"Θα κάνουμε ό,τι πει η Εκκλησία"

Ο γνωστός λόγιος μοναχός και αρθρογράφος π. Μωυσής, δημοσίευσε επιστολή στο περιοδικό ΠΑΡΑΚΑΘΗΚΗ, τεύχος 77, προκειμένου να απαντήσει στον συμμοναστή του π. Ησαΐα περί του θέματος των μεταμοσχεύσεων. Σημειώνεται ότι ο μοναχός Μωυσής έχει υποστεί ο ίδιος μεταμόσχευση, συχνά πυκνά κάνει ομιλίες και γράφει περί αυτού του (θεόσδοτου!) επιστημονικού επιτεύγματος. Ο συμμοναστής αυτού π. Ησαΐας, έχει εντελώς διαφορετική την γνώμη. Η οποία μάλιστα κατοχυρώνεται και από γνώμες αγίων μορφών σύγχρονων Ορθοδόξων ασκητών.

Επικαλούμενος λοιπόν τη γνώμη ενός εξ αυτών γράφει ο μοναχός Μωυσής:

"Δεν θα ασχοληθούμε με επιστημονικά θέματα, τα οποία δεν γνωρίζουν όλοι οι ιατροί. Απορούμε με τις ειδικές γνώσεις του π. Ησαΐα και με την τόλμη του να ελέγχει την Εκκλησία. Ο Γ. Παΐσιος συχνά έλεγε: Ό,τι πει η Εκκλησία! Θα κάνουμε υπακοή στην Εκκλησία"

Με αυτού του είδους την αφοριστική και δίκην δόγματος απόφανση του γέροντος Παϊσίου, έρχεται ο μοναχός Μωυσής να τεκμηριώσει το θεμιτό των μεταμοσχεύσεων, προσέτι επικαλούμενος τις μαρτυρίες άλλων, που είτε διάβασαν είτε άκουσαν φράσεις του κοιμηθέντος οσιακού Γέροντα.

Επί των γραφομένων του μοναχού Μωυσή θα είχαμε πρώτον να παρατηρήσουμε :

Αν τα επιστημονικά θέματα που αφορούν στις μεταμοσχεύσεις δεν τα γνωρίζουν όλοι οι ιατροί, κατά ένα λόγο ακόμη περισσότερο δεν είναι δυνατόν να τα γνωρίζουν και οι μοναχοί. Πόσο μάλλον και οι αναφερόμενοι Γέροντες, οι γνώμες των οποίων καλούνται προς επικύρωση ή ακύρωση του είδους αυτού των επεμβάσεων. Είναι πάντως προς τιμήν τους, και αυτό προσμαρτυρεί της καλής εσωτερικής των πληροφορίας, διότι είχαν επισημάνει έγκαιρα και πολύ πριν γίνουν γνωστά "επιστημονικά θέματα που δεν τα γνώριζαν ούτε όλοι οι ιατροί", ότι αυτές οι επεμβάσεις υπέκρυπταν δόλο. Ενδεχομένως και ο μοναχός Μωυσής αυτό να μη το εγνώριζε - αν και δεν φαίνεται πιθανό, σύμφωνα με όσα γράφει.

Το επόμενο είναι αυτή η δίκην κολυμβήθρας του Σιλωάμ αναφορά του μοναχού Μωυσή : "Ό,τι πει η Εκκλησία, θα κάνουμε υπακοή στην Εκκλησία", διότι αυτό έλεγε ο γέροντας Παΐσιος.

Αυτού του είδους η υπακοή στην Εκκλησία, θυμίζει κάποιες άλλες "υπακοές", τις οποίες προφανώς δεν εννοούσε ο γέροντας Παΐσιος. Διότι άλλην Εκκλησία είχε προ οφθαλμών και βίωνε με τον οσιακό του βίο.

Ο οικουμενικός Βαρθολομαίος δικαιολογώντας όλα τα απαράδεκτα ανοίγματα που συστηματικά διαπράττει - και οι προκάτοχοι το ίδιο έκαναν - επικαλείται τη σύμφωνη γνώμη όλων των Ορθοδόξων Πατριαρχείων, πράγμα το οποίο σημαίνει υπακοή όλων : πιστών και εκκλησιών (πατριαρχείων) στην Εκκλησία. Αλλά ποιά Εκκλησία; Αυτή που άγεται και φέρεται σύμφωνα με τις διπλωματικές εντολές και υποδείξεις της πολιτικής ραδιουργίας ή την Εκκλησία του Κλήρου και του Λαού; Η τελευταία τελεί υπό διωγμώ.
Πόσο λαμβάνονται υπόψη οι πιστοί και πόσο οι κληρκοί, οι οποίοι ορθώνουν το ανάστημά τους προ αυτής της σύγχρονης μάστιγας του οικουμενισμού και των επακολούθων της : μεταμοσχεύσεις, εξωσωματικές, σύμφωνα ελεύθερης συμβίωσης ομοφύλων με υιοθεσίες ή απόκτηση τέκνων, κάρτα του πολίτη και πλείστα άλλα; Ποιος τους ακούει όλους αυτούς; Αυτοί δεν είναι Εκκλησία; Είναι μόνο η κατά τα αλλόθρησκα πρότυπα "κάστα" μιας ειδικά επιλεγμένης ιερατικής εξουσίας;

Αυτή είναι η λεγομένη κακή υπακοή. Ουδεμία σχέση έχει με την υπακοή την οποία ο ασκητής Γέροντας υπεδείκνυε. Δηλαδή, την υπακοή στην Εκκλησία της νήψης, της άσκησης, της ταπείνωσης και όχι στην εκκοσμικευμένη εκκλησία των κοινωνικών εκδηλώσεων και των συναυλιακών ακροαμάτων χάριν της διαφορετικότητας. Υπακοή στην Εκκλησία των αγίων οφείλουμε όλοι να έχουμε, όχι στην εκκλησία
ατομικών επιδιώξεων των φιλοπρωτευόντων.

Η τρίτη τέλος παρατήρηση σχέσιν έχει με αυτό που γράφει ο μοναχός Μωυσής : "Την υπόθεση αυτή (σημ. μεταμόσχευση) την έχουμε πληρώσει με πολύ πόνο και αίμα".

Εμείς θα του απαντούσαμε φέρνοντας στη μνήμη του τις στρατιές των αγίων μαρτύρων :

"Τοιγαρούν και ημείς, τοσούτον έχοντες περικείμενον ημίν νέφος μαρτύρων, όγκον αποθέμενοι πάντα και την ευπερίστατον αμαρτίαν, δι΄ υπομονής τρέχωμεν τον προκείμενον ημίν αγώνα, αφορώντες εις τον της πίστεως αρχηγόν και τελειωτήν Ιησούν, ος αντί της προκειμένης αυτώ χαράς υπέμεινεν σταυρόν, αισχύνης καταφρονήσας."

Δεν είναι φρόνιμο να διηγούμαστε εμείς τα ανωτέρω. Όταν όμως "δια την αλήθειαν της πίστεως" οι πνευματικοί ταγοί καταφάσκουν στις μεταμοσχεύσεις, δεν μπορούμε να σιωπήσουμε :

"επεί νωθροί γεγόνατε ταις ακοαίς, και γαρ οφείλοντες είναι διδάσκαλοι δια τον χρόνον, πάλιν χρείαν έχετε του διδάσκειν υμάς τινα τα στοιχεία της αρχής των λογίων του Θεού".
Πηγή http://aktines.blogspot.com/2011/05/77.html