Δύο θελήσεις, δυο ενέργειες, αλλά και δύο αγιότητες (!!) στην μία υπόσταση του Κυρίου.

Αγιος Μάξιμος ο Ομολογητής
Προς Μαρίνον τον οσιώτατον πρεσβύτερον PG 91.

Ἀλλ᾿, ὡς ἔοικε, τό φυσικόν θέλημα τῆς κατά Χριστόν ἀνθρωπότητος Σευῆρος ἀνεῖλεν, οὐκ εἰδώς ὅτι κυριώτερόν τε καί πρῶτον ἰδίωμα πάσης μάλιστα φύσεως λογικῆς, ἡ κατ᾿ ἔφεσιν αὐτῆς καθέστηκε κίνησις· ἥν οἱ Πατέρες σκοπήσαντες, φυσικῶν, ἀλλ᾿ οὐ γνωμικῶν ἐπί Χριστοῦ θελημάτων διαφοράν λαμπρῶς ὡμολόγησαν. Οὐ γάρ ἄν ἔλεγόν ποτε γνωμικῶν ἐπί Χριστοῦ θελημάτων διαφοράν, ἵνα μή δίγνωμον καί δίβουλον, καί οἷον εἰπεῖν μαχόμενον ἑαυτῷ τῇ στάσει τῶν λογισμῶν· καί διά τοῦτο διπρόσωπον αὐτόν κηρύττωσιν· οἵ γε κατά μόνην ταύτην γινώσκοντες τήν τῶν γνωμικῶν θελημάτων διαφοράν ἐν τῷ βίῳ γεγενῆσθαι· τήν τε τῆς ἁμαρτίας εἴσοδον, καί τήν πρός τόν Θεόν ἡμετέραν διάστασιν. Ἐν οὐδενί γάρ ἄλλῳ καθέστηκε τό κακόν, εἰ μή μόνον ἐν τῇ πρός τό θεῖον θέλημα διαφορᾷ τοῦ κατά γνώμην ἡμετέρου θελήματος· ᾗτινι πάντως ἀντικειμένη συνεισάγεται ποσότης, καί ὁ ταύτης δηλωτικός ἀριθμός, δεικνύς ἡμῶν τήν πρός τόν Θεόν τοῦ γνωμικοῦ θελήματος ἀντιπάθειαν.

Στο ιστολόγιο http://orthodox-voice.blogspot.com/2013/05/blog-post_11.html υπάρχει ανάρτηση με τίτλο "Ο Κοσμάς", όπου διαβάζουμε τα κατωτέρω :

"β. Θα προσθέσω όμως και κάτι άλλο, που αφορά τη Νεοημερολογίτικη Εκκλησία της Ελλάδος, η οποία το 1930, αλλά και το 1970, υιοθέτησε συνοδικώς την αίρεση του Νεστοριανισμού! Συγκεκριμένα, ο αείμνηστος καθηγητής Παν. Τρεμπέλας τον περασμένο αιώνα δίδαξε την αίρεση, ότι ο Χριστός κατώρθωσε να μην αμαρτήσει κατόπιν σκληρού αγώνα! Δηλ. δέχονταν ύπαρξη δύο αγιοτήτων στο Χριστό (Π. Τρεμπέλα, Ιησούς, ο από Ναζαρέτ, Αθήνα 19402, σελ. 134, 254. βλ. Ιδίου, Η ηθική τελειότης του Χριστού κατά το ανθρώπινον, Αθήναι 1930). Είναι αυτό που δέχονταν και ο Ν. Καζαντζάκης, για τους "πειρασμούς" του Χριστού!

Την κακοδοξία αυτή των «δύο αγιοτήτων» του Κυρίου κατήγγειλαν στη Σύνοδο του Νέου Ημερολογίου το 1929 δύο άτομα. Η Σύνοδος ανέθεσε στον καθηγητή Χρήστο Ανδρούτσο να μελετήσει την καταγγελία, ο οποίος υπέβαλε σ΄ αυτήν την από 22 Μαΐου 1930 ΄Εκθεση, στην οποία μεταξύ άλλων έλεγε:

«Η διάκρισις διπλής αγιότητος εν τω Ιησού Χριστώ, θείας και ανθρωπίνης, ης έχεται ο Π. Τρεμπέλας, ουδέν έχει το δογματικώς επιλήψιμον. Αποδεχόμενοι οι πιστοί δύο θελήσεις εν τω Ιησού Χριστώ, είμεθα ηναγκασμένοι να συναποδεχθώμεν και δύο αγιότητας, την θείαν και την καθαρώς ανθρωπίνην, διότι η αγιότης ούσα ηθική ιδιότης αναφέρεται κυρίως και κατ΄ εξοχήν εις την θέλησιν. Αποδεχόμενοι δε εξ ίσου το υπό της εν Χαλκηδόνι Οικουμενικής Συνόδου διατυπωθέν δόγμα, ότι εν τη υποστατική ενώσει των δύο φύσεων η σαρξ του Κυρίου θεουμένη λαμβάνει δώρα εξ αυτής (της υποστατικής ενώσεως), εννοούμεν φυσικώς τα δώρα τα προσιτά τη πεπερασμένη φύσει μέχρι του υψίστου και εφικτού βαθμού εξικνούμενα, ουχί δε και θείας ιδιότητας, δι΄ ων αύτη εξίσταται της οικείας φύσεως.

Η αγιότης του Χριστού ως ανθρώπου δεν δύναται να εξισωθή προς την θείαν αγιότητα και πηγήν παντός αγαθού… Οι περί τα θεολογικά ασχολούμενοι γινώσκουσιν, ότι ουδεμία θεία ιδιότης δύναται να μεταδοθή αυτή εις την ανθρωπίνην φύσιν αυτήν, για τον απλούστατον λόγον, διότι αύτη μεν είναι άπειρος, η δε ανθρωπίνη φύσις πεπερασμένη…» (Σωτ. Κυριαζοπούλου, Οι αιρετικοί, Αθήναι 1934, σ.140. Και Ορθόδοξος Τύπος, (1.3.76)!!

Η Σύνοδος της κρατικής Εκκλησίας αποδέχτηκε την κακόδοξη Έκθεση του καθηγητή Χρήστου Ανδρούτσου! Έτσι, κατέστη η ίδια αιρετική!"

Αλλά διαβάζουμε και το εξής Σχόλιο (με ελαφρά τροποποίηση) :

"Αποδεχόμενοι οι πιστοί δύο θελήσεις εν τω Ιησού Χριστώ ... εν τη υποστατική ενώσει των δύο φύσεων η (σ.σ. ανθρωπίνη) σαρξ του Κυρίου θεουμένη λαμβάνει δώρα εξ αυτής (της υποστατικής ενώσεως), εννοούμεν φυσικώς τα δώρα τα προσιτά τη πεπερασμένη φύσει μέχρι του υψίστου και εφικτού βαθμού εξικνούμενα, ουχί δε και θείας ιδιότητας, δι΄ ων αύτη εξίσταται της οικείας φύσεως"

Δεν μας είπε ο αείμνηστος καθηγητής της Δογματικής τι είδους δώρα, "προσιτά τη πεπερασμένη φύσει μέχρι του υψίστου και εφικτού βαθμού εξικνούμενα", ήταν η Μεταμόρφωση του Σωτήρος ή ακόμη και η επί των υδάτων βάδιση του Κυρίου; Ήταν ή δεν ήταν δώρα "θείας ιδιότητας"; Αν υπάρχουν τινές, "περί τα θεολογικά ασχολούμενοι και γινώσκοντες" (sic) ας μας πληροφορήσουν.
Ειλικρινά, μένουμε άναυδοι με αυτά του Π. Τρμπέλα και Χρ. Ανδρούτσου. Ανήκουστο και πρωτοφανές το : "Αποδεχόμενοι οι πιστοί δύο θελήσεις εν τω Ιησού Χριστώ, είμεθα ηναγκασμένοι να συναποδεχθώμεν και δύο αγιότητας, την θείαν και την καθαρώς ανθρωπίνην, διότι η αγιότης ούσα ηθική ιδιότης αναφέρεται κυρίως και κατ΄ εξοχήν εις την θέλησιν"!

Και πώς, διερωτάται κανείς, συμβιβάζεται αυτό με το "... 13 ὁ Θεὸς γάρ ἐστιν ὁ ἐνεργῶν ἐν ὑμῖν καὶ τὸ θέλειν καὶ τὸ ἐνεργεῖν ὑπὲρ τῆς εὐδοκίας"; Αν τούτο ισχύει δια το "ἐν ὑμῖν", και αφορά στη δική μας (κατά Χάριν) αγιότητα, το ίδιο μπορούμε να ισχυριστούμε και δια τον Κύριο; Δεν ήταν εκείνος που είπε στον Πέτρο "Ὕπαγε ὀπίσω μου, Σατανᾶ· σκάνδαλόν μου εἶ· ὅτι οὐ φρονεῖς τὰ τοῦ Θεοῦ ἀλλὰ τὰ τῶν ἀνθρώπων"; Δεν ήταν εκείνος που είπε "«Ἐγὼ οὐ ζητῶ τὸ θέλημα τὸ ἐμόν, ἀλλὰ τὸ θέλημα τοῦ πέμψαντός με Πατρὸς»;

Τι να πει κανείς για όλα αυτά, εκτός από το ότι μας παραμόρφωσε η καινοτομία του 1924.

Στην ίδια ανάρτηση ο "Κοσμάς" γράφει και τα ακόλουθα :

"Οι Ορθόδοξοι πιστεύουν, ότι ο Χριστός έχει δύο φύσεις, δυο θελήσεις και δύο ενέργειες, αλλά μία μόνο υπόσταση, δηλ. είναι ένα πρόσωπο. Οι θελήσεις και οι ενέργειες του Κυρίου είναι φυσικές, επειδή είναι των φύσεών Του".

Υπάρχει όμως και άλλο ένα σχόλιο γι΄ αυτό :

Έχω τη γνώμη ότι τούτο είναι ελλειπές, αν δεν συμπληρώσουμε εμαφατικά το "εν μια υποστάσει". Δηλαδή, "οι (δύο) θελήσεις και οι (δυο) ενέργειες του Κυρίου είναι των (δύο) φύσεών Του σε μία όμως υπόσταση. Συμπληρώνω : Την υπόσταση του "Υιού Ανθρώπου".

α) Ως προς το "δύο θελήσεις και δύο ενέργειες εν μιά υποστάσει", διαβάζουμε στην Προς Φιλιππησίους Επιστολή του Απ. Παύλου : "... 13 ὁ Θεὸς γάρ ἐστιν ὁ ἐνεργῶν ἐν ὑμῖν καὶ τὸ θέλειν καὶ τὸ ἐνεργεῖν ὑπὲρ τῆς εὐδοκίας." (Φλ. β΄). Μη παραβλέψουμε το "εν υμίν".

β) Ως προς το "υιός Ανθρώπου" και την φύση αυτής έχουμε το κατωτέρω : "... 3 τὸ γὰρ ἀδύνατον τοῦ νόμου, ἐν ᾧ ἠσθένει διὰ τῆς σαρκός, ὁ Θεὸς τὸν ἑαυτοῦ υἱὸν πέμψας ἐν ὁμοιώματι σαρκὸς ἁμαρτίας καὶ περὶ ἁμαρτίας, κατέκρινε τὴν ἁμαρτίαν ἐν τῇ σαρκί" (Ρμ. η΄), και το "... 6 ὃς ἐν μορφῇ Θεοῦ ὑπάρχων οὐχ ἁρπαγμὸν ἡγήσατο τὸ εἶναι ἴσα Θεῷ, 7 ἀλλ' ἑαυτὸν ἐκένωσε μορφὴν δούλου λαβών, ἐν ὁμοιώματι ἀνθρώπων γενόμενος, 8 καὶ σχήματι εὑρεθεὶς ὡς ἄνθρωπος ἐταπείνωσεν ἑαυτὸν γενόμενος ὑπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δὲ σταυροῦ(Φλ. β΄)".

Η ανθρωπίνη φύσις του Κυρίου, ήταν η άπτωτη φύση του Αδάμ, όχι όμως και η εν δόξη άφθαρτη (του Αδάμ), γι΄ αυτό ο Κύριος ονομάζεται νέος Αδάμ.

Διευκρινίζω το : "όχι όμως και η εν δόξη άφθαρτη", που μόλις έγραψα. Και λέγω, ούτε γνωρίζουμε, ούτε υποθέσεις μπορούμε να κάνουμε, σχετικά με το τι θα συνέβαινε αν ο Αδάμ δεν είχε υποστεί την πτώση. Αυτό μπορεί να απασχολεί τους Ταλμουδιστές, τους Καμπαλιστές, τους Μασόνους ή γενικότερα τους στοχαζόμενους φιλόσοφους ή θεοσοφιστές (μυστικιστές, νιρβάνα, γκουρού κλπ). Δεν μας αφορά.