Θα παρακαλούσα τον αναγνώστη να διαβάσει την κύρια ανάρτηση στο σύνδεσμο που ακολουθεί :
http://oimos-athina.blogspot.com/2011/11/blog-post_29.html
και κατόπιν θα παρακαλούσα πάλι όποιον γνωρίζει περισσότερες πληροφορίες ως προς τη θεολογική διάσταση του ζητήματος, και δη αυτού :
"Κατά την λειτουργική ευχή "...και καλήν απολογίαν την επί του φοβερού βήματος του Χριστού αιτησόμεθα", η καλή απολογία αιτείται από τον Κύριο γιατί κατά την διδασκαλία της Εκκλησίας η επί του φοβερού βήματος του Χριστού παρουσία της ψυχής γίνεται τρίς, την 3η, 9η καί 40ή ημέρα μετά την κοίμηση οπότε η ψυχή κατατάσσεται προσωρινά. H οριστική κατάταξη θα γίνει κατά την Δευτέρα του Χριστού παρουσία",
να μας τις γράψει. Η δική μου προσπάθεια ήταν αυτή που ακολουθεί :
Διαβάσαμε ότι,
"Για τον κάθε έναν μας το τέλος του κόσμου τούτου έρχεται με την κοίμισή του. Εκεί μόνοι μας απέναντι στον Θεό θα δώσουμε λόγο για τα αμαρτήματά μας, για τις καλές μας πράξεις"
και ερωτώ :
Δηλαδή, αν κατάλαβα καλά, με την κοίμησή μας "εκεί μόνοι απέναντι στο Θεό (δίνουμε) θα δώσουμε λόγο για τα αμαρτήματά μας"; Η καλή, ή η κακή, απολογία τότε δίδεται; Δεν θα δοθεί κατά την τελική και τελεσίδικη Δευτέρα Παρουσία όπου ζώντες και νεκροί θα κριθούν;
Εκτός αν υποθέσουμε, βάσει των γραφομένων σας, ότι η Δευτέρα Παρουσία επισυμβαίνει και ως δευτέρα παρουσία - για να αποφεύγονται τα εντός εισαγωγικών.
Πάλι όμως παραμένει σε εκκρεμότητα αυτό το "κρίναι ζώντας και νεκρούς". Οι ζώντες που θα κριθούν κατά την Δευτέρα Παρουσία, θα κριθούν για τη ζωή που εκείνη τη στιγμή θα ζουν και η στιγμή εκείνη, είναι διαφορετική της στιγμής του κοιμηθέντος κατά την δική του - ας την πούμε - δευτέρα παρουσία, αν σωστά σας εννοώ.
Υπάρχει όμως και ακόμη ένα μεγαλύτερο κενό φύσεως ερωτηματικής. Είναι αυτό της διάμεσης κατάστασης στην οποία βρίσκονται οι ψυχές όλων των κοιμηθέντων. Τι γίνεται με αυτές; Έχουν τελεσίδικα κριθεί κατά την κοίμησή τους δίδοντας λόγο για τα πραχθέντα του βίου τους;
Δεν συνεχίζω. Ζητώ συγγνώμη αν σας κούρασα ή σας προ(σ)καλώ (σε) επί πλέον πνευματική κόπωση στο, κατά τα άλλα, αναπαυτικό της αγωνιζομένης ψυχής μικρό σας ανάγνωσμα.
Η απάντηση ήταν η εξής :
Aδελφέ συγνώμην αλλά δεν είχα δεί το σχόλιο και ως εκ τούτου απαντώ εκπροθέσμως.
Το κείμενο είναι αγνώστου γέροντος που απέστειλε στον φίλο μου (...) που έχει το (...) ιστολόγιο από το οποίο το πήρα.
Όμως εφ΄όσον θέτεις τα ερωτήματα στο ταπεινό μου ιστολόγιο θα προσπαθήσω να απαντήσω.
Κατά την λειτουργική ευχή "...και καλήν απολογίαν την επί του φοβερού βήματος του Χριστού αιτησόμεθα" η καλή απολογία αιτείται από τον Κύριο γιατί κατά την διδασκαλία της Εκκλησίας η επί του φοβερού βήματος του Χριστού παρουσία της ψυχής γίνεται τρίς, την 3η, 9η καί 40ή ημέρα μετά την κοίμηση οπότε η ψυχή κατατάσσεται προσωρινά. H οριστική κατάταξη θα γίνει κατά την Δευτέρα του Χριστού παρουσία.
Ο γέροντας όμως αναφέρεται στις τρείς πρώτες μετά την κοίμηση παραστάσεις, επί του φοβερού βήματος του Κυρίου, όπου πράγματι η ψυχή μόνη δίδει την απολογίαν της ενώπιόν Του.
Ο αγ. γέρων Πορφύριος το είχε διατυπώσει πρώτος όταν τον ρώτησαν για την Δευτέρα Παρουσία λέγοντας ότι "η Δευτέρα Παρουσία για τον κάθε άνθρωπο είναι η ημέρα του θανάτου του".
Τώρα κατά την Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου μας ζώντες και νεκροί θα κριθούν γιά την ζωή που έζησαν (οι ζώντες μέχρι τότε, οι νεκροί μέχρι την κοίμησή τους) όσο γιά την τελεσίδικη κρίση μόνον ο Κύριος οίδεν, πάντως οι προσευχές τα μνημόσυνα και κυρίως τα σαρανταλείτουργα παίζουν σπουδαίο και μερικές φορές καταλυτικό ρόλο για την σωτηρία μιάς ψυχής.
Ελπίζω να κάλυψα κάπως τα ερωτήματά σου.
Και το τέλος :
Κάπως, ναι, ωστόσο υπάρχει και αυτό :
«Επειδή δε ενταύθα ο λόγος περί Μνημοσυνών είναι, σημειούμεν, ότι, τα μεν τρίτα οπού γίνονται εις τους κεκοιμημένους αδελφούς, δηλούσι κατά τον Θεσσαλονίκης ιερόν Συμεών, ότι ο κοιμηθείς αδελφός υπό της αγίας Τριάδος εξ αρχής συνετέθη. Τα δε έννατα των κεκοιμημένων σημαίνουσιν, ότι ο διαλυθείς εις τα εξ ων συνετέθη, έχει να συγκαταριθμηθή με τα εννέα άυλα τάγματα των Αγγέλων, ως άυλος και αυτός. Τα δε τεσσαρακοστά δηλούσιν, ότι, εν τη μελλούση αναστάσει συντεθείς πάλιν κατά τρόπον υψηλότερον, έχει και αυτός να αναληφθή ως ο Κύριος, και αρπαγείς εν νεφέλαις, να υπαντήση τω Κριτή. Ταύτας τας τρεις καταστάσεις του ανθρώπου σημαίνουσι και τα τρίμηνα και εξάμηνα, και εννεάμηνα, και απλώς ειπείν, υπέρ καθαρισμού του αποθανόντος ταύτα τελούνται, και εξαιρέτως τα τεσσαρακοστά, ως τούτο δηλούται από το παράδειγμα του Κυρίου μας, όστις και εις τας τρεις γεννήσεις αυτού τρεις ολόκληρους Τεσσαρακοστάς εφύλαξεν, εν εαυτώ τυπών τον ημέτερον βίον. Γενέθλιος γαρ ημέρα και ο εκάστου θάνατος ονομάζεται, κατά τον να' της εν Λαοδικεία. Αι δε Αποστολικαί Διαταγαί (βιβλ. η, κεφ. μβ') λέγουσιν, ότι τα μεν τρίτα γίνονται δια τον τριημέρως εγερθέντα Χριστόν, τα δε έννατα εις ενθύμησιν ζώντων και τεθνεώτων, τα δε τεσσαρακοστά, κατά τον παλαιόν τύπον. Ούτω γαρ και Μωυσήν ο λαός επένθησεν. Τινές δε λέγουν ότι τα μεν τρίτα γίνονται εις καθαρισμόν του τριμερούς της ψυχής, τα δε έννατα εις καθαρισμόν των πέντε του σώματος αισθήσεων και του γονίμου φυσικού, και μεταβατικού, τα δε τεσσαρακοστά εις καθαρισμόν των εν τω σώματι τεσσάρων στοιχείων, από τα οποία καθ' ένα υπηρέτησεν εις την παράβασιν των δέκα εντολών, τετράκις δε τα δέκα, κάμνουν τεσσαράκοντα». (Πηδάλιον, Εν Αθήναις 1886, σελ. 221)» .
Αυτά μεν για τα Μνημόσυνα, τα τρίτα, τα έννατα και τα τεσσαρακοστά, της ψυχής του κοιμηθέντος. Όσο δε για την "καλήν απολογία" και ότι αυτή γίνεται τρις, πάλι κατά τα τρίτα, τα έννατα και τα τεσσαρακοστά Μνημόσυνα, δεν το γνωρίζω. Θα ήταν χρήσιμο να μου το υποδείξετε.
10 σχόλια:
Από ό,τι διάβασα κυρίως στο βιβλίο του π.Σεραφείμ Ρόουζ, αλλά και σε άλλα βιβλία, η ψυχή τρεις μέρες μετά το σωματικό θάνατο οδηγείται από τον φύλακα άγγελό του προς τον Κύριο και διέρχεται μέσα από τα τελώνια του αέρος.
Εκεί στα τελώνια γίνεται η πρώτη κρίση, η οποία προηγείται της τελικής κρίσης, από τον Ίδιο τον Κύριον Ιησου (κρίναι ζώντας και νεκρούς).
Κατά την διέλευση της ψυχής από τα τελώνια, οι δαίμονες κατηγορούν την ψυχή για τις ανεξομολόγητες αμαρτίες της, ενώ ο Φύλακας Άγγελος σαν αντιστάθμισμα φανερώνει τα καλά έργα που υπερβαίνουν τα φαύλα. Αν δεν υπάρχουν καλά έργα οι δαίμονες παραλαμβάνουν την ψυχή και την οδηγούν στον άδη, προς μεγάλη λύπην του Αγγέλου.
Θα μου πείτε πώς οι δαίμονες θυμούνται όλες μας όλες τις αμαρτίες της κάθε μιας ψυχής.
Οι αμαρτίες της κάθε ψυχής υπάρχουν γραμμένες μέσα της σαν σε βιβλίο και δεν είναι μόνον αυτές που ξέρουμε, αλλά και όσες άλλες είναι λησμονημένες μέσα της.
Όταν τη νύχτα της προδοσίας πήγαν οι Φαρισαίοι οδηγημένοι από τον Ιούδα στον κήπο της Γεθσημανή να συλλάβουν τον Ιησού, ο Ιησούς είπε, έρχεται ο άρχων του κόσμου τούτου και εις εμέ δεν θα βρει τίποτε.
Εκείνο που επίσης πρέπει να τονιστεί, γιατί επικρατεί λανθασμένη άποψη, είναι ότι οι νεκροί δεν κοιμούνται, αλλά έχουν πλήρη διαύγεια.
Ο ύπνος της ψυχής λέγεται για να παρηγορήσει τους ζώντες και για να εκφράσει το γεγονός ότι ο σωματικός θάνατος είναι σαν τον ύπνο.
Η αληθινή ζωή , έλεγε κάποιος, αρχίζει με τον σωματικό θάνατο υπό την προϋπόθεση ότι η ψυχή θα διαβή τα τελώνια και δεν θα αρπαχθεί από τους δαίμονες για τον άδη, όπου δεν βλέπει κανείς ανθρώπου πρόσωπο, εξ ού και η ονομασία "Άδης".
Η "Ορθοδοξία" του φίλου μας Τελεβάντου στο Αμέρκα...
http://orthodox-voice.blogspot.com/
Ευχαριστώ τον αγαπητό κύριο Μόσχο Λαγκουβάρδο για το εμπεριστατωμένο σχόλιο που άφησε σε σχέση με το κύριο θέμα της ανάρτησης.
Η καθυστερημένη δημοσίευση οφείλετο σε απουσία του διαχειριστή, ζητώ την κατανόησή του.
Silver,
Ποιο από τα πολλά άρθρα είναι του Τελεβάντου από το "αμέρικα"; Είδα ένα κατεβατό, αλλά όχι το όνομά του. Βοήθησέ με λιγάκι.
Ο κ. Silver εννοεί ότι η ορθόδοξη διδασκαλία περί τελωνίων είναι κακόδοξη;
Θα το έγραφα κύριε Λαγκουβάρδο, αλλά με προλάβατε.
Σχετικά, τώρα, με αυτά που γράφει ο Silver, τα οποία και δεν βρίσκονται εδώ, ο αναγνώστης ας ανατρέξει στο σύνδεσμο παραπομπής - http://oimos-athina.blogspot.com/2011/11/blog-post_29.html - της αρχικής ανάρτησης.
@Μόσχος ΛαγκουβάρδοςFeb 24, 2012 02:55 AM
Ο κ. Silver εννοεί ότι η ορθόδοξη διδασκαλία περί τελωνίων είναι κακόδοξη;
O Silver αδελφέ πιστεύει «ό,τι πανταχού, πάντοτε και υπό πάντων επιστεύθη»(του Αγίου Βικεντίου Λειρίνου).
Νάσαι πάντα καλά, η Κυρία Θεοτόκος σκέπη και καταφυγή σου!
"Ο Silver αδελφέ πιστεύει "ότι πανταχού,πάντοτε και υπό πάντων επιστεύθη" (Του Αγίου Βικεντίου Λειρίνου).
"Εκεί λοιπόν ευρισκόμενος ο άγιος (Βικέντιος) ηξιώθη να λάβη βοήθειαν και επίσκεψιν από τον Θεόν. Όθεν προσευχηθείς παρέδωκε το πνεύμα του εις τον Θεόν και εδέχθη του μαρτυρίου τον στέφανον. Το δε λείψανον αυτού ετάφη εκεί από τινας χριστιανούς."
Επί της βασιλείας Μαξιμιανού και άρχοντος Δατιανού, τον αλυσώδεσαν, τον φυλάκισαν, τον σταύρωσαν, τον έδειραν, του στρέβλωσαν τα μέλη, του κατέκαυσαν τα πλευρά, του εξήρθρωσαν όλα τα άρθρα και τους αρμούς του σώματός του, έβαλαν πάνω στο στήθος του αναμμένα σίδερα, τον κέντησαν με πυρωμένες σούβλες, και έμεινε αβλαβής και τον έριξαν στη φυλακή. Εκεί ευρισκόμενος δέχθηκε την επίσκεψη του Θεού!
Κάποιος φίλος μου ο Λουκιανός ανακάλυψε μόνος του ότι του έδινε πολλή χαρά η προσευχή υπέρ των άλλων. Έρχονταν στη μνήμη του τα ονόματα ή και οι μορφές φίλων, συγγενών, γνωστών, ένας κόσμος ολόκληρος που είχε συναντήσει στη ζωή του και σαν να του ζητούσαν να τους μνημονεύσει.
Χιλιάδες ονόματα,καθώς μου είπε. Το ωραίο είναι ότι δεν είναι θερμός χριστιανός.
Πολλά χρόνια τον βασάνιζε η απορία, πώς είναι δυνατόν ο Θεός να ασχολείται μαζί του. Δεν μπορώ να φανταστώ το Θεό μ΄ ένα μπακαλοδέφτερο στο χέρι να σημειώνει ό,τι κάνω.
Ώσπου μια μέρα του είπα, ότι ο ίδιος είναι σαν ένα βιβλίο που σημειώνει για το Θεό ό,τι κάνει, για τότε, που όπως λέει η Γραφή "βίβλοι ανοιγήσονται και τα κρυπτά φανερωθήσονται".
Αφού δεν το έκανε ο Silver θα το κάνω εγώ, για να μην αφήνουμε αιωρούμενα στον αναγνώστη κάποια σοβαρά πράγματα.
Ιδού τι έγραψε ο Silver και προκαταβολικά, για να υπάρχει ειρμός στα γραφόμενα, ας μου συγχωρήσει την παρέμβασή μου στο γραπτό του :
"Ποια φερεγγυότητα πλέον μπορούν να έχουν τα λόγια των Αγιορειτών, όταν έρχονται στο Άγιο Όρος οι προδότες παπόδουλοι οικουμενιστές, αφού προηγουμένως συλλειτουργήσουν ή συμπροσευχηθούν με τους Λατίνους και τους κίναιδους του ΠΣΕ, και τους υποδέχονται (σ.σ. οι γέροντες) "αγαλλομένω ποδί" ως ορθόδοξους αδελφούς;"
Ελπίζω να αντιλαμβάνεται ο Silver ότι συμφωνώ απόλυτα μαζί του.
Προς τους αγαπητούς σχολιαστές κ.κ. Μ. Λαγκουβάρδο και Silver,
Δεν θα εισέλθω στον μεταξύ τους διάλογο, αλλά εκείνο που θα είχα να σημειώσω είναι : Αν για ποικίλους λόγους επικρατήσει η γνώμη ή άποψη, ότι η Δευτέρα Παρουσία επισυμβαίνει με τον θάνατο ενός εκάστου των ανθρώπων, τότε τίθεται σε αμφιβολία το Σύμβολο της Πίστεως, ένθα το "και πάλιν ερχόμενον μετά δόξης κρίναι ζώντας και νεκρούς". Τίθενται επίσης σε αμφιβολία και πολλά άλλα τα οποία δεν θεωρώ χρήσιμο να αναφέρω. Είναι θέματα που, επιπόλαια, θα μπορούσαν να ονομαστούν "θεολογούμενα". Μοναδικό αποτέλεσμα, μια ακόμη ευκαιρία να διαβληθεί η από παντού βαλομένη πίστη ημών των Ορθοδόξων Χριστιανών προς ικανοποίηση του οικουμενικού Βαρθολομαίου και των συν αυτώ μεταπατερικών, συναφειακών και λοιπών ακαδημαϊκών :
"Οι κληροδοτήσαντες εις ημάς την διάσπασιν προπάτορες ημών υπήρξαν ατυχή θύματα του αρχεκάκου Όφεως και ευρίσκονται ήδη εις χείρας του δικαιοκρίτου Θεού. Αιτούμεθα υπέρ αυτών το έλεος του Θεού, αλλά οφείλομεν ενώπιον Αυτού όπως επανορθώσωμεν τα σφάλματα Εκείνων" κλπ.
Δημοσίευση σχολίου