Οικουμενισμός : Το τέλος των θρησκειών και η νέα θρησκεία.

Με αφορμή το λόγο του Δαλάι Λάμα προς τους Ευρωβουλευτές και το : "Όλες οι μεγάλες θρησκείες έχουν το ίδιο μήνυμα".

Η δική μας Θρησκεία δεν είναι μεγάλη. Είναι μικρή, όπως είναι και η πατρίδα μας.

Οι τρισάθλιοι οικουμενιστές δεν ξέρουν τι τους περιμένει. Η μόνη θρησκεία που είναι σύμφωνη με όλες τις άλλες εγκόσμιες δοξασίες, των παπικών και των προτεσταντικών συμπεριλαμβανομένων, είναι αυτή του ιουδαϊσμού. Ένας θεός που παραμένει απρόσωπος, άγνωστος, ανυπόστατος, κρυφός, και καλυπτόμενος από την ανθρώπινη ευτέλεια. Τελικά είναι ένας θεός του μυστικισμού και του αποκρυφισμού, τον οποίο μόνο μερικοί εκλεκτοί μπορούν να γνωρίσουν. Οι βέβηλες μάζες (τα μπάζα) πρέπει να μένουν μακριά. Τι ξέρουν αυτές από φιλοσοφία και το Απόλυτο αυτής;
Αυτό έχουν για θεό οι οικουμενιστές, το φιλοσοφικό Απόλυτο, και αυτό δοξάζουν.

Όσον δε αφορά στον προσωπικό θεό της παπικο-προτεσταντικής σχέσης, και της νεορθοδοξίας, δεν διαφέρει σε τίποτα από τον θεό του Απολύτου. Πρόσωπο και σχέση, είναι διανοητικά ευρήματα μιας στερημένης θείου φωτισμού κοσμικής φιλοσοφίας, γι΄ αυτο και αιρετικής, αν την ανάγουμε στη Θεολογία. Ένας είναι ο Λόγος του Θεού, μια συνεπώς και η Θεολογία. Αυτή που λόγω εμφαίνεται εκ  Πνεύματος αγίου και μας αποκαλύπτει δια μέσου των αιώνων τον Ορθόδοξο (: Δόξα ορθή και ευθεία, όχι στρεβλή και σκολιά) τριαδικό Θεό.

Αυτοί που μυστικά, απόκρυφα και συνομωτικά υπηρετούν το φιλοσοφικό κατασκεύασμα που το αποκαλούν θεό, αφήνουν όλους τους άλλους να παρουσιάζονται σαν πνευματικοί ηγέτες. Αν  ρωτήσετε αυτούς τους ηγέτες τίνος πνεύματος ηγούνται (;), θα σας απαντήσουν: "Είμαστε ηγέτες της παγκόσμιας θρησκευτικής πνευματικότητας". Το Πνεύμα το κάνουν "πνευματικότητα" και άντε μετά, ας αρχίσουμε να το ερευνούμε και να το ψάχνουμε. Το Απόλυτο γίνεται σχετικό, σύμφωνα με το ορισμό της πνευματικότητας που δίνει ο κάθε ηγέτης - τέλος πάντων.

Έτσι, σε λίγο θα δούμε τον πάπα να είναι αυτός ο εκπρόσωπος της παγκόσμιας θρησκευτικής πνευματικότητας, θα έρθη μετά η σειρά του Δαλάι, μετά ένας άλλος, χωρίς να απουσιάσει βέβαια και κάποιος δικός μας "οικουμενικός" (sic). Όλοι τους θα εκλέγονται, υποθέτω, ανά τετραετία και την εκλογή θα κάνουν τα μέλη του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών. Όποιος μείνει απ΄ έξω θα υποστεί τις ανάλογες κυρώσεις : Το εμπάργκο της πνευματικότητας τον περιμένει. Στη χειρότερη περίπτωση τούτο σημαίνει καταπατήσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων  μερικών "καλών" γειτόνων που έχει. Στην καλύτερη, οικονομική χρεοκοπία.

Πού θα οδηγήσουν όλα αυτά; Μα, πού αλλού; Στην ανάδειξη τελικά του ενός και μοναδικού θεού : Του απρόσωπου απόλυτου Γιαχβέ του Ιουδαϊσμού, που θα αρχίσει να κατασπαράζει σιγά-σιγά όλους τους άλλους "απόλυτους". Επί του παρόντος τους αναγνωρίζει και υποκριτικά τους τιμά. Θα έρθη όμως η στιγμή, που θα τους αναγκάσει να τον προσκυνήσουν, όπως αυτός το ορίζει.