"Τί πίστευε στη ζωή του Ο Παστερνάκ; Στην αρχή του Δόκτορα Ζιβάγκο γράφει: " Υπάρχει τίποτα στον κόσμο που να αξίζει την αφοσίωσή μας; Ελάχιστα πράγματα. Νομίζω πως πρέπει να είμαστε αφοσιωμένοι στην αθανασία, το άλλο αυτό, κάπως τονισμένο, όνομα της ζωής. Πρέπει να είμαστε πιστοί στην αθανασία, πιστοί στο Χριστό." (Από το βιβλίο Ο ΘΕΟΣ ΤΟΥ ΘΕΡΙΣΜΟΥ,Μικρά δοκίμια λογοτεχνίας και κινηματογράφου, του Μόσχου Εμμ. Λαγκουβάρδου).
Συμπλήρωσα τα ακόλουθα - δεν ξέρω αν τα είχε "εις τα υπ΄ όψιν" ο Μπόρις Πάστερνακ -:
Να είμαστε πιστοί στο Χριστό, να είμαστε πιστοί στην αθανασία. Σωστά, αλλά και την αφθαρσία "γένος ανθρώπινον ενδέδυται".
"Τὸ ἀκατάληπτον τὸ τῆς Σταυρώσεως, καὶ ἀνερμήνευτον τὸ τῆς Ἐγέρσεως, θεολογοῦμεν οἱ πιστοί, ἀπόρρητον Μυστήριον· σήμερον γὰρ θάνατος, καὶ ὁ ᾍδης ἐσκύλευται, ΓΕΝΟΣ ΔΕ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΝ ΑΦΘΑΡΣΙΑΝ ΕΝΔΕΔΥΤΑΙ· διὸ καὶ εὐχαρίστως κραυγάζομεν· Δόξα Χριστὲ τῇ Ἀναστάσει σου." (Κυριακή Δ΄ από του Πάσχα, Κάθισμα)
Και,
"Ο Παίδας εκ καμίνου ρυσάμενος, γενόμενος άνθρωπος, πάσχει ως θνητός, καί διά πάθους τό θνητόν, αφθαρσίας ενδύει ευπρέπειαν, ο μόνος ευλογητός τών Πατέρων, Θεός καί υπερένδοξος." (Ωδή ζ΄, Καταβασίαι)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου