Ένας επιστρατευμένος θεολόγος έγραψε ότι το θέλημα του Θεού με κανένα τρόπο δεν υπηρετείται με τα σχίσματα. Αν κάτι "παει στραβά" με τον Πατριάρχη, αυτό δεν σημαίνει ότι όλα τα μέσα σωφρονισμού του έχουν εξαντληθεί. Ας προσευχόμαστε θερμά στον Κύριο και όποιος έχει διαφορετική άποψη, καλό είναι να γνωρίζει ότι εκφράζει προσωπικές απόψεις. Δεν παρέλειψε φυσικά να μας αναφέρει ότι, αίμα μαρτυρίου δεν εξαγοράζει την αμαρτία του σχίσματος (αγ Ιωάννης Χρυσόστομος). Γνωστά πράγματα.
Αυτά έγραφε η επιστρατευμένη θεολογική γραφίδα. Μα, οι προσωπικές απόψεις, αποτελούν πλέον παγκόσμιο δόγμα. Ποιός αμφιβάλλει; Κι αυτό δεν ισχύει μόνο για τα πολιτικά μας πράγματα, ισχύει ακόμη και για τα θρησκευτικά. Όλες οι θρησκευτικές απόψεις οφείλουν να γίνονται δεκτές και ο κάθε ένας, μπορεί την άποψή του, αν θέλει, να την αναγορεύει σε δόγμα και να φτιάχνει και μια εκκλησία της αρεσκείας του. Είδαμε αυτό να γίνεται με τους μάρτυρες του Ιεχωβά, το είδαμε να ξαναγίνεται και με τη σαϊεντολογία, μετά βλέπουμε ποιος θα έχει σειρά.
Το πρωτείο ανήκει βέβαια στους προτεστάντες, η δε κεφαλή όλων αυτών είναι ο παπισμός. Ο οποίος, αφού έφτιαξε τη δική του "εκκλησία", προ του κινδύνου της επελαύνουσας Μεταρρύθμισης πρόλαβε και θέσπισε το "αλάθητο". Αλλά η κατάσταση είχε ξεφύγει. Σούπερ μάρκετ κατάντησε η θρησκεία. Τώρα, για να μαζέψουν τα ασυμμάζευτα, βγαίνουν οι μεγαλόσχημοι και μας λένε "όλες οι θρησκείες για τον ίδιο θεό, τον ένα θεό, μιλούν". Αλλά με διαφορετικές εκφράσεις!
Κοντά σ΄ αυτούς κι εμείς. Φωνάζουμε βέβαια αλλά πρέπει πάνω απ΄ όλα να είμαστε κόσμιοι (είμαστε) και να μη ζητάμε σχίσματα και αποτειχίσεις. Ποιος όμως κάνει το σχίσμα και ποιος είναι εκείνος ο οποίος, αντί για αποτείχιση, φρόντισε να γκρεμίσει κάθε τείχος; Τι αποτείχιση να κάνουμε όταν δεν υπάρχει το τείχος;
Είπαμε να ξεχάσουμε αυτά που έγιναν το ΄24. Ωραία, τα ξεχάσαμε. Μετά είχαμε (πήγαμε) το ΠΣΕ και στη συνέχεια είδαμε τον Αθηναγόρα με όλα του τα καμώματα. Αδελφοί, μας είπαν οι διορατικοί, να κάνετε υπομονή και υπακοή. Κι αυτό επράξαμε. Τώρα βρισκόμαστε στο αποκορύφωμα και μας θυμίζει ο νέος θεολόγος της αγάπης τον αγ. Ιωάννη το Χρυσόστομο . Μας συνιστά, αφού εξαντληθούν όλα τα μέσα, τότε να αρχίσουμε να παίρνουμε τα μέτρα μας. Δηλαδή, αν καταλαβαίνω καλά, ακόμη δεν φθάσαμε στο κρίσιμο σημείο, στο "κοινό ποτήριο". Αυτό είναι το τεκμήριο που όλοι περιμένουν. Όλα τα άλλα είναι δευτερευούσης σημασίας. "... καὶ πρωΐ· σήμερον χειμών, πυρράζει γὰρ στυγνάζων ὁ οὐρανός. τὸ μὲν πρόσωπον τοῦ οὐρανοῦ γινώσκετε διακρίνειν, τὰ δὲ σημεῖα τῶν καιρῶν οὐ δύνασθε".
Πάντως, ένα ας ξέρουμε. Ότι με γραφές και διδαχές όπως αυτές και πολλών άλλων "ορώντων και μη ορώντων", όταν θα φτάσουμε στο "κοινό ποτήριο" φωνές δεν θα υπάρχουν. "Ηδη βάπτεται κάλαμος αποφάσεως παρά κριτών αδίκων", αλλά τι λέγω; Οι υπογραφές μένει να μπουν και τότε πλέον, οι επιστρατευμένοι γέροντες και θεολόγοι θα πουν μαζί με όλους τους άλλους : "Μα αυτό ήταν το θέλημα του Θεού, ο Θεός δεν αγαπά τα σχίσματα"! Οι ενωμένες εκκλησίες γνωρίζουν τις κακοτοπιές. Φυλάγονται και θα είναι μόνο ως προς την κεφαλή ενωμένες. Οι λατρευτικές/λειτουργικές "εκφράσεις" που η κάθε μια έχει, θα είναι ξεχωριστό και άσχετο ζήτημα. Εκείνο που προέχει είναι η αγάπη και η αγαπολογία. Μας την αποσαφήνισε άλλωστε και ο νεοχειροτονηθείς υπερήλιξ κ. Μπέης. Όταν θα πηγαίνουμε σε προτεσταντική εκκλησία θα ακολουθούμε τους δικούς της κανόνες. Το ίδιο και με τις παπικές και όλες τις άλλες μη εκκλησίες, πλην όμως θρησκείες, που μιλούν για τον ένα θεό. Αυτό θα είναι, μη γένοιτο, το θέλημα του Θεού για όλους τους "σωφρονούντες" και τους "νήφοντες", καθώς μας αφήνει να εννοήσουμε ο επιστρατευμένος (της αγάπης) θεολόγος.
15 σχόλια:
Κυπριανέ μου(δε θέλω μπλιάχ!)
όλη αυτή η θρησκευτική υποκρισία μου θυμίζει κάτι κόρες του παλαιού καιρού που ήταν λέει, παρθένες, έχοντας κάνει όλα τα πέριξ εκτός από την κανονική συνουσία και έτσι διεφύλαττον δια τον αδαή γαμβρό, την παρθενία τους.
Αυτές τις παρθενόπες μου θυμίζει εμένα ο Πατριάρχης και η Κρατική Εκκλησία της Ελλάδος, τι κρίμααα!
Δεν θέλω μπλιάχ!
Την κρατική εκκλησία της Ελλάδος απαρτίζουν πολιτικά πρόσωπα (παντελονάδες) με μακρυά γένια (παράδοσις!!!). Φυσικά και μουστάκια. Ρίχνουν πάνω τους χρυσοποίκιλτα άμφια, συνήθως φορούν το γνωστό απλό ράσο και εσωτερικά φέρουν το τουρκικής ετυμολογικής προέλευσης ονομαζόμενο "αντερί" (εσώρασο ή χιτώνα). Όθεν και ο συνακόλουθος "δεσποτισμός" που τους διακρίνει.
Δεν θέλω μπλιάχ!
:-)
Ούτε και συ ξέρεις τι θέλεις!
Είσαι ο...τραβάτε με κι ας κλαίω!
Μπορεί να συμβαίνει κι αυτό, εγώ να κλαίω κι εσύ να τραβάς. Τράβα λοιπόν εσύ και άφησε εμένα να κλαίω.
Βαριέμαι να τραβάω, βαριεστημένους που δε θέλουνε τη ζωή τους.
Αφού άλλοι δεν γράφουν σχόλια, γράφω εγώ.
Έσπευσε λοιπόν και ένας άλλος επιστρατευμένος της αγάπης, κι αυτός θεολόγος, να μας θυμίσει τι είχε γράψει (πει) ο αγ, Ιωάννης ο Χρυσόστομος "Κατά Ιουδαίων". Και εκτός από το ότι "αίμα μαρτυρίου δεν σώζει όποιον κάνει σχίσμα" αυτός θυμήθηκε και τούτο :"Ει γαρ και εσφάλλετο η Εκκλησία, ου τοσούτον κατόρθωμα από της των χρόνων ακριβείας ην, όσον έγκλημα από της διαιρέσεως και του σχίσματος τούτου".
(αγ. Ι. Χρυσοστόμου, Κατά Ιουδαίων Γ΄5: PG 48, 870).
Μας πήγε ακόμη πιο πέρα, να θυμηθούμε ότι μεγαλύτερο έγκλημα είναι το σχίσμα από την ακρίβεια του χρόνου. Δηλαδή, να συνεορτάζουν οι Χριστιανοί μαζί με τους Εβραίους το Πάσχα και να κρατούν το έθιμο της αργίας του Σαββάτου. Παρένθεση, προφανώς διότι είχε λήξει η φιλονικία της περιτομής - αν και δεν το φαντάζομαι. Και πότε αυτά γράφτηκαν παρακαλώ; Όταν είχε θεσμοθετηθεί από την Εκκλησία η Κυριακή ημέρα και ο καθορισμός του Πάσχα.
Λοιπόν, για να μη γράφω εγώ πολλά, κάνω copy paste όσα γράφει η Βικιπαιδεία για τους "Κατά Ιουδαίων" λόγους του αγ. Ιωάννου του Χρυσοστόμου, που μας θύμισε η έτερη επιστρατευμένη (της αγάπης) θεολογική γραφίδα:
["Οι λόγοι που οδήγησαν τον ιερό Χρυσόστομο και τους άλλους ιεράρχες να ασκήσουν τόσο σκληρή κριτική κατά των Ιουδαίων, αφορά την έντονη προσπάθεια εναγκαλισμού σε επίπεδο λατρευτικό - θρησκευτικό, που θεωρούσε ότι είχε στόχο προσηλυτιστικό και τελικά οδηγούσε στην απομάκρυνση από τον αληθινό Θεό και το σωτήριο μήνυμα του Χριστού. Παρατηρούμε στις ομιλίες του, ότι σημαντικός λόγος κριτικής για τον Χρυσόστομο, αποβαίνουν οι εορτές των Ιουδαίων, στις οποίες συμπαρέσυραν και τους Χριστιανούς να τελούν, με αποτέλεσμα να αδυνατούν να διαχωρίσουν τη μεγάλη αντίθεση του μηνύματος των δυο θρησκειών. Άλλος λόγος κριτικής ήταν ο πλάγιος τρόπος που πολλές φορές χρησιμοποιούσαν για να προσελκύσουν Χριστιανούς. Οι Ιουδαίοι στην Αντιόχεια είχαν μεγάλη δύναμη, η οποία ήταν απόρροια της οικονομικής δύναμης αλλά και της εισχώρησης σε κρατικούς μηχανισμούς της Αυτοκρατορίας. Κατείχαν πολλές θέσεις δικαστών και δίκαζαν υποθέσεις χριστιανών, οι οποίοι για να μην πέφτουν θύματα αδικιών, υπέκυπταν στις διαθέσεις των Ιουδαίων με αποτέλεσμα να ρυθμίζουν και την θρησκευτική έκφανση της ζωής τους.
Ο κυριότερος λόγος όμως αντίθεσής του με τους Ιουδαίους, είναι ερμηνεία της "θείας οικονομίας", δηλαδή το κατά πόσον οι γραφές εκπληρώνονται στην ύπαρξη του Ιησού Χριστού. Κρίνει ο Χρυσόστομος ότι αυτή εκπληρώνεται στο πρόσωπο του Χριστού και άρα αυτοί είναι παραβάτες της θείας οικονομίας και εκτός χάριτος του Θεού. Μάλιστα επισημαίνει ότι τα ίδια έπραξαν και με τους προφήτες που απέκτειναν ενώ ήταν απεσταλμένοι Θεού κατά τον Κυριακό λόγο. Επίσης είναι γεγονός ότι οι Ιουδαίοι συνέπραξαν στους μεγάλους διωγμούς των Χριστιανών τους πρώτους αιώνες της εκκλησιαστικής ζωής τους και έτσι γίνεται αντιληπτό ότι οι Χριστιανοί είχαν βιώσει δύσκολες καταστάσεις από τους Ιουδαίους και η φήμη των διωκτών των Χριστιανών ακόμα παρέμενε.
Στην πραγματικότητα ο Χρυσόστομος "εξεφώνησε κατά των Ιουδαίων πέντε λόγους...όχι από αντιπάθεια προς τον ιουδαϊσμό, αλλά επειδή οι Ιουδαίοι μαζί με τους Εθνικούς επιδρούσαν επί των Ελλήνων χριστιανών της Αντιόχειας. Ήταν καθήκον του ιερού Χρυσοστόμου ν' αποκρούσει τις επιδράσεις αυτές"].
Συμπληρωματικά και γενικεύοντας, ένα πράγμα οφείλουμε να έχουμε υπόψη:
Ο Ιουδαϊσμός και μαζί με αυτόν όλες οι ανά τον κόσμο θρησκείες ή ετεροδοξίες, οδηγούν στην κατάργηση και εκμηδένιση του Προσώπου του Ιησού Χριστού. Καταργούν την Υπόσταση του Θεού, πρώτον, όπως αυτή φανερώθηκε με την θεία Ενανθρώπηση, δεύτερον, όπως αυτή εφάνη δια Πνεύματος Αγίου υπό των Οικουμενικών Συνόδων και τρίτον, όπως αυτή αδιάλειπτα διαλάμπει στα πρόσωπα των κατά Χάριν αγίων της Ορθόδοξης Εκκλησίας.
29 Ιανουαρίου 2010 3:30 π.μ.
Συνεχίζω λοιπόν με τα δικά μου σχόλια.
Ο δεύτερος σχολιαστής που έφερε στην επικαιρότητα το υπό του ιερού Χρυσοστόμου ρηθέν (:"Ει γαρ και εσφάλλετο η Εκκλησία, ου τοσούτον κατόρθωμα από της των χρόνων ακριβείας ην, όσον έγκλημα από της διαιρέσεως και του σχίσματος τούτου") επανήλθε λέγοντας :
"Με ευρύτερη έννοια μπορεί να νοηθεί ότι, ακόμη και εάν σφάλλει η Εκκλησία, πάνω στο ημερολογιακό (δηλ. να αλλάξει το ημερολόγιο, όπως το 1924), το να αποσχισθεί κανείς από την Εκκλησία, λόγω αυτού του σφάλματος, είναι έγκλημα".
Η "ευρύτερη έννοια" δεν μπορεί να κολλήσει εκεί όπου εμείς θέλουμε και όπως θέλουμε. Για τον ιερό Χρυσόστομο δεν είχε τόση σημασία η χρονολογική σύμπτωση του Πάσχα ή αν θα έπρεπε να τιμάται το Σάββατο. Η σημασία αυτών των θεμάτων έγινε σαφέστατη και απόλυτα ευκρινής, αφού προηγουμένως έμαθαν οι Χριστιανοί να διαστέλλουν ριζικά τη δική τους πίστη και θρησκεία από εκείνη των Ιουδαίων. Επίσης, έμαθαν να μη αντιμάχονται μεταξύ τους, οι μεν υποστηρίζοντας το συνεορτασμό και οι δε αποκλείοντάς τον. Εκεί είχαν φτάσει, αλλά και εδώ είμαστε κι εμείς σήμερα, φευ, χωρίς έναν ιερό Χρυσόστομο.
Ο Χριστιανός έδινε και δίνει τη μαρτυρία του ζώντος Θεού και οι οποιεσδήποτε ομοιότητες ή και συμπτώσεις, χρονολογικές και μη, οφείλουν να μη μας οδηγούν στην άμβλυνση του πιστεύματος και στη θρησκευτική ώσμωση. Δεν σημαίνει φυσικά αυτό κατάφαση ή ανοχή, σε κάτι που είναι ξεκαθαρισμένο. Οπωσδήποτε όχι, και ακόμη όχι, στη μεταξύ μας δι-αίρεση και σχίσμα, τα οποία πάντα υποθάλπει η αρχέγονη, αδιαφοροποίητη και εν πολλοίς άγνωστη, ιουδαϊκή (ή ιουδαΐζουσα) θρησκευτικότητα.
Δυστυχώς όμως το κακό έγινε. Η βλακώδης μασωνία έβαλε το δακτυλάκι της και τη μια τραβάμε τις ημέρες, την άλλη τις κουτσουρεύουμε. Και λοιπόν τι έγινε; Συνεορτασμό δεν κάνουμε, λένε οι κακουργήσαντες στο σώμα της Εκκλησίας. Τριώδιο με το παλαιό και "πολυώδιο" με το νέο! «Τά ἀρχαῖα παρῆλθεν, ἰδού γέγονε καινά τά πάντα» και είμαστε μέσα σε όλα. Μπράβο μας!!
29 Ιανουαρίου 2010 3:52 μ.μ
Ο κύκλος των σχολίων άρχισε να διευρύνεται και ένας άλλος σχολιαστής, θέλοντας να υπερασπισθεί τον μονήρη αγώνα που επι δεκαετίες συνεχίζουν οι Ορθόδοξοι (τους ονόμασαν κάποτε παλαιοημερολογίτες ή χρονολάτρες) έγραψε:
"Ειναι ελπιδοφόρο όμως, ότι σήμερα Παγκοσμίως υπάρχουν περισσότεροι των 30 Αρχιερἐων,των 300 και πλέον κληρικών ,πολλών Μοναχών και λαϊκων που δεν ακολουθούν τα άκρα,δεν λένε ότι αυτοί μόνο είναι η Εκκλησία,δεν βιάζονται να επιβάλλουν Αναθέματα... "
Είναι ελπιδοφόρο, έγραψα κι εγώ, διότι μας δείχνει ότι υπάρχουν άνθρωποι με το εκκλησιαστικό φρόνημα της Μιας Εκκλησίας. Από την άλλη όμως, επειδή αυτοί δεν λένε (πώς μπορούν άλλωστε;) ότι μόνο εμείς είμαστε Εκκλησία, αυτό αποτελεί και το εφαλτήριο για την εξάπλωση του οικουμενισμού. Ισχυρίζονται οι του οικουμενισμού ότι όλες αυτές οι Εκκλησίες είναι "τεμάχια" της μιας οικουμενικής εκκλησίας - αυτής που ετοιμάζονται να φτιάξουν για τον εαυτό τους - και κατά συνέπεια, δεν ευσταθεί να επιχειρηματολογούν ότι είναι οι αποκλειστικοί κάτοχοι της Μιας, περί εκκλησίας και άλλα, Αληθείας.
Αυτό ήθελαν να επιτύχουν. Τη διάσπαση και τον κατακερματισμό των Ορθοδόξων, ώστε κανείς εξ αυτών να μη μπορεί να ομολογεί εξ ονόματος της Μιας Εκκλησίας. Ομολογουμένως, σε μεγάλο βαθμό το έχουν κατορθώσει. Συμπλέουν μαζί τους οι κεφαλές των Πατριαρχείων και άλλοι, με αποτέλεσμα η του κόσμου (κοσμική) αλήθεια περί πολλών θρησκειών - μεταξύ αυτών και οι εκκλησιάζουσες - να ανάγεται στην πνευματική σφαίρα, στο χώρο του Πνεύματος. Το κοσμικό πνεύμα περί την αλήθεια υποκαθιστά αυτό τούτο το Πνεύμα και αυτή την ίδια την Αλήθεια. Γίνεται κυρίαρχο και ο τριαδικός Θεός εγκαταλείπεται στα υπερκόσμια, τα άσχετα με τον άνθρωπο, ο οποίος πλέον δέχεται χαριστικά ή καταχρηστικά, σαν μια επί πλέον άποψη - στοχαστική ή φιλοσοφική ή ακόμη και θεολογική - την, περί του Θεού, πίστη. Μπορεί βέβαια πολλοί να την ασπάζονται. Άλλο θέμα αυτό. Δεν παύει όμως από το να είναι άποψη. Στο κάτω κάτω και ο Ιησούς Χριστός την άποψή του εξέφρασε! Το ίδιο ο Μωάμεθ, ο Βούδας, ο Μωυσής κλπ.
Σωστά, την άποψή του είπε ο Κύριος. Αλλά Τον σταύρωσαν. Γιατί αυτή ήταν μια καθολική άποψη: Για τον Θεό, για την αλήθεια του Θεού, γι΄ αυτή την ίδια την Αλήθεια. Και πρίν θέσουν την ερώτηση "τι εστιν αλήθεια", είχε φροντίσει να δώση την άποψή Του : "Πας ο ών εκ της αληθείας ακούει μου της φωνής". Την άποψη αυτή δεν θέλουν να την ακούσουν οι οικουμενιστές, διότι απλούστατα δεν είναι "όντες εκ της αληθείας". Είναι "όντες" της επί μέρους κοσμικής - χρησιμοθηρικής κυρίως - αλήθειας, ήγουν από ελάσσονες απόψεις. Αυτές όμως παραμένουν ανευλόγητες υπό της εν υποστάσει Πνεύματος κρείττονος αληθείας. Της Αληθείας της Μιας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας, την οποία νοσφίζεται η εθελοθρησκεία του συγκρητισμού, η ματαιοδοξία του ανθρώπου.
30 Ιανουαρίου 2010 6:36 μ.μ.
Ο σχολιαστής που αναφέρθηκε στην ύπαρξη μετριοπαθών Ορθοδόξων, που δεν αυτοχαρακτηρίζονται (σ.σ. πολύ σωστά) Εκκλησία. έκανε την ακόλουθη επεξηγηματική προσθήκη:
"Οι Ορθόδοξοι όλων των εποχών ως αλαθητο κριτήριο της αλήθειας είχαν πάντα την Καθολική Πίστη,δηλαδή την παγκόσμια συμφωνία των Ορθοδόξων και των Πατέρων".
Με τη σειρά μου πρόσθεσα κι εγώ τα ακόλουθα:
Είναι ακριβώς όπως το γράφετε. Αλλά να μην ξεχνάμε ότι ένας ήταν ο μέγας Αθανάσιος, ένας ο ομολογητής άγιος Μάξιμος, ένας ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς και τόσοι ακόμη, οι οποίοι διετύπωσαν τη σύμφωνη γνώμη των πατέρων, την καθολική Αλήθεια, με την οποία ομοφώνησαν όσοι δέχθηκαν αυτά που έλεγαν οι, δειγματοληπτικά, αναφερθέντες άγιοι της Εκκλησίας μας.
Το θλιβερό σημερινό ερώτημα είναι ποιος τολμά να διατυπώσει συνοπτικά την καθολική Αλήθεια συγκεφαλαιόνοντας και συνοψίζοντας τη σύμφωνη γνώμη των Πατέρων; Μεμονωμένες φωνές (απόψεις) υπάρχουν, αλλά καμιά δεν μπορεί ούτε να μεταπείσει τους υψηλά ισταμένους και αποφασίζοντες, αλλά ούτε και να γίνει αποδεκτή ως άποψη καθολική. Την οποία φυσικά θα επισφραγίσει Σύνοδος.
Αλλά για ποια Σύνοδο (αναμενόμενη) να μιλούμε και ποιοι θα είναι αυτοί που θα την απαρτίσουν; Οι μεμονωμένες φωνές ή αχρηστεύονται με το επιχείρημα της "προσωπικής άποψης" ή απλώς αναφέρονται για να διασώζεται το πρόσχημα της συνοδικότητας. Οι απόψεις των προκαθημένων αποτελούν Την άποψη (Άποψη) της παγκοσμιότητας και δεν είναι προσωπικές. Ως προς την κρατούσα σήμερα άποψη (Άποψη) της παγκοσμιότητας, θα το γνωρίζετε, ούτε καν αναφέρει "ότι πάντες οι θεοί των εθνών δαιμόνια". Πάντες οι θεοί των εθνών είναι σήμερα ο ένας θεός με τις ιδιαιτερότητές του (!), την ποικιλία του(!!), την "ετερότητά" του(!!!) και το ξεχωριστό του πρόσωπο(!!!!), που καλούμαστε μέσω σχέσης να το ανακαλύψουμε. Τι λογής πρόσωπο είναι αυτό παραμένει άγνωστο. Παρένθεση, έστω ότι, κατά την Ημέρα της μελλούσης Κρίσεως ο Συναξαριστής αναφέρει ότι "όλοι εν μια τη μορφή" θα παρουσιαστούμε.
31 Ιανουαρίου 2010 6:38 π.μ.
Κυπριανέ βλέπω ότι ρέπεις και εσύ σε αισχρότητες. Τις ανέχεσαι και τις υποδαυλίζεις.
Για να καταλάβω καλύτερα. Με το πρώτο σου σχόλιο στην παρούσα ανάρτηση αρνείσαι την ιερωσύνη των Νεοημερολογιτών Ορθοδόξων κληρικών;
Εγώ δεν την αρνούμαι. Οι ίδιοι την αρνούνται και εμπαίζουν την ιεροσύνη.
Οι Ορθόδοξοι κληρικοί του Νεου Ημερολογίου δεν αρνούνται την ιερωσύνη τους.
Οι Παλαιοημερολογίτες πολλοί απο αυτούς, δεν έχουν λόγω των αυτοχειροτονιών τους.
Ανώνυμος είπε...
Ένας επιστρατευμένος θεολόγος o οποίος ονομάζεται Παναγιώτης Τελεβάντος.
Σωστά κ.Χριστοδουλίδη;
κυπριανός χ :
Ναι, αυτός είναι, αλλά κάτω από αυτή την "κορυφή" υπάρχει τεράστιος όγκος, όγκος νεοπλασματικής κακοήθειας. Μετά από άλλοτε άλλο χρόνο οι μεταστάσεις γίνονται ορατές. Αντιμετωπίζονται με χημειοθεραπεία ή ακτινοβολίες, που και αυτές, σημειωτέον, προκαλούν κακοήθεια.
Δημοσίευση σχολίου