Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία στις 3 Δεκεμβρίου, ένα βιβλίο με τη συναρπαστική ζωή ενός ανθρώπου χωρίς άκρα, το "Ζωή χωρίς όρια" του Νικ Βούισιτς που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Εν Πλω, είναι η κατάλληλη πρόταση.
Το βιβλίο μιλάει για έναν άνθρωπο που γεννήθηκε χωρίς άκρα και κατάφερε σήμερα πια να μπορεί να ζει τη ζωή του στο έπακρο, αλλά και να αποτελεί έμπνευση για χιλιάδες άλλους ανθρώπους
που δυσκολεύονται στη ζωή τους.
Ο Νικ Βούισιτς που γεννήθηκε χωρίς άκρα, αφηγείται την προσωπική του ιστορία και τον αγώνα του να ζήσει μια αληθινά χαρούμενη ζωή.
Tα τελευταία χρόνια, ο εκπληκτικός αυτός άνθρωπος έχει γίνει πολύ οικείος σε εκατομμύρια ανθρώπους, τόσο από τις ομιλίες του σε μεγάλα γήπεδα και θέατρα ανά τον κόσμο, όσο και απο τα videos που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο. Ήρθε η ώρα λοιπόν να τον γνωρίσουμε “από κοντά” και μέσα από τα κείμενά του!
Ο Νικ στις σελίδες του βιβλίου του περιγράφει την προσωπική φιλοσοφία του για τη ζωή. Μιλά για τα προσωπικά σκαμπανεβάσματα στη ζωή του, την σκοτεινή περίοδο της απόγνωσης, όταν θεώρησε ως λύση την αυτοκτονία αλλά και τις μετέπειτα προοπτικές που ανοίχθηκαν μπροστά του. Εξιστορεί τα ταξίδια του και τις εμπειρίες που αποκόμισε από τις περιοδείες του ανά τον κόσμο, όπου εκατομμύρια άνθρωποι παίρνουν από την εμπνευσμένη αφήγησή του κουράγιο και δύναμη για να ξεπεράσουν τις δικές τους προκλήσεις. Αφηγείται τις παράλληλες ιστορίες ανθρώπων που γνώρισε ο ίδιος με αναπηρίες, αρρώστιες και δυσκολίες που τις πολέμησαν ή τις ξεπέρασαν.
Αυτό το βιβλίο εξιστορεί το "αδύνατο" που τελικά γίνεται δυνατό. Δεν είναι ένα συνηθισμένο βιβλίο αυτοβελτίωσης. Είναι ένας ύμνος στην ελπίδα από έναν νικητή της ζωής. Και σίγουρα έχει πολλά να πει στην Ελλάδα της απόγνωσης και της κατάθλιψης…
Ο ίδιος ο συγγραφέας αναφέρει στον πρόλογο του βιβλίου:
«Νιώθουμε συχνά πως η ζωή είναι άδικη. Οι δύσκολες στιγμές και οι σκληρές συνθήκες πυροδοτούν συχνά μέσα μας την αυτοαμφισβήτηση και την απελπισία. Δεν πρέπει όμως να μας πάρει από κάτω. Αυτό είναι ένα μάθημα που πάσχιζα πολλά χρόνια για να μάθω. Εν τέλει τα κατάφερα, και μέσα από τις εμπειρίες μου, μπορώ να σε βοηθήσω να καταλάβεις ότι οι περισσότερες από τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε, μας παρέχουν ευκαιρίες να ανακαλύψουμε ποιο είναι το νόημα της ύπαρξής. Μπορεί να περάσεις δύσκολες στιγμές. Μπορεί να πέσεις και να νιώσεις ότι δεν έχεις τη δύναμη να σηκωθείς ξανά. Το ξέρω το συναίσθημα, φίλε. Όλοι το ξέρουμε. Η ζωή δεν είναι πάντοτε εύκολη, αλλά όταν υπερπηδούμε προκλήσεις, γινόμαστε δυνατότεροι και πιο ευγνώμονες για τις ευκαιρίες μας. Αυτό που πραγματικά μετράει, είναι οι ζωές που αγγίζεις στην πορεία και το πώς ολοκληρώνεις το ταξίδι σου». (*)
Και σχολιάσθηκε ... (αν έχετε υπομονή διαβάστε και τα σχόλια)
Ίσως να σε στενοχωρήσω με αυτά που θα σου γράψω, αλλά πάντως νομίζω πως μερικά πράγματα πρέπει να σου τα ειπώ.
Ζωή χωρίς όρια είναι κάτι που ακούγεται ενθουσιαστικά, ευχάριστα και αισιόδοξα. Πόσο μάλλον όταν αυτό προέρχεται από έναν άνθρωπο με φωκομέλεια, ή ακόμη καλύτερα, όταν πλαισιώνεται με την αγάπη.
Ζωή χωρίς όρια είναι όπως τα λόγια χωρίς όρια. Μόνο αυτά δεν έχουν - μολονότι έχουν - όρια. Τα κατά φύσιν ανθρώπινα ουδείς μπορεί να ισχυριστεί ότι είναι άνευ ορίων, διότι ευλόγως όρια είναι (πάντα κατά φύσιν) οι ανάγκες. Οι οποίες είναι ανυπέρβλητες.
Το μόνο μη υφιστάμενο και μη υποκείμενο σε ανάγκη είναι φαινομενικά ο λόγος. Και γράφω φαινομενικά, διότι κατά τα φαινόμενα, για να υπάρχει λόγος, πρέπει να υπάρχει και ζωή. Χωρίς ζωή δεν υπάρχει λόγος, ή αν υπάρχει, παραμένει ανέκφραστος.
Τι υπάρχει σε αυτό το ανέκφραστο, πώς υπάρχει, ή τι είναι αυτό το ανέκφραστο, ουδείς μπορεί να μας το πει. Διότι ο άνθρωπος εκφράζεται από τη θέση του υπάρχειν, όχι όμως και του μη υπάρχειν.
Άρα, όποιος από τη θέση του υπάρχειν κάνει λόγο για το μη υπάρχειν κοροϊδεύει τον εαυτό του και ενδεχομένως, όποιους αρέσκονται να διαβάζουν ή να ακούν φλυαρίες συνοδευόμενες από ξεκουρδισμένα γραμμόφωνα ή δημιουργικές (: creative, δηλαδή ψεύτικες) φωτογραφίες, ζωγραφιές κλπ.
Τι θέλω με αυτά να πω; Ότι όρια και όριο για τον άνθρωπο υπάρχουν. Είναι η ζωή. Τι υπάρχει πέρα από αυτό το όριο, το όριο της ζωής ή του υπάρχειν, εγώ τουλάχιστον δεν θα το πω. Ούτε θα το γράψω. Μου αρκεί μόνο ότι υπάρχω, δηλαδή άρχω-υπό. Εκείνος που βρίσκεται άνωθεν εμού το γνωρίζει και είναι ο μόνος, που μας έδειξε τον τρόπο να υπάρχουμε, να ζούμε : "6 λέγει αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· Ἐγώ εἰμι ἡ ὁδὸς καὶ ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωή".
Περισσότερα δεν έχω να σου γράψω, αν και θα μπορούσα. Δεν συμπαθώ τις ανιαρές ταυτολογίες, ούτε και επιθυμώ να διευρύνω τον κύκλο των χαμένων ποιητών. Λογοτέχνες (ποιητές και συγγραφείς) έχουμε πολλούς. Άλλοι δεν μας χρειάζονται, νομίζω.
(*) http://salograia.blogspot.gr/2012/11/blog-post_23.html
http://www.star.gr/Pages/Politismos.aspx?art=156178& artTitle=vivlio_zoi_choris_oria_tou_nik_vouisits_
7 σχόλια:
Σχολιαστής : "Φαρμακάκι στάζει το σχόλιό σου. Υπόψη ότι ο Νικ παντρεύτηκε"
ΚΧ
Πρώτον, το σχόλιο δεν στάζει "φαρμακάκι"(sic). Απλά καταθέτει μια διαφορετική γνώμη, και αφορά στο πολυδιαφημιζόμενο σύνθημα (μασονικής/σιωνιστικής προέλευσης) για τη ζωή χωρίς όρια. Που είναι ισοδύναμο ή ταυτόσημο (με διαφορετική γραφή) της αγάπης χωρίς όρια, δηλαδή του αγαπισμού.
Ένας διάσημος χειρουργός και μασόνος μας έλεγε, όταν είμαστε φοιτητές, ότι ο άνθρωπος οφείλει να ζει και να πράττει σαν να είναι αιώνιος. Δεν μας έλεγε όμως ΠΩΣ πρέπει να ζει, για να αισθάνεται αυτό το "σαν να είναι αιώνιος". Προφανώς, διότι ο μπαξές έχει πολλά καλούδια αυτού του "σαν αιώνιος". Διαλέγουμε και παίρνουμε.
Και δεύτερον, δεν με παραξενεύει καθόλου ότι παντρεύτηκε. Η φύση της γυναίκας, καθώς διεστράφη από το προπατορικό αμάρτημα, είναι να ανατρέψει το "προς τον άνδρα σου η αποστροφή σου και αυτός σου κυριεύσει". Η γυναίκα θέλει να κυριεύσει τον άνδρα και ποια καλύτερη ευκαιρία, από αυτή με τον φωκομελή σύζυγο που διάλεξε;
Η ισότητα έχει ισοπεδώσει τον άνδρα με τη γυναίκα. Μεγαλύτερη διαστροφή δεν θα μπορούσε να γίνει. Έτσι, έχουμε φθάσει στο σημείο να εξισώνουμε, ας πούμε, το καρπούζι με το πεπόνι επειδή αμφότερα είναι φρούτα! Τι καρπούζι, τι πεπόνι, τι άνδρας, τι γυναίκα; Φρούτα τα μεν, άνθρωποι οι δε, ίδια και ίσα όλα χάριν της ισότητας.
Αλλά δεν είναι όπως τα θέλει ο διεστραμμένος νους των σιωνιστών-πλαστογράφων της ζωής και της αγάπης, με αυτό το "δίχως όρια". Ο άνδρας με την γυναίκα δεν είναι ούτε ίσοι, ούτε ισότιμοι. Είναι, κατά τους πατέρες της Εκκλησίας, όμοιοι και ΟΜΟΤΙΜΟΙ. Άλλο το ίσο, έτερο το όμοιο. Άλλο η βλάσφημη ισοθεΐα, έτερο η κατά Χάριν ομοίωση προς τον άγιο Θεό. Όποιος αυτό το καταλαβαίνει έχει καλώς, αν όχι, δεν μπορώ να βοηθήσω περισσότερο.
Σχολιαστής : "Ας είχαμε όλοι υγιή εγκέφαλο κι ας
μας έλειπαν τα υπόλοιπα. Με χαλασμένο το κέντρο ελέγχου δεν πας πουθενά κι ας έχεις εκατό χέρια"
KX
Ο σχολιαστής δεν μας προσδιορίζει σε ποιο σημείο του εγκεφάλου είναι το "κέντρο ελέγχου". Δεν έχει σημασία, πάμε παρακάτω.
Όντως, εξετάζουμε την περίπτωση από διαφορετική τοποθέτηση. Εσύ μένεις στο ψυχικό σθένος, στη δύναμη αυτού του ανθρώπου, για ζωή. Δηλαδή, σ΄αυτά που εκ πείρας μας λέει, ή διδάσκει, με το προσωπικό του παράδειγμα.
Δεκτό και αφήνω τα υπόλοιπα στην άκρη (: αν είναι προτεστάντης, αν κάνει μπίζνα την αναπηρία του κλπ). Πες μου όμως σε παρακαλώ ένα πράγμα : Το γάμο τι τον ήθελε;
Η δική μου εξέταση της περίπτωσης αυτής είναι από τη μεριά της "ζωής χωρίς όρια". Εκεί εστιάζω το δικό μου ενδιαφέρον και ομολογώ, δεν εντοπίζω κανένα εύρημα στο βίωμα αυτής της ανυπερθέτως κολοβής ζωής σε συσχετισμό, ειδικά, με το γάμο.
Καλά όλα ακόμη κι αν λάβουμε υπόψη το "καλύτερα να σου κοπεί ένα χέρι, να σου βγεί ένα μάτι για τη βασιλεία των ουρανών, παρά να χαθείς ολάκερος". Ως να μη έφθανε ότι ο Νικ έχει μια κουτσουρεμένη ζωή, θέλησε με το γάμο να τον κολοβώσει κι αυτόν, λειψό να τον κάνει, λες και δεν υπάρχουν τόσα άλλα που τον διαλύουν. Αν είναι κι αυτό παράδειγμα προς μίμηση, εγώ σηκώνω ψηλά τα χέρια.
Σχολιαστής : Όσο γιά την "σύζυγό" του, είναι απλά μέρος του Show, με συμβόλαια και φυσικά γερές ανταμοιβές.
ΚΧ
Σωστά! Οι σιωνιστές ξέρουν να χειρίζονται άριστα τις αρετές της Χριστιανοσύνης για να καταστρέψουν τον "λίθον, ὃν ἀπεδοκίμασαν οἱ οἰκοδομοῦντες". Αυτός όμως θα τους συντρίψει, θα φάνε την κατακεφαλιά και δεν θα ξέρουν από πού τους ήρθε. Επί του παρόντος, τις πέτρες τις τρώνε από τους Παλαιστινίους. Περιμένουμε τη συνέχεια στις οθόνες του σινεμά όπου παίζεται το έργο "Agapismus".
Σχολιαστής : Kυπριανέ με εκπλήσσεις, είσαι και γιατρός! Τι κάθεσαι και μου λες τώρα, θα τρελαθώ! "Τι τον ήθελε το γάμο", τριάντα χρονών παλικάρι, με σεξουαλικές ορμόνες στο κόκκινο; Σοβαρολογείς; Επειδή του λείπουν χέρια και πόδια νομίζεις ότι του λείπουν και τα λοιπά ...εξαρτήματα; Φαντάζεσαι ότι δεν κυλάει στο αίμα του τεστοστερόνη; (...) Διαβάστε ΠΡΩΤΑ το βιβλίο και ΜΕΤΑ ανοίξτε το στοματάκι σας
ΚΧ
Στο αίμα των ανδρών κυλά τεστοστερόνη, στο αίμα των γυναικών ρέουν τα οιστρογόνα. Το ερωτικό ερέθισμα υπάρχει και στον άνδρα και στη γυναίκα, αλλά η διέγερση είναι διαφορετική για τον άνδρα και άλλη για τη γυναίκα. Παρεμβαίνουν οι λεγόμενες αναστολές, που κι αυτές διαφέρουν στον άνδρα, όσο και στη γυναίκα.
Δεν γνωρίζω αν ένας φωκομελής άνδρας, όπως ο Νικ, αναστέλλεται προ μιας αρτιμελούς παρτενέρ, ούτε αν μια γυναίκα παθαίνει "αδράνεια" στη θέα ενός ανδρός. Ίσως, ισχύει εδώ το γνωστό απόφθεγμα "εσβεσμένης λυχνίας πάσα γυνή ομοία", αυτό όμως ελέχθη για τον άνδρα και όχι για τη γυναίκα. Δεν ξέρω για ποιο λόγο.
Όπως κι να έχουν τα πράγματα, θα επαναλάβω το του Πιλάτου : ό γέγραφα, γέγραφα. Να θυμίσω μόνο στον πάστορα πατέρα του, ότι σε μας οι Μοναχοί είναι αρτιμελείς, είναι άγαμοι, και οπωσδήποτε, οι ορμόνες τους θα "χτυπάνε κόκκινο". Με αυτό το αιμάτινο μελάνι έγραψαν, και η κληρονομιά που μας άφησαν, είναι, μεταξύ άλλων, το Τροπάριο του Νυμφώνα :
"Τον νυμφώνα σου βλέπω, Σωτήρ μου, κεκοσμιμνένον,
και ένδυμα ουκ έχω, ίνα εισέλθω εν αυτώ.
Λάμπρυνόν μου την στολήν της ψυχής, Φωτοδώτα,
και σώσον με"
Σημείωση
Βιβλία υπάρχουν πολλά και είναι αδύνατο να τα διαβάσει κανείς όλα. Οι πεπειραμένοι αρκούνται στον τίτλο και, εκ πείρας, γνωρίζουν το περιεχόμενο.
Σχολιαστής : Μα αυτό δε μας ζητάει ο Θεός; Να φτάσουμε στη θέωση,να ξεπεράσουμε δηλαδή τα ανθρώπινα όρια "κινούμενοι" φυσικά προς την χωρίς όρια αγάπη του Κυρίου.
παπα-Κώστας
ΚΧ
Αν η αγάπη του Κυρίου και Θεού ημών δεν είχε όρια, δεν θα δεχόταν να ενδυθεί τον φθαρτό (πεπερασμένο) χιτώνα, τη "στολήν της ψυχής", ούτε θα υπήρχε κανείς λόγος να συνταχθεί δια Πνεύματος Αγίου το Σύμβολο της Πίστεως.
Θα μπορούσε να είχε κάνει ένα θαύμα, να μας αλλάξει τα φώτα, όπως έγινε με τον Μωυσή και τον Ισραήλ της φυγής, στην Ερυθρά θάλασσα. Θα φύσαγε, ας πούμε, ένα αεράκι και όλοι δια μιάς θα θεωνόμαστε.
Ο άπειρος Θεός δεν έγινε πεπερασμένος για να καταργηθούν τα όρια, "α έθεντο οι πατέρες". Όριο ήταν η σκιά του Νόμου, όριο είναι τώρα η Χάρις, η οποία «τα ασθενή θεραπεύει και τα ελλείποντα αναπληροί».
Η υπέρβαση προϋποθέτει την αποδοχή των ορίων. Όποιος τα αθετεί, όπως διδάσκει ο agapismus των σιωνιστών - είναι οι δικοί μας μεταπατερικοί και συναφειακοί σχεσίτες -, αρνείται τον τριαδικό Θεό καταφάσκοντας στον ανυπόστατο θεό της ζωής χωρίς όρια.
Σχολιαστής : ΚΑΙ ΕΝΩ ΔΕΝ ΕΧΕΤΕ ΔΙΑΒΑΣΕΙ ΟΥΤΕ Μ Ι Α ΣΕΙΡΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ... κατηγορείτε τον Νικ ότι "οδηγεί στον αντίχριστο"
ΚΧ
Δεν πρόκειται περί κατηγορίας, όπως δεν πρόκειται περί κατηγορίας, όταν λέμε ότι οι παπικοί και οι λουθηροκαλβίνοι οδηγούν στον αντίχριστο. Ορισμένα lapsus calami (: κατηγορείτε) πολλά μας αποκαλύπτουν. Συμβουλή είναι αυτή που δίνουμε προς ευπαθείς συναισθηματικά αναγνώστες.
Φαίνεται δεν ξέρεις ποιοι βρίσκονται πίσω από τους εκδοτικούς οίκους και ποιοί προμοτάρουν σήμερα τα λεγόμενα best sellers. Είναι όλοι όσοι κάνουν επενδύσεις στη Λογοτεχνία, γενικότερα στην Τέχνη. Ποιοι, τώρα, έχουν τα χρήματα για να κάνουν αυτές τις επενδύσεις είναι ευκολονόητο. Δεν χρειάζεται να το γράφουμε πάλι.
Τη χριστιανική αγάπη για να την αισθανθείς (συναισθανθείς) απαιτείται η τήρηση των ορίων. Χωρίς αυτά καρδιακή κάθαρση δεν επιτυγχάνεται, το συναίσθημα είναι ψεύτικο, ενστικτώδες, χοϊκό.
;-)
"H σιωπή μας προς απάντησή σας!" έτσι δεν έλεγαν οι παλιές Αρσακειάδες;
Τρέχα γύρευε γιατί τις θυμήθηκα,Κυπριανέ μου...
Δημοσίευση σχολίου