Διάλογος και Συνοδικότητα

Στην ερώτηση που τέθηκε στον π. Ζηζιούλα για το θέμα του Διαλόγου που αυτές τις ημέρες γίνεται στην Πάφο" : Μια από τις επικρίσεις που δέχεσθε είναι σχετική με το θέμα, με το οποίο ασχολείται ο Διάλογος. Πρόσφατα και η Ιερά Κοινότητα του Αγίου Όρους σας επικρίνει γιατί ασχολείται ο Διάλογος στη φάση αυτή με το θέμα του πρωτείου" , εκείνος έδωσε την ακόλουθη απάντηση : "Και στο σημείο αυτό υπάρχει ελλιπής πληροφόρηση. Το θέμα του Διαλόγου δεν το επιλέξαμε εμείς. Είναι και αυτό αποφασισμένο πανορθοδόξως.Πριν αναλάβω την συμπροεδρία του Διαλόγου εξασφάλισα τη γραπτή συμφωνία όλων των Ορθοδόξων Εκκλησιών ότι το θέμα του Διαλόγου θα είναι στη φάση αυτή το πρόβλημα του πρωτείου στην Εκκλησία." (Για περισσότερα βλέπε blogspot ΑΚΤΙΝΕΣ).

Ποιον προσπαθεί να κοροϊδέψει ο π. Ζηζιούλας; Μας νομίζει βλάκες και ανίκανους να καταλάβουμε τί γίνεται; Την τεχνική την ξέρουμε. Όταν θέλουμε να γίνουμε αξιόπιστοι, επικαλούμαστε τις επιστημονικές μας περγαμηνές ή το γνωστό "αυτό το λέει η επιστήμη". Κι αυτός το ίδιο κάνει, μας παραπέμπει στη (συνοδική πάντως) συμφωνία όλων των Ορθοδόξων Εκκλησιών.

Επικαλείται τις αποφάσεις Συνόδων των Ορθοδόξων Εκκλησιών για τη συμμετοχή των επισκόπων στους διαλόγους και ανάγει σε δογματικό το θέμα του θεσμού των Συνόδων (συνοδικότητα). Μας λέει ότι αυτό είναι θέμα δογματικό, επειδή, από την καταστρατήγηση της συνοδικότητας με την διεκδίκηση του παπικού πρωτείου, ενέσκηψε η λοιμική του filioque. Δηλαδή, το πρωτείο γέννησε το filioque. Αν μέναμε στην συνοδικότητα, δεν θα είχαμε το filioque.

Ούτε η κακώς νοουμένη συνοδικότητα γεννά την αίρεση, ούτε και η καλώς εννοούμενη. Πηγή των κακών είναι η αλαζονεία, η υπερηφάνεια και η πλεονεξία. Να νομίζουμε ότι εμείς, ένας άνθρωπος και οι αυλοκόλακες, μπορούμε να κατευθύνουμε τις τύχες του σύμπαντος κόσμου. Ποιός μας διόρισε για το ρόλο αυτό και πως εμείς, με τον αυτοκρατορικό μας περίγυρο, νομίζουμε ότι θα κάνουμε πράξη το "ίνα ώσιν έν";

Αν, κατ΄ ελάχιστο, είχε απομείνει σήμερα ίχνος συνοδικότητας - τα πάντα ρυθμίζουν οι δημόσιες σχέσεις - οι επί μέρους και κατά τόπους Ορθόδοξες Εκκλησίες θα είχαν από κοινού αποφασίσει να συσκεφθούν για τους αγαπολογικούς διαλόγους, με τους αιρετικούς προτεστάντες και παπικούς, για τα ζητήματα που θα συζητούντο. Αλλά οι επί μέρους και κατά τόπους Ορθόδοξες Εκκλησίες μετά των οικείων Συνόδων, καλούνται να υπηρετήσουν άλλες σκοπιμότητες.

Ποιός ο λόγος να είναι διασπασμένες, και εσωτερικά κατακερματισμένες, οι Ορθόδοξες Εκκλησίες; Ποιός άλλος από το να δίνετε η ευκαιρία, σε αυτούς που γνωρίζουν να φτιάχνουν κρίσεις, να τις διαχειρίζονται. Κρίση δημιούργησαν στη Ρωσική Εκκλησία, κρίση δημιούργησαν στη δική μας, κρίση δημιούργησαν στους Βαλκάνιους γείτονες, κρίσεις δημιουργούν συνεχώς.

Έρχεται τώρα ο π. Ζηζιούλας να μας μιλήσει για συνοδικότητα, της πρώτης χιλιετίας, και δεν βλέπει αυτό που γίνεται σήμερα. Όπου όλοι σπεύδουν να υποταχθούν στην απολυταρχία της Νέας - οικονομικής και οπλικά πανίσχυρης - ευρωαμερικανικής Τάξης. Ποιός μπορεί να κάνει διαφορετικά χωρίς τον κίνδυνο της οικονομικής του ερήμωσης ή την απώλεια της εδαφικής του ακεραιότητας; Αυτή είναι η δυναμική που καθορίζει τις Συνόδους και κατ΄ επέκταση των αποφάσεων που λαμβάνονται.

Συνοδικότητα δεν υπάρχει. Και δεν πρόκειται ποτέ να υπάρξει, όσο η παπική εξουσία ανθεί, διαρκώς ανατροφοδοτούμενη από την εγγενή και εξόχως διχαστική προτεσταντική ροπή. Οι προτεστάντες φτιάχνουν "εκκλησίες", όπως ακριβώς οι πολιτικοί τους φτιάχνουν τα διάφορα κράτη και τα αναγνωρίζουν. Εν συνεχεία, οι πολιτικοί τα υποτάσσουν. Αυτό θα γίνει και με τον πάπα, αν τελικά συμφωνήσουν οι κεφαλές του προτεσταντισμού. Δεν είναι διόλου απίθανο. Οι θεολογικές τους απόψεις συγκλίνουν στην περί Θεού ελευθεροτεκτονική (φυσικά) άποψη.

Λοιπόν, τα περί συνοδικότητας ας τα αφήσει καλύτερα ο π. Ζηζιούλας και αν θέλει να προσφέρει έργο Ορθόδοξο, ας φροντίσει αυτός και ο μέντορας που έχει δίπλα του, να κάνει την αρχή μεταξύ των απανταχού Ορθοδόξων Εκκλησιών. Να μαζευτούν όλοι και οπωσδήποτε κάτι καλό θα προκύψει.

Υστερόγραφο.
Η επισυναπτόμενη φωτογραφία δείχνει το ναό του αγ. Γεωργίου στην Πάφο. Στο σημείο αυτό αποβιβάστηκε το 1955 ο Γεώργιος Γρίβας, ο θρυλικός "Διγενής", ο οποίος ξεκίνησε σε λίγο τον απελευθερωτικό αγώνα της ΕΟΚΑ. Τώρα, το τοπίο έχει αλλάξει και υπερπολυτελή ξενοδοχειακά συγκροτήματα απλώνονται γύρω από το ναό αυτό. Η Κύπρος πλήρωσε το τίμημα της ανεξαρτησίας της με το διχασμό των ανθρώπων και της γης της. Και αμοίφθηκε πλουσιοπάροχα... . Οι τιμητές των πολλών διαλόγων και των αφθόνων ανοησιών, δικοί μας, καλό θα ήταν να καταλάβουν ότι η πολιτική διπλωματία τυγχάνει απόλυτος μιμητής του παπικού ολοκληρωτισμού. Το παπικό δόγμα αναγνωρίζει στον πάπα παγκόσμια και υπέρτατη εξουσία μέσα στην Εκκλησία. Αλλά μέσα στην Εκκλησία χωρεί όλος ο κόσμος, άρα, αυτό το "μέσα στην Εκκλησία" σημαίνει την παπική επιβολή σε όλο τον κόσμο, σε όλο τον πλανήτη. Αυτόν ακριβώς αντιγράφει το θρησκευτικοπολιτικό έκγονο του προτεσταντικού Ευρωαμερικανισμού.