Η δασκάλα και το ουσιώδες

Ρώτησε η δασκάλα τους μαθητές :
- "Τι είναι το ουσιώδες;"
Σηκωσαν και οι μαθητές τα χέρια, η δασκάλα έδωσε πρώτα το λόγο στον άριστο :
- "Κυρία, είπε, ουσιώδες είναι να υπηρετείς αυτό που σε συνεπαίρνει"
Μετά σηκώθηκαν και άλλα χέρια και άκουσε (μπήκαν από το ένα και βγήκαν από το άλλο) η δασκάλα τις γνώμες των άλλων μαθητών.
Τελευταίο χέρι ήταν του τελευταίου της τάξης, με το ζόρι του έβαζε το "δημοκρατικό" πέντε. Αυτός είπε :

"Αν, κυρία, θέλουμε να μιλήσουμε μονολεκτικά και περιεκτικά, το ουσιώδες είναι η χαρά.
Το να υπηρετείς αυτό που σε συνεπαίρνει έχει πολλές και διαφορετικές όψεις ανάλογα με τα γούστα του υπηρέτη της ... συνέπαρσης.
Η χαρά δεν σε καλεί να την υπηρετήσεις, ούτε και θα σε συνεπάρει. Εκτός αν είσαι συνεπαρμένος. Είναι το αίσθημα που το ζεις μόνος και ειδικότερα, στην απομόνωση. Εκεί βρίσκεται το ουσιώδες, όχι όμως και το είναι του ουσιώδους".

- "Ευχαριστώ για τις απόψεις σας", είπε η δασκάλα, το κουδούνι χτύπησε, το μάθημα είχε τελειώσει. Ήταν η ώρα των διαφημίσεων.