Τα σχόλια σε "Μια Ερώτηση"

Η ανάρτηση επιγράφεται "Μια ερώτηση" ( http://kyprianoscy.blogspot.gr/2015/11/blog-post_15.html ) και επειδή, ίσως, τα σχόλια παρουσιάζουν κάποιο ενδιαφέρον, έκρινα καλό να τα μαζέψω, κάνοντας μια ξεχωριστή ανάρτηση. Ευχαριστώ αυτούς που έκαναν τον κόπο να σχολιάσουν, ώστε να διευρυνθεί η ερώτηση.
κχ

- Erato Bellou : Αγαπητέ κύριε Κυπριανέ Χριστοδουλίδη. Πιστεύω ότι, για την όντως γνήσια Ορθοδοξία, «στον ωκεανό της θεοπνευστίας της Παλαιάς Διαθήκης υπάρχουν ελαχιστότατα σταγονίδια όξους μη θεοπνευστίας», πράγμα που δεν συμβαίνει στην Καινή Διαθήκη.

- Kyprianos Christodoulides : Για να το λέτε αυτό, σημαίνει ότι έχετε διαβάσει ολόκληρη την Παλαιά Διαθήκη. Την έχετε διβάσει ; Και αν, ναι, πείτε μου ποιας Έκδοσης ; Αν όχι, σας συνιστώ να τη διαβάσετε, ει δυνατόν, από την πρωτότυπη Έκδοση (βλέπε φωτογραφία)

- Erato Bellou : ΡΩΜ. ΙΒ' «14 εὐλογεῖτε τοὺς διώκοντας ὑμᾶς, εὐλογεῖτε καὶ μὴ καταρᾶσθε. 15 χαίρειν μετὰ χαιρόντων καὶ κλαίειν μετὰ κλαιόντων. 16 τὸ αὐτὸ εἰς ἀλλήλους φρονοῦντες. μὴ τὰ ὑψηλὰ φρονοῦντες, ἀλλὰ τοῖς ταπεινοῖς συναπαγόμενοι. μὴ γίνεσθε φρόνιμοι παρ᾿ ἑαυτοῖς. 17 μηδενὶ κακὸν ἀντὶ κακοῦ ἀποδιδόντες. προνοούμενοι καλὰ ἐνώπιον πάντων ἀνθρώπων· 18 εἰ δυνατόν, τὸ ἐξ ὑμῶν μετὰ πάντων ἀνθρώπων εἰρηνεύοντες. 19 μὴ ἑαυτοὺς ἐκδικοῦντες, ἀγαπητοί, ἀλλὰ δότε τόπον τῇ ὀργῇ· γέγραπται γάρ· ἐμοὶ ἐκδίκησις, ἐγὼ ἀνταποδώσω, λέγει Κύριος. 20 ἐὰν οὖν πεινᾷ ὁ ἐχθρός σου, ψώμιζε αὐτόν, ἐὰν διψᾷ, πότιζε αὐτόν· τοῦτο γὰρ ποιῶν ἄνθρακας πυρὸς σωρεύσεις ἐπὶ τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ. 21 μὴ νικῶ ὑπὸ τοῦ κακοῦ, ἀλλὰ νίκα ἐν τῷ ἀγαθῷ τὸ κακόν.»

Kyprianos Christodoulides :
- 19 μὴ ἑαυτοὺς ἐκδικοῦντες, ἀγαπητοί, ἀλλὰ δότε τόπον τῇ ὀργῇ· γέγραπται γάρ· ἐμοὶ ἐκδίκησις, ἐγὼ ἀνταποδώσω, λέγει Κύριος.

Και η ανταπόδοση είναι το έλεος Αυτού :
- 11 ... ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου ἐξάξεις ἐκ θλίψεως τὴν ψυχήν μου· 12 καὶ ἐν τῷ ἐλέει σου ἐξολοθρεύσεις τοὺς ἐχθρούς μου καὶ ἀπολεῖς πάντας τοὺς θλίβοντας τὴν ψυχήν μου ... . (Ψ. 142)

- 21 ἐὰν πεινᾷ ὁ ἐχθρός σου, ψώμιζε αὐτόν, ἐὰν διψᾷ, πότιζε αὐτόν· 22 τοῦτο γὰρ ποιῶν ἄνθρακας πυρὸς σωρεύσεις ἐπὶ τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ, ὁ δὲ Κύριος ἀνταποδώσει σοι ἀγαθά. (Πρ. Σλ. κε΄)

Η ανταπόδοσις του Κυρίου προς τον ελεήμονα είναι η χαρά : α) 7 λέγω ὑμῖν ὅτι οὕτω χαρὰ ἔσται ἐν τῷ οὐρανῷ ἐπὶ ἑνὶ ἁμαρτωλῷ μετανοοῦντι ἢ ἐπὶ ἐνενήκοντα ἐννέα δικαίοις, οἵτινες οὐ χρείαν ἔχουσι μετανοίας. (Λκ. ιε΄)

και προς τον δεχόμενο την ελεημοσύνη εχθρό είναι : β) 22 τοῦτο γὰρ ποιῶν ἄνθρακας πυρὸς σωρεύσεις ἐπὶ τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ (Ρμ. ιβ΄)

Γιατί ; Διότι   γ) 11 ... ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου ἐξάξεις ἐκ θλίψεως τὴν ψυχήν μου· 12 καὶ ἐν τῷ ἐλέει σου ἐξολοθρεύσεις τοὺς ἐχθρούς μου καὶ ἀπολεῖς πάντας τοὺς θλίβοντας τὴν ψυχήν μου ... . (Ψ. 142)

Όσο περισσότερο με συγχωρείς, βοηθάς, ευλογείς, τόσο περισσότερο σε μισώ. Το μίσος, ειδικά κατά του Κυρίου και γενικά κατά των ανθρώπων, είναι του διαβόλου. Ο οποίος διάβολος, δεχόμενος το έλεος - βοήθεια ή συγχώρηση -, το δέχεται σαν αναμμένα κάρβουνα στο κεφάλι του. Επειδή είναι ένας ανελέητος δολοφόνος, είναι ένας αμετανόητος βλάσφημος. Τον τρέφει το μίσος, χωρίς αυτό δεν ζει, αλλά οι άνθρωποι αυτό δεν το καταλαβαίνουν. Προτιμούν να αρνούνται την αλήθεια, απορρίπτουν τον άγιο Θεό, αρνούνται το έλεος Αυτού. Και ζουν με το ψέμα, ζουν με το μίσος, σκορπούν θάνατο.

Αν, λοιπόν, με τέτοιες και άλλες βλακείες - σημ. του οφθαλμόν αντί οφθαλμού, ή επίσης το "7 ... ἀνθρώπους καὶ κτήνη σώσεις, Κύριε" (Ψ. 35) κ.ά. - έχουμε και τον Μ. Καλόπουλο - θέλουμε να επιχειρηματολογήσουμε υπέρ ή κατά του θεοπνεύστου της Αγίας Γραφής, τούτο φανερώνει ότι έχουμε "μαύρα μεσάνυχτα". Δεν προτίθεμαι να εξηγήσω τους λόγους . Πρώτον, για το τί σημαίνει το "ἀνθρώπους καὶ κτήνη σώσεις, Κύριε" και δεύτερο, για το "ὀφθαλμὸν ἀντὶ ὀφθαλμοῦ καὶ ὀδόντα ἀντὶ ὀδόντος"

- Erato Bellou : Τρεις φορές υπάρχει το «οφθαλμόν αντί οφθαλμού» στην Παλαιά Διαθήκη :

«23 ἐὰν δὲ ἐξεικονισμένον ᾖ, δώσει ψυχὴν ἀντὶ ψυχῆς, 24 ὀφθαλμὸν ἀντὶ ὀφθαλμοῦ, ὀδόντα ἀντὶ ὀδόντος, χεῖρα ἀντὶ χειρός, πόδα ἀντὶ ποδός, 25 κατάκαυμα ἀντὶ κατακαύματος, τραῦμα ἀντὶ τραύματος, μώλωπα ἀντὶ μώλωπος. 26 ἐὰν δέ τις πατάξῃ τὸν ὀφθαλμὸν τοῦ οἰκέτου αὐτοῦ ἢ τὸν ὀφθαλμὸν τῆς θεραπαίνης αὐτοῦ, καὶ ἐκτυφλώσῃ, ἐλευθέρους ἐξαποστελεῖ αὐτοὺς ἀντὶ τοῦ ὀφθαλμοῦ αὐτῶν. »(Εξ. κα').

«20 σύντριμμα ἀντὶ συντρίμματος, ὀφθαλμὸν ἀντὶ ὀφθαλμοῦ, ὀδόντα ἀντὶ ὀδόντος, καθότι ἂν δῷ μῶμον τῷ ἀνθρώπῳ, οὕτω δοθήσεται αὐτῷ. 21 ὃς ἂν πατάξῃ ἄνθρωπον καὶ ἀποθάνῃ, θανάτῳ θανατούσθω· »(Λευιτ. κδ').

«21 οὐ φείσεται ὁ ὀφθαλμός σου ἐπ᾿ αὐτῷ· ψυχὴν ἀντὶ ψυχῆς, ὀφθαλμὸν ἀντὶ ὀφθαλμοῦ, ὀδόντα ἀντὶ ὀδόντος, χεῖρα ἀντὶ χειρός, πόδα ἀντὶ ποδός.» (Δευτ.ιθ')

«38 ᾿Ηκούσατε ὅτι ἐρρέθη, ὀφθαλμὸν ἀντὶ ὀφθαλμοῦ καὶ ὀδόντα ἀντὶ ὀδόντος· 39 ᾿Εγὼ δὲ λέγω ὑμῖν ... » (Μτ.ε'). Πάει λοιπόν τελείωσε, το «οφθαλμόν αντί οφθαλμού» δεν είναι θεόπνευστον ! Είναι ένα μη θεόπνευστο σταγονίδιο εν τω ωκεανώ της θεοπνευστίας της Παλαιάς Διαθήκης.

- Kyprianos Christodoulides : «ἐν τῷ ὠκεανῷ τῆς θεοπνευστίας τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης ὑπάρχουν ἐλαχιστότατα σταγονίδια ὄξους μή θεόπνευστα» (Ε.Μ)

Όταν κάποιος έχει δείκτη IQ όσο μια σταγόνα ξύδι - παράδειγμα ο Μ. Καλόπουλος - και με αυτό διαβάζει την Παλαιά Διαθήκη, τότε είναι βέβαιο ότι τα σταγονίδια θα γεμίσουν ένα βαρέλι. Και με αυτό, νομίζοντας ότι είναι κρασί, θα κερνά τους Like φίλους του. Οι τελευταίοι, άγευστοι οίνου, θα τον θαυμάζουν, θα τον επαινούν, θα τον χειροκροτούν και θα του λένε : Μπράβο φίλε, τέτοιο καλό κρασί πρώτη φορά πίνω !

Όσον δε αφορά στο "21 ... ψυχὴν ἀντὶ ψυχῆς, ὀφθαλμὸν ἀντὶ ὀφθαλμοῦ, ὀδόντα ἀντὶ ὀδόντος, χεῖρα ἀντὶ χειρός, πόδα ἀντὶ ποδός" (Δτ. ιθ΄) η κατά το εννόημα εξήγηση επ΄ αυτού είναι :

7 Οὐαὶ τῷ κόσμῳ ἀπὸ τῶν σκανδάλων· ἀνάγκη γάρ ἐστιν ἐλθεῖν τὰ σκάνδαλα· πλὴν οὐαὶ τῷ ἀνθρώπῳ ἐκείνῳ δι᾿ οὗ τὸ σκάνδαλον ἔρχεται. 8 εἰ δὲ ἡ χείρ σου ἢ ὁ πούς σου σκανδαλίζει σε, ἔκκοψον αὐτὰ καὶ βάλε ἀπὸ σοῦ· καλόν σοί ἐστιν εἰσελθεῖν εἰς τὴν ζωὴν χωλὸν ἢ κυλλόν, ἢ δύο χεῖρας ἢ δύο πόδας ἔχοντα βληθῆναι εἰς τὸ πῦρ τὸ αἰώνιον. 9 καὶ εἰ ὁ ὀφθαλμός σου σκανδαλίζει σε, ἔξελε αὐτὸν καὶ βάλε ἀπὸ σοῦ· καλόν σοί ἐστι μονόφθαλμον εἰς τὴν ζωὴν εἰσελθεῖν, ἢ δύο ὀφθαλμοὺς ἔχοντα βληθῆναι εἰς τὴν γέενναν τοῦ πυρός. 11 ἦλθε γὰρ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου σῶσαι τὸ ἀπολωλός. (Μτ ιη΄) .

- Thomas Akrotirianakis : Φαίνεται ότι η σχολιογράφος Ερ.Μπ. έμαθε την «σταγονολογία» απ' τον μονοφυσίτη Ευτυχή, που έλεγε : «Η δε προσληφθείσα της ανθρωπίνης φύσεως απαρχή υπό της παντοδυνάμου θεότητος, ως αν είποι τις εικόνι χρώμενος, οίόν τις σταγών όξους απείρω πελάγει κατακραθείσα, εστί μεν εν θεότητι, ου μην εν τοις ιδίοις αυτής ιδιώμασιν.» (Patrologia Graeca,τόμος 45,1276 D).  Δεν ξέρω αν είναι Ορθόδοξο, τονίζοντας στο έπακρο ότι ο Ιησούς Χριστός έχει δύο φύσεις, την θεϊκή και την ανθρωπίνη, να λες ότι η πρώτη είναι ως ωκεανός και η δεύτερη ως σταγών όξους,και ως προς τη συνένωσί τους.

- Kyprianos Christodoulides : Με θεολογικούς όρους ποτέ δεν μπορεί να ταυτιστεί ο ωκεανός (θάλασσα) με τη θεότητα και το όξος με την ανθρωπότητα. Ο ωκεανός - θάλασσα ταυτίζεται, θεολογικά γράφοντας, με με το ταραχώδες του κόσμου, που ποτέ δεν ησυχάζει. Όσο δε για το όξος, ήταν αυτό με το οποίο πότισαν τον Κύριο επί του Σταυρού : «Ἔδωκαν εἰς τό βρῶμά μου χολήν καί εἰς τήν δίψαν μου ἐπότισάν με ὄξος· σύ δέ, Κύριε, ἀνάστησόν με, καί ἀνταποδώσω αὐτοῖς» (Αντίφωνο Θ΄ Όρθρου Μ. Πέμπτης).

Θα συνιστούσα στην κα. Μπέλλου να είναι λίαν προσεκτική, φαίνεται όμως, στερείται βασικών - κατά κάποιο τρόπο και ουσιαστικών - θεολογικών γνώσεων. Γράφοντας "θεολογικών γνώσεων", εννοώ την καθ΄ ημάς Ορθόδοξη Θεολογία και όχι την κατά κόσμον αιρετική. Διότι κι αυτή υπάρχει σήμερα, δυστυχώς, ανακατεμμένη με ορθοδοξία.  Πολύ εύστοχη η προσθήκη του κ. Ακρωτηριανάκη. Και για να συμπληρώσω, η "προσληφθείσα ανθρώπινη φύση" του Κυρίου ήταν εκ Πνεύματος Αγίου και Μαρίας της Παρθένου. Δεν ήταν η έκπτωτη - μετά το προπατορικό αμάρτημα - ανθρώπινη φύση. Έφερε μεν τα αδιάβλητα πάθη, ήταν όμως εκτός αμαρτίας.

21 τὸν γὰρ μὴ γνόντα ἁμαρτίαν ὑπὲρ ἡμῶν ἁμαρτίαν ἐποίησεν, ἵνα ἡμεῖς γενώμεθα δικαιοσύνη Θεοῦ ἐν αὐτῷ. (2Κρ. ε΄)

5 Τοῦτο γὰρ φρονείσθω ἐν ὑμῖν ὃ καὶ ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ, 6 ὃς ἐν μορφῇ Θεοῦ ὑπάρχων οὐχ ἁρπαγμὸν ἡγήσατο τὸ εἶναι ἴσα Θεῷ, 7 ἀλλ' ἑαυτὸν ἐκένωσε μορφὴν δούλου λαβών, ἐν ὁμοιώματι ἀνθρώπων γενόμενος (Φλ. β΄)

15 οὐ γὰρ ἔχομεν ἀρχιερέα μὴ δυνάμενον συμπαθῆσαι ταῖς ἀσθενείαις ἡμῶν, πεπειραμένον δὲ κατὰ πάντα καθ' ὁμοιότητα χωρὶς ἁμαρτίας. (Εβ. δ΄)

Όσον δε αυτό της κας Μπέλλου : 38 ᾿Ηκούσατε ὅτι ἐρρέθη, ὀφθαλμὸν ἀντὶ ὀφθαλμοῦ καὶ ὀδόντα ἀντὶ ὀδόντος· 39 ᾿Εγὼ δὲ λέγω ὑμῖν» κλπ. Πάει λοιπόν τελείωσε,το «οφθαλμόν αντί οφθαλμού» δεν είναι θεόπνευστον ! Είναι ένα μη θεόπνευστο σταγονίδιο εν τω ωκεανώ της θεοπνευστίας της Παλαιάς Διαθήκης, η απάντηση έχει ως ακολούθως :

3 Καὶ προσῆλθον αὐτῷ οἱ Φαρισαῖοι πειράζοντες αὐτὸν καὶ λέγοντες αὐτῷ· εἰ ἔξεστιν ἀνθρώπῳ ἀπολῦσαι τὴν γυναῖκα αὐτοῦ κατὰ πᾶσαν αἰτίαν; ( ... ) 7 λέγουσιν αὐτῷ· τί οὖν Μωσῆς ἐνετείλατο δοῦναι βιβλίον ἀποστασίου καὶ ἀπολῦσαι αὐτήν; 8 λέγει αὐτοῖς· ὅτι Μωσῆς πρὸς τὴν σκληροκαρδίαν ὑμῶν ἐπέτρεψεν ὑμῖν ἀπολῦσαι τὰς γυναῖκας ὑμῶν· ἀπ᾿ ἀρχῆς δὲ οὐ γέγονεν οὕτω. (Μτ. ιθ΄)

1. Σημείωση κχ.
Όταν δεν μπορούσαν να δώσουν "βιβλίον αποστασίου", κατηγορούσαν τη γυναίκα επί μοιχεία και τη σκότωναν. Βλέπε την περίπτωση της Σωσάννης, Δανιήλ κεφ. Α΄. Ποιο το συμπέρασμα ; Για τη σκληροκαρδία τους, να σκοτώνει ο ένας τον άλλο, ο Μωυσής τους έδωσε το Νόμο "ψυχὴν ἀντὶ ψυχῆς, ὀφθαλμὸν ἀντὶ ὀφθαλμοῦ, ὀδόντα ἀντὶ ὀδόντος, χεῖρα ἀντὶ χειρός, πόδα ἀντὶ ποδός". Πρέπει όμως να αναφερθεί εδώ, ότι η διάταξη αυτή του Νόμου αφορούσε και στους ψευδομάρτυρες, αφορούσε όμως και στους κριτές, που έκαναν δεκτή την ψευδομαρτυρία, όπως προκύπτει από το Σωσάννα Α, 5 : "καὶ ἀπεδείχθησαν δύο πρεσβύτεροι ἐκ τοῦ λαοῦ κριταὶ ἐν τῷ ἐνιαυτῷ ἐκείνῳ, περὶ ὧν ἐλάλησεν ὁ δεσπότης, ὅτι ἐξῆλθεν ἀνομία ἐκ Βαβυλῶνος ἐκ πρεσβυτέρων κριτῶν, οἳ ἐδόκουν κυβερνᾶν τὸν λαόν."

2. Σημείωση κχ
Βαβυλών ονομάζεται και "τόπος συγχύσεως". Θα ήταν αφελές να υποθέσουμε, ότι η σύγχυση δεν ακολουθούσε κατά πόδας τους Ισραηλίτες μετά την Έξοδο. Τους συνοδεύει ακόμη και σήμερα.

Τα κατωτέρω ως προς το ένα Πρόσωπο, δηλονότι μία Υπόσταση, του Κυρίου "εν δυο φύσεσι"

Κατά την ε΄ συνεδρία της Δ΄ Οικουμενικής, όπου συνετάγη ο γνωστός Όρος της Χαλκηδόνος, "Οι μεγαλοπρεπέστατοι και ενδοξότατοι άρχοντες είπον : Πρόσθετε ούν τώ όρω κατά την ψήφον τού αγιωτάτου πατρός ημών Λέοντος δύο φύσεις είναι ηνωμέναι (σ.σ. εν δύο φύσεσι και όχι εκ δύο φύσεων, όπως πρότειναν οι Μονοφυσίτες, καθόσον το "εν" δηλώνει ένωση, το δε "εκ" διαίρεση) ατρέπτως καί αμερίστως καί ασυγχύτως εν τω Χριστώ " Γ. Δ. Μαρτζέλου, "Η Ενανθρώπηση του Λόγου κατά τον Αγ. Ιωάννη Δαμασκηνό και η σημασία της για τη Θεολογία του", Παραπομπή στο Mansi VII, 105. ACO II, 1, 2, 125 [131]. Τι σχέση μπορεί να έχουν αυτά με τον ωκεανό, το ξύδι και τον Ευτυχή ;

- Thomas Akrotirianakis : Δεν ξέρω εάν είναι Ορθόδοξο να ειπωθεί ότι η συνένωσι των δύο φύσεων του Ιησού Χριστού «μοιάζει» με τη συνένωσι του ωκεανού και σταγόνος όξους

- Kyprianos Christodoulides : Είναι εντελώς απαράδεκτο και κακόδοξο και αιρετικό. Το "εν δυο φύσεσι" αφορά στην εξ άκρας συλλήψεως άτρεπτη, αμέριστη, ασύγχυτη μια Υπόσταση (ένα Πρόσωπο) του Κυρίου. Η κατ΄ αναλογία λογικοφανής ερμηνεία είναι ανέφικτη, αδύνατη και κινδυνώδης.

Προς την κα Ε. Μ.

Ότι δεν συνεχίζω να δημοσιεύω τα σχόλιά σας, είναι διότι έχετε διάθεση αντιλογίας και όχι προαίρεση μαθητείας. Πριν λοιπόν προβείτε σε χαρακτηρισμούς, παράδειγμα, "όποιος δεν θέλει τη δημοσίευση τέτοιων σχολίων είναι ένας χρήσιμος ηλίθιος για τον Σιωνισμό", θα ήταν καλύτερο να δείτε, μήπως με αυτά που γράφετε, γινόσαστε σεις ο χρήσιμος ηλίθιος.

Όπως δεν μπορείτε να καταλάβετε τί σημαίνει "τα Άγια τοις αγίοις", δεν μπορείτε να καταλάβετε και τα "Θεόπνευστα τοις θεοπνεύστοις", δηλαδή, τα Θεόπνευστα είναι για τους Πνεύματι ελαυνομένους. Εσείς επιμένετε με τα "σταγονίδια όξους μη θεοπνευστίας" - δικό σας αυτό - στην Π. Διαθήκη. Να σημειώσετε εδώ ότι για τον Ιουδαϊσμό - σημ. δεν γνωρίζω τι γίνεται με το Σιωνισμό - θεόπνευστη είναι μόνο η Πεντάτευχος, είναι και το Ταλμούδ, που δεν έχει ουδεμία σχέση με την δική μας Αγία Γραφή.

Όπως δεν μπορείτε να καταλάβετε, ότι στο ένα Πρόσωπο (μια Υπόσταση) του Κυρίου υπήρχαν εξ άκρας συλλήψεως η θεία και η ανθρώπινη φύση ατρέπτως καί αμερίστως καί ασυγχύτως, άλλο τόσο δεν μπορείτε να καταλάβετε, ότι στο ένα Πρόσωπο (μια Υπόσταση) του Κυρίου υπήρχαν εξ άκρας συλλήψεως η θεία και η ανθρώπινη θέληση.

Θα σας επισημάνω και πάλι, ότι το Μυστήριο της υποστατικής ένωσης των δυο φύσεων και των δυο θελημάτων στο ένα Πρόσωπο του Κυρίου, δεν μπορεί να ερευνηθεί και ερμηνευθεί πέραν εκείνων, τα οποία ως Παρακαταθήκη μας άφησαν οι άγιοι και θεοφόροι πατέρες της Εκκλησίας.

Περιττό να προσθέσω, είναι εντελώς απαράδεκτο να λεχθεί - δικό μου δεν είναι αυτό - ότι "η ανθρώπινη φύσι του Ιησού Χριστού απορροφήθηκε, χωρίς ουσιαστικά να χαθεί, από την θεϊκή φύσι· (άνω τελεία) των δύο φύσεων ατρέπτως, αδιαιρέτως, αχωρίστως, ασυγχύτως ηνωμένων εν τω Χριστώ". Είναι εντελώς ανερμάτιστο - έστω και με την άνω τελεία - λογικά αυτό το : Η ανθρώπινη φύση απορροφήθηκε (χωρίς να χαθεί) από τη θεϊκή φύση των δυο φύσεων ατρέπτως, αδιαιρέτως, αχωρίστως, ασυγχύτως ηνωμένων.

Συνεχίζω με τον Όρο της Δ΄ Οικουμενικής Συνόδου και συνιστώ στους σχολιαστές ΕΜ και ΤΑ, να ξαναδιαβάσουν την Παραπομπή στο Mansi VII, 105. ACO II, 1, 2, 125 [131] του Γ.Δ. Μαρτζέλου "Η Ενανθρώπηση του Λόγου κατά τον Αγ. Ιωάννη Δαμασκηνό και η σημασία της για τη Θεολογία του"

«Ἑπόμενοι τοίνυν τοῖς ἁγίοις Πατράσιν, ἕνα καί τόν αὐτόν ὁμολογεῖν Υἱόν τόν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν συμφώνως ἅπαντες ἐκδιδάσκομεν, τέλειον τόν αὐτόν ἐν θεότητι καί τέλειον τόν αὐτόν ἐν ἀνθρωπότητι, Θεόν ἀληθῶς καί ἄνθρωπον ἀληθῶς τόν αὐτόν ἐκ ψυχῆς λογικῆς καί σώματος, ὁμοούσιον τῷ Πατρί κατά τήν θεότητα, καί ὁμοούσιον ἡμῖν τόν αὐτόν κατά τήν ἀνθρωπότητα, κατά πάντα ὅμοιον ἡμῖν χωρίς ἁμαρτίας· πρό αἰώνων μέν ἐκ τοῦ Πατρός γεννηθέντα κατά τήν θεότητα, ἐπ’ ἐσχάτων δέ τῶν ἡμερῶν τόν αὐτόν δι’ ἡμᾶς καί διά τήν ἡμετέραν σωτηρίαν ἐκ Μαρίας τῆς παρθένου τῆς Θεοτόκου κατά τήν ἀνθρωπότητα, ἕνα καί τόν αὐτόν Χριστόν, υἱόν, κύριον μονογενῆ, ἐν δύο φύσεσιν ἀσυγχύτως, ἀτρέπτως, ἀδιαιρέτως, ἀχωρίστως γνωριζόμενον, οὐδαμοῦ τῆς τῶν φύσεων διαφορᾶς ἀνῃρημένης διά τήν ἕνωσιν, σῳζομένης δέ μᾶλλον τῆς ἰδιότητος ἑκατέρας φύσεως καί εἰς ἕν πρόσωπον καί μίαν ὑπόστασιν συντρεχούσης, οὐκ εἰς δύο πρόσωπα μεριζόμενον ἤ διαιρούμενον, ἀλλ’ ἕνα καί τόν αὐτόν υἱόν μονογενῆ, Θεόν Λόγον, Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν, καθάπερ ἄνωθεν οἱ προφῆται περί αὐτοῦ καί αὐτός ἡμᾶς ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός ἐξεπαίδευσε καί τό τῶν Πατέρων ἡμῖν παραδέδωκε Σύμβολον».

Η Στ΄ Οικουμενική, ως προς το θέμα των φυσικών θελήσεων και θελημάτων, απεφάνθη : «Καί δύο φυσικάς θελήσεις, ἤτοι θελήματα, ἐν αὐτῷ, καί δύο φυσικάς ἐνεργείας ἀδιαιρέτως, ἀτρέπτως, ἀμερίστως, ἀσυγχύτως, κατά τήν τῶν ἁγίων Πατέρων διδασκαλίαν ὡσαύτως κηρύττομεν· καί δύο μέν φυσικά θελήματα οὐχ ὑπεναντία, μή γένοιτο, καθώς οἱ ἀσεβεῖς ἔφησαν αἱρετικοί, ἀλλ’ ἑπόμενον τό ἀνθρώπινον αὐτοῦ θέλημα, καί μή ἀντιπῖπτον ἤ ἀντιπαλαῖον, μᾶλλον μέν οὖν καί ὑποτασσόμενον τῷ θείῳ αὐτοῦ καί πανσθενεῖ θελήματι».

Όπως βλέπουμε οι πατέρες έγραψαν για «ένωση» - τα εισαγωγικά δικά μου - "ἀσυγχύτως, ἀτρέπτως, ἀδιαιρέτως, ἀχωρίστως γνωριζόμενον, οὐδαμοῦ τῆς τῶν φύσεων διαφορᾶς ἀνῃρημένης διά τήν ἕνωσιν, σῳζομένης δέ μᾶλλον τῆς ἰδιότητος ἑκατέρας φύσεως καί εἰς ἕν πρόσωπον καί μίαν ὑπόστασιν συντρεχούσης" και δεν χρησιμοποίησαν τη λέξη "απορρόφηση".

Εκείνος που, για να καταλάβει την «ένωση», χρησιμοποιεί τη λέξη "απορρόφηση", σημαίνει ότι μπόρεσε να λύση το Μυστήριο της υποστατικής ένωσης και μπράβο του ! Η αίρεση τα κατάφερε, η πλάνη νίκησε, οι πόρτες του Παραδείσου άνοιξαν ! Η χρήση της λέξης «ένωση» είναι καταχρηστική, επειδή άλλη παρεμφερής αυτής δεν υπάρχει. Ο ανθρώπινος λόγος, η λογική μας, δεν είναι ικανός να εκφράσει το άπειρο θείο, ακριβώς, όπως, όταν ο ιερός υμνωδός γράφει το : «Γνῶσιν ἄγνωστον γνῶναι, ἡ Παρθένος ζητοῦσα, ἐβόησε πρὸς τὸν λειτουργοῦντα ... » και τα εξής.

- Thomas Akrotirianakis : Ευχαριστώ πάρα πολύ, και με ευχαριστήσατε ! Δεν χρησμοποίησαν τη λέξι απορρόφηση (που είναι και νεοελληνική). Χρσημοποίησαν όμως μετά τη λέξι «ὑποτασσόμενον». Πώς θα πούμε ένωσι με υποταγή, και στο πλαίσιο πάντα του : "ἀσυγχύτως, ἀτρέπτως, ἀδιαιρέτως, ἀχωρίστως γνωριζόμενον, οὐδαμοῦ τῆς τῶν φύσεων διαφορᾶς ἀνῃρημένης διά τήν ἕνωσιν, σῳζομένης δέ μᾶλλον τῆς ἰδιότητος ἑκατέρας φύσεως καί εἰς ἕν πρόσωπον καί μίαν ὑπόστασιν συντρεχούσης" ;

- Kyprianos Christodoulides : Η απάντηση έχει τίτλο "Το άγιον θέλημα του Θεού πατρός"

Ερώτηση : "Πώς θα πούμε ένωσι με υποταγή, στο πλαίσια πάντα των ... " κλπ ;
Απάντηση : Με καθαρότητα καρδίας, με διάκριση, η οποία τα πάντα σαφηνίζει.

- «Οὐκ ἦλθον ἵνα ποιήσω τό θέλημα τό ἐμόν, ἀλλά τό θέλημα τοῦ πέμψαντός με πατρός»
- «Ἐμὸν βρῶμά ἐστιν ἵνα ποιήσω τὸ θέλημα τοῦ πέμψαντός με καὶ τελειώσω αὐτοῦ τὸ ἔργον»
- «τοῦτο δέ ἐστι τὸ θέλημα τοῦ πέμψαντός με πατρός, ἵνα πᾶν ὃ δέδωκέ μοι μὴ ἀπολέσω »

Αυτά ως προς τον Κύριο και Σωτήρα. Και ως προς τα καθ΄ ημάς :

1) Ὁ θεῖος Διδάσκαλος λέγει ὅτι «19 ἐκ τῆς καρδίας ἐξέρχονται ­διαλογισμοὶ πονηροί» (Μτ. ιε΄). Ἐὰν δὲν προσ­έ­­χουμε τὶς σκέψεις, τὶς ­ἐπιθυμίες, τὶς ἐνέργειές μας, πονηρεύει καὶ ἡ ­προαίρεση, πονηρεύουν καὶ οἱ ­διαλογισμοί μας.
2) ... ἐνεργοῦμε ἐσφαλμένα, ὅταν φορτώνουμε τὰ σφάλματά μας στὸν διάβολο. Τὸ καλύτερο εἶναι νὰ ­διορθώνουμε τὴ δική μας κακὴ ­προαίρεση κι ὄχι νὰ κα­ταριόμαστε τὸν διάβολο : ­ «Ἑαυτοὺς τηρείτωσαν καὶ μὴ μάτην ἐμὲ καταράσθω­σαν», νὰ ­προστατεύουν τοὺς ἑαυτούς τους καὶ νὰ μὴν καταριοῦνται ἐμένα, εἶ­­πε ὁ διάβολος στὸν ἅγιο Μακάριο τὸν Αἰ­­­γύπτιο γιὰ τοὺς Μοναχοὺς ποὺ δικαιολογοῦνταν ὅτι ὁ διάβολος φταίει ποὺ ἁμαρτάνουν (Εὐεργετινός, τόμ. Δ΄, Ὑ­­πό­­θεσις ΙΘ΄, σελ. 337).
3) Ὁ Μέγας Βασίλειος λέει ὅτι ὁ ­διάβολος αὐτὸς καθ’ ἑαυτὸν δὲν μπορεῖ νὰ γίνει αἴτιος τῶν ἁμαρτιῶν μας. «Αὐτὸς καθ’ ἑ­­­αυτὸν ὁ σατανᾶς αἴτιος γενέσθαι τινὶ ἁ­­­μαρτίας οὐ δύναται». (Βλέπε, "Ο Σωτήρ", τεύχος 2120, 1/11/2015)

Συμπέρασμα, καθαρότητα καρδίας χρειάζεται, "καὶ μὴ συσχηματίζεσθαι τῷ αἰῶνι τούτῳ, ἀλλὰ μεταμορφοῦσθαι τῇ ἀνακαινώσει τοῦ νοὸς ὑμῶν", για να αποκτήσουμε διάκριση "εἰς τὸ δοκιμάζειν ὑμᾶς τί τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, τὸ ἀγαθὸν καὶ εὐάρεστον καὶ τέλειον". (Τα σε εισαγωγικά από Ρμ. ιβ΄2)

- Erato Bellou : Δεν είμαι "πνεύμα αντιλογίας", απλά σέβομαι τη γνώμη μου για το τί είνε Ορθόδοξο, και είμαι πάντα εντός μαθητείας. Πιστεύω ότι, για την όντως γνήσια Ορθοδοξία, «στον άπειρο ωκεανό της θεοπνευστίας της Παλαιάς Διαθήκης υπάρχουν ελαχιστότατα σταγονίδια όξους μη θεόπνευστα», πράγμα που δεν συμβαίνει στην Καινή Διαθήκη. Συνακόλουθα επίσης πιστεύω ότι ο σιωνισμός κάνει ο,τι μπορεί για να νομίζουν οι Ορθόδόξοι Χριστιανοί ότι τέτοια σταγονίδια στην Παλαιά Διαθήκη δεν υπάρχουν και ότι όποιος δεν θέλει τη δημοσίευσι τέτοιων απόψεων είναι ένας χρήσιμος για τον σιωνισμό ηλίθιος. Kάνετε λάθος λέγοντας ότι έχουν θεόπνευστη μόνο την Πεντάτευχο. Για τον Ιουδαϊσμό-σιωνσμό η Πεντάτευχος (Τοράχ στα εβραϊκά) δεν είναι μόνο θεόπνευστη, αλλά και εγράφη καθ' υπαγόρευσι από τον Θεό. Επίσης ισχύει γι' αυτόν ότι όλη η υπόλοιπη Παλαιά Διαθήκη (συνολικά έχουν 39 βιβλία,τα 5 της Πεντατεύχου και άλλα 34) είναι θεόπνευστη, αν και δεν εγράφη καθ' υπαγόρευσι απ' τον Θεόν, μη υπάρχοντος ουδενός μη θεοπνεύστου σταγονιδίου.

- Kyprianos Christodoulides : Θα παρακαλούσα την σχολιάστρια Ε.Μ. να μας δώσει επεξηγηματικά τί εννοεί γράφοντας "σταγονίδια όξους". Αν με αυτό θέλει να μας πει, ή αφήνει να εννοηθεί, ότι αναιρείται ό "ωκεανός θεοπνευστίας" της Παλαιάς Διαθήκης, ο γράφων είναι σε θέση να καταθέσει όχι σταγονίδιο, αλλά ωκεανό υδροκυανίου (ύδωρ+κυάνιο, εκ του χημικού τύπου CN, που συγγενεύει με το ocean = ωκεανός). Τούτο, όμως, παρότι τρανταχτό επιχείρημα, καθιστά έτι περισσότερο θεόπνευστη την Παλαιά Διαθήκη και όχι το αντίθετο.

Δεν είναι άλλο από το ότι ο Μωϋσής, ο ευρών χάριν παρά του Κυρίου, δεν αξιώθηκε να εισέλθη στη γη της επαγγελίας. Την είδε από το βουνό και πέθανε, όπως και ο αδελφός του ο Ααρών, «διότι παρέβητε τὸ ῥῆμά μου ἐν τῇ ἐρήμῳ Σὶν ἐν τῷ ἀντιπίπτειν τὴν συναγωγὴν ἁγιάσαι με· οὐχ ἡγιάσατέ με ἐπὶ τῷ ὕδατι ἔναντι αὐτῶν - τοῦτ᾿ ἔστι τὸ ὕδωρ ἀντιλογίας ἐν Κάδης ἐν τῇ ἐρήμῳ Σίν». ( Αρ. ΚΖ΄ 14). Τί λογής θεόπνευστα είναι όλα αυτά που συνέγραψε (σημ. την Πεντάτευχο) και πώς να εξηγήσει κανείς την εκλογή του από τον Κύριο ; Διότι γράφει : ἐν τῷ ἀντιπίπτειν τὴν συναγωγὴν ἁγιάσαι με· οὐχ ἡγιάσατέ με ἐπὶ τῷ ὕδατι ἔναντι αὐτῶν.

