Ο ΠΑΠΑΓΆΛΟΣ

Αντιγράφω από το ARXIGRAMMATEAS-PATRI ένα απόσπασμα, συντάκτης του

οποίου είναι ο αρχιμανδρίτης Ελπιδοφόρος Λαμπρυνιάδης, αρχιγραμματεύς του Πατριαρχείου:
(Η ανάρτηση του θέματος είναι από το Blog ΑΚΤΙΝΕΣ)

"Είναι απαράδεκτο αυτό που συνήθως λέγεται, ότι η ενότητα μεταξύ των Ορθοδόξων διασφαλίζεται είτε υπό μιάς κοινής πίστεως και λατρείας είτε υπό του θεσμού της Οικουμενικής Συνόδου. Και οι δυο αυτοί παράγοντες είναι απρόσωποι, ενώ στην ορθόδοξη θεολογία μας η αρχή της ενότητος είναι πάντοτε ένα πρόσωπο".

Αυτά τα γνωρίζουμε. Όλες τούτες τις ανοησίες μας τις τάιζαν, και
ακόμη μας τις ταΐζουν, κάποιοι Ζηζιούλες, Φάροι, Ράμφοι, Γιανναράδες και
"λεγεών το όνομά μου". Αλλά ο κόσμος δεν ξέρει την κριτική που ασκήθηκε σε όλους αυτούς. Εκεί που έγραφαν οι επικριτές, οι άλλοι πέρναγαν από κόσκινο όσους τους έλεγχαν και τους έβγαζαν ακραίους ή επιεικώς, μή γνώσιν έχοντας. Μονόδρομος και μονοπώλιο οι δικές τους καταστροφικές απόψεις.
Απρόσωπη η Σύνοδος και απρόσωπη η κοινή πίστη και η κοινή λατρεία • σεμνύνεται η αρχιγραμματεία • δεν τολμά να ονομάσει απρόσωπη και την Εκκλησία • εκεί φανερώνεται απτά η πίστη και η λατρεία ως πρόσωπο!!!

Οι πατέρες των Συνόδων τι ήταν; Ακέφαλα όντα; Πρόσωπα δεν είχαν; Είχαν, αλλά οι διαστρεβλωτές της νοημοσύνης μας, άλλα έχουν στο μυαλό όταν μιλούν για πρόσωπο • τό φιλιόκβε κρύβεται • ο Πάπας είναι προσεκτικός. την φαντασία τους έχουν για πρόσωπο. Όμως, επειδή αυτό τους εκθέτει, προτιμούν να βάζουν το βλάσφημο πρόσωπο οιουδήποτε ψευδοεπισκόπου. 

Και μας λένε ότι αυτό συμβολίζει την ενότητα!!! 

Διαβάστε τι γράφουν : "Επομένως, επί πανορθοδόξου επιπέδου, η αρχή της ενότητας δεν μπορεί να στηρίζεται επί μιάς ιδέας ή ενός θεσμού, αλλά πρέπει να είναι κάποιο πρόσωπο, αν βέβαια θέλουμε να παραμείνουμε συνεπείς στη θεολογία μας". 

Παρένθεση, βεβαίως τό "πρόσωπο" ονομάζεται filioque καί εκφραστής ο Πάπας!

Παραμένουμε λοιπόν συνεπείς και συνεχίζουμε να απορούμε :
Και η λατρεία και η πίστη; Αυτές δεν έχουν πρόσωπο; Ο κόσμος που πηγαίνει στην Εκκλησία τι είναι; Ακέφαλα όντα κι αυτός; Πρόσωπα είναι βέβαια, αλλά όχι όπως τα εννοεί η φαντασία των παρασυναγωγών. Των "ελπιζομένων υπόστασις" είναι το εκκλησίασμα. Ουδείς τό διδάσκει. Δεν είναι το θνησιγενές αμαρτωλό πρόσωπο των αιρετικών και αιρεσιαρχών, ένθεν κακείθεν του Φαναρίου, που ανακαλύπτουν όψιμα και παραλλαγμένα το αλάθητο δόγμα του παπισμού. Ουνίτες δεν θα μας κάνουν, ούτε και  προτεσταντίζοντες του ένας θεός.

Εμείς, το εκκλησίασμα, μεταλαμβάνουμε από το κοινό ποτήριο το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου, που για μας αυτό είναι το θείο Πρόσωπο. Κοινό αίτημα των πιστών «Ἡ Χάρις τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καί ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καί Πατρός καί ἡ κοινωνία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος εἴη μετά πάντων ὑμῶν» • εικόνα καί ομοίωση, πρός τό πρότυπο τής του Κυρίου Εικόνας είναι ζητούμενο.

Οι θεσμοί δεν είναι έννοιες ανυπόστατες. Το πρόσωπο ενός επισκόπου καλείται να φανερώσει,να αναδείξει, τον θεσμό που υπηρετεί. Ο οποίος είναι η Ορθοδοξία, το φρόνημα της Ορθοδοξίας, δηλαδή η Αλήθεια. Δεν είναι η ενότητα. Χωρίς φρόνημα αληθές ενότητα δεν υπάρχει και οι επίσκοποι, είναι απλά ψευδεπίσκοποι.