Σκότωσε τό παιδί της

 Στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ (22/01/2010) δημοσιεύεται η είδηση ότι μια μητέρα σκότωσε το παιδί της και καταδικάστηκε σε ισόβια. Οι λεπτομέρειες αυτής της υπόθεσης είναι ότι ο γιος αυτής της μητέρας, είχε υποστεί βαρύτατη εγκεφαλική κάκωση - περισσότερες πληροφορίες δεν υπάρχουν - και η μητέρα ήταν βέβαιη (σημ. από τους γιατρούς συμπεραίνω) ότι το παιδί της θα ζούσε "σε μια ζωντανή κόλαση". Αυτό ισχυρίστηκε. Και δικαιολόγησε την πράξη της (σημ. του έδωσε υπερβολική δόση ηρωίνης στη φλέβα - λείπουν και πάλι πληροφορίες) λέγοντας ότι "ήταν αθώα επειδή σκότωσε τον γιο της από αγάπη.".

Το δικαστήριο όμως δεν πείστηκε και την καταδίκασε σε ισόβια. Το σκεπτικό της απόφασης ήταν :  «Δεν μπορείς να πάρεις τον νόμο στα χέρια σου και δεν μπορείς να αφαιρέσεις μια ζωή, όσο σημαντικοί κι αν θεωρείς ότι είναι οι λόγοι».

Εδώ χρειάζονται βέβαια κάποια σχόλια καί αυτά δεν θα είναι και τόσο ευχάριστα, για όσους υποστηρίζουν τις μεταμοσχεύσεις. Η μητέρα του παιδιού δεν μπορούσε να πάρει "το νόμο στα χέρια της". Άλλοι όμως φτιάχνουν νόμους για να τους λύνονται τα χέρια. Έφτιαξαν τη νομοθεσία για τον εγκεφαλικό θάνατο με διαρκώς αναθεωρούμενα διαγνωστικά κριτήρια και η "ζωντανή κόλαση" μερικών ασθενών γίνεται αύθις "ζωντανός" Παράδεισος. Πότε; Όταν ο ίδιος έχει συγκατατεθεί να του πάρουν τα όργανα. Μπορεί όμως τη συγκατάθεση να τη δώσουν και οι συγγενείς. Άν, δε, τα έχουν καλά και με τη Θρησκεία, τότε είναι βεβαιότατοι - τους το λένε και οι ποιμένες - ότι ο δικός τους άνθρωπος πάει κατευθείαν στον Παράδεισο !

Ύψιστη πράξη αγάπης είναι, κατά τους υψηλούς στην ιεροσύνη ποιμένες, η προθανάτια δωρεά. Όσοι το κάνουν μιμούνται τον Χριστό, που έδωσε το αίμα του για τη σωτηρία μας, λένε, και μας φέρνουν το παράδειγμα με το εδάφιο της Προς Γαλάτας Επιστολής του Απ. Παύλου : "ει δυνατόν τους οφθαλμούς υμών εξορύξαντες αν εδώκατέ μοι". Πιο κάτω όμως, απευθυνόμενος πάλι στους Γαλάτες, τους λέει ο Απ. Παύλος : Να αγαπάτε τον πλησίον σας ως σεαυτόν,"ει δε αλλήλους δάκνετε και κατεσθίετε, βλέπετε μη υπ΄ αλλήλων αναλωθήτε".

Με τις μεταμοσχεύσεις τι κάνουμε ; Δεν θα το γράψω εγώ, πάντως εμφανές είναι ότι "κατεσθίομεν" μερικούς. Η Αγγλίδα μητέρα δεν το ήθελε αυτό. Η επιστήμη έκανε ό,τι μπορούσε και έφερε το παιδί της στην κατάσταση της "ζωντανής κόλασης". Αυτό που είναι πολύ πιθανό, μετά από τέτοιες ανθρωποκτόνες "αγαπητικές" ενέργειες, οι λέξεις και οι έννοιες των λέξεων, πχ. του εγκεφαλικού θανάτου, θα διασταλούν λίγο ακόμη. Και όταν μια ζωή προδιαγράφεται να είναι "ζωή κόλασης", θα έρθη ο νομοθέτης να τη μετατρέψει σε "ζωή παραδείσου".  Μια ζωή με κατεστραμμένο εγκέφαλο και με ψυχή ανέκφραστη, τι να την κάνεις ; Θα μπει στη μέση και η αγάπη κι έτσι, δεν θα φτάνουμε πλέον στο σημείο να συντηρούμε ασθενείς στην αξιοθρήνητη και τραγική κατάσταση, που οδήγησε τη γυναίκα να σκοτώσει το παιδί της. Τα προσχήματα θα εγκαταλειφθούν και μόνο η χαρά της ζωής θα αποτελεί δικαίωση και νόημα αυτής. Όλα τα άλλα θα είναι προσωπικές πεποιθήσεις και μέσα σ΄ αυτές, θα είναι η εγκατάλειψη της ζωής, όταν ο βίος γίνεται κόλαση. Είναι κι αυτό ένα ατομικό δικαίωμα και πρέπει να το σεβόμαστε.

Δεν ξέρω πόσο μέρος της ποινής της θα έχει εκτίσει μέχρι τότε η δυστυχισμένη Βρετανίδα.

Υστερόγραφο

Θα γράψω ένα σχόλιο, αφού οι άλλοι δεν το κάνουν, 23 Ιανουαρίου 2010.

Όταν άρχισα να δίνω πληροφορίες για το αντιεπιστημονικό επιχείρημα του εγκεφαλικού "θανάτου", η τότε καθηγήτρια (της Παντείου) Εγκληματολογίας Κα. Μαραγκουδάκη ζήτησε να με ακούσει. Μαζί της ήταν και ένας Νομικός - δεν θυμάμαι το όνομα - στα υψηλά στρώματα της Δικαστικής εξουσίας. Θα ήταν γύρω στο 1990.

Τούς εξέθεσα τα συμβαίνοντα και αναχώρησα. Γιατί το γράφω ; Γιατί κανείς δικός μας, από αυτούς που μαζεύονται και ελέγχουν τους νόμους, που κάποιοι φτιάχνουν, δεν θέλει να υψώσει το ανάστημά του μπροστά σε όλα αυτά, που η ελεγχόμενη Παγκόσμια Νομοθεσία αποφασίζει. Φιλόδοξοι, αρκούμενοι στη διασημότητα του ονόματός τους και στους ακαδημαϊκούς τίτλους που έχουν, δεν τολμούν να σκαλίσουν πέραν του επιτρεπτού ορίου, όλα τα άθλια νομοθετήματα που ψηφίζει η δήθεν αλάνθαστη παγκόσμόσμια επιστημονική κοινότητα. Οι επί του θέματος μη γνωρίζοντες Νομοθέτες, συγκαλούν συσκέψεις με επιστήμονες ιδίων φρονημάτων, για να τους διαφωτίσουν και στη συνέχεια να αποφασίσουν, αν αυτό είναι δίκαιο ή όχι. Όλοι οι άλλοι δεν είμαστε επιστήμονες ! Έχω άδικο όταν γράφω ότι μας έχουν "για τα μπάζα"; Τό ποιός είναι γι΄ αυτά, άς τό κρίνει ο αναγνώστης

Καί ποία η σημερινή συνέχεια ; Διαβάστε ...

Η δημοσίευση αυτή (07/04/2023) δίνει συνέχεια σέ αυτό που έγραψα σχετικά μέ τήν δίκη Πισπιρίγκου καί τήν εμπλοκή τών Μεταμοσχεύσεων : " Όπως έγινε δημοσιογραφικά γνωστό, υπήρξε σύγκρουση μεταξύ συνηγόρου υπεράσπισης (Δικηγόρος Κούγιας) καί μάρτυρα κατηγορίας (Ιατρός Ηλιάδης).".
Ο γράφων τά ανωτέρω, δέν προτίθεται νά ενισχύσει τίς κατηγορίες κατά Πισπιρίγκου ή νά τίς αναιρέσει. Είναι, όμως, υποχρεωμένος επιστημονικά νά στηρίξει τήν άρνηση τής κατηγορουμένης. Δηλαδή, νά δεχθεί τήν πρόταση (εφόσον έγινε) τού Ιατρού Ηλιάδη γιά δωρεά οργάνων.
Εμφατικά τονίζω, αγνοώ άν ευσταθεί αυτό ή άν ο Εντατικολόγος διέγνωσε εγκεφαλικό θάνατο. Άν συνέβη, υποθέτω, η μητέρα δικαίως αρνήθηκε, βλέποντας ότι τό καρδιογράφημα έδειχνε καρδιακό ρυθμό καί η κατάσταση τής μικρής Τζωρτζίνας παρουσίαζε βελτίωση.

Εφόσον εξελίχθηκε κατ' αυτό τόν τρόπο η πορεία τής νόσου, ο ιατρός Ηλιάδης έκανε, αυτό που έπρεπε καί πρέπει νά κάνει, σέ όλες τίς περιπτώσεις, που υπογράφει τήν διάγνωση "εγκεφαλικός θάνατος" : Η μικρή ασθενής - μέ διεσταλμένες κόρες οφθαλμών ( !!! ) - ανένηψε γιά νά καταλήξει μετά από 24 ώρες. Στούς κ.κ. δικαστές εναπόκειται η απόφαση.