ΨΑΛΤΗΡΙΟΝ, Ψαλμός ρλστ΄ (136)

 (Βλέπε και http://kyprianoscy.blogspot.com/2011/12/5-2011-136.html)

"Επί των ποταμών Βαβυλώνος, εκεί εκαθίσαμεν και εκλαύσαμεν εν τω μνησθήναι ημάς της Σιών. Επί ταις ιτέαις εν μέσω αυτής εκρεμάσαμεν τα όργανα ημών· ότι εκεί επηρώτησαν ημάς οι αιχμαλωτεύσαντες ημάς λόγους ωδών και οι απαγαγόντες ημάς, ύμνον· ΄Ασατε ημίν εκ των ωδών Σιών. Πώς άσωμεν την ωδήν Κυρίου επί γης αλλοτρίας; Εάν επιλάθωμαι σου, Ιερουσαλήμ, επιλησθείη η δεξιά μου· κολληθείη η γλώσσα μου τω λάρυγγί μου, εάν μη σου μνησθώ, εάν μη προανατάξωμαι την Ιερουσαλήμ, ως εν αρχή της ευφροσύνης μου. Μνήσθητι Κύριε, των υιών Εδώμ, την ημέραν Ιερουσαλήμ, των λεγόντων· Εκκενούτε, εκκενούτε, έως των θεμελίων αυτής. Θυγάτηρ Βαβυλώνος η ταλαίπωρος, μακάριος, ός ανταποδώσει σοι το ανταπόδομά σου, ό ανταπέδωκας ημίν. Μακάριος, ός κρατήσει και εδαφιεί τα νήπιά σου προς την πέτραν"

Επειδή παλαιότερα είχα αναρτήσει ένα Θέμα, που επιγραφόταν "Συναίσθημα και ειδωλολατρεία" (http://kyprianoscy.blogspot.com/2010/12/blog-post_23.html), ένας φιλαναγνώστης με παρακάλεσε αν μπορούσα να γίνω περισσότερο σαφής. Τον δυσκόλεψα, διότι επί πλέον προστέθηκε κάτι ακόμη. Και αυτό ήταν ο Ψαλμός ρλστ΄. Μού έθεσε το ερώτημα : "Μήπως οι πατέρες απέφυγαν να τον ερμηνεύσουν διότι ήταν, ας πούμε, βάρβαρος;".

Θα αντιληφθείτε τα περί συναισθήματος και ειδωλολατρείας, και πώς αυτά σχετίζονται με τον αναφερθέντα Ψαλμό, διαβάζοντας αυτά που ακολουθούν και είναι ο διάλογος που αναπτύχθηκε μεταξύ του γράφοντος και ενός σχολιαστή σε κάποιο, από τα πολλά, ιστολόγιο. Το ιστολόγιο ασκούσε εντονότατη κριτική - αλλά ανεπαρκή κατά την κρίση του γράφοντος - στην συναφειακή "θεολογία" των συγχρόνων μεταπατέρων (Ζηζιούλας, ακαδημία Βόλου, κλπ.).

Έγραψα τα κατωτέρω με αφορμή τον Ψαλμό 136 :

"Επί των ποταμών Βαβυλώνος εκεί εκαθίσαμεν και εκλαύσαμεν"
"Την καινοτομία του 1924 - είχε αρχίσει πολύ ενωρίτερα - την πληρώσαμε με τη Μικρασιατική καταστροφή, με ένα πόλεμο και ύστερα με μια αλληλοσφαγή.

Τώρα έχουμε τη νεοορθοδοξία, την παγκοσμιοποίηση και τον οικουμενισμό, αρχίσαμε δε να πληρώνουμε. Για περισσότερο από δέκα χρόνια θα είμαστε υπό κηδεμονία, επιτροπεία και μόνιμη χρεωκοπία. Ήδη βρισκόμαστε υπό κατοχή.

Και μέσα στα άλλα έχουμε τους ορθοδόξους (νεοορθόδοξους) "αγωνιστές" να καταγγέλουν την προδοσία-κατοχή μας από τους Φράγκους, μη παραλείποντας συνάμα να μας θυμίζουν τους ιδεοληπτικούς (sic) παλαιοημερολογίτες, τις "σέχτες" που φτιάχνουν και τη θεοεγκατάλειψη που υφίστανται ως ευρισκόμενοι εκτός εκκλησίας!

Τι να πει κανείς "εν τω μνησθήναι Σιών";
Αν είναι "πατερικό αξίωμα", όπως λέει ο Ζηζιούλας, ότι τα τρία πρόσωπα της Αγίας Τριάδος δεν χωρίζουν ποτέ, τότε θα έπρεπε να λάβει υπόψη (ο Ζηζιούλας) ότι πατερικό αξίωμα είναι η άρνηση διείσδυσης και ερμηνείας των εντός της θείας Ουσίας συμβαινόντων. Τόσο μεγάλο είναι το "θεολογικό" του ενδιαφέρον, ώστε να θέλει να μάθει αν ο θεός Πατήρ παραλαμβάνει τη θεία Ευχαριστία ή αν μόνο την προσφέρει στον θεό Πατέρα ο θεός Υιός;

Αν ο προσφέρων είναι και ο προσφερόμενος, ο λαμβάνων είναι και ο λαμβανόμενος, ο θυσιάζων είναι και ο θυσιαζόμενος, τότε ουδεμία αναλογική ερμηνεία και επεξήγηση έχει θέση. Είναι αδιανόητο να επιχειρεί κανείς να ερμηνεύσει πώς μπορεί ο θυσιάζων να είναι ταυτόχρονα και ο θυσιαζόμενος, για να κάνει θεολογικά "εύληπτο" το ιερό Μυστήριο της θείας Ευχαριστίας.

Συνεπώς, αυτό που γράφει παρακάτω : "Εδώ τώρα είναι μεγάλη λεπτομέρεια ότι ο Υιός μεν δέχεται, μαζί με τον Πατέρα και το Πνεύμα, την Θεία Ευχαριστία, αλλά σε διάκριση από τον Πατέρα και το Πνεύμα", ακόμη κι αν εισάγει τον όρο "διάκριση", αποτελεί ερμηνευτική είσδυση στα εντός της θείας Ουσίας συβαίνοντα και συντελούμενα. Κάτι το οποίο ουδόλως επιτρέπει η θεολογία των πατέρων. Περιττό να τονίσω ότι ερωτήματα τοιούτου είδους - θυμίζουν το ερώτημα "γιατί ο θεός έφτιαξε τα κουνούπια" - είναι καφενειακού ενδιαφέροντος.

Το Μυστήριο της Αγίας Τριάδος είναι και παραμένει Μυστήριο και η ανάλυση των τελουμένων της θείας Λατρείας αποτελεί ανεπίτρεπτη αδολεσχία."

Υπολαβών σχολιαστής είπε :

"Επί των ποταμών Βαβυλώνος εκεί εκαθίσαμεν και εκλαύσαμεν εν τω μνησθήναι ημάς της Σιών". Έτσι αρχίζει ο 136 ψαλμός του Δαβίδ.
Πως όμως τελειώνει;

"θυγάτηρ Βαβυλώνος η ταλαίπωρος, μακάριος ος ανταποδώσει σοι το ανταπόδομά σου, ό ανταπέδωκας ημίν.
μακάριος ος κρατήσει και εδαφιεί τα νήπιά σου προς την πέτραν"

Δηλ. είναι μακαρισμένος, όποιος θα αρπάξει δυνατά στα χέρια του και θα συντρίψει τα νήπιά σου εκσφενδονίζοντάς τα πάνω στις πέτρες!

Ωραίος μακαρισμός να συντρίβεις τα κόκκαλα των βρεφών του εχθρού με τις πέτρες!

Και όμως, αυτόν ακριβώς τον ψαλμό χρησιμοποίησαν οι Ισραηλίτες στρατιώτες και έσπαγαν με πέτρες τα κόκκαλα των νεαρών Παλαιστινίων μαχητών!
Και η απάντηση ήταν :
Συνέλθετε αγαπητέ μου και παρακαλέσετε τον φερώνυμο άγιό σας να σας φωτίσει και να σας δώσει νουν Χριστού.

Αυτά που κάνουν σήμερα οι Ισραηλίτες με τους Παλαιστινίους αποτελούν αναπόσπαστη συνέχεια όσων συνέβαιναν στους χρόνους της Παλαιάς Διαθήκης. Εκεί ζουν ακόμη αυτοί, ασχέτως αν έχουμε 2011 χρόνια (και βάλε) μετά από, και μαζί με, τον Χριστό και όλους τους αγίους.

Αυτά που εμείς διαβάζουμε, γράφουμε, και αφορούν στην Παλαιά Διαθήκη, διαβάζονται και εννοούνται με το Φως της Καινής Διαθήκης.

Και ποιά είναι, αγαπητέ, η "ταλαίπωρος θυγατέρα Βαβυλώνος"; Και ποιος μέλλει να "εδαφιεί" τα νήπια "προς την πέτραν" και μάλιστα μακαρίζεται;

Η ταλαίπωρος θυγατέρα Βαβυλώνος ποιά είναι; Διότι μέσα από την Βαβυλώνα την παλαιά - αλλά και πάντα παρούσα - προλέγεται ότι "η ταλαίπωρος" θα έρθη, και προς την πέτραν θα συντρίψει τα νήπια της κάθε Βαβυλώνος;

Είναι μήπως η νέα Ιερουσαλήμ, η Εκκλησία, η οποία συντρίβει τον νούν των νηπιαζόντων και, ναι, "εδαφιεί" τον θάνατο; Είναι ή δεν είναι, η Εκκλησία του Παλαιού των ημερών;

Για όποιον το φως είναι σκοτάδι, μέσα στα σκότη ζει και γράφει, κάπως, σαν τα δικά σας με "λυχνία" σχεδόν νεκρής μπαταρίας.
Υπολαβών πάλι ο σχολιαστής έγραφε ...

Αγαπητέ αδελφέ

Εμείς, οι ζώντες "εν τη απολύτω σκοτεία", δεν δυνηθήκαμε να βρούμε ανάλυση του 136 ψαλμού του Δαβίδ στα 399 έργα του Ιω. Χρυσόστομου της Πατρολογίας, εξ ων υπάρχουν οι αναλύσεις 14 ψαλμών (50, 75, 92, 94, 100, 101, 102, 103, 104, 105, 106, 107, 118, 139, 145), πλην όμως όχι του 136. Επίσης και ο Μ. Βασίλειος έχει κάνει ανάλυση σε 5 ψαλμούς (1, 28, 37, 115, 122), αλλά όχι στον 136.

Εσείς, που ζείτε στο άπλετο φως, θα επιθυμούσαμε να μας υποδείξετε σε πιο πατερικό κείμενο υπάρχει η ανάλυση του 136 ψαλμού, ώστε εμείς οι θεόστραβοι να ανοίξουμε τα μάτια μας.
... δια να λάβει νέαν απάντηση, η οποία όμως χάθηκε κατά την ηλεκτρονική διαδρομή :

Οι Πατέρες της Εκκλησίας δεν ερμήνευσαν ΟΛΗ την Π. Διαθήκη. Πολλά έχουν αφήσει και τους λόγους δεν είμαι σε θέση να τους γνωρίζω. Ούτε, φυσικά, και να τους πιθανολογήσω. Είχαν τόσα, μα τόσα, πράγματα να ασχοληθούν και οπωσδήποτε κάτι θα άφηναν πίσω. Δεν νομίζω λοιπόν ότι σκόπιμα τον άφησαν επειδή ήταν "βάρβαρος" και προέτρεπε να θανατώνονται τα τέκνα των εχθρών της Ιερουσαλήμ. Στον συγκεκριμένο Ψαλμό είναι συμβολική η γραφή και, κατά κάποιο τρόπο προφητική. Διότι μακαρίζεται εκείνος (ο ανήρ) που θα συντρίψει ακόμη και τα νήπια (τον νηπιάζοντα νουν) των εχθρών της (νέας) Ιερουσαλήμ "προς την πέτραν" . Δηλαδή, την πέτρα όπου θα οικοδομηθεί - όπως ο Κύριος είπε στον Πέτρο - η Εκκλησία, η Νέα Ιερουσαλήμ.

Νηπιάζοντα νουν και νήπιοι είναι, όπως έγραψα, όλοι όσοι στερούνται του φωτός που μας φωτίζει τον νουν ώστε να ερμηνεύουμε και να κατανοούμε την Παλαιά Διαθήκη. Παλαιστίνιοι (Φιλισταίοι) και Ισραηλίτες νουν νηπίων έχουν, διότι ζουν ακόμη στα χρόνια της Π. Διαθήκης και συνεχίζουν να τρώγονται μεταξύ τους. Είδαμε πόσο φρικτό τέλος είχε από τους ομοθρήσκους του ο ισλαμιστής Λίβυος ηγέτης Καντάφι και από εκεί καταλαβαίνουμε πόσο άγρια "συναισθήματα" έχουν.

Ομοίως νηπιάζοντα νουν, και νήπιοι είναι όλοι οι αιρετικοί -  κάθε αίρεση υποστρέφει τον άνθρωπο στους παλαιοδιαθηκικούς χρόνους - επειδή χάνουν τη φωτιστική Χάρη του αγίου Πνεύματος. "Γινώσκουν χωρίς να αναγινώσκουν" (: διαβάζουν αλλά δεν καταλαβαίνουν αυτά που διαβάζουν, γνωρίζουν αλλά δεν αναγνωρίζουν) όπως δυστυχώς κι εσείς. Που πολλά ξέρετε, αλλά δεν τα ξέρετε κατά το εννόημα.

Ζητώ συγγνώμη για τη φωτογραφία της ανάρτησης. Μου εστάλη και είναι από τις ωμότητες που συμβαίνουν στην Ονδούρα και το Μεξικό με τη διακίνηση των ναρκωτικών. Το υδατογράφημα της φωτογραφίας αναφέρει ως πηγή της το :
TOTALY
COOL
PIX ccm