Επειδή επί των ημερών μας γίνεται πολύς λογος για την αγάπη και σχεδόν όλοι παπαγαλίζουν αυτή τη λέξη, μου δίνεται η αφορμή, με βάση έναν λόγο του Γέροντα Σωφρονίου Σαχάρωφ - επιγράφεται ως : "Τα δυο είδη της Θεολογίας" - να πω λίγα πράγματα.
Για την αγάπη ο λόγος λοιπόν.
Γράφει ο π. Σωφρόνιος : "Το δεύτερον είδος είναι η θεολογία ομολογίας, ήτις γεννάται δια του βαθέος φόβου του Θεού εν τω πυρί της φλογεράς μετανοίας" και στη συνέχεια μας λέει: "Η Αγία Τριάς είναι Θεός Αγάπης". Και ο πιστός, αυτό που θα συγκρατήσει και πάντα θα επαναλαμβάνει είναι ότι "ο Θεός αγάπη εστί".
Τα πράγματα όμως για τον πιστό δεν είναι έτσι. Θα μπορούσε ο π. Σωφρόνιος να γίνει καλύτερα αντιληπτος με αυτά που έγραψε, αν εντόπιζε το ενδιαφέρον του αναγνώστη σε κάτι που μόλις είχε αναφέρει μιλώντας για την "ομολογία εν τω πυρί της φλογεράς μετανοίας". Ακριβώς αυτό είναι το σημαντικό : "εν τω πυρί της φλογεράς μετανοίας".
Όλοι μιλούν σήμερα για αγάπη, διότι και ο Θεός είναι αγάπη. Όμως η δική μας αγάπη δεν μπορεί σε τίποτα να συγκριθεί, ούτε καν ομοιάζει, με αυτό που είναι αγάπη και είναι Θεός. Αν θέλουμε να κάνουμε λόγο περί αγάπης, οφείλουμε εμείς έμπρακτα να ποιούμε και γραπτά να καταθέτουμε, την εξομολογητική πράξη της μετανοίας μας. Χωρίς μετάνοια εν τη πράξει, εν τω λόγω απλώς φλυαρούμε.
Αν ο άνθρωπος είναι μετάνοια, τότε ο Θεός είναι αγάπη. Καλύτερα λοιπόν να γράφουμε "ο Θεός είναι μετάνοια", διότι χωρίς αυτήν αγάπη δεν υπάρχει. Ούτε και Θεός. Δεν έχετε να κάνετε τίποτα άλλο από το να ρίξετε μια ματιά γύρω σας. Όλοι μιλούν για αγάπη, για Θεό, αλλά αυτά δεν θα τα δείτε πουθενά. Μετάνοια δεν υπάρχει, το πρόσωπό της το αγνοούμε, δεν το βλέπουμε, δεν το γνωρίζουμε, αν και είναι αυτός ο ίδιος ο Χριστός.
3 σχόλια:
Επειδή κάποιος μου επισήμανε ότι ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΕΤΑΝΟΙΑ Ο ΘΕΟΣ, σπεύδω να προλάβω και άλλα παρόμοια σχόλια ή διορθώσεις.
Ασφαλώς και δεν είναι μετάνοια ο Θεός. Κατ΄ άνθρωπον γράφω.
ΕΜΕΝΑ ΜΕ ΚΑΤΑΝΥΓΕΙ Η ΕΙΚΟΝΑ ΚΑΙ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΠΕΡΙΤΤΕΥΟΥΝ...
Κάποιες μικρές, ίσως σημαντικές αλλά μπορεί και ασήμαντες, προσθήκες.
1) ΜΑ ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ,
ΠΩΣ ..ΕΠΕΙΔΗ ΑΓΑΠΩ ΠΟΛΥ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ,
ΜΕΤΑΝΟΩ...ΓΙΑ ΝΑ ...
ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΠΟΥΜΕ ΟΤΙ Ο ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ ΜΕΤΑΝΟΙΑ.
1α) Τίποτα δεν εννοείται. Ο Θεός είναι αγάπη για τον Θεό. Για τον άνθρωπο είναι μετάνοια και όπου μετάνοια, ίσον : Μετά του νοός, δηλαδή μαζί με τον κεκαθαρμένο και φωτισμένο κατά Χάριν - και μαζί με την Χάριν - νουν. Που δεν σημαίνει βεβαίως αλλαγή του τρόπου ή στάσης ζωής (προσφιλής νεοορθόδοξη έκφραση).
Σημαίνει τήρηση των εντολών, σημαίνει έμπρακτη, αδιάλειπτη και συνεχής εξομολογητική μετάνοια (είναι το "δια του βαθέος φόβου του Θεού εν τω πυρί της φλογεράς μετανοίας" του Γέροντος Σωφρονίου), διαρκής επίκληση του ονόματος του Ιησού Χριστού εν αγίω Πνεύματι εκπορευομένου εκ του Πατρός, δια να φανερωθή η του Θεού αγάπη ως η τω όντι μετάνοια του ανθρώπου και αυτό που εστί η όντως Αγάπη.
