Δεν βλέπω τηλεόραση, δεν είχα δει το τελευταίο ντημπέιτ, δεν ψηφίζω. Είμαι (με έκαναν) αλλοδαπός, δηλαδή Κύπριος. Ξεσηκωθήκαμε παλιά ζητώντας Ένωση. Μας είπαν, ήταν λάθος. Την ανεξαρτησία έπρεπε να ζητήσουμε, μας υπέδειξαν, και αυτό κάναμε. Γίναμε Κύπριοι, αλλάξαμε τη ζωή με λάθος ζωή και διαρκώς με λάθη πορευόμαστε. Οι πολιτικοί αφέντες αυτό που καλά γνωρίζουν, είναι να συνθέτουν. Ανακατεύουν το λάθος με το σωστό - είναι κι αυτό λάθος - και αυτό που βγαίνει, είναι να μη ξέρεις ποιο το σωστό και ποιο το λάθος, ποια η αλήθεια και ποιο το ψέμα. Η Κύπρος έγινε κράτος και δίπλα της, μέσα της, ξεπήδησε ακόμη ένα "κράτος" σε μια εποχή διάλυσης των κρατών! Και να ήταν μόνο αυτό ... ;
"Πήραμε τη ζωή μας λάθος/κι αλλάξαμε ζωή", έγραψε ο βραβευμένος διπλωμάτης ποιητής . Άφησε σε μας να καταλάβουμε, ότι με ένα ακόμη λάθος αλλάξαμε τη ζωή μας.
Μου ήρθαν στο νου τώρα τα σοφά λόγια ενός Γέροντα με αφορμή μια σύντομη αναδρομή. Κάποιος θέλησε να μας θυμίσει τι έλεγε ένας πρώην και ένας νυν πρωθυπουργός. Έφριξα! 'Οταν, λοιπόν, είχα επισκεφθεί τον γέροντα ασκητή στην Καψάλα του αγ. Όρους είχα μια εφημερίδα μαζί μου. Ο νεαρός μοναχός που τον υπηρετούσε (ήταν ασθενής) τον ρώτησε αν ήθελε να του διαβάσει τα νέα. Κι εκείνος του απάντησε : Όχι, άφησέ τα καλύτερα να σιτέψουν.
Σίτεψε, λοιπόν και το ντιμπέιτ. Αλλά όχι αρκετά. Θέλει κι άλλο ψήσιμο ακόμη.
Ένα γενικό συμπέρασμα : Οι Έλληνες είμαστε επιρρεπείς στην ασάφεια, στην αοριστολογία. Αυτό μας αρέσει, και εντελώς επιπόλαια ή και ανόητα, θα παρατηρούσε κάποιος, αυτός ήταν ο λόγος που αποδεχθήκαμε ό,τι μας είπε ο Απ. Παύλος στην Πνύκα.
Υπάρχει όμως μια σημαντική διαφορά σ΄αυτή την ηλίθια εξίσωση. Άλλο η ασάφεια και η αοριστολογία της πολιτικής και διαφορετικά είναι τα πράγματα, όταν αυτά αφορούν στην πίστη.
Όταν αναφερόμαστε στην πίστη, η ασάφεια και η αοριστολογία παύει να υπάρχει, διότι ζούμε αυτό που πιστεύουμε. Στην πολιτική δεν συμβαίνει αυτό. Δεν είναι ικανό το πολιτικό πίστευμα να γίνει αυτό που ζει ο πολίτης. Τον διαψεύδει - και το διαψεύδει - αυτό που βλέπει : Αλλα να προτείνει ο ένας, διαφορετικά ο άλλος. Άλλα να λέει ο ένας, άλλα ο άλλος και τελικά, να κερδίζει αυτός που αοριστολογεί καλύτερα, υποσχόμενος τα ασαφή και ευαγγελιζόμενος τα ανέφικτα. Μάχεται ο ένας τον άλλο και αν κάποτε συμβεί να γίνουν πράξη οι πολιτικοί οραματισμοί, η εσχάτη πλάνη αποδεικνύεται χειρότερη από την προηγούμενη. Παραδείγματα δεν νομίζω ότι χρειάζονται. Οι φτωχοί Έλληνες γίναμε αίφνης πλούσιοι, αλλά με δανεικά λεφτά. Τώρα, θα μας τα πάρουν πίσω.
Ο συγχωρεμένος ο παπούς μου έφαγε τη θάλασσα με το κουτάλι ταξιδεύοντας με ποντοπόρα πλοία από τις αρχές του περασμένου αιώνα. Έβγαλε κάτι χρήματα, αλλά δυο φορές τα έχασε. Τη μια με το κραχ του 1929 και την άλλη με τον πόλεμο του ΄40. Του έμεινε μόνο το σπίτι που αγόρασε "προικώο". Θα του το έπαιρναν κι αυτό, αλλά γλύτωσε ευτυχώς. Είναι όμως αυτό μια άλλη ιστορία, που κάποτε θα τη γράψω. Για την ώρα, ας καταθέσω τη συμβουλή που μου έδωσε ο ερημίτης του αγίου Όρους :
" Με την ψήφο κερδίζονται οι εκλογές, με την ψήφο χάνεται και η ζωή παιδί μου ".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου