"γερμανοτσολιάδες" και "δοσίλογους". Μπορεί, μάλιστα, κάποιος με κιτρινόμαυρη απόχρωση, που μας πηγαίνει στα θρησκευτικά και τα δήθεν ορθόδοξα, να έλεγε τα ίδια με ό,τι γράφτηκε "αιρετικώς και ανώνυμα" για το φλάμπουρο που οι Μοναχοί του Εσφιγμένου έχουν αναρτήσει στο Μοναστήρι τους : Τη μαύρη σημαία με την επιγραφή "Ορθοδοξία ή θάνατος" :
"Είναι λοιπόν να μη θυμίζει πειρατική σημαία η μαύρη σημαία με τη φράση «Ορθοδοξία ή θάνατος»; Η Ορθοδοξία (=ελευθερία) δεν διεκδικείται με ταμπουρώματα, αλλά με γιουρούσια, όπως στο Μεσολόγγι και τι σόι θάνατος είναι αυτός, όταν με νύχια και με δόντια προσπαθούμε να ζήσουμε μέσα στο κάστρο μας;".
Αυτά μας έλεγε ο πραγματικός ορθόδοξος, "αιρετικώς" και "ανώνυμα", όπως συνηθίζεται, στα διάφορα ιστολόγια. Πειρατές του θυμίζουν οι εγκλωβισμένοι στο Μοναστήρι και η Ορθοδοξία, είναι γι΄ αυτόν ταυτόσημη έννοια της ελευθερίας. Και οπωσδήποτε, με "γιουρούσια" αλά Μεσσολόγγι! Τι να του πει κανείς; Έχει κανένα νόημα όταν δεν καταλαβαίνει ότι η Ορθοδοξία σημαίνει Αλήθεια; Έχει κανένα νόημα, όταν όλα αυτά τα χρόνια, που διαφωτιστήκαμε από τα φώτα του Διαφωτισμού, βγάλαμε από την Ορθοδοξία την Αλήθεια και βάλαμε στη θέση της την ελευθερία; Πώς είναι δυνατόν αυτός ο άνθρωπος να καταλάβει ότι η ελευθερία του κόσμου, "ως επικάλυμμα της κακίας" έχοντας την ελευθερία, τον έχει αλλοτριώσει; Οι εγκλωβισμένοι Μοναχοί προτάσσουν την ελευθερία από την αμαρτία, την ελευθερία που σώζει ψυχές, γιατί αυτή την ελευθερία μας δώρησε ο Χριστός. Αυτή είναι η Αλήθεια, αυτή είναι η Ορθοδοξία. Δεν μας χάρισε την ελευθερία του κόσμου, στο όνομα της οποίας γίνονται σήμερα τα χειρότερα εγκλήματα.
Θέλει και "γιουρούσια" αλά Μεσολόγγι ο ακραιφνής λάτρης της ορθοδοξίας. Αν έβλεπε τους Μοναχούς να σφάζονται, τότε θα τους παραδεχόταν. Θα τους ονόμαζε αγίους, θα τους άναβε κεριά, θα έκανε και ταξίματα, καμιά φορά, λες και όλα αυτά δεν έγιναν. Θέλει να ξαναγίνουν, μάλιστα, από βαπτισμένους και μυρωμένους αδελφούς ορθόδοξους Χριστιανούς!
Τι κάνουμε τώρα; Να θαυμάσουμε ή να σκύψουμε το κεφάλι από ντροπή για το κατάντημα της Θρησκείας μας;
5 σχόλια:
Αγαπημένε μου Κυπριανέ
Η Ορθοδοξία δεν είναι θρησκεία, είναι Τρόπος Ζωής Αιωνίου, που πρέπει κανείς να τον ακολουθήσει -από την ώρα που θα συνειδητοποιήσει ότι η Αλήθεια είναι ο ίδιος ο Αναστημένος Χριστός και κανείς άλλος- μέχρι τη στιγμή που θα παραδώσει το πνεύμα του, στον άγγελο του θανάτου.
Ο κόσμος, τους αληθινούς Ορθόδοξους τούς ΜΙΣΕΙ, διότι θεωρεί ΑΝΥΠΟΦΟΡΟ για το σαρκικό φρόνημα, τον τρόπο ζωής τους.
Σε ΚΑΘΕ εποχή οι ΑΛΗΘΙΝΟΙ Ορθόδοξοι διώκονται απηνώς.
Συμβαίνει και καμιά ανακωχή λίγα χρόνια, και μετά, ξανά μανά ΔΙΩΞΗ μέχρι ΘΑΝΑΤΟΥ!
(Μου έλεγε εμπιστευτικά ένας, δήθεν φίλος, ασφαλίτης ότι υπάρχει άνωθεν εντολή να εξοντωθούν με κάθε τρόπο οι υψηλά ιστάμενοι ...παλαιοημερολογίτες...
Δεν έχω κανένα λόγο να μην το πιστέψω)
ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΠΟΥ ΓΙΝΕΤΑΙ ΕΙΣ ΒΑΡΟΣ ΤΗΣ ΕΣΦΙΓΜΕΝΟΥ, ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΟ.
ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΡΩΤΑΙΤΙΟΙ, ΘΑ ΤΟ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ ΕΠΕΙΔΗ Ο Λ Α ΠΛΗΡΩΝΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΑΠΟ ΑΥΤΗ ΤΗ ΖΩΗ ΚΑΙ ΤΑ ΚΑΚΑ ΚΑΙ ΤΑ ΚΑΛΑ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΜΑΣ.
Όποιος καταλαβαίνει τι γίνεται, δεν έχει παρά να κλείνεται στο κελλί του, και να εύχεται και υπέρ των δημίων του...
Ισως ο Κύριος μακροθυμήσει ακόμη...
Αγαπητέ Ανώνυμε, ευχαριστώ για το σχόλιο. Αυτό, ως προς τη θρησκεία, το καταλαβαίνω. Καλώς-κακώς η λέξη αυτή υπάρχει και είναι κατανοητή και αντιληπτή από τους περισσότερους απλούς ανθρώπους. Θα παραξενευτούν και θα απορήσουν, αν κάποιος τους πει ότι ο Χριστιανισμός δεν είναι θρησκεία. Για να το καταλάβουν, μάλλον, δύσκολο το βλέπω κι αυτός είναι ο λόγος που συχνά-πυκνά χρησιμοποιώ αυτή τη λέξη. Τρόπος ζωής είναι, αλλά η ζωή γνωρίζει ένα και μοναδικό τρόπο: Να είναι Ζωή! Νομίζω, δεν διαφωνείς.
Είναι τρόπος ζωής, συμφωνώ και επαυξάνω μόνο μέχρι να το συνειδητοποιήσουμε φεύγουνε τρεις τέσσερις δεκαετίες, τουλάχιστον!
Ο Χριστούλης να σε ευλογεί μέρα και νύχτα, γιε μου...:-)
Θα πώ τούτο αγαπητέ και θα σε καληνυχτίσω:
Υπάρχει σε αυτούς που θέλουν να ονομάζονται χριστιανοί,ένα ΑΝΕΞΕΡΕΥΝΗΤΟ έλλειμμα Π Ρ Α Ξ Η Σ.
Ο καθένας κάνει το χριστιανισμό, μια νεύρωση βολική για να κρύβεται ο ίδιος από τις όποιες υποχρεώσεις του.
Εκεί βρίσκεται όλο το πρόβλημα.
Θυμάμαι κάποτε που διάβαζα τον κ.Γιανναρά -και άλλους παρόμοιους και τον θαύμαζα.
Μου πήρε κάποια χρόνια και μέσα από πολύ συγκεκριμένες συμπεριφορές δικές του, για να καταλάβω, ότι άλλο είναι τα ωραία λόγια και άλλο είναι το π ρ ο σ ω π ι κ ό ενδιαφέρον της ΠΡΑΞΗΣ, για τον όποιο πλησίον, το οποίο κατεξοχήν αυτοί οι Θεολόγοι με τα ελιτίστικα ύφη, δεν το διαθέτουν.
Τελικά, έχω καταλήξει ότι οι περισσότεροι από τους σημερινούς, θεολογικά συγγράφοντες , δεν είναι τίποτα περισσότερο, από οιηματίες που επιθυμούν να κερδίζουν χρήματα χάρη στις καλές τους πένες, ενώ στην ουσία, ΤΙΠΟΤΑ δεν επιθυμούν να προσφέρουν στην Εκκλησία -που είναι κάθε ένα πιστεύον πρόσωπο χωριστά με τον πόνο του και το υπαρξιακό του φορτίο και όλα μαζί ενωμένα στη Βεβαιότητα για την Ανάσταση του Χριστού.
Αυτά είχα τελεσιδίκως να δηλώσω στην εντιμότητά σας.
Καλή σας νύχτα
Ευχαριστώ κι εγώ.
Δημοσίευση σχολίου