Ο τίτλος τού άρθρου είναι «Πώς φθάσαμε στό ουδετερόθρησκο κράτος», συμπληρώνω, τών Κεραμέως, Γαβρόγλου, Φίλη, Ρεπούση καί πλήθος άλλων. Στόν σύνδεσμο που ακολουθεί, θά διαβάσετε ένα διάλογο μεταξύ τού πρόσφατα εκλιπόντος π. Γεωργίου Μεταλληνού καί τού γράφοντος. Η ανταλλαγή επιχειρημάτων έγινε σέ εφημερίδα, που δέν χαίρει τής εκτιμήσως τών περισσοτέρων. Οι εφημερίδες γνώμης, όπως αυτοχαρακτηρίζονται, φιλοξενούν πολιτικώς ορθά - αλλά καί θρησκευτικώς - άρθρα ή επιστολές αναγνωστών, ό,τι δέ, κατ΄ αυτούς, δέν ανταποκρίνεται στούς κανόνες τής πολιτικο-θρησκευτικής ορθότητας, απορρίπτεται. Καί ο γράφων, βρέθηκε στήν δυσάρεστη θέση νά φιλοξενείται μόνο από εφημερίδα, θά λέγαμε, αντισυμβατική. Αυτά σάν ιστορικό, γιά όσα ακολουθούν, τά οποία χρονολογούνται από τό 1998. Υπάρχουν καί αρκετά ακόμη τής δεκαετίας τού 1990 καί λίγο πιό κάτω.
https://drive.google.com/file/d/1J_fTpX1YqNDBFVQj_YVhRmfH9cPGEJQk/view?usp=sharing
Παράλληλα μέ τά ανωτέρω, θεώρησα χρήσιμο - είναι συνάμα καί κρίσιμο - νά σάς δώσω νά διαβάσετε κάτι από τό παρελθόν (21 Ιουνίου 2015)
Επιλεγμένη αναδημοσίευση (21/06/2015)
Η HILLARY CLINTON ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΙ ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΤΑΞΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ
Posted by Φαίη, Ιουνίου 21, 2015
Άρθρο του José Javier Esparza (εδώ στα ισπανικά) μετάφραση - επιμέλεια : Θεόδωρος Λάσκαρης Σχολιασμός : Alex Synodinos
Ιστολόγιο "Αβέρωφ"
Ιστολόγιο "Θεόδοτος"
Ένα άβολο πέπλο σιωπής, έπεσε έπειτα από τις εκπληκτικές φράσεις που ειπώθηκαν πριν λίγες ημέρες από τη Hillary Clinton. Ίσως η κυρία να μίλησε περισσότερο από όσο θα έπρεπε. «Οι πολιτιστικοί κώδικες, τα θρησκευτικά πιστεύω και οι δομικές φοβίες πρέπει να μεταβληθούν. Οι κυβερνήσεις πρέπει να χρησιμοποιήσουν τα εργαλεία και τις εξαναγκαστικές δυνατότητες τους για να επαναπροσδιορίσουν τα παραδοσιακά θρησκευτικά δόγματα.»
Αυτά τα λόγια προφέρθηκαν δημοσίως και χωρίς υπεκφυγές, κατά την διάρκεια ενός συνεδρίου υπέρ των εκτρώσεων και άφησαν πολλά άτομα με το στόμα ανοικτό.
1) «Να μεταρρυθμιστούν εξαναγκαστικά οι θρησκείες»; Και τι θα απομείνει λοιπόν από την θρησκευτική ελευθερία;
2) «Να μεταβληθούν οι πολιτιστικές ταυτότητες»; Και τι θα απομείνει πέρα από την ελευθερία να υπάρχεις;
Παρόμοιες προθέσεις, αναγγελλόμενες από την κύρια υποψήφια των δημοκρατικών για την προεδρία των ΗΠΑ, θα έπρεπε να ανοίξουν μία έντονη συζήτηση. Αυτό δεν συνέβη. Ενώ αυτές οι δηλώσεις είναι ένα πολύ σημαντικό γεγονός, τα κυριότερα μέσα ενημέρωσης όλης της Δύσης προτίμησαν να αποσιωπήσουν τις αποκαλύψεις.
Ποιά έννοια πρέπει να δοθεί στις δηλώσεις της Hillary Clinton; Σημείο ένα : με τον όρο «πολιτιστικοί κώδικες», εννοεί τις παραδοσιακές πολιτιστικές ταυτότητες οι οποίες πρέπει να μεταβληθούν. Σημείο δύο : μέσα στις «δομικές φοβίες» εντάσσονται τα παραδοσιακά θρησκευτικά δόγματα. Σημείο τρία : οι κυβερνήσεις, οι εξουσίες, νομιμοποιούνται να χρησιμοποιήσουν τον εξαναγκασμό εναντίον των θρησκευτικών δογμάτων και των πολιτιστικών ταυτοτήτων.
Όταν παρατηρούμε σε τι συνίσταται αυτός ο «εξαναγκασμός», που πρακτικά είναι το «νομικό μονοπώλιο της βίας», τότε πρέπει να αρχίζουμε να ανησυχούμε.
Όταν επίσης διαπιστώνουμε ότι ως «φοβίες» και «δόγματα» θεωρούνται εκείνες που είναι οι παραδοσιακές αρχές του Δυτικού πολιτισμού, τότε η ανησυχία αυξάνεται μέχρι να μετατραπεί σε συναγερμό.
Αυτό που συνοπτικά εξέφρασε η Hillary Clinton είναι ένα ολοκληρωτικό πολιτικό σχέδιο κοινωνικής και πολιτιστικής μηχανικής. To σχέδιο αυτό βρίσκεται ήδη σε εφαρμογή…
Καταπληκτικό; Στην πραγματικότητα όχι τόσο. Αυτές ο ιδέες δεν είναι καθόλου νέες, αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της μοντέρνας ιδεολογίας που εδώ και δεκαετίες έχει καταλάβει την Δύση. Ήδη μετά την πτώση του Τοίχους του Βερολίνου το 1989, άρχισαν να εφαρμόζονται τα σχέδια κοινωνικής μηχανικής του ΟΗΕ - με την συμπαράσταση των ΗΠΑ - οι πολιτικές των εκτρώσεων και της ομοφυλοφιλίας υιοθετήθηκαν από σχεδόν όλες τις Ευρωπαϊκές χώρες, και ταυτόχρονα άρχισε η διάλυση των εθνικών ταυτοτήτων.
Πολλοί παρατηρητές είδαν στις δηλώσεις της Clinton ένα είδος διακήρυξης πολέμου εναντίον του Χριστιανισμού. Αυτή είναι μία ορθή ερμηνεία αλλά ελλιπής : ο πόλεμος δεν είναι μόνον εναντίον των παραδοσιακών θρησκειών αλλά, όπως λέει η ίδια, εναντίον των πολιτιστικών ταυτοτήτων. Αυτό σημαίνει ότι κάθε πολιτιστική και ιστορική ταυτότητα πρέπει να μεταβληθεί με την χρήση της πολιτικής εξουσίας. Και εμείς οι ευρωπαίοι τι κάνουμε; Συνήθως ακολουθούμε το ρεύμα.
Όμως, φαίνεται σίγουρο ότι η διαδρομή εμφανίζει απρόσμενες επιπλοκές και αυτές δεν άργησαν να εκδηλωθούν. Γίνεται πραγματικά δύσκολο να διατηρηθεί η κοινωνική συνοχή, μέσα σε ένα πλαίσιο διάλυσης των «πολιτιστικών κωδίκων που είναι βαθιά ριζωμένοι». Εν προκειμένω, η Γαλλική εμπειρία είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα: από την δεκαετία του ΄80 η Γαλλία βίωσε μία διαδικασία κατασκευής μίας νέας ταυτότητας, η οποία προήλθε από την καταστροφή των κλασικών εθνικών αναφορών και την αντικατάστασή τους με νέα δόγματα. «Η Γαλλία -έλεγε ο Ντε Γκωλ - είναι μία ευρωπαϊκή χώρα, φυλετικά λευκή και θρησκευτικά Χριστιανική». Άρχισε να μην είναι τέτοια λίγο μετά το θάνατο του στρατηγού. Ο ευρωπαϊσμός μεταβλήθηκε σε μία μορφή κοσμοπολιτισμού που έβλεπε την Γαλλία ως πρωταγωνίστρια σε ένα κόσμο χωρίς σύνορα, έναν κόσμο στον οποίο η ίδια η Ευρώπη δεν είναι κάτι άλλο πέρα από μία προνομιούχος περιοχή σε ένα παγκόσμιο περιβάλλον. Έτσι, οποιοσδήποτε παράγοντας εθνικού, φυλετικού, πολιτιστικού κλπ χαρακτήρα, άρχισε να γίνεται ένα ταμπού προς όφελος μιας νέας κοινωνίας κτισμένης πάνω στην μαζική προσέλευση ξένου πληθυσμού. Το αποτέλεσμα υπήρξε εκείνο ενός αποδιαρθρωμένου έθνους σε πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο.
Σε κάθε περίπτωση, αυτό που εξέφρασε η δημοκρατική υποψήφιος για την προεδρία των ΗΠΑ, είναι κάτι πολύ περισσότερο από μία δήλωση προθέσεων : πρόκειται για το μυστικό περιεχόμενο του προγράμματος της Νέας Τάξης Πραγμάτων, που για να επιβληθεί χωρίς μεγάλες αντιστάσεις έχει ανάγκη, ακριβώς, να κατεδαφίσει τις πολιτιστικές ρίζες και τις παραδοσιακές θρησκείες. Ήταν αναπόφευκτο ότι κάποιος θα κατέληγε να επικαλεστεί την εξουσία του κράτους για να εφαρμοστεί εξαναγκαστικά αυτή η διαδικασία. Το έκανε η Hilary Clinton. Η ευρωπαϊκή κοσμοπολίτικη αριστερά (και όχι μόνον αυτή), μάλλον έχει ήδη ανέβει στο όχημα. Έτσι, θα την δούμε να στηρίζει την πολιτική της παγκοσμιοποίησης στο όνομα της … προόδου.
Σχολιασμός Alex Synodinos
Το παρόν σχόλιο είναι μια προσπάθεια να δοθεί στον αναγνώστη μια γενική αντίληψη των πολιτικών ισορροπιών στις ΗΠΑ και να εξηγηθεί γιατί η Hillary Clinton θα είναι κατά πάσα πιθανότητα η επόμενη πρόεδρος της υπερδύναμης. H Hillary Clinton είναι σχεδόν βέβαιο πως θα κερδίσει τον αγώνα για να είναι η υποψήφιος του Δημοκρατικού Κόμματος στις επόμενες εκλογές (το 2016) και είναι επίσης σχεδόν σίγουρο, εάν όχι και απόλυτα σίγουρο, πως εάν το πετύχει αυτό θα κερδίσει και τις εκλογές.
Οι λόγοι για το πρώτο είναι οι εξής: η Hillary Clinton έχει μια μεγάλη υποστήριξη εντός του Δημοκρατικού κόμματος καθώς και στα ΜΜΕ. Έχασε έναντι του Οbama την τελευταία φορά διότι στο αξιακό σύστημα των προοδευτικών, το ζήτημα της φυλής υπερέχει αυτού του φύλου. Ας εξηγήσουμε λίγο αυτό το παράδοξο (παράδοξο για εμάς τους φυσιολογικούς ανθρώπους, όχι για τους αριστερούς). Στην Αμερική υπάρχει η «κουλτούρα του θύματος», τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει πως ο καθένας ή η εκάστοτε κοινωνική ή φυλετική ομάδα μπορεί να χρησιμοποιήσει υπαρκτά ή ανύπαρκτα περιστατικά «καταπίεσης» για να αποκτήσει δύναμη και χρήματα εις βάρος της κοινωνίας και των άλλων κοινωνικών ή φυλετικών ομάδων. Θύματα θεωρούνται όσες κοινωνικές ομάδες πιστεύεται πως αδικούνται ή έχουν αδικηθεί στο παρελθόν. Βέβαια όλα τα θύματα δεν είναι ίδια. Έτσι για παράδειγμα μια γυναίκα μπορεί να δηλώσει πως είναι θύμα της «κακής πατριαρχίας των ετεροφυλόφιλων λευκών ανδρών» αλλά στο χρηματιστήριο της κουλτούρας του θύματος, έχει πολύ λιγότερες μετοχές από έναν μαύρο που θεωρείται ο αρχετυπικά καταπιεσμένος από τους «κακούς» λευκούς αμερικάνους. Οι ομοφυλόφιλοι επίσης μπορεί να παίξουν αυτό το παιχνίδι και το παίζουν ιδιαίτερα επιθετικά, το ίδιο πράττουν ασφαλώς και οι εβραϊκής καταγωγής Αμερικάνοι και οι Λατινοαμερικάνοι (αν και προς τιμήν τους το κάνουν λιγότερο) ακόμα και κοινωνικές ομάδες που έχουν σωματικά μειονεκτήματα. Για να σας φέρω ένα παράδειγμα, ας πούμε κονταροχτυπιούνται για την υποστήριξη των ΜΜΕ και μια θέση σε κάποιο αξίωμα του Δημοκρατικού Κόμματος, από τη μία μια τρανσεξουαλ, λεσβία αφροαμερικάνα με κινητικές δυσκολίες, η οποία και δηλώνει πως στο παρελθόν την έχουν βιάσει ομαδικά λευκοί ρατσιστές από το Νότο (μιλάμε για το «άγιο δισκοπότηρο» της κουλτούρας του θύματος) και από την άλλη μια λατινοαμερικάνα φεμινίστρια. Το συστημα των ΜΜΕ, καθώς και ο κομματικός στρατός των αεροκέφαλων προοδευτικών (liberals) θα στηρίξει αναφανδόν την πρώτη. Αλλά ας υποθέσουμε πως η δεύτερη αντιμετωπίζει έναν άλλο αντίπαλο που τυγχάνει να είναι ένας ετεροφυλόφιλος λευκός άνδρας, το σύστημα θα στηρίξει σε αυτή τη περίπτωση τη λατινοαμερικάνα φεμινίστρια χωρίς δεύτερη κουβέντα.
Ο Obama λοιπόν καθότι μαύρος βρισκόταν ανώτερα ιεραρχικά από μια λευκή πλούσια φεμινίστρια (Hillary) στην ιεραρχία της κουλτούρας του θύματος και η προσμονή για γυναίκα πρόεδρο στις ΗΠΑ υποσκελίστηκε εύκολα από την προσμονή για έναν μαύρο πρόεδρο των ΗΠΑ. Δειτε βιντεάκια στο youtube από την εκλογή του Obama στις ΗΠΑ, δείτε ακόμα και τους εγχώριους (ελλαδίτες) προοδευτικούς πως κάνανε όταν άκουσαν πως οι ΗΠΑ εξέλεξαν μαύρο πρόεδρο. Η πλειοψηφία τους βρισκόταν σε οργασμό, ειδικότερα κάτι γυναίκες δημοσιογράφοι… Θα πρέπει επίσης να γίνει κατανοητό πως το Δημοκρατικό Κόμμα στις ΗΠΑ είναι αυτό που ο Bill Clinton είχε αποκαλέσει “The Rainbow Coalition”, δηλαδή οι ψηφοφόροι του είναι οι εξής: μειονότητες (μαύροι, λατινοαμερικάνοι, εβραϊκής καταγωγής αμερικάνοι, απωασιατικής καταγωγής αμερικάνοι κλπ), ομοφυλόφιλοι, λεσβίες, οι γυναίκες (κυρίως όσες είναι ανύπαντρες ή χώρισαν τους άνδρες τους) και μερίδα λευκών ανδρών που έχουν προοδευτικές απόψεις.
Ο λόγος για το δεύτερο (δηλ. τη βέβαια εκλογή της Clinton στην προεδρία των ΗΠΑ) είναι πως το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα στηρίζεται για ψήφους στο λευκό πληθυσμό και κατά κύριο λόγω στους λευκούς ετεροφυλόφιλους άνδρες, οι τελευταίοι πρακτικά δημιούργησαν την Αμερική (και κάθε άλλη δυτική κοινωνία) και σήμερα αποτελούν τα μόνα αληθινά θύματα του παρανοϊκού καθεστώτος που υπάρχει στην άγγλο-σφαίρα κι όμως το καθεστώς τους παρουσιάζει ως καταπιεστές όλων των άλλων… Δεδομένου όμως πως οι λευκοί μειώνονται πληθυσμιακά και ταυτόχρονα μεγάλο μέρος τους είναι liberals (προσοχή εδώ, η ψυχοδιανοητική πάθηση του προοδευτισμού είναι εξ ολοκλήρου πάθηση των βορειοευρωπαϊκών και γερμανικών φύλων δεν συναντάνται συχνά σε άλλους λευκούς ή άλλες φυλές) το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα μάλλον δεν θα ξαναβγεί ποτέ στην εξουσία, εάν συνεχίσουν τα δεδομένα αυτά.
Πλέον λοιπόν δεν δείχνει να υπάρχει κανένα εμπόδιο για τη πρώτη γυναίκα πρόεδρο των ΗΠΑ. Οι μαύροι ικανοποιήθηκαν καθώς είχαν τον πρόεδρο τους, τώρα ήρθε η ώρα των φεμινιστριών. Οι Ρεπουμπλικάνοι θα επιλέξουν κάποιο άχαρο και ατάλαντο άτομο να τους εκπροσωπήσει, καθώς κανείς δεν θα θέλει να αυτοκτονήσει πολιτικά με μια βέβαιη ήττα και οι ΗΠΑ θα βυθιστούν ακόμα βαθύτερα στην παρακμή. Λάβετε επίσης υπ’ όψιν πως η Hillary είναι πιο αριστερή (αν και αντικειμενικά λιγότερο ευφυής) από το σύζυγό της, να σας θυμίσω επίσης πως πρόκειται για ένα εξ ολοκλήρου αμοραλιστικό άτομο χωρίς κανέναν ηθικό φραγμό, μια περίπτωση αυτού που στα αγγλικά ονομάζουμε sociopath (δείτε τα χαρακτηριστικά που περιγράφουν τέτοια άτομα, παρατηρήστε την Hillary Clinton και θα καταλάβετε…). Δια του λόγου το αληθές δείτε το παρακάτω βίντεο στο οποίο πανηγυρίζει μπροστά στις κάμερες για το θάνατο δια βασανισμού του Καντάφι από τις συμμορίες που η ίδια χρηματοδότησε και εξόπλισε.
https://youtu.be/Fgcd1ghag5Y
15/07/2020 (Όταν πέφτουν οι μάσκες-φίμωτρο, τού κορονοϊού)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου