Λεπτομέρειες, βλέπε http://kostasxan.blogspot.gr/2015/03/blog-post_90.htmlΗ δημοκρατία δεν έχει αδιέξοδα
Ουσιαστικά η σημερινή δημοκρατία είναι μόνο μία (όπως, μαμά υπάρχει μόνο μία). Είναι η δημοκρατία της παγκοσμιοποίησης, των διεθνιστών, δηλαδή, των πιστών ακολούθων του σιωνισμού.
Όταν οι εκλογές αναδεικνύουν εκείνους, που είναι όλοι τους τύπου yes men, τότε τα πάντα βαίνουν καλώς. Όταν όμως τα πράγματα δείχνουν ότι κάτι πάει στραβά, τότε αρχίζουν τα προβλήματα. Τα παραρτήματα του σιωνισμού επιδοτούν τις μειοψηφίες ( : αναρχοαυτόνομοι, αντιεξουσιαστές κ.λπ.) οπότε έχουμε τα φαινόμενα των ονομαζόμενων ασύμμετρων απειλών : λεηλασίες, εμπρησμοί, και πλείστοι άλλοι βανδαλισμοί. Εξέχουσα θέση κατέχουν οι ρυπαρογραφίες των τοίχων, παράδειγμα μουτζούρες, και κάθε τι που οδηγεί σε έκδηλη κοινωνική αγανάκτηση : κλοπές και βιαιότητες εναντίον μικροαστών.
Συνεπαγόμενο, τα συμπτώματα του κοινωνικού αυτοματισμού, όπου οι νόμοι αδρανούν και οι πολίτες αναλαμβάνουν αυτοί να κάνουν, ό,τι οι νόμοι δέν κάνουν. Φυσικά, τότε προβάλλει ο κίνδυνος της φασιστικής εκτροπής, οπότε η δημοκρατία κραυγάζει : Δεν έχω αδιέξοδα ! Οι κάλπες, αργά-γρήγορα, ανοίγουν πάλι και οι ανυπάκουοι στα κελεύσματα - οδηγίες των σιωνιστών, επανέρχονται εις την τάξιν. Όλοι οφείλουν να συμμορφώνονται προς τας υποδείξεις, η δημοκρατία είναι αήττητη, έχει δυνατές πλάτες. Το χρήμα δεν έχει αδιέξοδα, όπως και η δημοκρατία.
2 σχόλια:
Καιπώς ερμηνεύεις, καλέ μου Φίλε, την αβελτηρία του Εκλογικού Σώματος των Πολιτών οι οποίοι ελευθέρως επέλεξαν ΤΡΙΣ να κυβερνηθούν από "πολιτικούς" αυταπόδεικτους διδάκτορες της πλέον ανερυθρίαστης πολιτικής "κωλοτούμπας" των τελευταίων ετών, που πρίν στεγνώξει η μελάνη του ΟΧΙ κατά 63% στο Δημοψήφισμα, εκείνοι το μετέτρεψαν σε "ναί" και παρά ταύτα ΕΨΗΦΊΣΤΗΚΑΝ ΠΑΛΙ? Πού το αποδίδεις? Σε "ψεκασμό" ή στο "Μωραίνει Κύριος"? Κώστας Μπιζάνος
Η μόνη ερμηνεία που μπορώ να δώσω είναι « ὁ ζῆλος (της δημοκρατίας) τοῦ οἴκου σου καταφάγεταί με». Η μαζική σύγχυση, αποβλάκωση και παραφροσύνη, επήλθε, όταν στη θέση του «οἴκου» τοποθετήσαμε τον αποκαλούμενο και «ναό» της Δημοκρατίας. Αυτόν πρέπει ανυπερθέτως να σεβόμαστε, δίνοντας όρκο στην προσωπική μας τιμή και συνείδηση.
Όταν όμως οι Κυβερνήτες μας είναι του τύπου «Κριτής τις ἦν ἔν τινι πόλει τὸν Θεὸν μὴ φοβούμενος καὶ ἄνθρωπον μὴ ἐντρεπόμενος», βάζουν δηλαδή την προσωπική τους συνείδηση και τιμή πάνω απ΄ τον Θεό, τότε κάθε τι μπορεί να συμβεί και καμιά λογική εξήγηση δεν υπάρχει.
Δημοσίευση σχολίου