Όταν η αίρεση ανακηρύσσεται θεσμός, τότε παύει να υπάρχει αυτό που είναι και λέγεται Θεσμός. Επόμενο είναι να χάνεται και η έννοια του σεβασμού. Έννοια την οποία έχουν εφτελίσει κυριολεκτικά οι οικουμενιστές, αποδίδοντας σεβασμό σε κάθε αλλόθρησκο και αιρετικό - ευσχήμως αποκαλούμενο ετερόδοξο. Αν πρέπει να σεβόμαστε αιρετικούς και αλλόθρησκους, τότε πρέπει να αρχίσουμε να σεβόμαστε και τον διάβολο. Αυτονόητο, τα ανωτέρω γράφονται με την θρησκευτική διάσταση των εννοιών «θεσμός» και «σεβασμός». Η πολιτική συνιστώσα είναι αυτή την οποία εξέθεσε ο μητροπολίτης Φλωρίνης. Επειδή αυτή τον εκφράζει.
«Τό σάββατον διὰ τὸν ἄνθρωπον ἐγένετο, οὐχ ὁ ἄνθρωπος διὰ τὸ σάββατον». Εκείνος που είπε τούτο το λόγο ήταν και είναι η εμπρόσωπη και ενυπόστατη φανέρωση αυτού που λέγεται θεσμός. Οι ευρισκόμενοι εις τύπον και τόπον Χριστού, αντί να φανερώνουν έμπρακτα το επισκοπικό, μητροπολιτικό και άλλο αξίωμα που φέρουν, περιμένουν ο τίτλος, δηλαδή ο κατ΄ όνομα τύπος, να τους αναδείξει στο τόπο, στον οποίο ευρίσκονται. Όμως, ο θεσμός - έννοια αφηρημένη - δεν κάνει τον άνθρωπο, ο άνθρωπος κάνει το θεσμό, όταν του δίνει σάρκα και οστά.
Ο θεσμός έγινε για τον άνθρωπο, για να γίνει ο άνθρωπος θεσμός. Είναι οι άγιοι, τους οποίους σέβεται και τιμά ο ένας και μοναδικός Θεσμός° είναι και λέγεται Ορθόδοξη Εκκλησία.
Υστερόγραφο
Με το παράδειγμα του Καίσαρα - προέδρου της Δημοκρατίας, που ανέφερε ο μητροπολίτης Θεοκλήτων, προσπάθησε να πείσει, προφανώς όχι το λογικό ποίμνιο, να πειθαρχεί πρώτα στον Καίσαρα και ύστερα στον άγιο Θεό. «Όπως σεβόμαστε τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας», είπε, «έτσι πρέπει να σεβόμαστε και τον Πατριάρχη, τους επισκόπους και άλλους. Να τους αγαπάμε, να τους σεβόμαστε, ασχέτως αν διαφωνούμε. Άλλο το αγαπώ, άλλο το διαφωνώ. Διαφορετικά θα οδηγηθούμε στην αναρχία».
Τι να πει κανείς ; Αφού υπάρχει εκκλησίασμα που του γεμίζει τις εκκλησιές, τί μπορούμε να περιμένουμε ; Το ποίμνιο θα γίνει, αν δεν έγινε, παπικό ποίμνιο° ό,τι πει ο Πάπας, εκείνος αίρει τας ψυχάς ημών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου