http://kyprianoscy.blogspot.gr/2015/05/blog-post_19.html )
Το ερώτημα τέθηκε και έχει ως εξής : «Δεν μπορώ να καταλάβω πως μία θρησκεία μπορεί να λέγεται θρησκεία και ταυτόχρονα Αληθινή θρησκεία, και γιατί αυτή είναι αληθινή και όχι οι άλλες ;»
Η απάντηση έχει ούτως :
Αν μέτρο κρίσεως είναι η αλήθεια, τότε κάθε θρησκεία κρίνεται με βάση την αλήθεια της, στο ποσοστό που οι πιστοί πείθονται με όσα αυτή τους λέει και συντηρούν, έτσι, ένα κοινωνικά αποδεκτό modus vivendi. Θέλω να πω, πρακτικά αληθεύουν ή έστω επαρκούν. Προκύπτει όμως ένα θέμα, επειδή κάποιοι, πολλοί ή λίγοι δεν έχει σημασία, βρίσκουν αρκετά σημεία που δεν τους ικανοποιούν. Θα έλεγε ένας «είναι μπόσικα». Δηλαδή, δεν τους πείθουν.
Παράδειγμα, αν ένας πείθεται με τη λατρεία ενός θεού με πολλά χέρια, πολλά κεφάλια, πολλά πόδια κ.λπ. ή με όψη τερατώδη, δικαίωμά του. Σε μας δεν πέφτει κανένας λόγος. Αν πάλι κάποιος θέλει να πιστεύει σε ένα θεό που κάνει θαύματα στη φύση, όχι όμως στον άνθρωπο, δικαίωμά του. Και αν, τέλος, θέλει να πιστεύει σε θεό πατέρα, θεό υιό, και πνεύμα άγιο, που μοιράζεται τη θεότητα του πατέρα και του υιού, δικαίωμα έχει να το κάνει. Δεν μας πέφτει λόγος, παρά μόνο αν θέλει να μας ρωτήσει, είτε αυτός ο τελευταίος είτε οποιοσδήποτε άλλος.
Αυτονόητο, αυτοί που θα κληθούν να δώσουν απαντήσεις, δεν έχουν μόνο γνώση του ζητήματος, που πρόκειται να διαπραγματευθούν επεξηγηματικά. Χρειάζεται η επίγνωση και τούτο δεν αποκτάται – αν και σημαντική βοήθεια παρέχει – με πανεπιστημιακές περγαμηνές.
Εν κατακλείδι τούτο :
«Καὶ ὁ Λόγος σὰρξ ἐγένετο καὶ ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν» σημαίνει προφανώς εμπειρία (με το ἐσκήνωσεν) και δη και εμπειρία ζωής. Εκείνος λοιπόν που βιώνει, ζει τον Λόγο εν σαρκί κατά χάριν – ήταν οι πατέρες της εκκλησίας -, είναι σε θέση να δώσει την απάντηση στο ερώτημα γιατί αυτή η θρησκεία είναι αληθινή και δεν είναι η τάδε. Αν η απάντηση κρίνεται ικανοποιητική και πείθει έχει καλώς, αν όχι δεν τίθεται κανένα πρόβλημα, και έκαστος «κράτει ὃ ἔχει», όπως γράφει η Αποκάλυψη, αναφερόμενη όμως μόνο «τῷ ἀγγέλῳ τῆς ἐν Φιλαδελφείᾳ ἐκκλησίας».
Και το υστερόγραφο, όπως συνηθίζουν να γράφουν ιστολόγια που φιλοξενούν άρθρα : «Οι απόψεις του γράφοντος μπορεί να μην συμπίπτουν με τις απόψεις των αναγνωστών». Δεν γράφω άρθρα, σχόλια γράφω, που ενδεχομένως κάθε άλλο από επίκαιρα είναι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου