π. Βασίλειος Βολουδάκης :
"Στην Επιστολή του ο π. Επιφάνιος αποκαλεί το 666 «σύμβολον του Αντιχρίστου», διότι έτσι το εννοεί, μετά την δεισιδαιμονική κατήχησί του, ο περισσότερος κόσμος. Έκαμε δηλαδή ό,τι και ο Χριστός, ο Οποίος προκειμένου να συνεννοηθή με μας τους εμπαθείς ανθρώπους ονομάζει «ψυχή» και τα πάθη μας, λέγοντας "«ο φιλών την ψυχήν αυτού απολέσει αυτήν, και ο μισών την ψυχήν αυτού εν τω κόσμω τούτω, εις ζωήν αιώνιον φυλάξει αυτήν» (Ίω. 12, 25)."
Κυπριανός Χ :
"44 σπείρεται σώμα ψυχικόν, εγείρεται σώμα πνευματικόν. Έστι σώμα ψυχικόν, και έστι σώμα πνευματικόν", 1Κορ. ιε΄44.
Ευτυχώς, υπάρχει και ο Απ. Παύλος, ο οποίος μας διευκρινίζει τα της ψυχής, του σώματος, και τα του πνεύματος (Πνεύματος). Πάθη έχει η εμπαθής ψυχή, αλλά πάθη απαθή, όσο είναι εφικτό, έχει η απαθής ψυχή.
Υποθέτω,αν ζούσε ο π. Επιφάνιος δεν θα παρέλειπε να κάνει την καλήν προσθήκην στο "ο φιλών την ψυχήν αυτού απολέσει αυτήν" κλπ.
Θα μας έγραφε : Ο φιλών το ψυχικόν σώμα απολέσει αυτό και ο μισών το ψυχικόν σώμα εν τω κόσμω τούτω εις ζωήν αιώνιον φυλάξει αυτό.
Επί το απλούστερον : Ο φιλών την εμπαθή ψυχή απολέσει αυτήν και ο μισών την εμπαθή ψυχή, φυλάξει αυτήν εις ζωήν αιώνιον.
Άλλο η ψυχή του σώματος, έτερο η ψυχή του πνεύματος, όταν το χοϊκό σώμα και ψυχή του γίνονται κατά χάριν πνευματοφόρα "και καθώς εφορέσαμεν την εικόνα του χοϊκού, φορέσομεν την εικόνα του επουρανίου".
Ο Κύριος δεν αποκαλεί τα πάθη μας ψυχή. Ο Κύριος αναφέρεται στον εμπαθή (κατά το όλον) άνθρωπο.
Και ακόμη κάτι.
Γράφει ο π. Βολουδάκης ότι "τα σύμβολα είναι αμετάτρεπτα" και ως παράδειγμα φέρνει το σύμβολο του Σταυρού. Οι πιστοί φέρουμε όλοι επάνω μας ένα μικρό σταυρουδάκι, σύμβολο ορατό και απτό της πίστεώς μας. Όταν όμως κάνουμε δια της χειρός ΤΟ ΣΗΜΕΙΟΝ του Σταυρού, τότε τι κάνουμε; Δεν τρέπουμε (μεταβάλλουμε) το σύμβολο σε σημείο;
Ακόμη και οι αιρετικοί δέχονται ως σύβολο τόν άγιο Σταυρό. Αλλά ΤΟ ΣΗΜΕΙΟ του δικού τους σταυρού διαφέρει από το δικό μας, διότι το έχουν τρέψει (μεταβάλλει).
"καὶ πρωΐ· σήμερον χειμών· πυρράζει γὰρ στυγνάζων ὁ οὐρανός· ὑποκριταί, τὸ μὲν πρόσωπον τοῦ οὐρανοῦ γινώσκετε διακρίνειν, τὰ δὲ σημεῖα τῶν καιρῶν οὐ δύνασθε γνῶναι;"
Διερωτώμαι, μήπως πρέπει να αναθεωρήσει ο π. Βασίλειος μερικές παγιωμένες θεολογικές αντιλήψεις του;
Περισσότερες λεπτομέρειες μπορεί να αναζητήσει ο αναγνώστης στον ακολουθούντα δεσμό
http://apotixisi.blogspot.com/2011/03/blog-post_26.html
5 σχόλια:
Ο ΧΡΟΝΟΣ ΘΑ ΔΕΙΞΕΙ... έγραψε μεταξύ άλλων σωστών παρατηρήσεων ένας ανώνυμος σχολιαστής και είπα να συνεχίσω.
Κυπριανός Χ :
"τὸ μὲν πρόσωπον τοῦ οὐρανοῦ γινώσκετε διακρίνειν, τὰ δὲ σημεῖα τῶν καιρῶν οὐ δύνασθε;"
Ο Χρόνος έδειξε και πάντοτε δείχνει. Ο άνθρωπος δεν εξελίσσεται. Αναπτύσσεται και από νεογνό γίνεται ώριμος άνθρωπος. Έτσι, το νοητό επίπεδο του νεογνού αναπτύσσεται, δεν εξελίσσεται, ώστε να μπορεί να εννοεί τόσο τα βλεπόμενα, όσο και τα μη ορατά.
Εμείς είδαμε, πάθαμε, αλλά ακόμη δεν εννοούμε.
Μήπως πρέπει κάποτε να δείτε τις αντιλήψεις του π,Βασιλείου με πιο καθαρό μυαλό;
Βοηθήστε με, το μυαλό μου δεν είναι καθαρό - όσο πρέπει -, ευπρόσδεκτη η συμβολή σας.
ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ κ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΙΔΗ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΕΜΠΑΘΕΙΑ ΣΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΜΟΥ. ΔΙΔΑΣΚΕΤΕ ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΚΛΗΡΙΚΟΥΣ ΜΕ ΤΟΣΗ ΣΙΓΟΥΡΙΑ ΟΤΙ ΒΡΙΣΚΕΣΘΕ ΣΤΗΝ ΑΚΡΙΒΕΙΑ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ!ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΤΕ ΝΑ ΕΚΦΡΑΣΕΤΕ ΤΟΝ π. ΕΠΙΦΑΝΙΟ ΠΟΥ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΠΛΗΣΙΑΣΑΤΕ ΚΑΙ ΛΟΙΔΩΡΕΙΤΕ ΕΚΕΙΝΟΥΣ ΠΟΥ ΜΑΘΗΤΕΥΣΑΝ ΚΟΝΤΑ ΤΟΥ. ΑΡΑΓΕ, ΠΟΣΟ ΕΩΣΦΟΡΙΚΑ ΠΛΑΝΕΜΕΝΟ ΘΑ ΜΕ ΘΕΩΡΟΥΣΑΤΕ, ΑΝ ΣΑΣ ΕΚΑΝΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΙΑΤΡΙΚΗΣ;
Αγαπητέ σχολιαστή και αναγνώστη με την υπογραφή θυηπόλος.
Την Ιατρική οφείλει κανείς να την μάθει πηγαίνοντας στην οικεία σχολή του Πανεπιστημίου. Την θεολογία όμως (με μικρό το θήτα, διότι μικροί είμαστε εμείς) οφείλουμε να τη μάθουμε θητεύοντας όσο ζούμε στην Εκκλησία και στα άγια Γράμματα, κατά το "και έσονται πάντες διδακτοί του θεού".
Αν αυτό δεν μας το διδάσκουν οι καλοί λευΐτες, και είναι η "ιδία γνώμη" ενός επί μακρόν εγκλείστου στους κόλπους της Εκκλησίας (όχι εκκλησίας, όπως την καταντήσαμε), τότε να με διορθώσετε από την πλανεμένη μου άποψη.
Ύστερα, αγαπητέ αναγνώστη και σχολιαστή, μιλείς για "εμπάθεια στο πρόσωπό μου"(!). Στο πρόσωπο τίνος αγαπητέ μου; Το υπογράφοντος θυηπόλος ή μήπως κάποιου άλλου, τον οποίο υποκαθιστά ο θυηπόλος;
Ας μην επιμείνω. Πείτε μου όμως, παρακαλώ, πώς βγαίνει το συμπέρασμα της εμπαθούς γραφής μου; Ποιο το εμπαθές σε αυτά που έγραψα και μάλιστα, κατά του θυηπόλου;
Τη γνώμη μου καταθέτω και δεν κάνω τον δάσκαλο των κληρικών στα θεολογικά. Από πότε η γνώμη, πείτε την άποψη, ενός μέλους της Εκκλησίας καταλογίζεται "διδασκαλία θεολογίας" και δη, με πρόσημο τον (προσφιλή για τις μέρες μας) αποτρεπτικό χαρακτηρισμό της εμπάθειας.
Μπά, σε καλό μου! Με κάνατε δάσκαλο κι εγώ δεν ξέρω ούτε τον εαυτό μου να να διδάξω.
"Ιατρέ, θεράπευσον σεαυτόν" και ορθότατα : "οὐδεὶς προφήτης δεκτός ἐστιν ἐν τῇ πατρίδι αὐτοῦ", αλλά και κανείς γιατρός δεν μπορεί να κάνει το γιατρό του εαυτού του. Συμφωνείτε, νομίζω.
Δεν ελοιδώρησα ουδένα - αναφέρομαι στην ανάρτηση - και θα παρακαλούσα, εφόσον κρίνονται λάθος αυτά που έγραψα, να με διορθώσετε. Να γράψετε όμως συγκεκριμένα τους διορθωτικούς λόγους σας ή αν προτιμάτε τις διηγήσεις σας, καθώς είναι οι δικές μου.
Δημοσίευση σχολίου