"καὶ ἀποκριθεὶς εἶπεν αὐτοῖς· λέγω ὑμῖν ὅτι ἐὰν οὗτοι σιωπήσωσιν, οἱ λίθοι κεκράξονται"

Με αφορμή (*) κάποιους οξείς χαρακτηρισμούς απευθυνόμενους από τον γράφοντα σε γνωστό μητροπολίτη, ο οποίος δίνει αγώνα υπέρ των μεταμοσχεύσεων κατόπιν ειδικής κατήχησης, ώστε να καταλάβουμε ότι είμαστε "αλλήλων μέλη" και να γίνουμε συνειδητοί δωρητές οργάνων, επιστολογράφος σημείωνε ότι συμφωνεί με αυτά που γράφω, διαφωνεί όμως με τον ανοίκειο τρόπο (:  "διαστροφείς της πίστεως", "διεφθαρμένοι ποιμένες") των χαρακτηρισμών μου.

Η απάντηση ήταν :

 Αγαπητέ κύριε,

Έχετε απόλυτο δίκιο, αλλά, πείτε μου, πόσο μπορεί να αντέξει κανείς, όταν βλέπει σε τι σημείο αλλοτρίωσης οδηγεί το λαό του Θεού ο μ. Μεσογαίας. Ο οποίος λαός τρέφει εκτίμηση στο πρόσωπό του ; Η ζημιά είναι ανυπολόγιστη και επιτέλους, οι κανόνες καλής συμπεριφοράς και κόσμιας αντιμετώπισης έχουν ένα όριο. Ο εν λόγω μητροπολίτης, αν ήταν καλής προαίρεσης και δεν ήταν δέσμιος της υπερηφανίας και της θεολογικής του επάρκειας, την οποία δεν παραλείπει ποτέ να προβάλει, όφειλε να τείνει ευήκοον ους σε όσους - δεν είναι μόνο ο γράφων - του καταλογίζουν "πλάνη καρδίας", όπως εύστοχα γράφετε. Επιμένει να τους αγνοεί όλους, και από την υψηλή θέση την οποία κατέχει, τους περιφρονεί. Και δεν φθάνει μόνο αυτό, αλλά, προκειμένου να καταστήσει εύλογα τα διάτρητα θεολογικά επιχειρήματα που διαδίδει, παρουσιάζει τηλεοπτικά τους σεσωσμένους, μετά από λήψη οργάνου, δικαιολογόντας με τον τρόπο αυτό τις προσευχές, τα τάματα, τις παρακλήσεις των εμπερίστατων ασθενών προς τον Θεό, ώστε οι γιατροί να τελευτήσουν στο χειρουργικό τραπέζι έναν βαρέως πάσχοντα άρρωστο για να σωθούν εκείνοι. Φαίνεται, αυτό είναι το θέλημα του αγίου Θεού!

Ο θεός του μητροπολίτη είναι θεός ολέθρου και παράλληλα θεός αγάπης! Οποία παραφροσύνη!! Η αξιοπρέπεια ζωής μετρά περισσότερο για τον μητροπολίτη, λησμονώντας τι θάνατο αναξιοπρεπέστατο υπέστη ο Κύριος και σε ποιά τάξη ανθρώπων (: ἐλήλυθεν ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐσθίων καὶ πίνων, καὶ λέγετε· ἰδοὺ ἄνθρωπος φάγος καὶ οἰνοπότης, φίλος τελωνῶν καὶ ἁμαρτωλῶν) τον είχε τοποθετήσει το ιερατείο.

Έθεσε τίτλο της διδακτορικής του διατριβής το "Αλλήλων μέλη", αλλά απέκρυψε πώς είμαστε, και πότε οι πιστοί είναι, αλλήλων μέλη : "Διὸ ἀποθέμενοι τὸ ψεῦδος λαλεῖτε ἀλήθειαν ἕκαστος μετὰ τοῦ πλησίον αὐτοῦ· ὅτι ἐσμὲν ἀλλήλων μέλη", γράφει ο Απ. Παύλος. Τόλμησε αυτό να το πει ή να το γράψει ο μητροπολίτης Μεσογαίας; Όχι. Γιατί διέγραψε το "αποθέμενοι το ψεύδος αλήθειαν λαλείτε έκαστος μετά του πλησίον αυτού"; Διαφθείρει το ποίμνιο ναί ή όχι; Διαστρέφει την πίστη ναι ή όχι; Αλλά, ως φαίνεται, άρητες εντολές εκτελεί. Να αποφεύγει την αλήθεια, επειδή το παγκόσμιο πολιτικοθρησκευτικό ιερατείο των σιωνιστών-οικουμενιστών, συμπεριλαμβανομένων και των πανεπιστημιακών, έχει κόψει τους δεσμούς με αυτή. Την αποστρέφεται κι έτσι το ψεύδος κυριαρχεί. Ο ατελής εγκεφαλικός θάνατος χριέται επισήμως από την εκκλησία πλήρης.

Αγαπητέ κύριε, εντολή έχουμε  «Έως θανάτου αγωνισαι υπέρ της Αληθείας και Κύριος ο Θεός πολεμήσει υπέρ σου». Η εντολή δεν είναι να ακολουθούμε το ίδιον γνωμικόν θέλημα. Είναι το "38 ὅτι καταβέβηκα ἐκ τοῦ οὐρανοῦ οὐχ ἵνα ποιῶ τὸ θέλημα τὸ ἐμόν, ἀλλὰ τὸ θέλημα τοῦ πέμψαντός με". Όσοι λοιπόν αξιωθήκαμε να βρισκόμαστε στη ζωή αυτή, την οποία ο άγιος Θεός μας δώρησε με την Χάρι του Αγίου Πνεύματος, το παράδειγμα του Κυρίου οφείλουμε να ακολουθούμε. "Ο Κύριος έδωκεν, ο Κύριος αφείλατο, ος τω Κυρίω έδοξεν, ούτω και εγένετο" (Ιώβ. α΄ 21).

Σχετικά, τώρα, με τις ανοίκειες εκφράσεις, ο ελάχιστος δικός μου αγώνας και άλλων, ομοιάζει με τις "κραυγές" εκ των λίθων, κατά το "40 καὶ ἀποκριθεὶς εἶπεν αὐτοῖς· λέγω ὑμῖν ὅτι ἐὰν οὗτοι σιωπήσωσιν, οἱ λίθοι κεκράξονται". Ζητώ την κατανόησή σας.
Μετά τιμής
κυπριανός χ
(*)  http://kyprianoscy.blogspot.gr/2013/05/blog-post_278.html