπην ουδείς έχει,ίνα την ψυχήν αυτού θη υπερ των φίλων αυτού". Τι λέει εδώ; Υπερ των φίλων αυτού, των μαθητών, και μείζονα ταύτης αγάπην ουδείς έχει". Μπορεί να συγκριθεί η αγάπη του Χριστού με την αγάπη που εμείς οι άνθρωποι έχουμε; Και πως είναι "φίλος" εκείνος που ούτε καν τον ξέρουμε και που συχνά βρίσκεται στην άλλη άκρη του κόσμου; Πώς είναι φίλος - αλλά και ποιος είναι αυτός ο φίλος- όταν ο ασθενής, που εναγωνίως ζητεί το μόσχευμα, παρακαλεί ή εύχεται να βρεθεί ένας άλλος στην κατάσταση "λίγο πριν απ΄το θάνατο", για να του πάρουν τα όργανα οι γιατροί και να γίνει καλά ; Πώς είναι φίλος Χριστού,εκείνος που δέχεται τον ιατρογενή (και άρα πρόωρο) θάνατο ενός άλλου φίλου - συνηθέστατα δεν είναι - για να ζήσει αυτός;
Ο Χριστός απευθύνει τον λόγο αυτό της αγάπης, αλλά και την ίδια την αγάπη, στους μαθητές του,που τους αποκαλεί φίλους. Τι είδους φιλία και αγάπη απευθύνουμε εμείς κατά αγνώστων; Μας αρκεί,φαίνεται, η πλαστογραφημένη παπική αγαπολογία και η ομοία με αυτήν δική μας. Αλλά νομίζω, αυτή είναι "τοξική" αγάπη, όπως ήταν και τα τοξικά ομόλογα των τραπεζών, που γκρέμισαν την επίσης ψεύτικη οικονομία.
Καιρός να το καταλάβουμε και να πάρουμε την απόφαση να λέμε τα πράγματα με το πραγματικό τους όνομα. Οι αυτοπροσφορές και οι αυτοθυσίες των μεταμοσχεύσεων είναι άνευ περιεχομένου αγάπης και εξυπηρετούν μόνο το οικουμενιστικό ιδεολόγημα της πιο απάνθρωπης "αγάπης" . Που δεν είναι άλλη από αυτή που έχει ο Μισόκαλος για τον άνθρωπο.
Τέλος, θα ήθελα απλώς να επισημάνω ένα γεγονός, που συνετάραξε το πανελλήνιο πριν από λίγα χρόνια. Αναφέρομαι στην περίπτωση του τότε αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου και την απόφαση για μεταμόσχευση. Πολλοί θα παραπλανήθηκαν. Αλλά όχι, όσοι γνωρίζουν τις ιατρικές λεπτομέρειες, οι οποίες φανερώνουν ότι εκείνα που έγιναν, ήταν ένα τέλεια σκηνοθετημένο διαφημιστικό τέχνασμα. Περισσότερα δεν χρειάζονται. Οι κατά καιρους ξιφουλκούντες κατά των μεταμοσχεύσεων ειδικοί ας μείνουν στη σιωπή τους.
Ως προς τη φωτογραφία, ο άνθρωπος είναι κι αυτός μια από τις αποτελεσματικότερες "recycling solutions" που μας προσφέρει η εποχή.
9 σχόλια:
Πολύ καλή η τοποθέτηση και κατά την ταπεινή μου άποψη.
Εχεις γράψει και βιβλίο σχετικό με τις μεταμοσχεύσεις.
Δώσε μου τον τίτλο και τον εκδότη,να ψάξω να το βρω...
Θα ήθελα να το χαρίσω σε συγγενή που έχει δηλώσει δωρητής οργάνων...
1) Τα περί του μακαριστού, γιατί τα αφήνεται εν κρυπτώ; Φανερώστε τα να μάθουμε και μείς!
2) Ενδιαφέρομαι και ΄γω για αυτό που ρωτάει η Σαλογραία.
http://www.books.gr/ViewShopProduct.aspx?Id=5513510
Αγαπητέ Cummulus,
Αφού θέλεις να μάθεις το βρώμικο παιγχνίδι του ουνίτη Χριστόδουλου διάβασε τα παρακάτω.
Ο Χριστόδουλος έπασχε από δυο καρκίνους διαφορετικούς: στο έντερο και στο ήπαρ. Αλλά έπασχε και από ηπατίτιδα C. Με βάση αυτά τα δεδομένα και από αυτά που λέει η επιστήμη, στο άτομο αυτό δεν μπορεί ποτέ,επαναλαμβάνω ποτέ,να γίνει μεταμόσχευση. Αν γινότα μεταμόσχευση ήπατος,το ήπαρ θα ξανακαταστρεφόταν από την υπάρχουσα ηπατίτιδα C, που είναι ανίατη και οδηγεί σε καταστροφή το ήπαρ. Αν γινόταν αφαίρεση του καρκίνου στο έντερο (αυτή έγινε) και μεταμόσχευση στο ήπαρ, έμενε ανοικτό το ενδεχόμενο επανεμφάνισης και άλλου καρκίνου. Πρώτον, από τα φάρμακα που θα έπαιρνε και δεύτερον, διότι άτομα με δυο διαφορετικούς καρκίνους πρακτικά και θεωρητικά, λέμε ότι έχουν "νεοπλασματική προδιάθεση". Δηλαδή, ο οργανισμός τους είναι επιρρεπής σε καρκίνο. Άρα, η μεταμόσχευση θα ήταν άχρηστη.Γρήγορα θα εμφάνιζε κάποια άλλη μορφή καρκίνου.
Παρ΄όλα αυτά ο Χριστόδουλος πήγε για μεταμόσχευση,που κανείς γιατρός στο κόσμο δεν θα τη συνιστούσε. Αλλά ο Χριστόδουλος πήγε. Φυσικά όχι για την επέμβαση αυτή,αλλά για να πιθανολογηθεί η ανταπόκριση στη χημειοθεραπεία και παράλληλα, για να διαφημιστούν οι μεταμοσχεύσεις και η χώρα να ενταχθεί στη λίστα των πλουσιοτέρων ως προς τη χορηγία οργάνων. Διότι συμβαίνει το εξής παράδοξο: Είμαστε η δεύτερη χώρα, μετά την Αμερική, σε τροχαία (όθεν και τα περισσότερα μοσχεύματα) και η τελευταία στην προμήθεια οργάνων αλλά και σε αυτές τις μεταμοσχεύσεις!
Ο ουνίτης Χριστόδουλος ανέλαβε το ρόλο του διαφημιστή διότι φαντάσου,ποιος θα ήταν ο αντίκτυπος αν είχαμε αρχιεπίσκοπο μεταμοσχευμένο.Ήδη μικρή άνθηση των μεταμοσχεύσεων παρατηρήθηκε,αλλά άρχισε πάλι να φθίνει.Όσο δεν ακούγωνται οι φωνές όλων αυτών που καταγγέλουν αυτές τις εγκληματικές θεραπευτικές μεθόδους,άλλο τόσο λιγοστεύουν οι μεταμοσχεύσεις.Φυσικά δεν πρόκειται να σταματήσουν. Θα υπάρχουν,για να κρίνεται η πραγματική αγάπη από την ψευδεπίγραφη αγαπολογία αυτών που προβάλλουν το κίβδηλο επιχείρημα: "και τι θα κάνουμε όταν έχουμε έναν 80χρονο διασωληνωμένο και από την άλλη μας έρχεται ένα "αγγελούδι" από τροχαίο,που πρέπει να το βάλουμε στα μηχανήματα,αλλά μηχανήματα δεν υπάρχουν;". Αυτοί που έφτιαξαν τα μηχανήματα ζωής,θα πρέπει να ήξεραν ότι η μοντέρνα επιστήμη θέλει και μοντέρνα Νοσοκομεία.
"Νοσοκομεία-μηχανήματα" έπρεπε να φτιάξουν αφού την κατεύθυνση αυτή έδοσαν στην Ιατρική επιστήμη.
Κατάλαβες τώρα;
Κατάλαβα μερικώς. Για την ασθένεια μόνο. Για το ¨βρώμικο παιχνίδι΅ δεν κατάλαβα, γιατι δυσκολεύομαι να δεχθώ ότι ένας άνθρωπος, ευρισκόμενος μεταξύ ζωής και θανάτου, έχει κουράγιο να παίρνει συνειδητά μέρος σε άνομα (βρώμικα) παιχνίδια, όσο κι αν πιστεύω ότι γύρω από το θέμα δ.οργ. υπάρχουν οικονομικά συμφέροντα. (γιατροί, φάρμακα. κλινικές κλπ) Επίσης δεν κατανοώ τον χαρακτηρισμό ΅ουνίτης΅ σ΄αυτό το ζήτημα.
Αγαπητέ Cummulus,
Το βρώμικο παιχνίδι δεν είναι δύσκολο να το καταλάβεις.Όταν πριν φύγει ο Χριστόδουλος για μεταμόσχευση οι εδώ γιατροί,που σημειωτέον ένας από αυτούς ήταν πρόεδρος του εθνικου συμβουλίου μεταμοσχεύσεων,έλεγαν ότι μεταμόσχευση δεν γίνεται,πώς τελικά αποφάσισε να πάει για μεταμόσχευση στην Αμερική;Τον μπέρδεψε ο εξ Αμερικής δικός μας θαυματοποιός ή αφού έτσι κι αλλιώς,μια και το ζήτημα ήταν ξεκαθαρισμένο,τι θα του κόστιζε να πει ότι φεύγει για τη σωτηρία επέμβαση;
Σημείωσε δε,ότι η στάση του στο ζήτημα τον μεταμοσχεύσεων ήταν εντελώς αλλοπρόσαλλη.Άλλα έλεγε τη μια και άλλα την άλλη,σε βαθμό να μην ξέρεις τελικά ποια η γνώμη του.Την οποία στο τέλος δεν έκρυψε.Δυστυχώς,η ίδια τακτική ακολουθείται και σήμερα από τους διαδόχους του.
Ως προς τον χαρακτηρισμό του "ουνίτη",αυτός είναι δικός μου και προκύπτει μετά από πολλά "συμπτώματα" που μας έδειξε κατά τη διάρκεια της διαποίμανσης.Δεν θα ήθελα να τα αναφέρω.Το έγραψα για τη "σχολή" που άφησε πίσω του και οι ευεργετηθέντες "απόφοιτοι",ας καθίσουν να το σκεφθούν.
OK! Σημειώστε μόνο, ότι ο σύνδεσμος για το βιβλίο δεν λειτουργεί.
Χαίρομαι,που κατάλαβες αυτά που έγραψα.Υπάρχει και άλλο ένα συναφές για το θέμα - μπορεί να το διάβασες - στο ιστολόγιο που παραλουθείς,με τίτλο "Η νεκρολογία που δεν ακούστηκε ποτέ".
Ως προς το σύνδεσμο που δεν λειτουργεί: Αν γράψεις το όνομά μου (στα ελληνικά) στη μηχανή αναζήτησης του Google,θα σου βγάλει τις σχετικες παραπομπές.Μια από αυτές αφορά και στο βιβλιοπωλείο ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΔΑΚΗ.
http://www.allbooks.gr/book.php?TitlesID=41922
Το είδα ότι δεν λειτουργει ο σύνδεσμος.Περίεργο.Πριν από δυο ημέρες ήταν εντάξει.Δοκίμασε με αυτόν.
Δημοσίευση σχολίου