Kyprianos Christodoulides «Οι μονοθεϊστικές θρησκείες τού κόσμου τό οφείλουν στήν κοινή τους κληρονομιά, νά μιμηθούν τόν προπάτορα Πατριάρχη Αβραάμ ... ».
Ώστε "κοινή κληρονομιά" ο προπάτορας Αβραάμ ; Έτσι ; Άς ανοίξουν όμως τά στραβά τους μάτια νά διαβάσουν . Ιν. η΄ :
«39 ἀπεκρίθησαν καὶ εἶπον αὐτῷ· ὁ πατὴρ ἡμῶν ᾿Αβραάμ ἐστι. λέγει αὐτοῖς ὁ ᾿Ιησοῦς· εἰ τέκνα τοῦ ᾿Αβραὰμ ἦτε, τὰ ἔργα τοῦ ᾿Αβραὰμ ἐποιεῖτε. 40 νῦν δὲ ζητεῖτέ με ἀποκτεῖναι, ἄνθρωπον ὃς τὴν ἀλήθειαν ὑμῖν λελάληκα, ἣν ἤκουσα παρὰ τοῦ Θεοῦ· τοῦτο ᾿Αβραὰμ οὐκ ἐποίησεν. 41 ὑμεῖς ποιεῖτε τὰ ἔργα τοῦ πατρὸς ὑμῶν. εἶπον οὖν αὐτῷ· ἡμεῖς ἐκ πορνείας οὐ γεγεννήμεθα· ἕνα πατέρα ἔχομεν, τὸν Θεόν. 42 εἶπεν οὖν αὐτοῖς ὁ ᾿Ιησοῦς· εἰ ὁ Θεὸς πατὴρ ὑμῶν ἦν, ἠγαπᾶτε ἂν ἐμέ· ἐγὼ γὰρ ἐκ τοῦ Θεοῦ ἐξῆλθον καὶ ἥκω· οὐδὲ γὰρ ἀπ' ἐμαυτοῦ ἐλήλυθα, ἀλλ' ἐκεῖνός με ἀπέστειλε. 43 διατί τὴν λαλιὰν τὴν ἐμὴν οὐ γινώσκετε; ὅτι οὐ δύνασθε ἀκούειν τὸν λόγον τὸν ἐμόν. 44 ὑμεῖς ἐκ τοῦ πατρὸς τοῦ διαβόλου ἐστέ, καὶ τὰς ἐπιθυμίας τοῦ πατρὸς ὑμῶν θέλετε ποιεῖν. ἐκεῖνος ἀνθρωποκτόνος ἦν ἀπ' ἀρχῆς καὶ ἐν τῇ ἀληθείᾳ οὐχ ἕστηκεν, ὅτι οὐκ ἔστιν ἀλήθεια ἐν αὐτῷ· ὅταν λαλῇ τὸ ψεῦδος, ἐκ τῶν ἰδίων λαλεῖ, ὅτι ψεύστης ἐστὶ καὶ ὁ πατὴρ αὐτοῦ. »
Ψεύτες, "γεννήματα ἐχιδνῶν, τίς ὑπέδειξεν ὑμῖν φυγεῖν ἀπὸ τῆς μελλούσης ὀργῆς;"
Βλέπε τά τρία ( 3 ) σχόλια που ακολουθούν.
3 σχόλια:
- Ianos Kyptelonis : Το Ευχαριστο Και Θετικο Είναι Ότι Καθεις Εχει Την Δυνατοτητα Να Εκτίθεται Αναλογα Με Την Ερμηνευτικη-Διανοητικη Ικανοτητα Του Που Τον Διακατεχει
- Kyprianos Christodoulides : Τό καταγεγραμμένο στό Ιωάννου, κεφ. η΄, στίχοι 39-44, δέν σηκώνει τίς ερμηνευτικές-διανοητικές ικανότητες εμένα, εσένα, τού άλλου. Υπάρχει, άλλωστε, καί τό «43 διὰ τοῦτο λέγω ὑμῖν ὅτι ἀρθήσεται ἀφ᾿ ὑμῶν ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ καὶ δοθήσεται ἔθνει ποιοῦντι τοὺς καρποὺς αὐτῆς· » (Μτ. κα΄).
Ότι τά έθνη, τώρα, συντάχθηκαν μέ τούς Σιωνιστές, θεωρήσαντα καρπούς τήν υποταγή τους στούς εξουσιαστές καί άρχοντες τού χρήματος, δηλαδή τού κόσμου τούτου, δέν σημαίνει ότι ποιούν τούς καρπούς τής βασιλείας τού Θεού.
Παραλειπόμενο γιά τούς ψεύτες, τά γεννήματα εχιδνών, είναι αυτό που ακολουθεί : Ιν. α΄
«12 ὅσοι δὲ ἔλαβον αὐτόν, ἔδωκεν αὐτοῖς ἐξουσίαν τέκνα Θεοῦ γενέσθαι, τοῖς πιστεύουσιν εἰς τὸ ὄνομα αὐτοῦ, 13 οἳ οὐκ ἐξ αἱμάτων, οὐδὲ ἐκ θελήματος σαρκός, οὐδὲ ἐκ θελήματος ἀνδρός, ἀλλ' ἐκ Θεοῦ ἐγεννήθησαν.»
Αλλά τί νά τους πεί κανείς ; Ότι είναι θλιβερό, νά τούς βλέπεις στή θέση εκείνων, πού έβλεπαν, άκουγαν, διάβαζαν, μελετούσαν, αλλά τίποτα δέν εννοούσαν ;
«14 ... καὶ τότε πληρωθήσεται αὐτοῖς ἡ προφητεία ῾Ησαΐου ἡ λέγουσα· ἀκοῇ ἀκούσετε καὶ οὐ μὴ συνῆτε, καὶ βλέποντες βλέψετε καὶ οὐ μὴ ἴδητε· 15 ἐπαχύνθη γὰρ ἡ καρδία τοῦ λαοῦ τούτου, καὶ τοῖς ὠσὶ βαρέως ἤκουσαν, καὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτῶν ἐκάμμυσαν, μήποτε ἴδωσι τοῖς ὀφθαλμοῖς καὶ τοῖς ὠσὶν ἀκούσωσι καὶ τῇ καρδίᾳ συνῶσι καὶ ἐπιστρέψωσι, καὶ ἰάσομαι αὐτούς.» (Μτ. ιγ΄)
Ο θεόπτης Μωυσής έμαθε γράμματα στούς ομοεθνείς του. Δέν τούς άφησε μέσα στό σκοτάδι, όπως τούς είχε τό φαραωνικό ιερατείο. Τούς έδωσε καί τό Νόμο κι έγιναν, στή συνέχεια, Νομοδιδάσκαλοι καί Νομοθέτες, οι καλώς γνωρίζοντες καί σπουδάσαντες τά σχετικά ζητήματα. Έγιναν όμως χειρότεροι από εκείνους τού φαραωνικού ιερατείου. Έμεναν μόνο μερικοί Προφήτες ενοχλητικοί, που φρόντιζαν νά τούς "καθαρίζουν", προκειμένου οι θέσεις τού ιερατείου νά παραμείνουν ανέπαφες από τήν κληρονομική διαδοχή.
Στό τέλος, όταν ο άγιος Θεός ευδόκησε καί ενηνθρώπησε, φανερώνοντας τήν εκ Θεού πατρός έλευσή του Υιού καί Λόγου ( μέ ασύλληπτα θαύματα γιά τήν εποχή, εν σχέσει πρός τά διηγούμενα από τόν θεόπτη καί Προφήτη Μωυσή), τότε εκδηλώθηκε τό απροκάλυπτο πλέον μίσος τους : η ιδιοτέλεια τού διεστραμμένου τους φρονήματος. Τόν σταύρωσαν, δηλαδή, τού έδωσαν χειρότερο, βασανιστικότατο θάνατο, από εκείνον του αγίου Ιωάνου - Προφήτη καί Προδρόμου τού Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.
Καί έρχεται τώρα ο οικουμενικός Βαρθολομαίος μέ τό επιτελείο του, νά μάθει στά παιδιά μας ότι είμαστε ίσα κι όμοια μέ τούς σταυρωτές τού Κυρίου. Επειδή, λέει, έχουμε κοινή τήν κληρονομιά μέ τίς άλλες δυό "μονοθεϊστικές" (sic) θρησκείες ! Τό οφείλουμε στόν προπάτορα Πατριάρχη Αβραάμ ! Ύπαγε οπίσω μου Σατανά.
Δημοσίευση σχολίου