Μη μου ζητήσετε, βέβαια, να σας εξηγήσω, με ποιο τρόπο τούτο ενισχύει και αναδεικνύει τη θεοπνευστία της Αγίας Γραφής, και δεν γράφω μόνο "της Παλαιάς Διαθήκης". Ωστόσο, απαραίτητο και αυτό, επειδή μπορεί να υπάρξουν οι κακόβουλοι και κακόγνωμοι, που πάντα υπάρχουν. Έχουμε λοιπόν.

Διευκρινιστικό του "Μη μου ζητήσετε, βέβαια, να σας εξηγήσω, με ποιο τρόπο αυτό ενισχύει και αναδεικνύει τη θεοπνευστία της Αγίας Γραφής, και δεν γράφω μόνο "της Παλαιάς Διαθήκης". Ιδού η λύση της απορίας :

"23 Καὶ ἐλθόντι αὐτῷ εἰς τὸ ἱερὸν προσῆλθον αὐτῷ διδάσκοντι οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ πρεσβύτεροι τοῦ λαοῦ λέγοντες· ἐν ποίᾳ ἐξουσίᾳ ταῦτα ποιεῖς, καὶ τίς σοι ἔδωκε τὴν ἐξουσίαν ταύτην; 24 ἀποκριθεὶς δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· ἐρωτήσω ὑμᾶς κἀγὼ λόγον ἕνα, ὃν ἐὰν εἴπητέ μοι, κἀγὼ ὑμῖν ἐρῶ ἐν ποίᾳ ἐξουσίᾳ ταῦτα ποιῶ. 25 τὸ βάπτισμα ᾿Ιωάννου πόθεν ἦν, ἐξ οὐρανοῦ ἢ ἐξ ἀνθρώπων; οἱ δὲ διελογίζοντο παρ᾿ ἑαυτοῖς λέγοντες· ἐὰν εἴπωμεν, ἐξ οὐρανοῦ, ἐρεῖ ἡμῖν, διατί οὖν οὐκ ἐπιστεύσατε αὐτῷ· 26 ἐὰν δὲ εἴπωμεν, ἐξ ἀνθρώπων, φοβούμεθα τὸν ὄχλον, πάντες γὰρ ἔχουσι τὸν ᾿Ιωάννην ὡς προφήτην. 27 καὶ ἀποκριθέντες τῷ ᾿Ιησοῦ εἶπον· οὐκ οἴδαμεν. ἔφη αὐτοῖς καὶ αὐτός· οὐδὲ ἐγὼ λέγω ὑμῖν ἐν ποίᾳ ἐξουσίᾳ ταῦτα ποιῶ.".
Ό,τι δεν έκανε ο Μωϋσής, τοῦτ᾿ ἔστι τὸ ὕδωρ ἀντιλογίας ἐν Κάδης ἐν τῇ ἐρήμῳ Σίν, το έκανε ο άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος, ο Προφήτης και Βαπτιστής του Κυρίου ! Τον οποίο αποκεφάλισαν !!

2 ἐπ᾿ ἀρχιερέως ῎Αννα καὶ Καϊάφα, ἐγένετο ρῆμα Θεοῦ ἐπὶ ᾿Ιωάννην τὸν Ζαχαρίου υἱὸν ἐν τῇ ἐρήμῳ, 3 καὶ ἦλθεν εἰς πᾶσαν τὴν περίχωρον τοῦ ᾿Ιορδάνου κηρύσσων βάπτισμα μετανοίας εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν, ( ... ) 7 ῎Ελεγεν οὖν τοῖς ἐκπορευομένοις ὄχλοις βαπτισθῆναι ὑπ᾿ αὐτοῦ· γεννήματα ἐχιδνῶν, τίς ὑπέδειξεν ὑμῖν φυγεῖν ἀπὸ τῆς μελλούσης ὀργῆς; 8 ποιήσατε οὖν καρποὺς ἀξίους τῆς μετανοίας, καὶ μὴ ἄρξησθε λέγειν ἐν ἑαυτοῖς, πατέρα ἔχομεν τὸν ᾿Αβραάμ· λέγω γὰρ ὑμῖν ὅτι δύναται ὁ Θεὸς ἐκ τῶν λίθων τούτων ἐγεῖραι τέκνα τῷ ᾿Αβραάμ. (Σημ. το 2, 3 και 7 εκ του Λκ. γ΄).

- Erato Bellou : Ασφαλώς διά την Ορθοδοξίαν τα μη θεόπνευστα σταγονίδια όξους δεν αναιρούν τον άπειρον ωκεανόν της θεοπνευστίας της Παλαιάς Διαθήκης. Ευχαριστώ και εύγε για τον υπέροχον διάλογον αυτόν !

- Thomas Akrotirianakis : Πως σας φαίνεται από Ορθόδοξη άποψη η φράσι «των δύο φύσεων ατρέπτως, αδιαιρέτως, αχωρίστως, ασυγχύτως ηνωμένων, της δε ανθρωπίνης φύσεως υποτασσομένης τη θεϊκή φύσει » ;

- Kyprianos Christodoulides : Είναι απόλυτα ορθή : «τό ἀνθρώπινον αὐτοῦ θέλημα μή ἀντιπῖπτον ἤ ἀντιπαλαῖον, μᾶλλον μέν οὖν καί ὑποτασσόμενον τῷ θείῳ αὐτοῦ καί πανσθενεῖ θελήματι».