Η "σοφίζουσα νήπια" απάντηση προς τους αναιδείς σοφούς του αιώνος τούτου

Να γιατί ο ιπτάμενος Ιησούς δεν πείθει πλέον κανένα!
Του Μ. Καλόπουλου

Δεν επιχειρούμε εδώ, παρά μια απλή τυπική ανάλυση των βιβλικών κειμένων! Ας σκεφτούμε λοιπόν, πόσο πραγματικά φαίνονται σήμερα, η πρώτη αυτή επαφή του Χριστού με τον αρχιδαίμονα Σατανά, οι υποτιθέμενοι σαρανταήμεροι πειρασμοί του, μαζί με τις αλλεπάλληλες πτήσεις του Ιησού στην ράχη αγγέλων και δαιμόνων, μήπως όλα αυτά δείχνουν, πως η όλη αφήγηση δεν είναι παρά ένα απλό θεολογικό μυθιστόρημα (κόμιξ) εποχής; Νομίζω πως με ελάχιστα περιθώρια λάθους, μπορούμε να υποθέσουμε πως όλα αυτά δεν είναι παρά μεταγενέστερα φανταστικά σενάρια, που επινοήθηκαν από καλόγερους, στην προσπάθειά τους, σε υστερότερους χρόνους, να νομιμοποιήσουν την διαστροφή του μοναχισμού, και να αγιοποιήσουν την τεμπελιά του αναχωρητισμού!

Χωρίς καμία αμφιβολία λοιπόν, τα περί πειρασμών και τα δοξαστικά ευρήματα περί δήθεν καταθέσεως όλων των εθνών στα πόδια του θεανθρώπου Χριστού, απ’ τον εθνοκράτορα Σατανά, είναι παραμυθολογικές γελοιότητες, που ξεπερνούν ακόμα και τις δαιμονολογικές υπερβολές της Διαθήκης του Σολομώντος! Οι πτήσεις και τα μεγαλεία των δήθεν πειρασμών του Χριστού υπό του Διαβόλου, είναι φανταχτερό γέννημα καλογερικής φαντασίας, κυριολεκτικά κόμιξ εποχής, που σε μας δείχνουν όχι μόνο τον βαθμό της θλιβερής εξαπάτησής μας, αλλά και τον τύπο της "θεοπνευστίας" στην Καινή και Παλαιά Διαθήκη!

Απ’ την άλλη βέβαια, με τίποτα δεν θα θέλαμε να χάσουμε την ευκαιρία να υποβάλουμε κάποιες βασανιστικές ερωτήσεις, σε όσους εξακολουθούν να απολαμβάνουν αυτά τα αποχαυνωτικά θρησκευτικά κόμιξ της εβραιο-χαλδαιικής λογοτεχνίας.

Τι θα πει αλήθεια: «Τότε παραλαμβάνει αυτόν (τον Ιησού) ο διάβολος εις την αγίαν πόλιν, και στήνει αυτόν επί το πτερύγιον του Ναού… και πάλιν παραλαμβάνει αυτόν ο διάβολος εις όρος υψηλόν λίαν, και δεικνύει εις αυτόν πάντα τα βασίλεια του κόσμου». Ματθαίος 4.4-8

Δηλαδή; πώς ακριβώς μετέφερε ο Διάβολος τον άνθρωπο Ιησού στα κεραμίδια του Ναού ή στο πολύ ψηλό βουνό; Τον κρατούσε αγκαλιά, τον φορτώθηκε στην πλάτη ή μήπως επί το βιβλικότερον... τον βαστούσε απ’ τα μαλλιά... όπως μας λέει η Βίβλος ότι συνέβη σ’ εκείνη την ανεκδιήγητη βιβλική γελοιογραφία του αερομεταφερόμενου Αββακούμ, (1) όπου: «Άγγελος Κυρίου έπιασε απ’ τα μαλλιά τον Αββακούμ και τον έφερε στην Βαβυλώνα». Δανιήλ Βηλ και Δράκων 37.
Να υποθέσουμε λοιπόν πως εκείνες οι γελοιότητες του ιπτάμενου προφήτη Αβακούμ της Παλαιάς Διαθήκης, επαναλαμβάνονται θρασύτερα και στην Καινή Διαθήκη;

Είμαστε αναγκασμένοι λοιπόν να ρωτήσουμε: Στις αλλεπάλληλες αυτές πτήσεις, (μεταξύ ναού και όρους) συμμετείχε ο Ιησούς με το υλικό και ορατό του σώμα, ή είχε μεταβληθεί κι αυτός σε αόρατο πνεύμα; Αν δεν είχε σωματική συμμετοχή, σημαίνει αυτό ότι εγκατέλειψε κάπου προσωρινά (φυλασσόμενο!) το άψυχο σαρκίο του; Αν η συμμετοχή του στις πτήσεις ήταν σωματική, (όπως θα πρέπει υποχρεωτικά να υποθέσουμε, για έναν αμετάκλητα ενσαρκωμένο θεό), γιατί κανείς δεν είδε έναν άνδρα να διασχίζει κατ’ επανάληψη τους αιθέρες, και σαν αρχαίος Σούπερμαν να πηδάει ξαφνικά απ’ το έδαφος και να στέκεται σαν ακροβάτης στο ακροκέραμο του ναού της Ιερουσαλήμ;

Αν δεχθούμε ότι η Βίβλος κυριολεκτεί, στέλνοντας τους δύο μεγάλους αντιπάλους Σατανά (Βεελζεβούλ) και Ιησού σε «όρος υψηλό λίαν», δεν πρέπει τότε να υποθέσουμε, ότι αυτό ήταν ένα εξαιρετικά μεγάλο εναέριο ταξίδι, μια και τα περισσότερα βουνά της περιοχής δεν ξεπερνούν τα 600 μέτρα υψόμετρο… και μόνο υψηλά λίαν δεν μπορούν να θεωρηθούν; Λόγω παντελούς έλλειψης τέτοιων βουνών στην ευρύτερη περιοχή, τα δύο αυτά όντα, της εξαιρετικά παράξενης αυτής Ιουδαϊκής ιστορίας, ο ορατός άνθρωπος Ιησούς και ο αόρατος (ή και ορατός!) ιπτάμενος βαστάζος του ο Σατανάς, δεν πρέπει να πέταξαν εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά από τον Ναό της Ιερουσαλήμ, για να δουν όλα τα έθνη της γης από όρος υψηλό λίαν;! Έχουμε λοιπόν ή όχι την επανάληψη της γελοίας εκείνη εικόνας του αερομεταφερομένου Αββακούμ; Ναι… ή όχι;

Και ας υποθέσουμε πως για κάποιο λόγο τις πτήσεις αυτές δεν τις είδε κανένας! Επειδή όμως και στην εποχή του Χριστού... η γη ήταν και τότε σφαιρική, γεννιέται η παιδικής απλότητας ερώτηση: υπάρχει όρος από την κορυφή του οποίου μπορούσε κανείς να δει όλα τα έθνη της γης; Αν σίγουρα όχι, τότε γιατί η αφήγηση χρειάζεται ένα τέτοιο όρος;

Απ' την άλλη, αν όλα τα έθνη της γης, τα είδε με την δύναμη του νου και της φαντασίας, τότε γιατί δεν συνέβη αυτό από την οροφή του ναού της Ιερουσαλήμ, (αφήνοντας μάλιστα και εξαιρετικούς συμβολισμούς πίσω του), αλλά η αφήγηση χρειάζεται την βοήθεια μιας πολύ ψηλότερης βουνοκορφής;
Ή μήπως και στην οροφή του ναού ανέβηκε... με την δύναμη του νου;
Ε λοιπόν, αν όσα ο Ιησούς "έζησε" μέσα στο νου του, με άνεση κάποιοι τα ονόμασαν γεγονότα, τι θα εμπόδιζε όλους τους οπαδούς του στο μέλλον να κάνουν το ίδιο; Πού σταματάει λοιπόν αυτή η εντυπωσιοθηρική φαντασιολογία; Μήπως ξεχνάμε ότι οι περιγραφές που βαφτίζονται γεγονότα, ενώ γεννήθηκαν στην φαντασία κάποιων... είναι κοινά φαντασιοκοπήματα ή επινοημένα επί σκοπό κοινότατα ψεύδη;

Επιπλέον, μήπως πίσω απ’ όλα αυτά, θα έπρεπε επιτέλους να δούμε όχι μόνο την αχαλίνωτη καλογερική φαντασία, αλλά και την ξεκάθαρη κατάθεση πίστης των αμόρφωτων συντακτών της Καινής Διαθήκης, περί επίπεδης (2) γης; Μπορεί ο Ερατοσθένης (276-196 π.Χ.) να μέτρησε την περιφέρεια της γης, με εξαιρετική μάλιστα ακρίβεια, αλλά το άγιο πνεύμα που υποτίθεται ότι ενέπνευσε τους συγγραφείς της Καινής Διαθήκης, αν και είχαν περάσει αιώνες από τότε, δεν το είχε πληροφορηθεί ακόμα, γιατί ήταν αφοσιωμένο στην εκπόνηση δόλιων θεολογικών μυθιστορημάτων στην Ιερουσαλήμ!

Ας προχωρήσουμε όμως και σε σκληρότερες ερωτήσεις. Αλήθεια, γιατί ο υποτιθέμενος αυτός ουρανοκατέβατος θεός, που κατά την βιβλική θεολογία κατασκεύασε ο ίδιος την γη και το συνολικό σύμπαν, επ’ ευκαιρία της αναφοράς στο σύνολο των εθνών, (που ο Σατανάς του χάριζε, κι αυτός δεν τα ήθελε…!), δεν μπήκε στον κόπο να μας δώσει μια μοναδική εικόνα της γης, από το εξωτερικό διάστημα, ξεκαθαρίζοντας από τότε μια τόσο απλή, αλλά και εξαιρετικά ποθητή επιστημονική αλήθεια, όπως η σφαιρικότητα της γης; Γιατί αντίθετα, με όσα λέει, ενισχύει την πεποίθηση της εποχής, περί επίπεδης γης;

Γιατί δεν είπε τίποτε για την σπάνια γαλανόλευκη όψη του υγρού πλανήτη μας, όπως αυτός φαίνεται υπέροχος απ’ το εξωτερικό διάστημα; Γιατί δεν ανέφερε τίποτε για την ύπαρξη αμέτρητων δισεκατομμυρίων γαλαξιών, που σαν λαμπερά διαμάντια, στολίζουν το απέραντο εντυπωσιακό σύμπαν; Γιατί δεν ανέφερε έστω υπαινικτικά οποιαδήποτε συμπαντική αλήθεια;

Γιατί δεν ανέφερε κάτι για το απόλυτο ψύχος του διαστήματος και τις απόλυτα εχθρικές προς την ζωή εξωγήινες συνθήκες; Γιατί δεν παρουσίασε την γη σαν μοναδικό καταφύγιο ζωής! Γιατί δεν παρότρυνε τους ανθρώπους, σε κοινό αγώνα παγκόσμιας επίγνωσης, υπεράσπισης και συνετής διαχείρισης, του μοναδικού από κάθε άποψη αυτού πλανήτη; Γιατί δεν ανέφερε κάτι για την φύση ή τα συγκριτικά μεγέθη γης, Σελήνης και Ηλίου;

Τέλος πάντων, γιατί δεν ανέφερε οτιδήποτε έξω από τις τότε κοινές γνώσεις της εποχής του;! Ακόμα και ο Παύλος ψέλλισε κάποια περισπούδαστα περί αστέρων: «άλλη η δόξα του ηλίου και άλλη της σελήνης και άλλη η δόξα των αστέρων. Αστήρ δε διαφέρει αστέρος κατά την δόξα» Α΄ Κορινθίους 15.41. Πράγματα βέβαια, που και ένα μικρό παιδί, δια γυμνού οφθαλμού, μπορούσε να διαπιστώσει! Όμως στην ίδια κατεύθυνση, ο ουρανοκατέβατος Ιησούς, θα μπορούσε να μας πει πάρα πολλά! Γιατί δεν το έκανε; Και μόνο την ακριβή απόσταση των ουράνιων αυτών σωμάτων από την γη αν ξεστόμιζε... κανείς σήμερα δεν θα μπορούσε να του αμφισβητήσει την πνευματική του υπεροχή! (3)

Γιατί δεν μας άφησε οποιαδήποτε αδιαμφισβήτητη επιστημονική απόδειξη των υποτιθέμενων εξωγήινων (θεϊκών) του γνώσεων; Γιατί δεν υπαινίχθη καν την ηλιοκεντρική (4) θεωρία; Γιατί δεν ανέφερε τον τελικό αριθμό των πλανητών του ηλιακού μας συστήματος; Γιατί δεν μας είπε κάτι για την περιστροφή της γης γύρω απ’ τον άξονά της; Έναν υπαινιγμό για την κλίση του άξονα της και την σχέση της με την δημιουργία των εποχών;

Γιατί δεν είπε τίποτε για την τιτάνια ασπίδα προστασίας του πλανητικού μας συστήματος, τον γιγάντιο πλανήτη Δία, που με το κολοσσιαίο βαρυτικό του πεδίο, επέτρεψε την αδιατάραχτη σχετικά συνέχιση της ζωής στον μικρό μας συγκριτικά πλανήτη, τραβώντας όλους τους μεγάλους κομήτες (όπως και ο Ήλιος) στην δική του επιφάνεια, καθαρίζοντας έτσι το διαπλανητικό μας περιβάλλον, από τρομερές ουρανοκατέβατες απειλές; Γιατί δεν είπε κάτι για τις αιτίες της σταθερής επανάληψης των εποχών και την κορυφαία σημασία της σεληνιακής έλξης σ’ αυτό... κάτι που μόνο εσχάτως έχει ανακαλυφθεί; Γιατί δεν μας απεκάλυψε την πραγματική προέλευση της Σελήνης;

Γιατί δεν είπε κάτι για τον τελικό αριθμό των εθνών; Τον όγκο και την έκταση της γης; Γιατί δεν άφησε έστω έναν απλό υπαινιγμό, για την μεγάλη ήπειρο πέραν του Ατλαντικού; Την ύπαρξη της Αυστραλίας ή της Ανταρκτικής; Γιατί δεν είπε τίποτε για τους κατάλευκους παγωμένους πόλους της γης; Κάτι για την τεράστια ηλικία και τα στάδια διαμόρφωσης της γης; Οτιδήποτε για τις εκτεταμένες και επαναλαμβανόμενες περιόδους παγετώνων; Κάτι για την καταγωγή των έμβιων όντων; Την ιστορία (εξέλιξη) της ζωής στον πλανήτη;

Αλήθεια γιατί ο υποτιθέμενος αυτός ουρανοκατέβατος θεός, δεν μας είπε τίποτε, έστω και υπαινικτικά, για τα εξαιρετικά προνόμια ύπαρξης που παραχώρησε στους δεινόσαυρους... μια και ο πλανήτης αυτός, αν ποτέ χαρακτηρισθεί μόνο απ’ την χρονική κυριαρχία κάποιων έμβιων όντων πάνω του, άνετα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ο πλανήτης των δεινοσαύρων, αφού η κυριαρχία των δεινοσαύρων πάνω στον υποτιθέμενο πλανήτη των ανθρώπων, ξεπερνά σε χρονική διάρκεια κάθε φαντασία, ξεπερνώντας την κολοσσιαία χρονική περίοδο των εκατόν εξήντα πέντε εκατομμυρίων ετών... δηλαδή χρονική περίοδο ίση με 5,5 εκατομμύρια γενιές ανθρώπων!

Γιατί δεν διόρθωσε τον από κάθε άποψη γελοίο βιβλικό ισχυρισμό, ότι η ανθρωπότητα γεννήθηκε 4.500 έως 5000 χιλιάδες χρόνια πριν (5) από την δική του γέννηση και πως ανάμεσα στον πρώτο άνθρωπο Αδάμ και την αφεντιά του, μεσολαβούν, κατά τον "θεόπνευστο" Ματθαίο (1.1-16) μόνο εξήντα ή κατά τον "θεόπνευστο" Λουκά (3.23-37) εβδομήντα πέντε γενιές ανθρώπων; Κάτι για τα γιγάντια θαλάσσια ρεύματα των Ωκεανών; Την ύπαρξη και την σχέση ωκεάνιων ρευμάτων και κλίματος; Κάτι για το απίστευτο μυστήριο του νερού; Την δύναμη των Ηφαιστίων ή των 4000 σεισμών ημερησίως; Για τους 3 εκατομμύρια των κεραυνών ημερησίως; Για την μετακίνηση των τεκτονικών πλακών; Κάτι τέλος πάντων για την ιερότητα της μητέρας φύσης και τα πλανητικά μυστήρια, που με τόση άνεση παρακολουθούσε από την ουράνια θέση του πριν έλθει στη γη;

Όπως λοιπόν καταλαβαίνετε, σήμερα με την αύξηση της γνώσης, ο κατάλογος αυτών των ερωτήσεων είναι κυριολεκτικά ατελείωτος... γι αυτό ας προσγειωθούμε στην ανάλυση των κειμένων και στο αναπόφευκτο συμπέρασμα. Μόνο σε αρχαίο χαλδαιικό παραμύθι, θα μπορούσαμε να διαβάσουμε τόσο καθαρά, ότι από κάποια πολύ ψηλή βουνοκορφή, με λίγο κόπο... και καθαρή ατμόσφαιρα, όλα τα έθνη της γης φαίνονται! Μόνο αστοιχείωτοι, ψευδόσοφοι αλλά κυρίως ψευδόθεοι, θα μπορούσαν στο θεολογικό τους παραλήρημα, να διαθέτουν βλέμμα που καμπυλώνει, παρακολουθώντας την σφαιρικότητα της γης ή με την αγραμματοσύνη τους να αφήσουν τρανταχτούς υπαινιγμούς για μια επίπεδη γη. Και το μόνο σίγουρο είναι πως τίποτε απ όλα αυτά τα γελοία, δεν θα καταδεχόταν να κάνει ο οποιοσδήποτε πραγματικός «δημιουργός» της ολόδροσης σφαιρικότατης γης!

Αν πάλι, δεχθούμε ότι όλες αυτές οι παράξενες ''πτήσεις'' και οι κατά φαντασία δοκιμασίες, ήταν αποτέλεσμα ''προφητικών φυτών και εκστασιασμών'' και όλα αυτά τα "είδε" κάπου σε κάποια ολιγόωρη απομόνωσή του στην έρημο, πνιγμένος ανάμεσα στα φαντασιογόνα ''λιβάνια'' προφητικών εκστασιασμών... και αργότερα δηγήθηκε αυτές του τις ''προφητικές πτήσεις'', στους μαθητές και κατοπινούς βιογράφους του ως αληθινές σωματικές πτήσεις... τότε αυτομάτως, η βαριά σκιά της αχαλίνωτης προφητικής εκστασιογενούς φαντασίας, πέφτει υποχρεωτικά και στους υπόλοιπους άθλους του Ιησού, και ο γιος του Γιαχβέ, υποβιβάζεται αυτόματα σε εκστασιαζόμενο αφηγητή φανταστικών "πράξεων"!
Για τον δύσμοιρο πιστό λοιπόν, είτε δεχθεί, όπως κάνουν οι τρεις πρώτοι ευαγγελιστές, είτε απορρίψει, όπως κάνει κατηγορηματικά ο ευαγγελιστής Ιωάννης, τα περί πειρασμών και πτήσεων του Ιησού, θα βρεθεί στην ίδια ακριβώς δυσάρεστη θέση, γιατί απλούστατα έχει κάνει το λάθος, να θεωρεί ακατάρριπτο θεολογικό αξίωμα τις θεολογικές αυτές ασυναρτησίες! (6)
Μ. Καλόπουλος 20/2/2015

Και η απάντηση

Kyprianos Christodoulides
Σε όλα αυτά τα στοχαστικά ερωτήματα, που θέτει ο κ. Καλόπουλος, τα οποία άφησε αναπάντητα ο άγιος Θεός, απάντηση υπάρχει. Αλλά μόνο όταν ο άνθρωπος έχει κεκαθαρμένη (περιτετμημένη) καρδία δύναται να τη διαβάσει.

Τούτο μόνο θα του γράψω : Ο θεός δεν έδωσε καμιά από τις ζητούμενες απαντήσεις - τις έχει ήδη ο κ. Καλόπουλος - προκειμένου να αφήσει τον άνθρωπο ελεύθερο να επιλέξει. Και άλλες μεν να απαντήσει, όταν κατά θεόν φαντάζεται (θεωρεί) ο φιλοσοφών νους - σημ. τότε κάνουμε λόγο περί Θεολογίας - άλλες δε όταν η εμπειρική (ζώσα και βιωματική) έλλογη απόκριση του ανθρώπου δίνει τη μαρτυρία αυτή. Το θεωρείν τον άγιο Θεό δεν είναι για όλους, λίγοι όσοι αξιώθηκαν. Αρκετοί όμως, ώστε να πουν ή γράψουν λακωνικά : Οι ουρανοί διηγούνται δόξαν Θεού.

2 ΟΙ ΟΥΡΑΝΟΙ διηγοῦνται δόξαν Θεοῦ, ποίησιν δὲ χειρῶν αὐτοῦ ἀναγγέλλει τὸ στερέωμα. 3 ἡμέρα τῇ ἡμέρᾳ ἐρεύγεται ῥῆμα, καὶ νὺξ νυκτὶ ἀναγγέλλει γνῶσιν. 4 οὐκ εἰσὶ λαλιαὶ οὐδὲ λόγοι, ὧν οὐχὶ ἀκούονται αἱ φωναὶ αὐτῶν· 5 εἰς πᾶσαν τὴν γῆν ἐξῆλθεν ὁ φθόγγος αὐτῶν καὶ εἰς τὰ πέρατα τῆς οἰκουμένης τὰ ῥήματα αὐτῶν. 6 ἐν τῷ ἡλίῳ ἔθετο τὸ σκήνωμα αὐτοῦ· καὶ αὐτὸς ὡς νυμφίος ἐκπορευόμενος ἐκ παστοῦ αὐτοῦ, ἀγαλλιάσεται ὡς γίγας δραμεῖν ὁδὸν αὐτοῦ. 7 ἀπ᾿ ἄκρου τοῦ οὐρανοῦ ἡ ἔξοδος αὐτοῦ, καὶ τὸ κατάντημα αὐτοῦ ἕως ἄκρου τοῦ οὐρανοῦ, καὶ οὐκ ἔστιν ὃς ἀποκρυβήσεται τῆς θέρμης αὐτοῦ. 8 ὁ νόμος τοῦ Κυρίου ἄμωμος, ἐπιστρέφων ψυχάς· ἡ μαρτυρία Κυρίου πιστή, σοφίζουσα νήπια. 9 τὰ δικαιώματα Κυρίου εὐθέα, εὐφραίνοντα καρδίαν· ἡ ἐντολὴ Κυρίου τηλαυγής, φωτίζουσα ὀφθαλμούς· 10 ὁ φόβος Κυρίου ἁγνός, διαμένων εἰς αἰῶνα αἰῶνος· τὰ κρίματα Κυρίου ἀληθινά, δεδικαιωμένα ἐπὶ τὸ αὐτό, 11 ἐπιθυμητὰ ὑπὲρ χρυσίον καὶ λίθον τίμιον πολὺν καὶ γλυκύτερα ὑπὲρ μέλι καὶ κηρίον. 12 καὶ γὰρ ὁ δοῦλός σου φυλάσσει αὐτά· ἐν τῷ φυλάσσειν αὐτὰ ἀνταπόδοσις πολλή. 13 παραπτώματα τίς συνήσει; ἐκ τῶν κρυφίων μου καθάρισόν με. 14 καὶ ἀπὸ ἀλλοτρίων φεῖσαι τοῦ δούλου σου· ἐὰν μή μου κατακυριεύσωσι, τότε ἄμωμος ἔσομαι καὶ καθαρισθήσομαι ἀπὸ ἁμαρτίας μεγάλης. 15 καὶ ἔσονται εἰς εὐδοκίαν τὰ λόγια τοῦ στόματός μου καὶ ἡ μελέτη τῆς καρδίας μου ἐνώπιόν σου διὰ παντός, Κύριε, βοηθέ μου καὶ λυτρωτά μου.

Τέλος, υπάρχει και η κατά το διάβολον φαντασία (θεωρία), οι στοχασμοί των φιλοσόφων του κόσμου, του αιώνος τούτου, που όλα όσα γνωρίζουμε τα απορρίπτουν με παιδαριώδη επιχειρήματα. Περιγελούν και χλευάζουν την "σοφίζουσα νήπια" μαρτυρία Κυρίου.