Το τελευταίο ερώτημα : "Τοτε σε τι διαφωνω μαζι σας; "

Ας δώσουμε και το τέλος στα "Ερωτήματα" και τη "Συνέχεια ερωτημάτων"

Μυρμιδόνας ή Ανώνυμος :
"Εχετε δικαιο σε παρα πολλα που γραφετε! Για να μην πω, σχεδον σε ολα!
Τοτε σε τι διαφωνω μαζι σας;
Μα στον τροπο που τα λετε! Ειστε απολυτος! Ειστε 'ασπρο-μαυρο'! Ειστε "θα σου παρω το κεφαλι, θα σου κοψω τον λαιμο"!
Σας ρωταει ενας νεος ανθρωπος κατι, και για να του λυσετε την απορια, ξεθαβετε ενα εδαφιο ξεχασμενο απο την Π.Δ. - που ουτε οι Ραββινοι δεν θυμουνται!
Αρμέγεται - οπως λεει ο λαος μας - την αγελαδα..και αφου γεμισει ο κουβας, μετα δινετε μια κλωτσια και σκορπάτε ολο το γαλα που συλλεξατε με 'κόπο και θυσιες' χαμω στο πατωμα!
Πάρτε το λιγο αλλιως κυριε Κυπριανε, και θα δειτε, ποσο πιο πολλα θα πετυχετε!"

Κυπριανός Χ.
Αφού μας "εξομολογήθηκες τα ατελώς εξομολογημένα", μάθε ότι εξομολόγηση μαζί και μετάνοια, δεν είναι να πας να πεις : «Έκανα αυτό και αυτό». Είναι να πας να πεις «τα έχω κάνει όλα» κι ας μη τα έχεις κάνει. Αν όμως η συνείδησή σου, η προαίρεσή σου, είναι καθαρή θα δεις ότι όντως τα πάντα, και περισσότερα, βρίσκονται κάπου καλά κρυμμένα, σκεπασμένα. Όλα τα έχεις κάνει. Ακόμη και με την Εξομολόγηση όσα κι αν πράξουμε, ανάξιοι και "δούλοι αχρείοι εσμέν".

Και τότε, κάτω από το πετραχήλι, θα κλάψεις πικρά.

Εύχομαι να φτάσεις στο σημείο αυτό.

Πολλά είπαμε, κάπου πρέπει να τελειώσουμε. Ας είναι τούτο. Στή γραφή δεν φαίνεται "ο τρόπος που τα λέμε". Φαίνεται νόημα, νοήματα ξεπηδούν και όχι τρόπος. Εσύ νομίζεις ότι είμαι του "άσπρου - μαύρου". Ενδεχομένως.

Είναι διότι τα θέματα που επέλεξα να σου απαντήσω, κατόπιν δική σου επιμονής και ερωτημάτων, ήταν αυτού του τύπου. Δεν σήκωναν αποχρώσεις, δεν είναι όλα γκρίζα.

Εκεί όπου δεν υπάρχει πια η νύχτα, ούτε η ανάγκη για λυχνάρι και του ήλιου το φως, "Κύριος ο Θεός φωτιεί" και οι δούλοι αυτού "λατρεύουσι αυτώ και όψωνται το πρόσωπον αυτού". Αποχρώσεις δεν υπάρχουν, μόνον τότε.