Tέχνη χωρίς τέχνη

Έχουν περάσει μερικά χρόνια, τότε που είχα φτιάξει αυτές τις φωτογραφίες και είχα γράψει λίγα λόγια. Ένας καλός φίλος, που ο πατέρας του είχε πεθάνει, μου είπε αν χρειαζόμουν καμιά πριν τις πετάξει στα σκουπίδια. Στον μακαρίτη άρεσαν οι φωτογραφίες. Βρήκα μερικές και τις έφτιαξα.

Τον έλεγαν Χιθ Λέτζερ και ήταν 29 χρονών. Αναδυόμενος αστέρας του Χόλιγουντ με μια θαυμάσια ηθοποιία σε ένα πρόσφατο κινηματογραφικό έργο.

Βρέθηκε νεκρός πριν λίγες ημέρες "από υπερβολική δόση αγχολυτικών,υπνωτικών,αναλγητικών". Ατύχημα,είπαν οτι ήταν.
Και γιατί αυτός χαρισματικός να παίρνει φάρμακα ηρεμιστικά και άλλα "κοκτέιλ"; Τι του έλειπε;
Τι του έλειπε; Μα,δεν ήξερε τι ήταν αυτό που έκανε. Καλλιτέχνης ήταν,αλλά η Τέχνη του ξέφευγε. Άπιαστη η αφιλότιμη! Και τώρα,από τον γήϊνο αστερισμό της δόξας,βρίσκεται σε άγνωστο αστεροειδή,όπου τον οδήγησαν τα υποβοηθητικά φαρμακευτικά σκευάσματα σε πλεονάζουσα δόση όμως.
Και εκεί,πλέον,θα έμαθε τι είναι η Τέχνη. Τι ήταν αυτό που έκανε και για να το γευθεί καλύτερα,να το αισθανθεί πληρέστερα,είχε την ανάγκη των προϊόντων της φαρμακολογίας.
Λέτε,τώρα να έμαθε τι είναι η Τέχνη;
Μα,αν λένε τα βιβλία (σ.σ. των ατόμων με τα ειδικά ενδιαφέροντα,τα θρησκευτικά δηλαδή) ότι "μετά θάνατον ουκ εστι μετάνοια",άλλο τόσο πρέπει να λέγεται και ότι "μετά θάνατον ουκ εστι γνώσις". Δηλαδή τί; Μαθαίνουν και οι πεθαμένοι; Ήμαρτον,Κύριε!
Λοιπόν;
Τι λοιπόν; Ας δείξουμε και μια φωτογραφία καλλιτεχνική,που ένας άσημος καλλιτέχνης έβγαλε,έχοντας όμως επίγνωση αυτού που έκανε. Ήξερε τι ζητούσε και μια μέρα που καθόταν κι έβλεπε τηλεόραση,είπε να φτιάξει αυτό που δεν έβλεπαν τα μάτια του. Της ψυχής τα μάτια έβλεπαν και χάθηκε μέσα στους ήχους,στο χρώμα και στο Φως.

Λεπτομέρεια είναι ότι ο καλλιτέχνης παρέμεινε άγνωστος για τους πολλούς,για το πλήθος. Αλλά αυτό δεν τον ενδιέφερε.