Το σχόλιο που ακολουθεί γράφτηκε στο ιστολόγιο "Ρεσάλτο", το οποίο κατήγγελε ελαστικές δικαστικές αποφάσεις απονομής Χάριτος σε κατάδικους για σημαντικά αδικήματα (διακίνηση ναρκωτικών). Το Γραφείο Τύπου του Υπουργείου Δικαιοσύνης, Διαφάνειας κλπ. απάντησε και μπορεί ο αναγνώστης να διαβάσει, τι ακριβώς ισχυρίζεται το Γραφείο Τύπου, στο ιστολόγιο, ο σύνδεσμος του οποίου δίνεται παρακάτω.
"Όπως βεβαίως κατανοείτε η πρόταση του Υπουργού Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, που είναι και ο τελικώς κρίνων, για να είναι αρνητική, όταν μάλιστα προηγείται θετική εισήγηση του δικάσαντος εισαγγελέως και ομόφωνη θετική γνώμη του Συμβουλίου Χαρίτων, πρέπει να είναι επαρκώς αιτιολογημένη και να ερείδεται σε ισχυρούς νομικούς και κοινωνικούς λόγους που την υπαγορεύουν."
Αυτά, μεταξύ άλλων, απαντά το Γραφείο Τύπου του Υπουργείου Δικαιοσύνης και αυτό που εγώ δεν κατανοώ είναι τούτο : Μήπως θα μπορούσε ο συντάκτης του Γραφείου να γίνει σαφέστερος, διευκρινίζοντας τους ισχυρούς "νομικούς και κοινωνικούς λόγους" στους οποίους ερείδεται η θετική γνώμη του Συμβουλίου Χαρίτων; Διότι το "κλειδί" του ζητήματος, όπως τέθηκε από το "Ρεσάλτο",αλλά δεν απαντήθηκε από το Γραφείο, εντοπίζεται σε αυτό το "νομικούς και κοινωνικούς" λόγους.
Τι προέχει εδώ; Το νομικό της υπόθεσης ή το κοινωνικό; Νομίζω ότι οι κοινωνικοί λόγοι προηγούνται και οι νομικοί έπονται, για να προσαρμοστούν κατάλληλα στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα. Η οποία σημειωτέον δεν είναι άμοιρη πολιτικών σκοπιμοτήτων ή συμφερόντων και δεν επιθυμώ να επεκταθώ. Ούτε να αναφερθώ σε χαρακτηρηστικά παραδείγματα.
Εκεί όμως που θέλω να καταλήξω είναι σ΄ αυτό : Οι κοινωνικοί λόγοι ήταν πάντα εκείνοι που καθόριζαν τις αποφάσεις, προκειμένου η εκάστοτε καθεστυκία τάξη πραγμάτων (εξουσία) να διατηρήσει τα προνόμιά της. Διαρκώς ενέδιδε και ενδίδει στις απαιτήσεις των ποικίλων περιθωριακών ομάδων (σ.σ. τις δημιουργεί η ίδια) το δε αποτέλεσμα είναι αυτό που ζήσαμε και σε λίγο εντονότερα θα βιώσουμε. Ζήσαμε προ διετίας την Αθήνα που λεηλατήθηκε ακωλύτως, ζήσαμε ακόμη πρόσφατα τον τραγικό θάνατο τεσσάρων ανθρώπων από εμπρηστές μιας Τράπεζας και σε λίγο αυτό που θα βιώνουμε, είναι να γίνεται πράξη το ζητούμενο των συνθηματολογούντων ρυπαρογράφων των Εξαρχείων : "Κανείς στις φυλακές, όλοι έξω".
Ο συντάκτης του Γραφείου Τύπου θα έχει ασφαλώς υπόψη του και αυτή την "κοινωνική" παράμετρο - άλλοι τη λένε και συνιστώσα - για μελλοντικές απαντήσεις του σε παρόμοια ζητήματα. Τότε, όμως, θα έχουμε σταματήσει πια να γράφουμε, θα μουτζουρώνουμε τοίχους αφήνοντας πάνω τους τα μυαλά μας, καθώς δείχνει και η φωτογραφία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου