Ανώνυμος έγραψε ...
Από τον Θεό ζητάμε δύναμη στην πίστη μας . Αν έχουμε δύναμη στην πίστη μας δεν πρόκειται να προδώσουμε τον Κύριο μας . Η πίστη μας θα μας οδηγήσει στο να γίνουμε μάρτυρες .
Δεν ζητάμε από το Θεό να μας αξιώσει να γίνουμε μάρτυρες, αλλά θέλουμε να γίνουμε μάρτυρες, και για αυτό ζητάμε δύναμη στην πίστη μας . Ώστε να μην πλανηθούμε . Αν δεν πολεμήσει κάποιος το κακό, αν δεν πολεμήσει κάποιος τον αντίχριστο, πως θα γίνει μάρτυρας ;
και ο σχολιαστής απάντησε ...
Από τον Κύριο ζητάμε να μας προσθέσει πίστη, στην πίστη που έχουμε, και όχι "δύναμη πίστεως". Επίσης, αδύναμη πίστη καθόλου δεν συνεπάγεται προδοσία ή πλάνη. Η τριττή άρνηση του Απ. Πέτρου δεν ήταν ούτε το ένα, ούτε το άλλο, ήταν η εκ φύσεως (ενστικτώδης) ανθρώπινη δειλία προ ενός επικείμενου κινδύνου. Το να ισχυριστεί κάποιος ότι η άρνηση οδηγεί νομοτελειακά σε προδοσία ή πλάνη, κατά τη γνώμη μου, δεν ευσταθεί. Περιορίζομαι επιγραμματικά μόνο σε αυτά. Δεν θέλω να διευρύνω περισσότερο το θέμα.
Παρεμπιπτόντως, παρόμοιο ζήτημα είχε τεθεί και στον άγιο Κυπριανό, επίσκοπο Καρχηδόνος, όταν έπρεπε να δώσει τη λύση στο πρόβλημα με Χριστιανούς, που απέφυγαν, όταν εδιώκοντο, το μαρτύριο και θυσίαζαν στα είδωλα. Ήταν το ζήτημα των πεπτοκότων. Η πρότασή του ήταν να γίνονται δεκτοί, να μην αποβάλλονται από την Εκκλησία, η οποία τελικά εισακούστηκε και επικράτησε στη Σύνοδο Καρχηδόνος (251 μ.). Σημειώνουμε, ο ίδιος και η αγία Ιουστίνα, μαρτύρησαν επειδή δεν κατέδωσαν το μέρος όπου κρύβονταν Χριστιανοί (διωγμοί επί αυτοκράτορος Βαλεριανού 256 μ.Χ.).
Συμβουλευτικά. τώρα, σας γράφω να ιεραρχείται τα θέματα, ερωτήματα ή απορίες, και να μην τα "σωριάζετε" χύμα όλα μαζί. Διότι, συμβαίνει, η απάντηση που θα σας δίνουν, σε ένα ή περισσότερα από αυτά, να είναι ερωτηματικής φύσεως. Δηλαδή, να γεννά νέα ερωτήματα. Ως εκ τούτου, επειδή υπάρχει και αυτό το αναπόφευκτο ενδεχόμενο, καλό είναι, γενικά τώρα μιλώντας, να περιοριζόμαστε σε ένα θέμα, φροντίζοντας αυτός που απαντά, να είναι όσο το δυνατόν περισσότερο επεξηγηματικός. Επίσης, επειδή παρακολουθείτε στο διαδίκτυο ομιλίες θρησκευτικού (ή θεολογικού) περιεχομένου από γέροντες με κολλαριστά ράσα - ίσως και άλλους άνευ - καλό είναι να είσαστε προετοιμασμένος. Θέλω να πω, να έχετε επιμεληθεί όσο σας είναι εφικτό της καλλιέργειας στα ζητήματα αυτά. Ένα και βασικότατο είναι ο εκκλησιασμός, είναι όμως εξίσου σημαντικό η συστηματική μελέτη όχι μόνο της Καινής Διαθήκης, αλλά και της Παλαιάς.
