Λάθος! Η καρδιά μπορεί νά σταματά, η καρδία όχι :
"12 καρδίαν καθαρὰν κτίσον ἐν ἐμοί, ὁ Θεός, καὶ πνεῦμα εὐθὲς ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου." (Ψ. 50)
"8 Ἡ ἀγάπη οὐδέποτε ἐκπίπτει. εἴτε δὲ προφητεῖαι, καταργηθήσονται· εἴτε γλῶσσαι, παύσονται· εἴτε γνῶσις, καταργηθήσεται." (1Κρ. ιγ").
Πότε; Όταν τό "κτιστόν" γίνει κατά χάριν άκτιστον :
"12 ὅσοι δὲ ἔλαβον αὐτόν, ἔδωκεν αὐτοῖς ἐξουσίαν τέκνα Θεοῦ γενέσθαι, τοῖς πιστεύουσιν εἰς τὸ ὄνομα αὐτοῦ, 13 οἳ οὐκ ἐξ αἱμάτων, οὐδὲ ἐκ θελήματος σαρκὸς, οὐδὲ ἐκ θελήματος ἀνδρὸς, ἀλλ' ἐκ Θεοῦ ἐγεννήθησαν." (Ιν. α')
2 σχόλια:
«Πότε; Όταν τό "κτιστόν" γίνει κατά χάριν άκτιστον»
Στην ωφέλιμη ανάρτησή σας θα ήθελα να κάνω μία παρατήρηση. Το κτιστόν κατ' ουδένα τρόπον γίνεται άκτιστον, ήτοι αδημιούργητον. Βεβαίως η αληθής αγάπη είναι καρπός του Αγίου Πνεύματος, η χάρις του οποίου θερμαίνει την καρδία του χριστιανού, και τότε η αγάπη του χριστιανού γίνεται τελεία και αληθής. Μετέχουμε των θείων ενεργειών, αλλά δεν γινόμεθα άκτιστοι και άπειροι.
Άν προσέξατε, γράφω "όταν τό κτιστό γίνει κατά χάριν άκτιστο". Τούτο ουδόλως σημαίνει ότι ο άνθρωπος γίνεται ουσία θεός. Άπαγε. Σημαίνει ότι ο άνθρωπος γίνεται μέτοχος άκτιστης ενέργειας καί όχι δυνάμεως- ουσίας. Παράδειγμα, "μιά ακτίνα τού ήλιου δέν είναι ο ήλιος", γράφει ο Αγ. Γρηγόριος Παλαμάς. Καί ούτε γίνεται, συμπληρώνω.
Τό αυτό δηλώνεται μέ τό «Ἄνθρωπος γίνεται Θεός, ἵνα θεὸν τὸν Ἀδὰμ ἀπεργάσηται» καί τά συναφή (Ιν. α'). Όσον δε τό Δοξαστικόν αἶνων τοῦ Εὐαγγελισμοῦ: «Ἄνθρωπος γίνεται Θεός, ἵνα θεόν τόν Ἀδάμ ἀπεργάσηται», νομίζω, αποδίδεται στόν Μ. Αθανάσιο.
Οι ενέργειες τής Αγίας Τριάδος -ονοματοδοσία τού Θεού ημών - διακρίνονται σέ κτιστές και άκτιστες, χωρίς αυτό νά σημαίνει ότι ο άνθρωπος γίνεται φύσει Θεός μέσω άκτιστης ενέργειας. Στήν αθανασία τής ψυχής προστίθεται η αφθαρσία τού σώματος, ει καί άλλως "αναμόρφωση τού αρχαίου κάλλους".
Δημοσίευση σχολίου