Μια διαφορετική απεργία

 Όσοι έχουν την καλή συνήθεια να πηγαίνουν στην Εκκλησία, θα έχουν ακούσει το: "Εὐλογητὸς εἶ, Κύριε, δίδαξόν με τὰ δικαιώματά σου. Εὐλογητὸς εἶ, Δέσποτα, συνέτισόν με τὰ δικαιώματά σου. Εὐλογητὸς εἶ, Ἅγιε, φώτισόν με τοῖς δικαιώμασί σου". Αρχίζω με αυτό, για να συνεχίσω λέγοντας ότι σχετικώς πρόσφατα, οι διαβουλευόμενοι πολιτικοί, σκέφθηκαν και μας είπαν : Η πολιτική πρέπει να παράγει πολιτισμό! Κοντά σ'  αυτούς πήγαν και κόλλησαν οι της ακαδημαϊκής θεολογίας, φιλοσοφίας, Τέχνης κλπ. Είπαν, ότι κι αυτοί θα πρέπει να παράγουν θεολογία, Τέχνη κλπ. ή ακόμη και φιλοσοφία - σημ. έχει εκπνεύσει εδώ και κάμποσους αιώνες. Αυτά, είπαν οι ακαδημαϊκοί, θα βοηθήσουν. Έτσι, μπήκαμε στη διαδικασία παραγωγής (θεολογίας, Τέχνης κλπ) αλλά άρχισε και η γκρίνια. Οι ακαδημαϊκοί είδαν ότι ελάχιστα ασχολούνται μαζί τους οι πολιτικοί. 

Χωρίς αμφιβολία το ζήτημα των δικαιωμάτων αφορά στον πολιτισμό, κατ΄ επέκταση δε, τούτο άπτεται και της Θρησκείας.

Έτσι, μας βρίσκει σήμερα και το πρόβλημα του μαθήματος των Θρησκευτικών. Πρέπει κι αυτό να αλλάξει, γιά να είμαστε έτοιμοι με τα νέα δεδομένα που βρίσκονται μπροστά μας. Γίναμε πολυπολιτισμική κοινωνία, ένας νέος πολιτισμός προβάλλει και  νέα δικαιώματα άρχισαν να μας απασχολούν. Το τί μας ετοιμάζουν λίγο-πολύ το γνωρίζουμε και  ήδη, ξαναγράφονται πολλά και αναθεωρούνται περισσότερα.

Το μάθημα των Θρησκευτικών, λένε όσοι αποδοκιμάζουν τη σταδιακή μετατροπή του σε μάθημα θρησκειολογίας, πρέπει να παραμείνει μάθημα Θρησκευτικών. Δεν θα  ανεχθούμε ούτε "χλωρό κλαρί" από τους νεωτερισμούς. Θα γράφουμε ακατάπαυστα, μονίμως θα καταγγέλλουμε και ως συνήθως, συμπληρώνω, θα κλείνουμε τα μάτια.
Τα επιφωνήματα δυσαρέσκειας, μας συνιστούν οι ορώντες ασκητές και ερημίτες, είναι αρκετά!

Όπως όμως γνωρίζουμε - προφανώς το γνωρίζουν και οι "ορώντες" - όταν θίγονται τα δικαιώματα των εργαζομένων, οι τελευταίοι κατέρχονται σε απεργίες και διεκδικούν αυτά που θεωρούν κεκτημένα : Μισθοδοτικά, συνταξιοδοτικά και λοιπά εργασιακά. Αυτά τους ανήκουν κι εκεί, αρχίζει το παζάρι, δίνεται η μάχη.

Τι συμβαίνει όμως όταν θίγονται κάποια άλλα δικαιώματα, για τα οποία ποτέ δεν γίνεται λόγος και τα παζάρια, δεν έχουν καμιά αρμοδιότητα;

Όταν οι πιστοί βλέπουν ότι θίγονται τα δικαιώματά τους : Τα δικαιώματα του Θεού που πιστεύουν - είναι άλλωστε και δικά τους - τότε τι πρέπει να κάνουν;
Συνεχίζουν να προσέρχονται στις εκκλησιές όπου μνημονεύονται επίσκοποι, που το μόνο τους ενδιαφέρον είναι να κηδεύουν τους αποθανόντας και τότε, μόνο τότε, να υπενθυμίζουν το "ευλογητός ει, Κύριε, δίδαξόν με τα δικαιώματά σου"; Δηλαδή, μόνο οι νεκροί είναι διδακτοί των διακαιωμάτων του Θεού; Εμείς οι υπόλοιποι, "οι ζώντες οι περιλειπόμενοι", τι είμαστε; Είμαστε ανεπίδεκτοι της μαθήσεως των δικαιωμάτων του Θεού; Όχι, δεν είμαστε. Τα δικαιώματα του Θεού, αυτά που χρειάζονται για τη σωτηρία του κόσμου, τη δική μας, αλλά και κάτι περισσότερο από αυτά, τα γνωρίζουμε. Οι επίσκοποι, πλην ελαχίστων, άλλοτε τα διαστρέφουν (σημ. "Τα νεφρά δεν σας χρειάζονται για τον ουρανό αλλά για τη γη και μη τα παίρνετε φεύγοντας", μας είπε ο οικουμενικός κ. Βαρθολομαίος) και πότε υποκρίνονται πως δεν τα βλέπουν. Τα απεμπολούν σκόπιμα διότι θεωρούν προτιμότερο να ενώσουν τις εκκλησίες και μετά όλες τις θρησκείες. Μόνο αυτό το δικαίωμα του Θεού τους απασχολεί και κανένα άλλο.

Αυτοί δεν είναι ιερείς που διδάσκουν τα του Θεού. Είναι αντιλεγόμενοι ιερείς και υιοί λοιμοί, που προτείνουν το δικό τους θέλημα και τα δικά τους δικαιώματα εν ονόματι δήθεν του Θεού.

Λοιπόν; Θα εξακολουθήσουμε να παίρνουμε ευλογίες από αυτούς τους ιερείς - επισκόπους, που καταπατούν τα νόμιμα του Θεού, προβάλλουν τα δικά τους και απλώς αρκούνται στο κατευόδιο, για να μάθουμε μετά θάνατον τα δικαιώματα του Θεού; Νομίζω, ήλθε η ώρα να κηρύξουμε οι πιστοί τη δική μας απεργία. Την κατά Θεόν απεργία, προς όλους τους οικουμενιστές ψευδοεπίσκοπους - κήρυκες μιας ολιστικής θρησκείας. Τα λόγια πλέον δεν αρκούν. Ό,τι κι αν γράψουμε, δεν τους ενδιαφέρει. Μόνο όταν βρεθούν σε άδειες εκκλησιές θα καταλάβουν. Μόνο όταν τα παιδιά μας αρνηθούν αυτά τα θρησκευτικά, που τους ετοιμάζουν, θα αρχίσουν να βλέπουν εφιάλτες. Μόνο αυτή η Δράση θα αναχαιτίσει τις δικές τους βέβηλες και βλάφημες αντιδράσεις.