Η αναβίωση του καταδικασθέντος και αναθεματισθέντος Ωριγενισμού

Οι οικουμενιστές και οι καινοτόμοι συνοδοιπόροι τους, κατ΄ ευφημισμό αντιοικουμενιστές, αποκρύπτουν την επανεμφάνιση του Ωριγενισμού

Στις 18 Μαΐου του τρέχοντος (2013) έτους δημοσίευσα άρθρο με τον ερωτηματικό τίτλο "Ρωτάμε για να μαθαίνουμε", μπορείτε να το διαβάσετε στο δεσμό   http://kyprianoscy.blogspot.gr/2013/05/blog-post_18.html . Το ερώτημα απευθυνόταν προς τον π. Θεόδωρο Ζήση και ζητούσα να μάθω : "Γιατί ρίχνει το βάρος - θεωρεί, νομίζει, καταλογίζει ευθύνες - στο σιωνισμό και στη μασονία για τον οικουμενισμό και αφήνει άθικτο τον ωριγενισμό και την αποκατάσταση των πάντων;" . Ευνόητο, ότι δεν μου απάντησε . Απάντησε αντ΄ αυτού ανώνυμος σχολιαστής με την υπογραφή "Ειδήμων", ο οποίος με λοιδορούσε, επειδή "τα έχω μπερδεμένα". Μου συνιστούσε να σκέφτομαι πριν γράψω. Μου είπε ακόμη ότι άλλα εκείνος γράφει και άλλα εγώ καταλαβαίνω, ότι έχω πρόβλημα, ότι κάνω τον εξυπνάκια, και τέλος, να μην επιμένω (σημ. φτιάχνοντας σαλάτες) σε κάτι "που κανένας ηγέτης του αντιοικουμενισμού ή καθηγητής της Θεολογίας ή κληρικός επιφανής, δεν έχει δώσει ή πει".

Ας κάνει λοιπόν τον κόπο, αυτός και οι ηγέτες του αντιοικουμενισμού, οι επιφανείς καθηγητές της Θεολογίας και οι κληρικοί, να διαβάσουν  αυτά που ειπώθηκαν και γράφτηκαν στην εφημερίδα "Ελεύθερο Βήμα" στις 9/8/1925 . Αναδημοσιεύθηκαν τον Μάϊο του 1929 και σημειώνω, είναι συνέντευξη του τότε πατριάρχη Βασιλείου του Γ΄ στον δημοσιογράφο Β. Βεκιαρέλλη. Μέρος από αυτά τα βλέπετε στη φωτογραφία, όπου με κίτρινο χρώμα επισημαίνω την άμεση σχέση ωριγενισμού και οικουμενισμού. Τα περισσότερα, εκεί όπου παραπέμπει ο αστερίσκος (*).

Τα ανωτέρω σαν πρόλογος σε αυτά που ακολουθούν. Αφορμή στάθηκε ένα άρθρο, που παρείχε ικανές πληροφορίες για το σημερινό οικουμενιστικό κατάντημα και την συνεχιζόμενη κάθετη πτώση μας με το όχημα της ... αποκατάστασης των πάντων. Οι τεχνικοί διόρθωσαν όλα τα λάθη, είπαν για μασονία, για σιωνισμό, άφησαν όμως ανέλεγκτο τον σχεδιαστή της αποκαλούμενης σήμερα "παναίρεσης". Έγραφε λοιπόν ο αρθρογράφος τα εξής :

" Οι δύο αυτοί αιρετικοί που ανήλθαν, εξαιτίας της αποστασίας του λαού, στον Πατριαρχικό θρόνο της Κωνσταντινουπόλεως, ήταν οι πρώτοι, αλλά όχι οι μόνοι, μεγάλοι προδότες της Ορθοδόξου Πίστεως "

ΚΧ
O συντάκτης του άρθρου αναφέρεται στους πατριάρχες Μελέτιο Μεταξάκη και Βασίλειο Γεωργιάδη.΄Ομως, φταίχτης της αποστασίας δεν είναι ο λαός του Θεού. Αποστάτες, ή καλύτερα προδότες, είναι οι επικεφαλής προϊστάμενοι, οπωσδήποτε και οι υφιστάμενοι, οι οποίοι αφήνουν ακατήχητο το λαό και κατά συνέπεια αδιάφορο . Αυτοί δίνουν τις εντολές στους καθ΄ ύλην υπεύθυνους κληρικούς να ακολουθήσουν τη δική τους - υποτίθεται ορθόδοξη - γραμμή και οι λειτουργοί αυτό κάνουν . Αν αντιδράσουν θα υποστούν τις προβλεπόμενες από τους Ιερούς Κανόνες κυρώσεις. Σημειωτέον, οι Ιεροί Κανόνες δεν ισχύουν όταν παραβάτες είναι οι εκκλησιαστικώς προϊστάμενοι.

Έτσι, λοιπόν, φτάνουμε στο θλιβερό σημείο να κατηγορούμε σαν αποστάτη το λαό του Θεού, παραβλέποντας ποιος είναι η αιτία, οπότε, το αποτέλεσμα (αιτιατό) γίνεται αίτιο και η σύγχυση τελειωμό δεν έχει . Τι λέγει όμως ; "1. Κριτής σοφὸς παιδεύσει τὸν λαὸν αὐτοῦ, καὶ ἡγεμονία συνετοῦ τεταγμένη ἔσται. 2 κατὰ τὸν κριτὴν τοῦ λαοῦ αὐτοῦ οὕτως καὶ οἱ λειτουργοὶ αὐτοῦ, καὶ κατὰ τὸν ἡγούμενον τῆς πόλεως πάντες οἱ κατοικοῦντες αὐτήν", μας πληροφορεί η Σοφία Σειράχ (ι΄ 1-2).

Σωστά είναι αυτά που γράφει ο αρθρογράφος, ας μη ρίχνει όμως το βάρος στο λαό του Θεού. Ο λαός είναι ανίσχυρος, ιδιαίτερα μάλιστα, όταν στρεβλά τον διδάσκουν με το γνωστό "εκτός εκκλησίας δεν υπάρχει σωτηρία". Αυτό όμως το "εκτός εκκλησίας" σημαίνει, πέρα και πάνω από όλα, "εκτός Δόγματος", δηλαδή, εκτός του θεσπισθέντος υπό των αγίων Οικουμενικών Συνόδων Δόγματος, στο οποίο, σημειώνουμε, περιλαμβάνεται η καταδίκη και ο αφορισμός του Ωριγένη και των διδαχών του .

Θα με ρωτήσετε " τότε, τι μπορεί να κάνει ο λαός του Θεού ;" και η απάντηση είναι : Όλοι έξω από τους ναούς με ένα σύνθημα : Να φύγουν οι προσκυνημένοι στην αίρεση και τότε θα εκκλησιαστούμε. Ποιος όμως τα λέει αυτά ; Όλοι σκύβουμε το κεφάλι μένοντας προσωρινά ευχαριστημένοι με τα ευκαιριακά κηρύγματα/αναθέματα ( βλέπε περίπτωση μ. Πειραιώς Σεραφείμ ) . Στο κάτω της γραφής καθένας χωριστά έχει την ψυχή του . Φυσικά, δεν μας λείπουν και τα υψηλής εμβέλειας ψυχοσωτήρια εντάλματα, που έχουν να κάνουν με την ενότητα βάσει του κοινοτικού πνεύματος. Πρέπει να  βρούμε πάλι και να επαναπροσδιορίσουμε τη χαλασμένη ελληνική και ορθόδοξη ταυτότητά μας . Τούτο θα γίνει, αν ξαναγυρίσουμε στην ενορία με το πνεύμα της κοινότητας, μας λένε. Ότι το πνεύμα της κοινότητας αντικαταστάθηκε από το συντεχνιακό απεργιακό πνεύμα, δεν το λένε.

Πλανεμένος και ακατήχητος ο λαός, έμαθε να απεργεί μόνο για τα πολιτικά , εργασιακά και άλλα, δικαιώματα . Για τα δικαιώματα του Θεού, τα δικαιώματα της Εκκλησίας, δηλαδή της ψυχής του, δεν έμαθε ποτέ να απεργεί, και σταματώ εδώ.-

(*)  http://www.entoytwnika.gr/2013/10/blog-post_26.html