Απάντηση
Τα Άγια τοις αγίοις και τα του Πνεύματος, τοις ζεομένοις τω πνεύματι : "τῷ πνεύματι ζέοντες, τῷ Κυρίῳ δουλεύοντες" και "μὴ ὑπερφρονεῖν παρ᾿ ὃ δεῖ φρονεῖν, ἀλλὰ φρονεῖν εἰς τὸ σωφρονεῖν, ἑκάστῳ ὡς ὁ Θεὸς ἐμέρισε μέτρον πίστεως" (Ρμ. ιβ΄).
Αυτά που (κατά καιρούς) γράφετε είναι όλα άμετρα πίστεως και αμέριστα.
- ΜΑΤΘ. Ε'
«38 ᾿Ηκούσατε ὅτι ἐρρέθη, ὀφθαλμὸν ἀντὶ ὀφθαλμοῦ καὶ ὀδόντα ἀντὶ ὀδόντος· 39 ᾿Εγὼ δὲ λέγω ὑμῖν μὴ ἀντιστῆναι τῷ πονηρῷ· ἀλλ᾿ ὅστις σε ραπίσει ἐπὶ τὴν δεξιὰν σιαγόνα, στρέψον αὐτῷ καὶ τὴν ἄλλην· 40 καὶ τῷ θέλοντί σοι κριθῆναι καὶ τὸν χιτῶνά σου λαβεῖν, ἄφες αὐτῷ καὶ τὸ ἱμάτιον· 41 καὶ ὅστις σε ἀγγαρεύσει μίλιον ἕν, ὕπαγε μετ᾿ αὐτοῦ δύο· 42 τῷ αἰτοῦντί σε δίδου καὶ τὸν θέλοντα ἀπὸ σοῦ δανείσασθαι μὴ ἀποστραφῇς.». Σας ευχαριστώ, Ερατώ Μπέλλου.
Απάντηση
6 Κύριε, ἐν τῷ οὐρανῷ τὸ ἔλεός σου, καὶ ἡ ἀλήθειά σου ἕως τῶν νεφελῶν· 7 ἡ δικαιοσύνη σου ὡς ὄρη Θεοῦ, τὰ κρίματά σου ὡσεὶ ἄβυσσος πολλή· ἀνθρώπους καὶ κτήνη σώσεις, Κύριε. (Ψ. 35)
Νομίζουν πολλοί, σήμερα, όθεν και η απερίγραπτος νοσηρότατη ζωοφιλία, ότι ο άγιος Θεός θα σώσει και τα κτήνη ! Γι΄ αυτό, σε ακραίες περιπτώσεις, έχουμε και νεκροταφεία ζώων ή ακόμη - δεν είμαι σίγουρος - και "ακολουθία νεκρώσιμη" για το χαμένο ζωάκι μας, που το πήρε ο θεός. Σημείωσε, στο οποίο κάναμε ευθανασία.
Αν, λοιπόν, με τέτοιες και άλλες βλακείες (σημ. του τύπου Καλόπουλου, του οφθαλμόν αντί οφθαλμού, κλπ.) θέλουμε να επιχειρηματολογήσουμε υπέρ ή κατά του θεόπνευστου της Αγίας Γραφής, τούτο φανερώνει ότι έχουμε "μαύρα μεσάνυχτα". Δεν προτίθεμαι να εξηγήσω τους λόγους : Πρώτον, για το τί σημαίνει το "ἀνθρώπους καὶ κτήνη σώσεις, Κύριε" και δεύτερο, για το "ὀφθαλμὸν ἀντὶ ὀφθαλμοῦ καὶ ὀδόντα ἀντὶ ὀδόντος".
Ο νέας κοπής Ιουδαϊσμός - για να εξηγούμαστε Σιωνιστικός Οικουμενισμός ή το αντίστροφο - λέγεται και ιουδαιοχριστιανισμός - δεν είναι σε θέση να καταλάβει και εννοήσει το θεόπνευστο της Αγίας Γραφής. Αφενός, διότι αθωώνει κάθε αίρεση και αφετέρου, διότι δέχεται την δόξα οποιουδήποτε καταπιστεύματος υπάρχει στον κόσμο, που τιτλοφορείται με την ένδειξη "θεός" - σε παρένθεση, θρησκεία, εκκλησία, συναγωγή, τζαμί, ή ό,τι άλλο σχετικό.
Η Αγία Γραφή μελετάται με νουν Χριστού και όποιος δεν εμφορείται από το Πνεύμα το άγιο, το κύριο, το ζωοποιό, το εκ του πατρός εκπορευόμενο, είναι απλά ένα δίποδο ζώο, ή εν πάση περιπτώσει, ένα ανώτερης βιολογικής εξέλιξης και αξίας θηλαστικό κατόπιν θείας παρεμβολής (*) σε κάποιο στάδιο της, ούτως η άλλως, αναπόφευκτης εξέλιξης του πίθηκα σε άνθρωπο.
Οι τζιχαντιστές τους κόβουν το κεφάλι και οι όμοιοι τούτων σύγχρονοι νεο-Ιουδαίοι, τους θεωρούν απλά ζώα και όχι ανθρώπους. Την ιδιότητα του ανθρώπου έχουν μόνο οι απόγονοι του Φινεές : ἰδοὺ ἐγὼ δίδωμι αὐτῷ διαθήκην εἰρήνης, 13 καὶ ἔσται αὐτῷ καὶ τῷ σπέρματι αὐτοῦ μετ' αὐτὸν διαθήκη ἱερατείας αἰωνία.
Ευνόητο, οι νεο-Ιουδαίοι, όπως και οι νεο-Χριστιανοί, δεν είναι τόσο ωμοί σαν τους τζιχαντιστές. Πληρώνουν άλλους με δανεικά - ή με Μνημόνια - για να κάνουν αυτοί τη δική τους δουλειά. Και ευνόητο, επίσης, οι Ορθόδοξοι της Χριστιανοσύνης δεν καταφεύγουν σε τέτοια μέσα. Ο δικός μας λόγος και το δικό μας έργο είναι το "μαθητεύσατε πάντα τα έθνη", όπως και το "όστις θέλει".
(*) Βλέπε : "... η βιβλική εικόνα (σ.σ. ο συγγραφέας αναφέρεται στην εκ Θεού πλάση του ανθρώπου) δηλώνει όχι οπωσδήποτε τη βιολογική καταβολή αλλά σίγουρα την αρχή της προσωπικής αυτοσυνειδησίας και ταυτότητας και ελευθερίας και αυτοδιαχείρισης ( ... ). Αν αυτή η αρχή συνδυάζεται και με τη βιολογική εμφάνιση του ανθρώπινου είδους ή αν παρεμβάλλεται σε κάποιο κρίκο της αλυσιδωτής εξέλιξης των ειδών, η αλήθεια της βιβλικής και εκκλησιαστικής ανθρωπολογίας δεν αλλάζει". (Χ. Γιανναρά, αλφαβητάρι της πίστης, σελ. 101-102, εκδ. ΔΟΜΟΣ 1983)
33 σχόλια:
Αγαπητότατέ μοι κύριε Κυπριανέ Χριστοδουλίδη,
Πιστεύω ότι,για την όντως γνήσια Ορθοδοξία,
«στον ωκεανό της θεοπνευστίας της Παλαιάς
Διαθήκης υπάρχουν ελαχιστότατα σταγονίδια
όξους μη θεοπνευστίας»,πράγμα που δεν
συμβαίνει στην Καινή Διαθήκη.
Για να το λέτε αυτό, σημαίνει ότι έχετε διαβάσει ολόκληρη την Παλαιά Διαθήκη. Την έχετε διβάσει ; Και αν, ναι, πείτε μου ποιας Έκδοσης ; Αν όχι, σας συνιστώ να τη διαβάσετε, ει δυνατόν, από την πρωτότυπη Έκδοση (βλέπε φωτογραφία) της Μετάφρασης των Εβδομήκοντα της αδελφότητας του "Σωτήρα".
ΡΩΜ. ΙΒ'
«14 εὐλογεῖτε τοὺς διώκοντας ὑμᾶς, εὐλογεῖτε καὶ μὴ καταρᾶσθε. 15 χαίρειν μετὰ χαιρόντων καὶ κλαίειν μετὰ κλαιόντων. 16 τὸ αὐτὸ εἰς ἀλλήλους φρονοῦντες. μὴ τὰ ὑψηλὰ φρονοῦντες, ἀλλὰ τοῖς ταπεινοῖς συναπαγόμενοι. μὴ γίνεσθε φρόνιμοι παρ᾿ ἑαυτοῖς. 17 μηδενὶ κακὸν ἀντὶ κακοῦ ἀποδιδόντες. προνοούμενοι καλὰ ἐνώπιον πάντων ἀνθρώπων· 18 εἰ δυνατόν, τὸ ἐξ ὑμῶν μετὰ πάντων ἀνθρώπων εἰρηνεύοντες. 19 μὴ ἑαυτοὺς ἐκδικοῦντες, ἀγαπητοί, ἀλλὰ δότε τόπον τῇ ὀργῇ· γέγραπται γάρ· ἐμοὶ ἐκδίκησις, ἐγὼ ἀνταποδώσω, λέγει Κύριος. 20 ἐὰν οὖν πεινᾷ ὁ ἐχθρός σου, ψώμιζε αὐτόν, ἐὰν διψᾷ, πότιζε αὐτόν· τοῦτο γὰρ ποιῶν ἄνθρακας πυρὸς σωρεύσεις ἐπὶ τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ. 21 μὴ νικῶ ὑπὸ τοῦ κακοῦ, ἀλλὰ νίκα ἐν τῷ ἀγαθῷ τὸ κακόν.»
Το της φωτογραφίας είναι αυτό που έχω.
Είναι όμως "Ζωής".
20 ἐὰν οὖν πεινᾷ ὁ ἐχθρός σου, ψώμιζε αὐτόν,
κχ
Συνήθιζα, τότε που ήταν της μόδας ο καθαρισμός των παρ-μπριζ στα φανάρια της Τροχαίας, να έχω μαζί μου σάντουιτς και σοκολάτες. Όταν λοιπόν μου πρόσφεραν οι λαθροπρόσφυγες τίς υπηρεσίες τους, ανταπέδιδα το ολιγόλεπτο έργο τους με ένα σάντουιτς ή μια σοκολάτα. Δεν το έπαιρναν ! "Λεφτά, λεφτά", μου ζήταγαν. Και αν προλάβαιναν, το έπαιρναν με βρισιές, υποθέτω, από το άγριο της μορφής τους και τα ακατανόητα, για μένα, λόγια τους.
- τοῦτο γὰρ ποιῶν ἄνθρακας πυρὸς σωρεύσεις ἐπὶ τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ
- Όσο περισσότερο με συγχωρείς, τόσο πιο πολύ σε μισώ
- 19 μὴ ἑαυτοὺς ἐκδικοῦντες, ἀγαπητοί, ἀλλὰ δότε τόπον τῇ ὀργῇ· γέγραπται γάρ· ἐμοὶ ἐκδίκησις, ἐγὼ ἀνταποδώσω, λέγει Κύριος.
Και η ανταπόδοση είναι το έλεος Αυτού :
- 11 ... ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου ἐξάξεις ἐκ θλίψεως τὴν ψυχήν μου· 12 καὶ ἐν τῷ ἐλέει σου ἐξολοθρεύσεις τοὺς ἐχθρούς μου καὶ ἀπολεῖς πάντας τοὺς θλίβοντας τὴν ψυχήν μου ... . (Ψ. 142)
- 21 ἐὰν πεινᾷ ὁ ἐχθρός σου, ψώμιζε αὐτόν, ἐὰν διψᾷ, πότιζε αὐτόν· 22 τοῦτο γὰρ ποιῶν ἄνθρακας πυρὸς σωρεύσεις ἐπὶ τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ, ὁ δὲ Κύριος ἀνταποδώσει σοι ἀγαθά. (Πρ. Σλ.. κε΄)
Η ανταπόδοσις του Κυρίου προς τον ελεήμονα είναι η χαρά :
α) 7 λέγω ὑμῖν ὅτι οὕτω χαρὰ ἔσται ἐν τῷ οὐρανῷ ἐπὶ ἑνὶ ἁμαρτωλῷ μετανοοῦντι ἢ ἐπὶ ἐνενήκοντα ἐννέα δικαίοις, οἵτινες οὐ χρείαν ἔχουσι μετανοίας. (Λκ. ιε΄)
και προς τον δεχόμενο την ελεημοσύνη εχθρό,
β) 22 τοῦτο γὰρ ποιῶν ἄνθρακας πυρὸς σωρεύσεις ἐπὶ τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ
Γιατί ; Διότι
γ) 11 ... ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου ἐξάξεις ἐκ θλίψεως τὴν ψυχήν μου· 12 καὶ ἐν τῷ ἐλέει σου ἐξολοθρεύσεις τοὺς ἐχθρούς μου καὶ ἀπολεῖς πάντας τοὺς θλίβοντας τὴν ψυχήν μου ... . (Ψ. 142)
Όσο περισσότερο με συγχωρείς, βοηθάς, ευλογείς, τόσο περισσότερο σε μισώ. Το μίσος, ειδικά κατά του Κυρίου και γενικά κατά των ανθρώπων, είναι του διαβόλου. Ο οποίος διάβολος, δεχόμενος το έλεος - βοήθεια ή συγχώρηση -, το δέχεται σαν αναμμένα κάρβουνα στο κεφάλι του. Επειδή είναι ένας ανελέητος δολοφόνος, είναι ένας αμετανόητος βλάσφημος. Τον τρέφει το μίσος, χωρίς αυτό δεν ζει, αλλά οι άνθρωποι αυτό δεν το καταλαβαίνουν. Προτιμούν να αρνούνται την αλήθεια, απορρίπτουν τον άγιο Θεό, αρνούνται το έλεος Αυτού. Και ζουν με το ψέμα. Ζουν με το μίσος.
Αν, λοιπόν, με τέτοιες και άλλες βλακείες (σημ. του τύπου Καλόπουλου, του οφθαλμόν αντί οφθαλμού, κλπ.) θέλουμε να επιχειρηματολογήσουμε υπέρ ή κατά του θεόπνευστου της Αγίας Γραφής, τούτο φανερώνει ότι έχουμε "μαύρα μεσάνυχτα". Δεν προτίθεμαι να εξηγήσω τους λόγους : Πρώτον, για το τί σημαίνει το "ἀνθρώπους καὶ κτήνη σώσεις, Κύριε" και δεύτερο, για το "ὀφθαλμὸν ἀντὶ ὀφθαλμοῦ καὶ ὀδόντα ἀντὶ ὀδόντος"
Τρεις φορές υπάρχει το «οφθαλμόν αντί οφθαλμού» στην Παλαιά Διαθήκη :
----«23 ἐὰν δὲ ἐξεικονισμένον ᾖ, δώσει ψυχὴν ἀντὶ ψυχῆς, 24 ὀφθαλμὸν ἀντὶ ὀφθαλμοῦ, ὀδόντα ἀντὶ ὀδόντος, χεῖρα ἀντὶ χειρός, πόδα ἀντὶ ποδός, 25 κατάκαυμα ἀντὶ κατακαύματος, τραῦμα ἀντὶ τραύματος, μώλωπα ἀντὶ μώλωπος. 26 ἐὰν δέ τις πατάξῃ τὸν ὀφθαλμὸν τοῦ οἰκέτου αὐτοῦ ἢ τὸν ὀφθαλμὸν τῆς θεραπαίνης αὐτοῦ, καὶ ἐκτυφλώσῃ, ἐλευθέρους ἐξαποστελεῖ αὐτοὺς ἀντὶ τοῦ ὀφθαλμοῦ αὐτῶν. »(Εξ. κα').
----«20 σύντριμμα ἀντὶ συντρίμματος, ὀφθαλμὸν ἀντὶ ὀφθαλμοῦ, ὀδόντα ἀντὶ ὀδόντος, καθότι ἂν δῷ μῶμον τῷ ἀνθρώπῳ, οὕτω δοθήσεται αὐτῷ. 21 ὃς ἂν πατάξῃ ἄνθρωπον καὶ ἀποθάνῃ, θανάτῳ θανατούσθω· »(Λευιτ. κδ').
----«21 οὐ φείσεται ὁ ὀφθαλμός σου ἐπ᾿ αὐτῷ· ψυχὴν ἀντὶ ψυχῆς, ὀφθαλμὸν ἀντὶ ὀφθαλμοῦ, ὀδόντα ἀντὶ ὀδόντος, χεῖρα ἀντὶ χειρός, πόδα ἀντὶ ποδός.---τέλος κεφαλαίου» (Δευτ.ιθ')
«ἐν τῷ ὠκεανῷ τῆς θεοπνευστίας τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης ὑπάρχουν ἐλαχιστότατα σταγονίδια
ὄξους μή θεόπνευστα» (Ε.Μ)
kx
Όταν κάποιος έχει δείκτη IQ όσο μια σταγόνα ξύδι - παράδειγμα ο Καλόπουλος - και με αυτό διαβάζει την Παλαιά Διαθήκη, τότε είναι βέβαιο ότι τα σταγονίδια θα γεμίσουν ένα βαρέλι. Και με αυτό, νομίζοντας ότι είναι κρασί, θα κερνά τους Like φίλους του. Οι τελευταίοι, άγευστοι οίνου, θα τον θαυμάζουν, θα τον επαινούν, θα τον χειροκροτούν και θα του λένε : Μπράβο φίλε, τέτοιο καλό κρασί πρώτη φορά πίνω !
Όσον δε αφορά στο "21 ... ψυχὴν ἀντὶ ψυχῆς, ὀφθαλμὸν ἀντὶ ὀφθαλμοῦ, ὀδόντα ἀντὶ ὀδόντος, χεῖρα ἀντὶ χειρός, πόδα ἀντὶ ποδός" (Δτ. ιθ΄) η κατά το εννόημα εξήγηση επ΄ αυτού είναι :
7 Οὐαὶ τῷ κόσμῳ ἀπὸ τῶν σκανδάλων· ἀνάγκη γάρ ἐστιν ἐλθεῖν τὰ σκάνδαλα· πλὴν οὐαὶ τῷ ἀνθρώπῳ ἐκείνῳ δι᾿ οὗ τὸ σκάνδαλον ἔρχεται.
8 εἰ δὲ ἡ χείρ σου ἢ ὁ πούς σου σκανδαλίζει σε, ἔκκοψον αὐτὰ καὶ βάλε ἀπὸ σοῦ· καλόν σοί ἐστιν εἰσελθεῖν εἰς τὴν ζωὴν χωλὸν ἢ κυλλόν, ἢ δύο χεῖρας ἢ δύο πόδας ἔχοντα βληθῆναι εἰς τὸ πῦρ τὸ αἰώνιον.
9 καὶ εἰ ὁ ὀφθαλμός σου σκανδαλίζει σε, ἔξελε αὐτὸν καὶ βάλε ἀπὸ σοῦ· καλόν σοί ἐστι μονόφθαλμον εἰς τὴν ζωὴν εἰσελθεῖν, ἢ δύο ὀφθαλμοὺς ἔχοντα βληθῆναι εἰς τὴν γέενναν τοῦ πυρός.
11 ἦλθε γὰρ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου σῶσαι τὸ ἀπολωλός. (Μτ ιη΄) .
Φαίνεται ότι η σχολιογράφος Ερ.Μπ. έμαθε την «σταγονολογία»
απ' τον μονοφυσίτη Ευτυχή,που έλεγε :
«Η δε προσληφθείσα της ανθρωπίνης φύσεως απαρχή υπό της παντοδυνάμου θεότητος,ως αν είποι τις εικόνι χρώμενος, οίόν τις σταγών όξους απείρω πελάγει κατακραθείσα, εστί μεν εν θεότητι,ου μην εν τοις ιδίοις αυτής ιδιώμασιν.» (Patrologia Graeca,τόμος 45,1276 D)
Όχι.
Απλά πήρα την κοινή έκφραση «σταγόνα στον ωκεανό»,
και έβαλα πιο ειδικά σταγόνα ξυδιού,ως το μη θεϊκό,το μη θεόπνευστο.
Πολύ εύστοχη προσθήκη. Και για να συμπληρώσω, η "προσληφθείσα ανθρώπινη φύση" του Κυρίου ήταν εκ Πνεύματος Αγίου και Μαρίας της Παρθένου. Δεν ήταν η έκπτωτη - μετά το προπατορικό αμάρτημα - ανθρώπινη φύση. Έφερε μεν τα αδιάβλητα πάθη, ήταν όμως εκτός αμαρτίας.
21 τὸν γὰρ μὴ γνόντα ἁμαρτίαν ὑπὲρ ἡμῶν ἁμαρτίαν ἐποίησεν, ἵνα ἡμεῖς γενώμεθα δικαιοσύνη Θεοῦ ἐν αὐτῷ. (2Κρ. ε΄)
5 Τοῦτο γὰρ φρονείσθω ἐν ὑμῖν ὃ καὶ ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ, 6 ὃς ἐν μορφῇ Θεοῦ ὑπάρχων οὐχ ἁρπαγμὸν ἡγήσατο τὸ εἶναι ἴσα Θεῷ, 7 ἀλλ' ἑαυτὸν ἐκένωσε μορφὴν δούλου λαβών, ἐν ὁμοιώματι ἀνθρώπων γενόμενος, (Φλ. β΄)
15 οὐ γὰρ ἔχομεν ἀρχιερέα μὴ δυνάμενον συμπαθῆσαι ταῖς ἀσθενείαις ἡμῶν, πεπειραμένον δὲ κατὰ πάντα καθ' ὁμοιότητα χωρὶς ἁμαρτίας. (Εβ. δ΄)
Ελπίζω, με τους μονοφυσίτες και τον Ευτυχή, τελειώσαμε.
«[Ματθ.ε'] 38 ᾿Ηκούσατε ὅτι ἐρρέθη, ὀφθαλμὸν ἀντὶ ὀφθαλμοῦ καὶ ὀδόντα ἀντὶ ὀδόντος· 39 ᾿Εγὼ δὲ λέγω ὑμῖν [...]»
---Πάει λοιπόν τελείωσε,το «οφθαλμόν αντί οφθαλμού» δεν είναι θεόπνευστον !
---Είναι ένα μη θεόπνευστον σταγονίδιον εν τω ωκεανώ της θεοπνευστίας της Παλαιάς Διαθήκης.
Επειδή ήρθε καθυστερημένα
Erato Bellou17 Νοεμβρίου 2015 - 1:15 μ.μ.
«[Ματθ.ε'] 38 ᾿Ηκούσατε ὅτι ἐρρέθη, ὀφθαλμὸν ἀντὶ ὀφθαλμοῦ καὶ ὀδόντα ἀντὶ ὀδόντος· 39 ᾿Εγὼ δὲ λέγω ὑμῖν [...]»
---Πάει λοιπόν τελείωσε,το «οφθαλμόν αντί οφθαλμού» δεν είναι θεόπνευστον !
---Είναι ένα μη θεόπνευστον σταγονίδιον εν τω ωκεανώ της θεοπνευστίας της Παλαιάς Διαθήκης.
Απάντηση
3 Καὶ προσῆλθον αὐτῷ οἱ Φαρισαῖοι πειράζοντες αὐτὸν καὶ λέγοντες αὐτῷ· εἰ ἔξεστιν ἀνθρώπῳ ἀπολῦσαι τὴν γυναῖκα αὐτοῦ κατὰ πᾶσαν αἰτίαν;
( ... )
7 λέγουσιν αὐτῷ· τί οὖν Μωσῆς ἐνετείλατο δοῦναι βιβλίον ἀποστασίου καὶ ἀπολῦσαι αὐτήν; 8 λέγει αὐτοῖς· ὅτι Μωσῆς πρὸς τὴν σκληροκαρδίαν ὑμῶν ἐπέτρεψεν ὑμῖν ἀπολῦσαι τὰς γυναῖκας ὑμῶν· ἀπ᾿ ἀρχῆς δὲ οὐ γέγονεν οὕτω. (Μτ. ιθ΄)
1. Σημείωση κχ.
Όταν δεν μπορούσαν να δώσουν "βιβλίον αποστασίου", κατηγορούσαν τη γυναίκα επί μοιχεία και τη σκότωναν. Βλέπε την περίπτωση της Σωσάννης, Δανιήλ κεφ. Α΄.
Ποιο το συμπέρασμα ; Για τη σκληροκαρδία τους, να σκοτώνει ο ένας τον άλλο, ο Μωυσής τους έδωσε το Νόμο "ψυχὴν ἀντὶ ψυχῆς, ὀφθαλμὸν ἀντὶ ὀφθαλμοῦ, ὀδόντα ἀντὶ ὀδόντος, χεῖρα ἀντὶ χειρός, πόδα ἀντὶ ποδός".
Πρέπει όμως να αναφερθεί εδώ, ότι η διάταξη αυτή του Νόμου αφορούσε και στους ψευδομάρτυρες, αφορούσε όμως και στους κριτές, που έκαναν δεκτή την ψευδομαρτυρία, όπως προκύπτει από το Σωσάννα Α, 5 : "καὶ ἀπεδείχθησαν δύο πρεσβύτεροι ἐκ τοῦ λαοῦ κριταὶ ἐν τῷ ἐνιαυτῷ ἐκείνῳ, περὶ ὧν ἐλάλησεν ὁ δεσπότης, ὅτι ἐξῆλθεν ἀνομία ἐκ Βαβυλῶνος ἐκ πρεσβυτέρων κριτῶν, οἳ ἐδόκουν κυβερνᾶν τὸν λαόν."
2. Σημείωση κχ
Βαβυλών ονομάζεται και "τόπος συγχύσεως". Θα ήταν άστοχο να υποθέσουμε, ότι η σύγχυση δεν ακολουθούσε κατά πόδας τους Ισραηλίτες μετά την Έξοδο.
Δεν ξέρω αν είναι Ορθόδοξο,τονίζοντας στο έπακρο ότι ο Ιησούς Χριστός
έχει δύο φύσεις,την θεϊκή και την ανθρωπίνη,να λες ότι η πρώτη είναι ως
ωκεανός και η δεύτερη ως σταγών όξους,και ως προς τη συνένωσί τους.
Με θεολογικούς όρους ποτέ δεν μπορεί να ταυτιστεί ο ωκεανός (θάλασσα) με τη θεότητα και το όξος με την ανθρωπότητα. Ο ωκεανός - θάλασσα ταυτίζεται, θεολογικά γράφοντας, με με το ταραχώδες του κόσμου, που ποτέ δεν ησυχάζει. Όσο δε για το όξος, ήταν αυτό με το οποίο πότισαν τον Κύριο επί του Σταυρού : «Ἔδωκαν εἰς τό βρῶμά μου χολήν καί εἰς τήν δίψαν μου ἐπότισάν με ὄξος· σύ δέ, Κύριε, ἀνάστησόν με, καί ἀνταποδώσω αὐτοῖς» (Αντίφωνο Θ΄ Όρθρου Μ. Πέμπτης).
Θα συνιστούσα στην κα. Μπέλλου να είναι λίαν προσεκτική, φαίνεται όμως, στερείται βασικών - κατά κάποιο τρόπο και ουσιαστικών - θεολογικών γνώσεων. Γράφοντας "θεολογικών γνώσεων", εννοώ την καθ΄ ημάς Ορθόδοξη Θεολογία και όχι την κατά κόσμον αιρετική. Διότι κι αυτή υπάρχει σήμερα, δυστυχώς, ανακατεμμένη με ορθοδοξία.
Τα ακολουθούντα ως προς το ένα Πρόσωπο, δηλονότι μία Υπόσταση, του Κυρίου "εν δυο φύσεσι"
Κατά την ε΄ συνεδρία της Δ΄ Οικουμενικής, όπου συνετάγη ο γνωστός Όρος της Χαλκηδόνος, "Οι μεγαλοπρεπέστατοι και ενδοξότατοι άρχοντες είπον : Πρόσθετε ούν τώ όρω κατά την ψήφον τού αγιωτάτου πατρός ημών Λέοντος δύο φύσεις είναι ηνωμέναι (σ.σ. εν δύο φύσεσι και όχι εκ δύο φύσεων, όπως πρότειναν οι Μονοφυσίτες, καθόσον το "εν" δηλώνει ένωση, το δε "εκ" διαίρεση) ατρέπτως καί αμερίστως καί ασυγχύτως εν τω Χριστώ "
Γ. Δ. Μαρτζέλου, "Η Ενανθρώπηση του Λόγου κατά τον Αγ. Ιωάννη Δαμασκηνό και η σημασία της για τη Θεολογία του", Παραπομπή στο Mansi VII, 105. ACO II, 1, 2, 125 [131]
Τι σχέση μπορεί να έχουν αυτά με τον ωκεανό, το ξύδι και τον Ευτυχή ;
Δεν ξέρω εάν είναι Ορθόδοξο να ειπωθεί
ότι η συνένωσι των δύο φύσεων του Ιησού Χριστού
«μοιάζει» με τη συνένωσι του ωκεανού και σταγόνος
όξους.
Είναι εντελώς απαράδεκτο και κακόδοξο και αιρετικό. Το "εν δυο φύσεσι" αφορά στην εξ άκρας συλλήψεως άτρεπτη, αμέριστη, ασύγχυτη μια Υπόσταση (ένα Πρόσωπο) του Κυρίου. Η κατ΄ αναλογία λογικοφανής ερμηνεία είναι ανέφικτη, αδύνατη και κινδυνώδης
Δεν υπάρχει κανένας λόγος να γράφω πάλι τα ίδια.
Απάντηση Πρώτη
Κυρία Ε. Μ.
Ότι δεν συνεχίζω να δημοσιεύω τα σχόλιά σας, είναι διότι έχετε διάθεση αντιλογίας και όχι προαίρεση μαθητείας. Πριν λοιπόν προβείτε σε χαρακτηρισμούς, παράδειγμα, "όποιος δεν θέλει τη δημοσίευσι τέτοιων σχολίων είναι ένας χρήσιμος ηλίθιος για τον Σιωνισμό", θα ήταν καλύτερο να δείτε, μήπως με αυτά που γράφετε, γινόσαστε σεις ο χρήσιμος ηλίθιος.
Όπως δεν μπορείτε να καταλάβετε τί σημαίνει "τα Άγια τοις αγίοις", δεν μπορείτε να καταλάβετε και τα "Θεόπνευστα τοις θεοπνεύστοις", δηλαδή, τα Θεόπνευστα είναι για τους Πνεύματι ελαυνομένους. Εσείς επιμένετε με τα "σταγονίδια όξους μη θεοπνευστίας" - δικό σας αυτό - στην Π. Διαθήκη. Να σημειώσετε εδώ ότι για τον Ιουδαϊσμό - σημ. δεν γνωρίζω τι γίνεται με το Σιωνισμό - θεόπνευστη είναι μόνο η Πεντάτευχος, είναι και το Ταλμούδ, που δεν έχει ουδεμία σχέση με την δική μας Αγία Γραφή.
Όπως δεν μπορείτε να καταλάβετε, ότι στο ένα Πρόσωπο (μια Υπόσταση) του Κυρίου υπήρχαν εξ άκρας συλλήψεως η θεία και η ανθρώπινη φύση ατρέπτως καί αμερίστως καί ασυγχύτως, άλλο τόσο δεν μπορείτε να καταλάβετε, ότι στο ένα Πρόσωπο (μια Υπόσταση) του Κυρίου υπήρχαν εξ άκρας συλλήψεως η θεία και η ανθρώπινη θέληση.
Θα σας επισημάνω και πάλι, ότι το Μυστήριο της υποστατικής ένωσης των δυο φύσεων και των δυο θελημάτων στο ένα Πρόσωπο του Κυρίου, δεν μπορεί να ερευνηθεί και ερμηνευθεί πέραν εκείνων, τα οποία ως Παρακαταθήκη μας άφησαν οι άγιοι και θεοφόροι πατέρες της Εκκλησίας.
Περιττό να προσθέσω, είναι εντελώς απαράδεκτο να λεχθεί - δικό μου δεν είναι αυτό - ότι "η ανθρώπινη φύσι του Ιησού Χριστού απορροφήθηκε, χωρίς ουσιαστικά να χαθεί, από την θεϊκή φύσι· (άνω τελεία) των δύο φύσεων ατρέπτως,αδιαιρέτως,αχωρίστως,ασυγχύτως ηνωμένων εν τω Χριστώ". Είναι εντελώς ανερμάτιστο - έστω και με την άνω τελεία - λογικά αυτό το : Η ανθρώπινη φύση απορροφήθηκε (χωρίς να χαθεί) από τη θεϊκή φύση των δυο φύσεων ατρέπτως, αδιαιρέτως, αχωρίστως, ασυγχύτως ηνωμένων.
Συμπληρώνω με τον Όρο της Δ΄ Οικουμενικής Συνόδου και συνιστώ να ξαναδιαβάσει ο σχολιαστής την Παραπομπή στο Mansi VII, 105. ACO II, 1, 2, 125 [131] του Γ.Δ. Μαρτζέλου "Η Ενανθρώπηση του Λόγου κατά τον Αγ. Ιωάννη Δαμασκηνό και η σημασία της για τη Θεολογία του"
Απάντηση Δεύτερη
«Ἑπόμενοι τοίνυν τοῖς ἁγίοις Πατράσιν, ἕνα καί τόν αὐτόν ὁμολογεῖν Υἱόν τόν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν συμφώνως ἅπαντες ἐκδιδάσκομεν, τέλειον τόν αὐτόν ἐν θεότητι καί τέλειον τόν αὐτόν ἐν ἀνθρωπότητι, Θεόν ἀληθῶς καί ἄνθρωπον ἀληθῶς τόν αὐτόν ἐκ ψυχῆς λογικῆς καί σώματος, ὁμοούσιον τῷ Πατρί κατά τήν θεότητα, καί ὁμοούσιον ἡμῖν τόν αὐτόν κατά τήν ἀνθρωπότητα, κατά πάντα ὅμοιον ἡμῖν χωρίς ἁμαρτίας· πρό αἰώνων μέν ἐκ τοῦ Πατρός γεννηθέντα κατά τήν θεότητα, ἐπ’ ἐσχάτων δέ τῶν ἡμερῶν τόν αὐτόν δι’ ἡμᾶς καί διά τήν ἡμετέραν σωτηρίαν ἐκ Μαρίας τῆς παρθένου τῆς Θεοτόκου κατά τήν ἀνθρωπότητα, ἕνα καί τόν αὐτόν Χριστόν, υἱόν, κύριον μονογενῆ, ἐν δύο φύσεσιν ἀσυγχύτως, ἀτρέπτως, ἀδιαιρέτως, ἀχωρίστως γνωριζόμενον, οὐδαμοῦ τῆς τῶν φύσεων διαφορᾶς ἀνῃρημένης διά τήν ἕνωσιν, σῳζομένης δέ μᾶλλον τῆς ἰδιότητος ἑκατέρας φύσεως καί εἰς ἕν πρόσωπον καί μίαν ὑπόστασιν συντρεχούσης, οὐκ εἰς δύο πρόσωπα μεριζόμενον ἤ διαιρούμενον, ἀλλ’ ἕνα καί τόν αὐτόν υἱόν μονογενῆ, Θεόν Λόγον, Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν, καθάπερ ἄνωθεν οἱ προφῆται περί αὐτοῦ καί αὐτός ἡμᾶς ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός ἐξεπαίδευσε καί τό τῶν Πατέρων ἡμῖν παραδέδωκε Σύμβολον».
Η Στ΄ Οικουμενική, ως προς το θέμα των φυσικών θελήσεων και θελημάτων, απεφάνθη : «Καί δύο φυσικάς θελήσεις, ἤτοι θελήματα, ἐν αὐτῷ, καί δύο φυσικάς ἐνεργείας ἀδιαιρέτως, ἀτρέπτως, ἀμερίστως, ἀσυγχύτως, κατά τήν τῶν ἁγίων Πατέρων διδασκαλίαν ὡσαύτως κηρύττομεν· καί δύο μέν φυσικά θελήματα οὐχ ὑπεναντία, μή γένοιτο, καθώς οἱ ἀσεβεῖς ἔφησαν αἱρετικοί, ἀλλ’ ἑπόμενον τό ἀνθρώπινον αὐτοῦ θέλημα, καί μή ἀντιπῖπτον ἤ ἀντιπαλαῖον, μᾶλλον μέν οὖν καί ὑποτασσόμενον τῷ θείῳ αὐτοῦ καί πανσθενεῖ θελήματι».
Όπως βλέπουμε οι πατέρες έγραψαν για «ένωση» - τα εισαγωγικά δικά μου - "ἀσυγχύτως, ἀτρέπτως, ἀδιαιρέτως, ἀχωρίστως γνωριζόμενον, οὐδαμοῦ τῆς τῶν φύσεων διαφορᾶς ἀνῃρημένης διά τήν ἕνωσιν, σῳζομένης δέ μᾶλλον τῆς ἰδιότητος ἑκατέρας φύσεως καί εἰς ἕν πρόσωπον καί μίαν ὑπόστασιν συντρεχούσης" και δεν χρησιμοποίησαν τη λέξη "απορρόφηση".
Εκείνος που, για να καταλάβει την «ένωση», χρησιμοποιεί τη λέξη "απορρόφηση", σημαίνει ότι μπόρεσε να λύση το Μυστήριο της υποστατικής ένωσης και μπράβο του ! Η αίρεση τα κατάφερε, η πλάνη νίκησε, οι πόρτες του Παραδείσου άνοιξαν !
Η χρήση της λέξης «ένωση» είναι καταχρηστική, επειδή άλλη παρεμφερής αυτής δεν υπάρχει. Ο ανθρώπινος λόγος, η λογική μας, δεν είναι ικανός να εκφράσει το άπειρο θείο, ακριβώς, όπως, όταν ο ιερός υμνωδός γράφει το : «Γνῶσιν ἄγνωστον γνῶναι, ἡ Παρθένος ζητοῦσα, ἐβόησε πρὸς τὸν λειτουργοῦντα ... » και τα εξής.
Ευχαριστώ πάρα πολύ,και με ευχαριστήσατε !
Δεν χρησμοποίησαν τη λέξι απορρόφηση (που είναι και νεοελληνική).
Χρσημοποίησαν όμως μετά τη λέξι «ὑποτασσόμενον».
Πώς θα πούμε ένωσι με υποταγή,και στα πλαίσια πάντα των :
"ἀσυγχύτως, ἀτρέπτως, ἀδιαιρέτως, ἀχωρίστως γνωριζόμενον, οὐδαμοῦ τῆς τῶν φύσεων διαφορᾶς ἀνῃρημένης διά τήν ἕνωσιν, σῳζομένης δέ μᾶλλον τῆς ἰδιότητος ἑκατέρας φύσεως καί εἰς ἕν πρόσωπον καί μίαν ὑπόστασιν συντρεχούσης" ;;;
Το άγιον θέλημα του Θεού πατρός
Ερώτηση : "Πώς θα πούμε ένωσι με υποταγή, στο πλαίσια πάντα των ... " κλπ ;
Απάντηση : Με καθαρότητα καρδίας, με διάκριση, η οποία τα πάντα σαφηνίζει.
- «Οὐκ ἦλθον ἵνα ποιήσω τό θέλημα τό ἐμόν, ἀλλά τό θέλημα τοῦ πέμψαντός με πατρός»
- «Ἐμὸν βρῶμά ἐστιν ἵνα ποιήσω τὸ θέλημα τοῦ πέμψαντός με καὶ τελειώσω αὐτοῦ τὸ ἔργον»
- «τοῦτο δέ ἐστι τὸ θέλημα τοῦ πέμψαντός με πατρός, ἵνα πᾶν ὃ δέδωκέ μοι μὴ ἀπολέσω »
Αυτά ως προς τον Κύριο και Σωτήρα. Και ως προς τα καθ΄ ημάς :
1) Ὁ θεῖος Διδάσκαλος λέγει ὅτι «19 ἐκ τῆς καρδίας ἐξέρχονται διαλογισμοὶ πονηροί» (Μτ. ιε΄). Ἐὰν δὲν προσέχουμε τὶς σκέψεις, τὶς ἐπιθυμίες, τὶς ἐνέργειές μας, πονηρεύει καὶ ἡ προαίρεση, πονηρεύουν καὶ οἱ διαλογισμοί μας.
2) ... ἐνεργοῦμε ἐσφαλμένα, ὅταν φορτώνουμε τὰ σφάλματά μας στὸν διάβολο. Τὸ καλύτερο εἶναι νὰ διορθώνουμε τὴ δική μας κακὴ προαίρεση κι ὄχι νὰ καταριόμαστε τὸν διάβολο :
«Ἑαυτοὺς τηρείτωσαν καὶ μὴ μάτην ἐμὲ καταράσθωσαν», νὰ προστατεύουν τοὺς ἑαυτούς τους καὶ νὰ μὴν καταριοῦνται ἐμένα, εἶπε ὁ διάβολος στὸν ἅγιο Μακάριο τὸν Αἰγύπτιο γιὰ τοὺς Μοναχοὺς ποὺ δικαιολογοῦνταν ὅτι ὁ διάβολος φταίει ποὺ ἁμαρτάνουν (Εὐεργετινός, τόμ. Δ΄, Ὑπόθεσις ΙΘ΄, σελ. 337).
3) Ὁ Μέγας Βασίλειος λέει ὅτι ὁ διάβολος αὐτὸς καθ’ ἑαυτὸν δὲν μπορεῖ νὰ γίνει αἴτιος τῶν ἁμαρτιῶν μας. «Αὐτὸς καθ’ ἑαυτὸν ὁ σατανᾶς αἴτιος γενέσθαι τινὶ ἁμαρτίας οὐ δύναται». (Βλέπε, "Ο Σωτήρ", τεύχος 2120, 1/11/2015)
Συμπέρασμα, καθαρότητα καρδίας χρειάζεται, "καὶ μὴ συσχηματίζεσθαι τῷ αἰῶνι τούτῳ, ἀλλὰ μεταμορφοῦσθαι τῇ ἀνακαινώσει τοῦ νοὸς ὑμῶν", για να αποκτήσουμε διάκριση "εἰς τὸ δοκιμάζειν ὑμᾶς τί τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, τὸ ἀγαθὸν καὶ εὐάρεστον καὶ τέλειον".
Τα σε εισαγωγικά από Ρμ. ιβ΄2
Δεν είμαι "πνεύμα αντιλογίας",απλά σέβομαι τη γνώμη μου
για το τί είνε Ορθόδοξο,και είμαι πάντα εντός μαθητείας.
Πιστεύω ότι,για την όντως γνήσια Ορθοδοξία,
«στον άπειρο ωκεανό της θεοπνευστίας της Παλαιάς
Διαθήκης υπάρχουν ελαχιστότατα σταγονίδια
όξους μη θεόπνευστα»,πράγμα που δεν συμβαίνει στην
Καινή Διαθήκη.Συνακόλουθα επίσης πιστεύω ότι ο σιωνισμός
κάνει ο,τι μπορεί για να νομίζουν οι Ορθόδόξοι Χριστιανοί ότι
τέτοια σταγονίδια στην Παλαιά Διαθήκη δεν υπάρχουν και
ότι όποιος δεν θέλει τη δημοσίευσι τέτοιων απόψεων είναι ένας
χρήσιμος για τον σιωνισμό ηλίθιος.
Kάνετε λάθος λέγοντας ότι έχουν θεόπνευστη μόνο την Πεντάτευχο.
Για τον Ιουδαϊσμό-σιωνσμό η Πεντάτευχος (Τοράχ στα εβραϊκά) δεν
είναι μόνο θεόπνευστη,αλλά και εγράφη καθ' υπαγόρευσι από τον Θεό.
Επίσης ισχύει γι' αυτόν ότι όλη η υπόλοιπη Παλαιά Διαθήκη (συνολικά
έχουν 39 βιβλία,τα 5 της Πεντατεύχου και άλλα 34) είναι θεόπνευστη,
αν και δεν εγράφη καθ' υπαγόρευσι απ' τον Θεόν,μη υπάρχοντος ουδενός
μη θεοπνεύστου σταγονιδίου.
Θα παρακαλούσα την σχολιάστρια Ε.Μ. να μας δώσει επεξηγηματικά τί εννοεί γράφοντας "σταγονίδια όξους". Αν με αυτό θέλει να μας πει ότι αναιρείται ό "ωκεανός θεοπνευστίας" της Παλαιάς Διαθήκης, ο γράφων είναι σε θέση να καταθέσει όχι σταγονίδιο, αλλά ωκεανό υδροκυανίου (ύδωρ+κυάνιο, εκ του χημικού τύπου CN, που συγγενεύει με το ocean = ωκεανός). Τούτο, όμως, παρότι τρανταχτό επιχείρημα, καθιστά έτι περισσότερο θεόπνευστη την Παλαιά Διαθήκη και όχι το αντίθετο.
Δεν είναι άλλο από το ότι ο Μωϋσής, ο ευρών χάριν παρά του Κυρίου, δεν αξιώθηκε να εισέλθη στη γη της επαγγελίας. Την είδε από το βουνό και πέθανε, όπως και ο αδελφός του ο Ααρών, «διότι παρέβητε τὸ ῥῆμά μου ἐν τῇ ἐρήμῳ Σὶν ἐν τῷ ἀντιπίπτειν τὴν συναγωγὴν ἁγιάσαι με· οὐχ ἡγιάσατέ με ἐπὶ τῷ ὕδατι ἔναντι αὐτῶν - τοῦτ᾿ ἔστι τὸ ὕδωρ ἀντιλογίας ἐν Κάδης ἐν τῇ ἐρήμῳ Σίν». ( Αρ. ΚΖ΄ 14). Τί λογής θεόπνευστα είναι όλα αυτά που συνέγραψε (σημ. την Πεντάτευχο) και πώς να εξηγήσει κανείς την εκλογή του από τον Κύριο ; Διότι γράφει : ἐν τῷ ἀντιπίπτειν τὴν συναγωγὴν ἁγιάσαι με· οὐχ ἡγιάσατέ με ἐπὶ τῷ ὕδατι ἔναντι αὐτῶν.
Μη μου ζητήσετε, βέβαια, να σας εξηγήσω, με ποιο τρόπο αυτό ενισχύει και αναδεικνύει τη θεοπνευστία της Αγίας Γραφής, και δεν γράφω μόνο "της Παλαιάς Διαθήκης".
Ασφαλώς διά την Ορθοδοξίαν τα μη θεόπνευστα σταγονίδια όξους δεν αναιρούν
τον άπειρον ωκεανόν της θεοπνευστίας της Παλαιάς Διαθήκης.
------Ευχαριστώ και εύγε για τον υπέροχον διάλογον αυτόν !
Πως σας φαίνεται από Ορθόδοξη σκοπιά η φράσι ;;; :
«των δύο φύσεων ατρέπτως,αδιαιρέτως,αχωρίστως,ασυγχύτως,ηνωμένων,
της δε ανθρωπίνης φύσεως υποτασσομένης τη θεϊκή φύσει »
Απολύτως ορθό : «τό ἀνθρώπινον αὐτοῦ θέλημα μή ἀντιπῖπτον ἤ ἀντιπαλαῖον, μᾶλλον μέν οὖν καί ὑποτασσόμενον τῷ θείῳ αὐτοῦ καί πανσθενεῖ θελήματι».
Διευκρινιστικό του "Μη μου ζητήσετε, βέβαια, να σας εξηγήσω, με ποιο τρόπο αυτό ενισχύει και αναδεικνύει τη θεοπνευστία της Αγίας Γραφής, και δεν γράφω μόνο "της Παλαιάς Διαθήκης".
Επειδή μπορεί να υπάρξουν οι κακόβουλοι και κακόγνωμοι, που πάντα υπάρχουν, ιδού η λύση της απορίας. Καί αυτή είναι :
Ό,τι δεν έκανε ο Μωϋσής, τοῦτ᾿ ἔστι τὸ ὕδωρ ἀντιλογίας ἐν Κάδης ἐν τῇ ἐρήμῳ Σίν, το έκανε ο άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος, ο Προφήτης και Βαπτιστής του Κυρίου
2 ἐπ᾿ ἀρχιερέως ῎Αννα καὶ Καϊάφα, ἐγένετο ρῆμα Θεοῦ ἐπὶ ᾿Ιωάννην τὸν Ζαχαρίου υἱὸν ἐν τῇ ἐρήμῳ, 3 καὶ ἦλθεν εἰς πᾶσαν τὴν περίχωρον τοῦ ᾿Ιορδάνου κηρύσσων βάπτισμα μετανοίας εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν, ( ... )
7 ῎Ελεγεν οὖν τοῖς ἐκπορευομένοις ὄχλοις βαπτισθῆναι ὑπ᾿ αὐτοῦ· γεννήματα ἐχιδνῶν, τίς ὑπέδειξεν ὑμῖν φυγεῖν ἀπὸ τῆς μελλούσης ὀργῆς; 8 ποιήσατε οὖν καρποὺς ἀξίους τῆς μετανοίας, καὶ μὴ ἄρξησθε λέγειν ἐν ἑαυτοῖς, πατέρα ἔχομεν τὸν ᾿Αβραάμ· λέγω γὰρ ὑμῖν ὅτι δύναται ὁ Θεὸς ἐκ τῶν λίθων τούτων ἐγεῖραι τέκνα τῷ ᾿Αβραάμ. (Σημ. το 2 και 7 εκ του Λκ. γ΄)
Νομίζω ότι η έντονη προβολή της φράσης που προανέφερα :
«των δύο φύσεων ατρέπτως,αδιαιρέτως,αχωρίστως,ασυγχύτως,ηνωμένων,
της δε ανθρωπίνης φύσεως υποτασσομένης τη θεϊκή φύσει »
προς τους Κόπτες θα συμβάλλει στο να προσχωρήσουν στην Ορθοδοξία,
πράγμα που θα βλάψει παπικούς,προτεστάντες και σιωνιστές.
Το θέμα έχει εξαντληθεί. Περαιτέρω σχόλια, σε συνδυασμώ με το τί γράφει το Κοράνι, είναι ανιαρά και ανούσια.
Δημοσίευση σχολίου