Ευχής έργο θα ήταν αν μπορούσατε να διαβάσετε στο αμετάφραστο Κείμενο των Ο΄ την Αγία Γραφή, από την αρχή μέχρι το τέλος, και σημαντικά θα προοδεύσετε, αν κάνετε το ίδιο, και με την Φιλοκαλία των Ιερών Νηπτικών. Μετά θα ακολουθήσουν άλλα.
Περιορίζομαι μόνο σε ένα σημείο του πρώτου σας μηνύματος, ειδικότερα στο ζήτημα : "από τον Θεό ζητάμε δύναμη στην πίστη μας". Αφήνω τα άλλα (: να μην προδώσουμε τον Κύριο μας ... να γίνουμε μάρτυρες ... να μην πλανηθούμε).
5 Καὶ εἶπον οἱ ἀπόστολοι τῷ Κυρίῳ· Πρόσθες ἡμῖν πίστιν. (Λκ. ιζ' )
Αν οι απόστολοι ήταν ασθενείς στην πίστη, πόσο μάλλον εμείς; Εκείνοι ζήτησαν, αλλά και εμείς ζητάμε, να μας ενισχύσει (προσθέσει στην) ο Κύριος την πίστη μας με πίστη. Και ποια ήταν η απάντηση : "Εἰ ἔχετε πίστιν ὡς κόκκον σινάπεως, ἐλέγετε ἂν τῇ συκαμίνῳ ταύτῃ, ἐκριζώθητι καὶ φυτεύθητι ἐν τῇ θαλάσσῃ, καὶ ὑπήκουσεν ἂν ὑμῖν. 7 Τίς δὲ ἐξ ὑμῶν δοῦλον ἔχων ἀροτριῶντα ἢ ποιμαίνοντα, ὃς εἰσελθόντι ἐκ τοῦ ἀγροῦ ἐρεῖ, εὐθέως παρελθὼν ἀνάπεσε, 8 ἀλλ' οὐχὶ ἐρεῖ αὐτῷ· ἑτοίμασον τί δειπνήσω, καὶ περιζωσάμενος διακόνει μοι ἕως φάγω καὶ πίω, καὶ μετὰ ταῦτα φάγεσαι καὶ πίεσαι σύ; 9 μὴ χάριν ἔχει τῷ δούλῳ ἐκείνῳ ὅτι ἐποίησε τὰ διαταχθέντα; οὐ δοκῶ. 10 οὕτω καὶ ὑμεῖς, ὅταν ποιήσητε πάντα τὰ διαταχθέντα ὑμῖν, λέγετε ὅτι δοῦλοι ἀχρεῖοί ἐσμεν, ὅτι ὃ ὠφείλομεν ποιῆσαι πεποιήκαμεν".
Τι θέλει να πει με αυτό, Ότι, αν θέλουμε να ενισχύσουμε την πίστη μας, οφείλουμε πάντα να λέμε "δοῦλοι ἀχρεῖοί ἐσμεν, ὅτι ὃ ὠφείλομεν ποιῆσαι πεποιήκαμεν". Το θέλημα του αγίου Θεού είναι να έχουμε πίστη, αλλά με ταπείνωση και όχι έπαρση. Η προσθήκη και η ενίσχυση της πίστεως μόνο εν ταπεινώσει επιτυγχάνεται. Αν τώρα αυτό μας οδηγήσει - κάτω από όποιες συνθήκες - και στο μαρτύριο, είναι άλλο θέμα. Ας έχουμε όμως υπόψη, ότι δεν θα οδηγηθούμε προκαλώντας. Άλλοι θα μας προκαλέσουν κι εμείς αμυνόμενοι, ομολογώντας την αλήθεια, θα δώσουμε αν χρειαστεί τη ζωή μας. Βεβαίως, όχι μιμούμενοι το παράδειγμα του Σαμψών : Αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων.
"6 μείζονα δὲ δίδωσι χάριν· διὸ λέγει· ὁ Θεὸς ὑπερηφάνοις ἀντιτάσσεται, ταπεινοῖς δὲ δίδωσι χάριν". (Ικ. δ΄)
Από τον Θεό ζητάμε δύναμη στην πίστη μας . Αν έχουμε δύναμη στην πίστη μας δεν πρόκειται να προδώσουμε τον Κύριο μας . Η πίστη μας θα μας οδηγήσει στο να γίνουμε μάρτυρες .
Δεν ζητάμε από το Θεό να μας αξιώσει να γίνουμε μάρτυρες, αλλά θέλουμε να γίνουμε μάρτυρες, και για αυτό ζητάμε δύναμη στην πίστη μας . Ώστε να μην πλανηθούμε . Αν δεν πολεμήσει κάποιος το κακό, αν δεν πολεμήσει κάποιος τον αντίχριστο, πως θα γίνει μάρτυρας ;
και ο σχολιαστής απάντησε ...
Από τον Κύριο ζητάμε να μας προσθέσει πίστη, στην πίστη που έχουμε, και όχι "δύναμη πίστεως". Επίσης, αδύναμη πίστη καθόλου δεν συνεπάγεται προδοσία ή πλάνη. Η τριττή άρνηση του Απ. Πέτρου δεν ήταν ούτε το ένα, ούτε το άλλο, ήταν η εκ φύσεως (ενστικτώδης) ανθρώπινη δειλία προ ενός επικείμενου κινδύνου. Το να ισχυριστεί κάποιος ότι η άρνηση οδηγεί νομοτελειακά σε προδοσία ή πλάνη, κατά τη γνώμη μου, δεν ευσταθεί. Περιορίζομαι επιγραμματικά μόνο σε αυτά. Δεν θέλω να διευρύνω περισσότερο το θέμα.
Παρεμπιπτόντως, παρόμοιο ζήτημα είχε τεθεί και στον άγιο Κυπριανό, επίσκοπο Καρχηδόνος, όταν έπρεπε να δώσει τη λύση στο πρόβλημα με Χριστιανούς, που απέφυγαν, όταν εδιώκοντο, το μαρτύριο και θυσίαζαν στα είδωλα. Ήταν το ζήτημα των πεπτοκότων. Η πρότασή του ήταν να γίνονται δεκτοί, να μην αποβάλλονται από την Εκκλησία, η οποία τελικά εισακούστηκε και επικράτησε στη Σύνοδο Καρχηδόνος (251 μ.). Σημειώνουμε, ο ίδιος και η αγία Ιουστίνα, μαρτύρησαν επειδή δεν κατέδωσαν το μέρος όπου κρύβονταν Χριστιανοί (διωγμοί επί αυτοκράτορος Βαλεριανού 256 μ.Χ.).
Συμβουλευτικά. τώρα, σας γράφω να ιεραρχείται τα θέματα, ερωτήματα ή απορίες, και να μην τα "σωριάζετε" χύμα όλα μαζί. Διότι, συμβαίνει, η απάντηση που θα σας δίνουν, σε ένα ή περισσότερα από αυτά, να είναι ερωτηματικής φύσεως. Δηλαδή, να γεννά νέα ερωτήματα. Ως εκ τούτου, επειδή υπάρχει και αυτό το αναπόφευκτο ενδεχόμενο, καλό είναι, γενικά τώρα μιλώντας, να περιοριζόμαστε σε ένα θέμα, φροντίζοντας αυτός που απαντά, να είναι όσο το δυνατόν περισσότερο επεξηγηματικός. Επίσης, επειδή παρακολουθείτε στο διαδίκτυο ομιλίες θρησκευτικού (ή θεολογικού) περιεχομένου από γέροντες με κολλαριστά ράσα - ίσως και άλλους άνευ - καλό είναι να είσαστε προετοιμασμένος. Θέλω να πω, να έχετε επιμεληθεί όσο σας είναι εφικτό της καλλιέργειας στα ζητήματα αυτά. Ένα και βασικότατο είναι ο εκκλησιασμός, είναι όμως εξίσου σημαντικό η συστηματική μελέτη όχι μόνο της Καινής Διαθήκης, αλλά και της Παλαιάς.
Ευχής έργο θα ήταν αν μπορούσατε να διαβάσετε στο αμετάφραστο Κείμενο των Ο΄ την Αγία Γραφή, από την αρχή μέχρι το τέλος, και σημαντικά θα προοδεύσετε, αν κάνετε το ίδιο, και με την Φιλοκαλία των Ιερών Νηπτικών. Μετά θα ακολουθήσουν άλλα.
Περιορίζομαι μόνο σε ένα σημείο του πρώτου σας μηνύματος, ειδικότερα στο ζήτημα : "από τον Θεό ζητάμε δύναμη στην πίστη μας". Αφήνω τα άλλα (: να μην προδώσουμε τον Κύριο μας ... να γίνουμε μάρτυρες ... να μην πλανηθούμε).
5 Καὶ εἶπον οἱ ἀπόστολοι τῷ Κυρίῳ· Πρόσθες ἡμῖν πίστιν. (Λκ. ιζ' )
Αν οι απόστολοι ήταν ασθενείς στην πίστη, πόσο μάλλον εμείς; Εκείνοι ζήτησαν, αλλά και εμείς ζητάμε, να μας ενισχύσει (προσθέσει στην) ο Κύριος την πίστη μας με πίστη. Και ποια ήταν η απάντηση : "Εἰ ἔχετε πίστιν ὡς κόκκον σινάπεως, ἐλέγετε ἂν τῇ συκαμίνῳ ταύτῃ, ἐκριζώθητι καὶ φυτεύθητι ἐν τῇ θαλάσσῃ, καὶ ὑπήκουσεν ἂν ὑμῖν. 7 Τίς δὲ ἐξ ὑμῶν δοῦλον ἔχων ἀροτριῶντα ἢ ποιμαίνοντα, ὃς εἰσελθόντι ἐκ τοῦ ἀγροῦ ἐρεῖ, εὐθέως παρελθὼν ἀνάπεσε, 8 ἀλλ' οὐχὶ ἐρεῖ αὐτῷ· ἑτοίμασον τί δειπνήσω, καὶ περιζωσάμενος διακόνει μοι ἕως φάγω καὶ πίω, καὶ μετὰ ταῦτα φάγεσαι καὶ πίεσαι σύ; 9 μὴ χάριν ἔχει τῷ δούλῳ ἐκείνῳ ὅτι ἐποίησε τὰ διαταχθέντα; οὐ δοκῶ. 10 οὕτω καὶ ὑμεῖς, ὅταν ποιήσητε πάντα τὰ διαταχθέντα ὑμῖν, λέγετε ὅτι δοῦλοι ἀχρεῖοί ἐσμεν, ὅτι ὃ ὠφείλομεν ποιῆσαι πεποιήκαμεν".
Τι θέλει να πει με αυτό, Ότι, αν θέλουμε να ενισχύσουμε την πίστη μας, οφείλουμε πάντα να λέμε "δοῦλοι ἀχρεῖοί ἐσμεν, ὅτι ὃ ὠφείλομεν ποιῆσαι πεποιήκαμεν". Το θέλημα του αγίου Θεού είναι να έχουμε πίστη, αλλά με ταπείνωση και όχι έπαρση. Η προσθήκη και η ενίσχυση της πίστεως μόνο εν ταπεινώσει επιτυγχάνεται. Αν τώρα αυτό μας οδηγήσει - κάτω από όποιες συνθήκες - και στο μαρτύριο, είναι άλλο θέμα. Ας έχουμε όμως υπόψη, ότι δεν θα οδηγηθούμε προκαλώντας. Άλλοι θα μας προκαλέσουν κι εμείς αμυνόμενοι, ομολογώντας την αλήθεια, θα δώσουμε αν χρειαστεί τη ζωή μας. Βεβαίως, όχι μιμούμενοι το παράδειγμα του Σαμψών : Αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων.
"6 μείζονα δὲ δίδωσι χάριν· διὸ λέγει· ὁ Θεὸς ὑπερηφάνοις ἀντιτάσσεται, ταπεινοῖς δὲ δίδωσι χάριν". (Ικ. δ΄)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου