Ο συντάκτης του παρόντος σχολίου έγραψε, σχετικά με τον αναβαπτισμό που εισηγείται ο Ιερομόναχος Γρηγόριος Ζιώγος (ΓΟΧ) τα κατωτέρω :
κχ
«Τώρα, που αλωνίζει ο οικουμενισμός, αυτή η παναίρεση, και οι πιστοί δεν ξέρουν πού τους πάνε τα τέσσερα, βρήκε την ώρα να ξεσηκωθεί ο Ιερομόναχος Γρηγόριος Ζιώγος, με λεξιλόγιο πεζοδρομιακό, κηρύσσοντας εκστρατεία αναβαπτισμού των προερχομένων εκ του νέου ημερολογίου ; Και ποιος του εγγυάται ότι οι αναβαπτισμένοι θα αποδειχθούν άξιοι του αναβαπτισμού των ; Ο Άρειος, ο Νεστόριος, ο Σεβήρος, ο Ωριγένης και πλήθος άλλων αιρεσιαρχών - μη ξεχνάμε και τους πρό φιλιόκβε πάπες - δεν ήταν όλοι αυτοί βαπτισμένοι σύμφωνα με το Ορθόδοξο Τυπικό ; Και τί έγινε ύστερα ;»
Επ΄ αυτού, σχολιαστής ονόματι chris dovis, παρατηρεί και γράφει :
«Συγνώμη αλλά δεν άκουσα ξανά τέτοια ανοησία! Δεν πρέπει λέει να τους βαπτίζουμε γιατί δεν ξἑρουμε αν τηρήσουν στο μέλλον το βάπτισμα!!! Τότε θα πρέπει με το πρόσχημα αυτό να σταματήσουμε να βαπτίζουμε τους πάντες, από τα βρέφη μἑχρι... εφόσον αγνοούμε τι έκβαση θα έχει ο καθένας!!! Και εσύ κακώς βαπτίσθηκες, αφού αύριο μπορεί να αλλαξεις πίστη... άνθρωποι είμαστε ποιός ξέρει!».
Επί τούτων τα κατωτέρω
Επειδή λείπει και η αίσθηση καταλλαγής εκ μέρους του Ιερομονάχου και των ακολούθων του, θα μπορούσα κι εγώ να προβώ σε ανάλογους, περί ανοησιών, χαρακτηρισμούς. Έτσι, θα ανακούφιζα το αίσθημα της δικαίας όργής και αγανάκτησης, που με πλημμυρίζει για τα συμβαίνοντα μετά τον "Λουθηρανικού τύπου" λίβελο, που κατέθεσε ο Ιερομόναχος Ζιώγος κατά της Συνόδου των ΓΟΧ . Αλλά δεν θα το κάνω.
Το θέμα λοιπόν είναι αυτό του αναβαπτισμού και διερωτάται ο σχολιαστής, πώς είναι δυνατόν να υποστηρίζω το αντίθετο. Διότι με το σκεπτικό αυτό, «τότε θα πρέπει να σταματήσουμε να βαπτίζουμε τους πάντες, από τα βρέφη μἑχρι... εφόσον αγνοούμε τι έκβαση θα έχει ο καθένας!!!».
Το πρώτο που θα ρωτούσα τον chris dovis είναι αν γνωρίζει - αν τους έχει πει κάτι σχετικό ο Ιερομόναχος - γιατί πρέπει η Βάπτιση να γίνεται σε βρεφική / νηπιακή ηλικία και όχι στην εφηβική ή κατά την ενηλικίωση ; Πιθανολογώ ότι θα γνωρίζει αυτά που όλοι ξέρουμε, όχι όμως και την αγιογραφική αναφορά στο «7 ἰδοὺ γὰρ ἐν ἀνομίαις συνελήφθην, καὶ ἐν ἁμαρτίαις ἐκίσσησέ με ἡ μήτηρ μου.». Το δε ακόμη χειρότερο, δεν γνωρίζουν οι νεοφώτιστοι, όπως και οι ανάδοχοι, τις συνέπειες αυτής της άγνοιας. Και ακόμη, λίαν απογοητευτικό είναι να ενδιαφέρονται περισσότερο για την ενδυμασία τους παρά για τα λεγόμενα και πραττόμενα κατά την Βάπτιση. Αδιαφορούν πλήρως, αρκούμενοι στο ορθόδοξο της τελετής από μνημονευτές αμνημόνευτων ιεραρχών .
Πέραν αυτών, και ανεξάρτητα αν το Μυστήριο έχει Ορθόδοξο τυπικό και Ιερολογία, ουδείς εγγυάται ότι το Βάπτισμα, μπορεί να φέρει καρπό σε θρησκευτικά αδιάφορο οικογενειακό - και κοινωνικό οπωσδήποτε - περιβάλλον . Η οικογένεια και το Σχολείο είναι σημαντικοί υποστηρικτικοί παράγοντες. Σήμερα δεν είναι και λυπάμαι που το γράφω .
Υπάρχει όμως και μια ακόμη σημαντική παράμετρος, που δεν πρέπει να παραθεωρείται, και εδώ εντοπίζεται το λάθος του Ιερομονάχου και των υποστηρικτών του. Είναι η Μετάνοια, είναι η επίγνωση της αμαρτωλότητας, που όλοι έχουμε, και αυτός είναι ο λόγος, που οι πατέρες της Εκκλησίας αναφέρονται σε ένα δεύτερο βάπτισμα . Είναι η προϋπόθεση και το επιστέγασμα του κυρίως Βαπτίσματος, είναι αυτό που όντως λαμπρύνει την στολή της ψυχής, είναι το βάπτισμα των δακρύων της μετανοίας, ότι «6 σοὶ μόνῳ ἥμαρτον καὶ τὸ πονηρὸν ἐνώπιόν σου ἐποίησα, ὅπως ἂν δικαιωθῇς ἐν τοῖς λόγοις σου, καὶ νικήσῃς ἐν τῷ κρίνεσθαί σε. ».
Οι μνημονευτές ιερείς των αμνημόνευτων Ιεραρχών έγιναν εκόντες άκοντες Ουνίτες. Έκαναν κι εμάς, ευτυχώς όχι όλους. Νησίδες έχουν μείνει που αντιστέκονται, άλλοι δεχόμενοι το Βάπτισμα και άλλοι υποχρεώνοντας τους πιστούς σε επανάληψη ( του ή των ) Μυστηρίου . Εμείς δεχόμαστε την Ιερολογία και απορρίπτουμε την καθ΄ ημάς ξένη ιεροπραξία . Κάποιοι εκ των πιστών, που θεωρούν ατελές το Βάπτισμα που δέχτηκαν, μπορούν να ζητήσουν αναβαπτισμό, άλλοι όμως προτιμούν να λούουν καθ᾿ ἑκάστην νύκτα τὴν κλίνην τους,
«7 ἐκοπίασα ἐν τῷ στεναγμῷ μου, λούσω καθ᾿ ἑκάστην νύκτα τὴν κλίνην μου, ἐν δάκρυσί μου τὴν στρωμνήν μου βρέξω» (Ψ.6)
Δεν έχω κάτι περισσότερο από αυτά να γράψω, ευχόμενος καλήν Μετάνοια στον Ιερομόναχο Γρηγόριο Ζιώγο και τους ακολούθους του .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου