Λίγα λόγια,σκόρπιες φωτογραφίες

Η μικρή ιστορία που ακολουθεί,είναι φανταστική.Ωστόσο,θα μπορούσε να είναι πραγματική.Έχει τίτλο :" Ο καστανάς"

Με επισκέφθηκε μια μέρα ο φίλος μου ο ΓΜ. Συζητήσαμε για διάφορα πράγματα και κάποια στιγμή μου είπε: "Πάντα είχα αυτή την περιέργεια.Μια ζωή πούλαγες κάστανα.Άλλο τίποτα δεν έκανες, σου ήταν αυτό αρκετό;"
Σάστισα για λίγο και του είπα: "Ναι,αυτό έκανα. Μια ζωή έκαιγα τα χέρια μου βγάζοντας τα κάστανα απ΄τη φωτιά. Φυσικά,έκανα κι άλλα.Έφτιαξα παιδιά".
"Καλά,καλά,μου απάντησε,άφησε τα παιδιά. Κάτι άλλο εκτός από αυτό".
Και πάλι με δυσκόλεψε.'Αρχισε να μπαίνει στα "προσωπικά",που λέμε. Του είπα,ότι ναι, αυτό το "άλλο" ήταν πως έφτιαχνα πότε-πότε φωτογραφίες.
"Έτσι,μπράβο, είπε χαρούμενος.Για δείξε μου καμία."
Άνοιξα το συρτάρι δίπλα μου και έβγαλα έξω μερικές. Τις κύτταξε.Καλή η μαμά με τα παιδιά,παρατήρησε.Τα οικογενειακά άλμπουμ είναι γεμάτα από αυτές. Τίποτα άλλο υπάρχει;
Η επιμονή του,αδικαιολόγητη για μένα, άρχισε να με ενοχλεί. Τι τον ενδιέφερε,αφού στο κάτω της γραφής, αυτό που μας αρέσει να φτιάχνουμε είναι για μας και όχι για τους άλλους. Έκανα πάλι την υποχώρηση και άνοιξα ένα δεύτερο συρτάρι. Πήρα δυο-τρείς και του τις έδειξα.































Αφού τις κύτταξε για λίγο,σούφρωσε τα χείλη του και είπε : "Χμ, οι προβλέψιμες ". Απόρησα. "Και τι θα πει αυτό ;" ρώτησα. "Προβλέψιμες είναι οι αφελείς,οι απλοϊκές, που σου δίνουν έτοιμο το νόημα,μου είπε και συνέχισε. Η Τέχνη δεν είναι όπως φαντάζεσαι.Βρίσκεται μέσα σε ένα τοπίο θολό και αν καλά το θυμάμαι "γνόφο της αγνωσίας" το ονομάζουν.Όποιος εκεί μέσα βρεθεί και ζήσει αυτή την εμπειρία,τότε φτιάχνει πραγματική Τέχνη.Να,δες για παράδειγμα αυτή την αφίσα απέναντι που διαφημίζει ένα πωλητήριο σπιτιού. Αυτό θα έλεγα φέρνει κάπως σε Τέχνη.


















Είδα αυτό που μου έδειχνε ο φίλος μου.Οι γνώσεις του με άφησαν κατάπληκτο. Και τότε,έβγαλα και του έδειξα ακόμη μια φωτογραφία.





Εκείνος γέλασε και μου είπε: "Σε καλό σου,τι μου δείχνεις να δω τα τούβλα; Ας γελάσω. Αλήθεια,τι σε έκανε και φωτογράφησες τα τούβλα;"
Για να θυμάμαι,του απάντησα.Να θυμάμαι τη ζωή που έζησα βγάζοντας με τα χέρια μου τα κάστανα από τη φωτιά. Είναι,βλέπεις,κι αυτά τα παραπεταμένα παλιόχαρτα.

Μου φαίνεται δεν έμεινε ικανοποιημένος. Μπορεί να στεναχωρέθηκε λιγάκι,δεν είμαι σίγουρος.