Powered By Blogger

Αλλοίωση, "εν ανομίαις συνελήφθην"

"Ευμορφία", για όλους

Επαναγωγή, "εις το καθ΄ομοίωσιν επανάγαγε ..."

Παρασκευή 19 Αυγούστου 2016

Οι λέξεις φτιάχνουν τις φωτογραφίες

Ενθύμημα

Ηταν ένα ζεστό απόγευμα του Αυγούστου, οταν αποφάσισα να καταγράψω τις σκέψεις μου, κυττάζοντας αυτήν και άλλες φωτογραφίες.
Τα επι χάρτου αποθηκευμένα στιγμιότυπα της ζωής με συγκινούσαν ανέκαθεν και αυτός ήταν ο λόγος, για τον οποίο συνήθιζα πάντα να εχω μαζί μου μια φωτογραφική μηχανή.
Δεν θέλω να πω με αυτό οτι προτιμούσα να αποτυπώνω ο,τι δεν μπορούσα να πώ ή να γράψω. Κάθε άλλο. Δεκάδες, εκατοντάδες λέξεις-σκέψεις, με ωθούσαν κάθε φορά στην καταγραφή του οποιουδήποτε, θα έλεγα, σημαντικού για μένα σημείου ζωής. Θα συμφωνούσα λοιπόν με την επιπολαίως θεωρούμενη "εικονοκλαστική" άποψη, που θέλει το λόγο, τις λέξεις να φτιαχνουν την "εικόνα" - εν προκειμένω τη φωτογραφία - και λιγότερο ή καθόλου δεν δέχομαι την κυρίαρχη σήμερα αντίληψη, που συνοψίζεται στο λεγόμενο : μια φωτογραφία λεει χίλιες λέξεις. Αμέτρητες λέξεις ποιούν τη φωτογραφία.

Οι υποστηρικτές της γνώμης αυτής, ακούσια ή ηθελημένα, ασπάζονται τη θεωρία που διατείνεται οτι η εικόνα ποιεί τον λόγο. Αλλά τούτο, αν μη τι άλλο, είναι αντίθετο προς τις επικρατούσες ανθρωπολογικές αντιλήψεις μας, φυσικά, στο ποσοστό που αυτές εξακολουθούν να υπάρχουν. Να προσθέσω ακόμη, ότι μετά από επτά αιώνων θεολογικό εμπλουτισμό προέκυψε η Εικονομαχία. Η ποίηση της εικόνας καθιέρωσε το λόγο και έδωσε το προβάδισμα στον ενυπόστατο Λόγο : "26 καὶ εἶπεν ὁ Θεός· ποιήσωμεν ἄνθρωπον κατ᾿ εἰκόνα ἡμετέραν καὶ καθ᾿ ὁμοίωσιν ".

Για να κλείσω το θέμα, θα έλεγα οτι η λογομαχία, για το αν ο λόγος ποιεί την εικόνα ή αντίστροφα, ειναι επιεικώς αφελής. Κανένας σοβαρά σκεπτόμενος δεν θα έθετε αυτό το ερώτημα, επειδή απλούστατα ο λόγος και η εικόνα είναι αλληλένδετα. Σημασία δεν εχει τι έπεται ή τι προηγείται. Σημασία έχει το πώς η εικόνα αναδεικνύει τον λόγο και πώς ο λόγος αναδεικνύεται ως εικόνα. Αυτο είναι, νομίζω, το ζητούμενο στις εικόνες των λέξεων και στις λέξεις των εικόνων.

... ... ...

Μια ηλιόλουστη μέρα του καλοκαιριού δυο ανθρωποι, ένας άνδρας και μια γυναίκα, στάθηκαν εκεί. Σε ένα πανέμορφο νησί του Αιγαίου, να φωτογραφηθούν. Ήλιος, ουρανός, στεριά και θάλασσα είναι το πλαίσιο που περιγράφει την παρουσία τους. Κοινότυπο το στιγμιότυπο καθώς χιλιάδες άλλα, που κουβαλούν στις αποσκευές τους όλοι όσοι επιστρέφουν στη ρουτίνα της καθημερινότητας, μετά τις καθιερωμένες διακοπές.

Περιορισμένης διάρκειας οι διακοπές. Περιορισμένης διάρκειας και η φωτογραφία. .Αλλά, περιορισμένης διάρκειας και οι της φωτογραφίας παραθεριστές επισκέπτες. Η ανάμνηση αυτής της στιγμής θα διαρκέσει περίπου οσο και ο επίγειος βίος τους.Υστερα, θα τα σκεπάσει ολα η τέφρα της λησμονιάς, καθώς σκέπασε πριν απο χιλιάδες χρόνια τούτο το νησί η στάχτη μιας μεγάλης ηφαιστειακής έκρηξης.
Σχεδόν ανέπαφες απο την τότε μεγάλη καταστροφή έμειναν κάποιες τοιχογραφίες, που έφερε στο φως η αρχαιολογική σκαπάνη, ισως, για να βρούμε έτσι τη χαμένη μας μνήμη, να της δώσουμε οστά και σάρκα .

1 σχόλιο:

Κυπριανός Χριστοδουλίδης είπε...

"Πατέρα
Αν ήμουν ποιητής θα έφτιαχνα με τις λέξεις στίχους.
Και αν ήμουν ζωγράφος θα έφτιαχνα με χρώμα τις λέξεις.
Δεν είμαι ούτε ηθοποιός για να αποδώσω τις λέξεις με κίνηση.
Είμαι μουσικός και μπορώ να αποδώσω τις λέξεις με ήχο".

Απόπασμα επιστολής του Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότζαρτ στον πατέρα του. Μεταδόθηκε στις 9.15 το βράδυ 27/08/06 από το Τρίτο Πρόγραμμα, περιμένοντας να ακουστούν έργα του σε απευθείας μετάδοση από το Royal Albert Hall του Λονδίνου.
...........................................................
Και ένας άγνωστος της εποχής εκείνης, που του άρεσε να καταγράφει αυτό που έβλεπε με φακούς, χαρτιά, χημικά και άλλα διάφορα, είχε συμπληρώσει :
"Είμαι φωτογράφος και προσπαθώ να αποδώσω τις λέξεις με φωτογραφίες".

Οι περισσότεροι γέλασαν.