2) "άνθρωποι με τόσο μεγάλη σαρκικότητα διαθέτουν πολύ έντονη αγαπητική δύναμη"
2α) Η σαρκικότητα του ανθρώπου δεν φανερώνει την πολύ έντονη "αγαπητική δύναμη" που κρύβουν μέσα τους. Ο εν σαρκί άνθρωπος κρύβει μέσα στα σωθικά του την εκ Θεού ελεύθερη (αυτεξούσιον) προαίρεση : Την εξ αγάπης δημιουργία. Η του Θεού αγάπη δημιούργησε και τον κόσμο και τον άνθρωπο. Δεν αγαπά ο άνθρωπος τον Θεό. Ο Θεός αγαπά τον άνθρωπο και μόνο εν μετανοία μπορεί ο άνθρωπος να ανταγαπά τον Θεό. Εκ Θεού η αγάπη. Ο Θεός παρέχει την αγάπη, διότι είναι αγάπη, και ο άνθρωπος ανταποκρίνεται δια της μετανοίας. Η μετάνοια δεν είνα πράξη μιας στιγμής. Είναι πράξη και προσφορά μιας ολόκληρης ζωής. Δεν έχει ποιοτικό ή ποσοτικό μέγεθος, διότι ο Θεός δεν υπόκειται σε μεγέθη προσδιορίσιμα από τον άνθρωπο. Ή έχουμε μέσα μας τον Θεό και ανταποκρινόμαστε στη φανέρωσή του ή δεν τον έχουμε. Οπότε, κατά τις απαιτήσεις των κοινωνικών συμβάσεων, πότε θα δείχνουμε πλεόνασμα αγάπης και άλλοτε θα
μειώνουμε τις εντάσεις μετανοίας μας.
Αν η πίστη μας είναι λίγη, είναι διότι η μετάνοιά μας δεν είναι πλήρης και εν πάση. Άρα, πάσχει και η νομιζόμενη αγάπη μας. (Σημ. Ο πάπας μας χαρακτήρισε "ελλειματικούς" στην πίστη. Προφανώς, μας κρίνει από την πληρότητα της δικής του μετανοίας. Εκ του περισσεύματος της αγάπης, λοιπόν, έγινε η 4η Σταυροφορία, η περίφημη νύκτα του αγ, Βαρθολομαίου και στήθηκε η Ιερά Εξέταση, για να περιοριστούμε σε μερικά δείγματα της καθ΄ όλου μετανοίας και πίστεως).
3) Οι Πατέρες, όταν μιλούν για μετάνοια, εννοούν την ενεργοποίηση της αγαπητικής δύναμης του ανθρώπου
3α) Όταν οι Πατέρες μιλούν για μετάνοια, μιλούν για την αίσθηση και τη γνώση του εκπεσμού μας
: Να υποκαθισυούμε το άφθαρτο από το φθαρτό, του αιώνιο από το εφήμερο, από τον σκοτασμό της αμαρτίας.
Όταν η εφήμερη ηδονή υποκαθιστά την αιώνια και ο άνθρωπος νομίζει ότι θα αλλάξει η ζωή του με την "αγαπητική δύναμη", κοροϊδεύει τον εαυτό του και τους γύρω του. Αν δεν προηγηθεί η γνώση της αμαρτίας ως αίσθηση της οδύνης, ο άνθρωπος δεν συνέρχεται. Μένει χωρίς επίγνωση και άνευ συναισθήματος, αν και αυτά μπορεί εύκολα να τα φακλκιδεύσει.
Η γνώση της αμαρτίας ως πραγματικής - έμπρακτης και βιωματικής - αίσθησης οδύνης, γεννά τη μετάνοια και από αυτή τίκτεται η συναίσθηση της αιωνίου ηδονής, η επίγνωση του αφθάρτου της ζωής, και ο άνθρωπος ομολογεί : "Άσω τω Κυρίω εν τη ζωή μου, ψαλλώ τω Θεώ μου έως υπάρχω".
Η δύναμη της αγάπης που κρύβεται στον άνθρωπο, ενεργείται - ή παραμένει ανενέργητος από αυτόν - δια της μετανοίας. Ο πάπας κάνει κήρυγμα αγάπης στην ανθρωπότητα. Αλλά αυτή υπάρχει αφθόνως. Κάθε μήνα σχεδόν έχουμε τηλεοπτικούς "μαραθώνιους αγάπης". Αφελώς συμμαχούν και οι δικοί μας μαζί του. Αλλά, αν χρειάζεται κάτι ο κόσμος και η ανθρωπότητα, αυτό θα ήταν ένα κήρυγμα μετανοίας. Ο αμετανόητος πάπας ξέρει να πιάνει το σφυγμό μας. Λόγια αγάπης είναι τα μόνα που ξέρει. Δεν είναι όμως γιατρός.
Δημοσίευση σχολίου