Περί “Τὴν ἀρχὴν ὅ τι καί λαλῶ ὑμῖν” (Ιω.η΄ 25)

Τό σχόλιο κατατέθηκε στό ιστολόγιο «http://krufo-sxoleio.blogspot.gr/2017/06/825.html». Δέν εγκρίθηκε, δέν δημοσιεύθηκε.

Περί “Τὴν ἀρχὴν ὅ τι καὶ λαλῶ ὑμῖν” (Ιω.η΄ 25)

1) «Προσωπικά θεωρώ ότι όπως κακώς η Εκκλησία της Ελλάδος δέχθηκε της αποφάσεις της Κολυμβάριας ψευτοσυνόδου το ίδιο λάθος έκανε νωρίτερα να χαρακτηρίσει άκυρα τα μυστήρια του παλαιού. Λάθη και εκκλησιαστικά εγκλήματα συσσωρευμένα το ένα πάνω στο άλλο » (π. Παΐσιος Π.)

κχ
Είναι λάθος ή είναι αμαρτία καί μάλιστα κατά του Αγίου Πνεύματος ; Τήν οποία επωμίστηκε η τότε Ιεραρχία τής Εκκλησία τής Ελλάδος, έκτοτε δέ, τήν μεταβιβάζει στους προκαθημένους διαδόχους τής Ιεραρχίας. Βολική έκφραση είναι τό λάθος καί άβολη η λέξη αμαρτία. Άν ήμαρτε η τότε Ιεραρχία οφείλει η νύν νά το ομολογήσει, Διότι, μή ξεχνάμε, ταμιούχος τής θείας Χάριτος είναι η Εκκλησία καί ως ταμιούχος, τί είδους θεραπευτήριο ψυχών (π. Ι. Ρωμανίδης) είναι ; Ποία η παρεχομένη θεραπεία εκ μέρους τών λειτουργών Αυτής ; Σημειώνω τίτλος τού άρθρου είναι : “Τὴν ἀρχὴν ὅ τι καὶ λαλῶ ὑμῖν”, (Ιν.η΄,25), π. Παϊσίου Παπαδόπουλου.

Καί ακριβώς, γιά τόν λόγο αυτό σχολίασα καί έγραψα τά κάτωθι στήν πρώτη δημοσίευση τού άρθρου τού π. Παϊσίου (βλέπε ΑΚΤΙΝΕΣ, 7/7/2017, " Άκαιρη, αδιάκριτη και αθεολόγητη η διένεξη για το παλαιό").
Τό σχόλιο δέν δημοσιεύθηκε, ωστόσο υπάρχει στό blog καί στήν ιστοσελίδα φέησμπουκ τού γράφοντος (7/7/2017).

κχ
«Η θεραπεία δυσίατων νοσημάτων έχει δύο σκέλη : Τήν συμπτωματική, από βλάβη οργάνων ή συστημάτων εκ πρωταρχικής νόσου, καί τήν αιτιολογική, από γνώση τού αιτίου τό οποίο προκαλεί τή βλάβη τής λειτουργίας οργάνων ή συστημάτων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα τά λεγόμενα αυτοάνοσα νοσήματα, όπως καί οι νεοπλασίες, καθώς οι γιατροί δέν μπορούν νά θεραπεύσουν τό νοσογόνο αίτιο τών ασθενειών αυτών, αρκούμενοι στήν συμπτωματική - φαρμακευτική ή χειρουργική - αντιμετώπιση.
Η συμβουλή που δίνει ο π. Παΐσιος Παπαδόπουλος είναι συμπτωματική καί όχι αιτιολογική. Κατά τόν π. Παΐσιο, ας θεραπεύσουμε τά συμπτώματα καί ας μήν ψάχνουμε νά βρούμε τήν αιτία τής λοιμικής πανδημίας τού οικουμενισμού. Τό αποτέλεσμα, όπως συνήθως συμβαίνει στά αυτοάνοσα νοσήματα ή στίς νεοπλασίες, είναι η επιμήκυνση τής νοσηρής κατάστασης τών ασθενών μέ κατάληξη τόν πρώιμο ή όψιμο θάνατο.». Ελπίζω, συμφωνούμε στό “Τὴν ἀρχὴν ὅ τι καὶ λαλῶ ὑμῖν”.

2) « Αν, λοιπόν, -ερωτώ- ήταν ορθόδοξοι γιατί οι Ζωναράς και Βαλσαμών τους ονομάζουν Ημιαρείους; Αν μπει κανείς στον κόπο να δει την εκκλησιαστική ιστορία του Σωζομενού VI, 12, 4 καθώς και την 113η επιστολή του Μεγάλου Βασιλείου (ΒΕΠΕΣ 55,143) θα πάρει μια ιδέα για το ότι, αν και ξεκίνησαν οι ομοιουσιανοί να είναι εναντίον της διδασκαλίας του Αρείου στην συνέχεια ξέφυγαν. Συνεπώς, αυτό που εδώ μας ενδιαφέρει, μια και γίνεται λόγος για την τακτική ευελιξίας του Μεγάλου Βασιλείου, είναι ότι με τον τρόπο που χειρίσθηκε το θέμα πέτυχε να τους κερδίσει στην εκκλησιαστική κοινωνία και να αποδυναμώσει του Αρειανούς.» (π. Παϊσιος Παπαδόπουλος).

κχ
Μπορεί νά ξέφυγαν, αλλά στή συνέχεια τούς κέρδισαν πάλι οι Παπικοί καί οι Προτεστάντες μέ τό φιλιόκβε. Προβλέπω νά γίνει τό ίδιο, καί σήμερα, μέ τους Ημιπαπικούς καί τούς Ημιπροτεστάντες ημιορθόδοξους. Οι ακαδημαϊκοί θεολόγοι ζητούν "ντοκτορά" καί αυτοί τούς τά παρέχουν αφειδώς. Η αναγνωρισιμότητα υπεράνω όλων.

Δημοσιευμένα καί Αδημοσίευτα Σχόλια

- Kyprianos Christodoulides Πολύ ορθά καί όρθόδοξα, γράφει ο π. Παΐσιος. Θά ήθελα όμως νά θέσω τό ερώτημα, τό οποίο θέτω στόν εαυτό μου και ευελπιστώ στήν κατανόηση τού αναγνώστη. Ας μήν σπεύσει μέ σύνθημα νά διαγνώσει τήν προαίρεσή μου. Ενδεχομένως μερικοί νά μέ χαρακτηρίσουν "συνήγορο τού διαβόλου".

Ας υποθέσουμε ότι Ορθόδοξη Σύνοδος συγκαλείται από Ιεράρχες που καταδικάζουν Οικουμενισμό καί οικουμενιστές. Οι συνοδικοί αυτοί Ιεράρχες, άλλοι μέν τών οποίων θά είναι τού Παλαιού καί άλλοι τού Νέου (Εορτολογίου ή ημερολογίου), όταν κληθούν νά λάβουν τήν απόφαση αποδοχής ή απόρριψης τής καινοτομίας πώς θά αντιδράσουν ;

Αν οι μισοί συμφωνούν καί λέγουν ότι καλώς θεσπίστηκε καί οι άλλοι μισοί λέγουν ότι κακώς έγινε τούτο, ποιά θά είναι η θέση τής Συνόδου αυτής επί τού πρακτέου ; Στήν περίπτωση δέ όπου υπερισχύει «η τών πλειόνων ψήφος», τί θά γίνει μέ όσους μειοψήφισαν ; Τό πιθανότερο είναι νά βγούν από τό μανίκι, κατά τό λεγόμενον, τά γνωστά "σενάρια συνωμοσίας". Θά αρχίσουν νά διαρρέουν ειδήσεις ότι αυτοί κι αυτοί χρηματίστηκαν γιά να ψηφίσουν υπέρ καί άλλοι κατά .

Νά σημειώσω, η εποχή πού ζούμε χαρακτηρίζεται από άνθιση τών σεναρίων αυτών, τά οποία άλλα μέν είναι πραγματικά, έτερα δέ είναι προϊόν λίαν νοσηρής φαντασίας ατόμων μέ ψυχοπαθολογική διαταραχή. (Δημοσιευμένο)

- Νικόλαος Μάννης : Δεν ισχύει το "η των πλειόνων ψήφος" σε θέματα πίστεως. Αν υπάρχει διαφωνία (υποθετικά μιλάμε) εκεί θα μιλήσει το θαύμα (πρβλ. θαύμα Αγίας Ευφημίας στην Δ΄ Οικουμενική). Αν και δεν νομίζω ότι σε μια τέτοια Σύνοδο θα βρεθεί κανείς να υπερασπίσει την ημερολογιακή καινοτομία. Ακόμη και οι αντιοικουμενιστές του νέου, γνωρίζουν πως είναι παράνομη και έγινε για να εξυπηρετήσει την αίρεση (μοναδική εξαίρεση ο π. Ε. Τρικαμηνάς δυστυχώς)».

- Kyprianos Christodoulides : Υποθετικά πάντα, θά τεθεί ζήτημα αν είναι ή δέν είναι δογματικό τό πρόβλημα ( ; ) τού ημερολογίου ; (Αδημοσίευτο)

- Νικόλαος Μάννης : Υποθετικά απαντώ σίγουρα όχι... (Αδημοσίευτο)

- Kyprianos Christodoulides : Μήπως, τότε, πρέπει νά δεχόμαστε τό τής Εγκυκλίου τής επίσημης κρατικής Εκκλησίας, όπου γράφει «τό ημερολόγιο είναι ένα εργαλείο» ; Άν συμβαίνει αυτό, πρέπει νά δεχθούμε ότι πραγματικά, μέ τό εργαλείο αυτό, ο Πάπας κατάφερε να φτιάξει 13 ημέρες κι εμείς αργήσαμε νά τό πάρουμε. Μέ εργαλεία, προφανώς, δέν θά ασχοληθεί η πιθανολογούμενη Σύνοδος. Ή θά πρέπει νά ασχοληθεί ; (Αδημοσίευτο).

Υστερόγραφο 1
Προκαταρκτικά καί προσυνοδικά τής ψευδοσυνόδου στό Κολυμβάρι Κρήτης, το Πατριαρχείο Ρωσίας ζήτησε νά τεθεί τό ζήτημα του Ημερολογίου . Τό αίτημα δέν έγινε δεκτό.

Υστερόγραφο 2
Kyprianos Christodoulides : Ο στίχος από τό Κατά Ιωάννην, κεφ. η΄ 25, ευρίσκεται σέ ευθεία συνάρτηση μέ τόν στίχο 21 καί ανωτέρω. Αυτό, αν κάποιος διερωτάται "σέ ποιά «ἀρχὴν» αναφέρεται ο Ιησούς" ( 21 Εἶπεν οὖν πάλιν αὐτοῖς ὁ ᾿Ιησοῦς). Σημειώνω, στό πρωτότυπο τής Κ. Διαθήκης τό «ὅ,τι» γράφεται «ὅ τι» χωρίς νά μεσολαβεί κόμμα μεταξύ τού ο καί τού τι.