Περί θανάτου ψυχής

Επειδή έγραψα τό σχόλιο που ακολουθεί, καί πολύ πιθανόν νά βρεθούν κάποιοι νά μέ κατηγορήσουν :
«Από ιατρικής πλευράς, καί έπειτα από τήν τρίωρη παρακολούθηση τής ομιλίας, θά έλεγα ότι ο π. Ευάγγελος αποτελεί τυπικό δείγμα διπολικής ψύχωσης (μανιοκατάθλιψη) στήν κατάσταση τής μανίας καί όχι τής κατάθλιψης . Αυτό δέν μειώνει καθόλου τήν ορθότητα πολλών επιχειρημάτων τού ομιλητή.», τούς απαντώ :

Νά προσέξουν αυτά που ακούν, διότι στό 4:48΄ - 5:05, ο π. Ευάγγελος αναφέρεται στόν θάνατο τής ψυχής, επειδή "τό σώμα, η ψυχή, τό πνεύμα είναι ύλη, από χώμα". Επικαλείται τόν άγ. Σεραφείμ τού Σάρωφ, αφού προηγουμένως έχει πεί ότι :" σώμα, ψυχή, πνεύμα είναι θνητά, αλλά δέν είναι επειδή τό θέλει ο Θεός". Φυσικά, ο Θεός θά μπορούσε νά διαλύσει τό Σύμπαν, αλλά δέν τό θέλει. Η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει.

Ωστόσο, υπάρχει καί τό «26 καὶ εἶπεν ὁ Θεός· ποιήσωμεν ἄνθρωπον κατ᾿ εἰκόνα ἡμετέραν καὶ καθ᾿ ὁμοίωσιν, (Γεν. α΄) ... 7 καὶ ἔπλασεν ὁ Θεὸς τὸν ἄνθρωπον, χοῦν ἀπὸ τῆς γῆς, καὶ ἐνεφύσησεν εἰς τὸ πρόσωπον αὐτοῦ πνοὴν ζωῆς, καὶ ἐγένετο ὁ ἄνθρωπος εἰς ψυχὴν ζῶσαν. (Γν. β΄)». Σημασία, εδώ, έχει τό "εἰς ψυχὴν ζῶσαν".

Σταματώ καί δέν επιθυμώ νά δώσω συνέχεια στό ατόπημα τού π. Ευαγγέλου. Ούτε ο χώρος ούτε ο τόπος είναι κατάλληλος. Θά προσθέσω μόνον αυτό, παραλείποντας σημαντικά άλλα, που αναιρούν τόν ισχυρισμό θανάτου τής ψυχής :

«19 Ἄνθρωπος δέ τις ἦν πλούσιος ... 20 πτωχὸς δέ τις ἦν ὀνόματι Λάζαρος, ὃς ἐβέβλητο πρὸς τὸν πυλῶνα αὐτοῦ ἡλκωμένος ... 22 ἐγένετο δὲ ἀποθανεῖν τὸν πτωχὸν ... ἀπέθανε δὲ καὶ ὁ πλούσιος καὶ ἐτάφη. 23 καὶ ἐν τῷ ᾅδῃ ἐπάρας τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ, ὑπάρχων ἐν βασάνοις, ὁρᾷ Ἀβραὰμ ἀπὸ μακρόθεν καὶ Λάζαρον ἐν τοῖς κόλποις αὐτοῦ. 24 καὶ αὐτὸς φωνήσας εἶπε· πάτερ Ἀβραάμ, ἐλέησόν με καὶ πέμψον Λάζαρον ἵνα βάψῃ τὸ ἄκρον τοῦ δακτύλου αὐτοῦ ὕδατος καὶ καταψύξῃ τὴν γλῶσσάν μου» καί τά εξής.