Ήταν 1η Απριλίου 1955
Ήμουν κι εγώ εκεί 11ετής. Ακούσαμε νά κτυπούν οι καμπάνες τών εκκλησιών. Αργότερα μάθαμε τό λόγο. Άν θυμάμαι καλά, δέν ήταν μέρα Κυριακή.
Ήταν πρώτη Απριλίου
της ΕΟΚΑ η αρχή
που ακούστηκε στην Κύπρο
η φωνή του Διγενή
Και στον ήχο της φωνής του
έτρεξε η λεβεντιά
για να δώσουνε τη μάχη
εις της Κύπρου τα βουνά
Μάρκος Δράκος και Πατάτσος
Ζάκος και Καραολής
δώσανε με τόσους άλλους
τη νεανική ζωή
Μα απ΄όλους τους λεβέντες
πιο τρανός και δυνατός
ήτανε ο Αυξεντίου
της ΕΟΚΑ υπαρχηγός
Με το αίμα των ηρώων
και με γράμματα χρυσά
έγραψεν η ιστορία
τη γλυκειά μας λευτεριά
Δεν μπορεί κανένας τόπος
να μην ελευθερωθεί
όταν κάθε παλλικάρι
τρέχει να θυσιαστεί
Οι μαθητές, τότε, τού Παγκυπρίου Γυμνασίου όπως καί τών υπόλοιπων άλλων, άρχιζαν μέ τό :
«Αρχηγός μας στήν ΕΟΚΑ
ήτανε ο Διγενής
καί στήν Κύπρο μας θά φέρει
τήν γλυκιά τήν λευτεριά»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου