Έγραψε ο π. Ευθύμιος Τρικαμηνάς το "κατεβατό" του με πηγή τους αγίους πατέρες, θα απαντήσει, υποθέτω, και ο κ. Μάννης με ένα εξίσου πολυσέλιδο κείμενο, με πηγή τους αγίους πατέρες, γράφει ο +ΙΓΖ τα σχόλιά του κατά αμφοτέρων, κι αυτός με πηγή τους αγίους πατέρες, γράφω κι εγώ το σχόλιό μου με πηγή την αγία Γραφή, τους πατέρες της Εκκλησίας, αλλά και τον κοινό νου.
Γράφει ο +ΙΓΖ : «Η βλασφημία του Οικουμενισμού είναι ποτέ δυνατόν να φωτισθεί από το άγιο Πνεύμα ώστε να δικαιώσει τον ορθόδοξο κληρικό;;;», γράφω κι εγώ τα παρακάτω.
Η βλασφημία του Οικουμενισμού είναι ποτέ δυνατόν να φιμωθεί από το άγιον Πνεύμα, όταν όλοι και όλα κινούνται μέσα σε βλάσφημο χρόνο ; Το χρόνο που ανακάλυψε ο Πάπας, συμφώνησαν οι δικοί μας και πλέον, είμαστε υποχρεωμένοι να ζούμε και να κινούμαστε μέσα σ΄ αυτόν. Αυτό τον χρόνο προτιμά ο π. Ευθύμιος, αυτό τον χρόνο δεν προτιμά ο +ΙΓΖ και καταφέρετε κατά ΓΟΧ και νεοημερολογιτών. Δεν ξέρει όμως πως να στηρίξει τα επιχειρήματά του, δηλαδή, γιατί θέλει αυτά που η Παράδοση μας έχει κληρονομήσει.
Με άλλα λόγια, για να συντομεύσω το σχόλιο και να μην κουράζω τον αναγνώστη, ο +ΙΓΖ θυμίζει τον δούλο της Παραβολής, στον οποίο ο Κύριος έδωσε ένα τάλαντο και εκείνος του το επέστρεψε : ένα μου έδωσες, ένα σου δίνω. Ο π. Ευθύμιος και η νεοημερολογητική θεολογική διανόηση κάνει το ίδιο, διαστρέφοντας όμως το νόημα της Παραβολής. Αυτοί πολλαπλασιάζουν το ένα τάλαντο φτιάχνοντας πλαστά τάλαντα. Ιδού Κύριε, ένα μου έδωσες εκατό σου δίνω - καλύτερα, σου δίνω δεκατρία. Αυτό συμβαίνει και με το φιλιόκβε. Το Σύμβολο Πίστεως παραμένει ατόφιο, όμως προστίθεται το «και εκ του υιού». Η πλαστογραφία τέλεια, όχι όμως και για εκείνους, που έχουν το φωτισμό να διακρίνουν τις λεπτές αποχρώσεις του πνεύματος πλάνης, ώστε να καταγγέλλουν την κιβδηλοποιΐα του ορθού και ορθόδοξου Πνεύματος.
Ο άγιος Θεός ενηνθρώπησε σε χρόνους λίαν ειδωλολατρικούς και η μοντέρνα θεολογική διανόηση ισχυρίζεται ότι ο άχρονος Θεός δεν ενδιαφέρεται για χρόνους και καιρούς. Έτσι λοιπόν κι αυτοί, τι δεκατρείς μέρες μπροστά, τι δεκατρείς μέρες πίσω. Ο θεός είναι άχρονος !
Σωστά, άχρονος ο Θεός, έγχρονος όμως ο άνθρωπος, τον οποίο καλούν οι διανοούμενοι της νέας θεολογίας να ακολουθήσει τα στάδια της κάθαρσης, του φωτισμού, της θέωσης. Ναι, αλλά πώς και πότε ; Το «πώς» είναι η μίμηση Χριστού και αγίων, το «πότε» παραμένει άγνωστο, καθώς άγνωστος και άπειρος (άνευ πείρας ή εμπειρίας) είναι ο άχρονος Θεός. Πάντως, όλα συντελούνται εν χρόνω, καθώς δε ο άχρονος Θεός ενηνθρώπησε και αγίασε την έκπτωτη ανθρώπινη φύση, κατά τον ίδιο τρόπο αγίασε (θα λέγαμε και) την φύση του χρόνου. Η θεία Ενανθρώπηση δεν αγίασε μόνο τον άνθρωπο, αγίασε την κτιστή φύση αλλά και τον κτιστό χρόνο, ο οποίος, αφενός, ανέδειξε τις άγιες μορφές των δικαίων της Π. Διαθηκης και αφετέρου τις μορφές των Μαρτύρων, των Ομολογητών και των πατέρων της Εκκλησίας - Καινή Διαθήκη.
Το ερώτημα λοιπόν είναι : Πως μπορεί ο άνθρωπος να οδηγηθεί στην κάθαρση και στο φωτισμό μέσα σε ένα χρόνο - βλέπε ανωτέρω το ερώτημα του + ΙΓΖ - που όχι μόνο είναι αιρετικός κατά την «φύση», αλλά υπερβαίνει ακόμη και αυτή την προ Χριστού ειδωλολατρία. Η πλεονεξία είναι ο άλλος τρόπος ζωής όλων μας.
« 22 οἴδαμεν γὰρ ὅτι πᾶσα ἡ κτίσις συστενάζει καὶ συνωδίνει ἄχρι τοῦ νῦν·», γράφει ο απ. Παύλος (Ρμ. η΄), κι εμείς, οι μεν διανοούμενοι της θεολογίας, πιστεύουν ότι δεν βλάπτονται από τον χρόνο που καθιέρωσε ο αιρετικός Πάπας, ο σιωνισμός και το συνδικάτο της ελευθερομασονίας, οι δε της Παραδόσεως πιστοί, κακίζουν τους αδελφούς τους για τις εκκλησίες, συνόδους, τίτλους και άλλα πολλά που έφτιαξαν, μετά το ημερολογιακό Σχίσμα, προκειμένου η Εκκλησία να παραμείνει «Μια και Αγία», δηλαδή, να παρέχει την δυνατότητα αγιασμού των μελών της.
Καταλήγοντας, θέλω να τονίσω δυο πράγματα. Ότι ο χρόνος, μέσα στον οποίο ζούμε και κινούμαστε, αγιάζει τον άνθρωπο, εφόσον τηρούνται τα σχετικά με αυτόν εκκλησιαστικά παραδεδομένα. Με αυτό το χρόνο αναδείχθηκαν οι άγιοι της Εκκλησίας. Όχι όμως και εκείνοι, που ήθελαν να παρεισφρύσουν νέα δεδομένα προς ιδίαν δόξα. Και το δεύτερο, που αφορά στους εκκακίζοντες τους αδελφούς τους για τα αντικανονικά τους ατοπήματα, ας λάβουν πρώτα υπόψη την Παραβολή του Κυρίου και τον δούλο με το ένα τάλαντο και ύστερα ας μάθουν ότι «12 μετατιθεμένης γὰρ τῆς ἱερωσύνης ἐξ ἀνάγκης καὶ νόμου μετάθεσις γίνεται» (Εβ. ζ΄). Ποιοι μετέθεσαν την ιερωσύνη τους ; Οι του νέου ή θα μας πουν, οι ένθεν κακείθεν, τα περί ημερολατρείας σχετικά των Ακαινοτόμητων ;
Οι αιρέσεις κατά του αγίου Πνεύματος είναι λίαν δυσδιάκριτες.
5 σχόλια:
Ξεχνούν οι νεοημερολογίτες ότι,νομίζω το 1700,ανακάλυψαν οι Χριστιανοί
το νότιο ημισφαίριο,που έχει Πάσχα το φθινόπωρο (όταν έχει άνοιξη το
βόρειο ημισφαίριο,το νότιο έχει φθινόπωρο).
Οπότε δεν έχει νόημα η αστρονομική ακρίβεια και η σχετική διόρθωση
του εκκλησιαστικού ημερολογίου.Άρα για ιστορικούς λόγους και λόγους μη συνεορτασμού
του Πάσχα με τους αιρετικούς παπικούς και προτεστάντες,καμιά αλλαγή στο
εκκλησιαστικό ημερολόγιο και πασχάλιο.
---Το πολιτικό ημερολόγιο μπορεί να διορθώνεται,άλλο αυτό.
Η εγκυκλοπαίδεια «Δομή» στο λήμμα
«Οικουμενική Σύνοδος»,αναφέρει τα ακόλουθα.
Στην ενότητα για τη Β' Οικουμενική Σύνοδο :
«[σημ. η Σύνοδος] και εξέδωσε κονόνα με το οποίο θεσπιζόταν το
προβάδισμα του επισκόπου Κωνσταντινουπόλεως έναντι του
πάπα.Ο πάπας της Ρώμης Δάμασος Α' αναγνώρισε το Σύμβολον
της Πίστεως,αλλά όχι τους κανόνες».
Στην ενότητα για τη Δ' Οικουμενική Σύνοδο :
«Η Σύνοδος κοινοποίησε 30 κανόνες,ένας από τους οποίους
(ο 28ος) αναγνώριζε την ισοτιμία ανάμεσα στον πατριάρχη
Κωνσταντινουπόλεως και στον πάπα της Ρώμης · εξάλλου,από
τη Σύνοδο αυτή και μετά οι επίσκοποι Κωνσταντινουπόλεως
πήραν τον τίτλο του Οικουμενικού Πατριάρχη».
[συνέχεια προηγούμενου σχολίου]
Προβάδισμα-Ισοτιμία.
Έτερον εκάτερον ;;;
[συνέχεια προηγούμενου]
Αν είναι όμως άλλο το προβάδισμα και άλλο η ισοτιμία,
τότε η Δ' Οικουμενική Σύνοδος αναθεώρησε τη Β' Οικουμενική Σύνοδο,
όπερ άτοπον,μια άλλη εξήγηση θα υπάρχει.
Το προβάδισμα, όπως λέει η λέξη, σημαίνει ότι κάποιος προηγείται κατά την βάδιση. Διότι ένας μπορεί να έχει μεγάλο διασκελισμό, λόγω ύψους, και άλλος μικρό.
Η ισοτιμία, από την άλλη, σημαίνει την αυτή, ίση ή ίδια τιμή, που έχει ο ένας προς τον άλλο. Παράδειγμα, δυο αθλητές του αγωνίσματος βάδην έχουν την αυτή τιμή, ως προς το άθλημα, ο ένας όμως βαδίζει πιο γοργά από τον άλλο. Ότι το προβάδισμα το έχουμε εμείς, είναι διότι με τον ελληνικό λόγο διαδόθηκε ο Λόγος του αγίου Θεού και όπως φαίνεται, αυτό ενόχλησε την ανέκαθεν επηρμένη Δυτική οφρύ. Αυτοί έχουν το κόμπλεξ της μειωμένης αντιληπτικής ικανότητας και όχι εμείς. Φυσικά, το έχουν και οι Εβραίοι. Κατά τη γνώμη μου, αυτός είναι ο λόγος, για τον οποίο θέλουν να μας κάνουν να ξεχάσουμε τη μητρική μας γλώσσα, τόσο οι εγχώριοι γραικύλοι, όσο και οι αλλοδαποί.
Δημοσίευση σχολίου