Παραθέτω ένα απόσπασμα από τα απομνημονεύματα του Στρατηγού Μακρυγιάννη, τον οποίο πολλοί εκθειάζουν για τα δημοκρατικά και αντιμοναρχικά του αισθήματα. Ο Μακρυγιάννης δεν ήταν αντιμοναρχικός. Έδινε μάχες για να κρατήσει το θεσμό της βασιλείας κατά το χριστιανικό και Ορθόδοξο πρότυπο :
"ὥσπερ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου οὐκ ἦλθεν διακονηθῆναι ἀλλὰ διακονῆσαι καὶ δοῦναι τὴν ψυχὴν αὐτοῦ λύτρον ἀντὶ πολλῶν". Ο ηγέτης, βασιλιάς ή κυβερνήτης, δεν είναι για να τον υπηρετούμε. Είναι γα να μας υπηρετεί. Δεν είναι για να φτιάχνει δούλους. "Δεν είμαι δούλος σου, αλλά υπήκοος", λέει σε κάποια στιγμή ο Μακρυγιάνης στον Όθωνα.
Η Ευρώπη - γενικότερα η Δύση και η δυτικότροπη Ανατολή (Ρωσσία) - όπως αλλοίωσε τον Χριστιανισμό, διέφθειρε τη Δημοκρατία, για να κάνει στο τέλος καταγέλαστο και το θεσμό της Βασιλείας. Δεν άφησε τίποτα όρθιο. Ακόμη και αυτό τον Μάρξ, τον τοποθέτησε στον αδειανό θρόνο των τσάρων.
Σήμερα το δημοκρατικό ιερατείο αναμένει τον ηγέτη του, τον πολιτικό, στρατιωτικό και θρησκευτικό ηγέτη, για να τον χρίσει καθώς έκανε παλαιά με τους βασιλείς. Αυτός όμως δεν θα είναι βασιλιάς, θα είναι ο παγκόσμιος ηγέτης, ο αναμενόμενος και δια ψήφου εκλεγμένος Μεσσίας.
Ο Μακρυγιάννης έγραψε αυτά :
Παραγγέλνω του Βασιλέως με τον Χατζηχρήστο «Ο αγέρας οπού φυσάγει εις την Ευρώπη (πες του Βασιλέως) αναποδογύρισε βατζέλα. Εμείς είμαστε μισή φελούκα και θα μας πάρη αυτός ο κακός αγέρας και δεν θα ιδούμεν ένας τον άλλον. Και δεν είναι καιρός να κοιμώνται οι τίμιοι άνθρωποι κι᾿ ο Βασιλέας». Πήγε του τα είπε. Του λέγει ο Βασιλέας «Σύρε πες του Μακρυγιάννη να ᾿ρθή εδώ». Εγώ είχα να πάγω να παρουσιαστώ από τον καιρό οπού πήγα και του μίλησα δια τις ληστείες οπού γένονταν εις την πρωτεύουσα, οπού μου είπε να ενωθώ με τον πρωτοϋπουργόν του και δεν δέχτηκα και ήμουν εις την οργή του. Παρουσιάστηκα εις την Μεγαλειότη του κατά την διαταγήν του. Μου λέγει «Τι θα μου ειπής; -Ό,τι ιδέα είχα κ᾿ εγώ ως πολίτης σου την παράγγειλα με τον ᾿πασπιστή σου. -Τι θέλεις να μου ειπής τώρα; -Ψέματα θέλεις να σου ειπώ ή αλήθεια; -Εγώ, μου λέγει, ποτές δεν ακώ ψεύματα όλο αλήθειες. -Του λέγω, εγώ έχω γιομάτες δυο τζέπες μίαν με ψέματα, την άλλη μ᾿ αλήθειες. Τώρα τι αγαπάς η Μεγαλειότη σου; -Αλήθεια μου λέγει. Γυρίζω τα μάτια μου εις τον ουρανόν και ορκίζομαι εις το όνομα του Θεού να ειπώ την αλήθεια γυμνή εμπροστά-εις τον Βασιλέα της πατρίδος μου. Του λέγω «Η αλήθεια είναι πικρή και θα με πάρης πίσου εις την οργή σου. Όμως δια πάντα να είμαι εις την οργή σου, την αλήθεια θα σου λέγω, ότ᾿ είναι του Θεού το ψέμα του διαβόλου. Και δεν είναι καιρός να κρύβεται η αλήθεια. (Του είπα) Θυμάσαι πόσον καιρόν έχω να παρουσιαστώ μπροστά σου; Από τον καιρόν οπού μου είπες να είμαι σύνφωνος με τον πρωτοϋπουργόν σου και σου είπα δεν είμαι, ότ᾿ είναι δόλιος. Τι σου είπα; Θα σου χαλάση το Κράτος σου, θ᾿ αφανίση το Ταμείον, θα σε τρογυρίση με κακούς ανθρώπους και θα κιντυνέψωμε. Όλα τα έκαμεν αυτά και είναι τα ως την σήμερον. Αυτός πάγει εις την δουλειά του, όμως την φωτιά την κακή την άφησε εις το κράτος σου. -Μου λέγει, μην τον καταριέσαι. -Δεν μπορώ και να τον συχωρέσω, ότι ᾿σ άλλη πατρίδα δεν έχω σκοπόν να ζήσω μ᾿ είκοσι ψυχές. Είναι καιρός να τρογυριστής με τους τίμιους ανθρώπους και να τους μπιστευτής, να διορθώσης τα εσωτερκά σου, τα κριτήριά σου, οπού αφανίστη ο κόσμος, γενικώς το κράτος σου. Αυτείνοι οπού κυβερνούνε είναι το σύστημα της Γαλλίας, οπού ᾿χε ο Κωλέτης. Έπεσε αυτό κάμαν δημοκρατία. Τούτο επιθυμούν κι᾿ αυτείνοι εδώ. Σαν γένη αυτό, δεν θα είσαι βασιλέας η Μεγαλειότη σου. Τους έπιασες τόσα πολεμοφόδια και φέρνουν τόση ανησυχία εις το κράτος σου. Φαίνονται ποιοι τα κάνουν αυτά. Όμως είναι αδύνατοι και δεν μπορούν να φέρουν το αποτέλεσμα της θελήσεώς τους. Ότι όλοι οι τίμιοι άνθρωποι δεν θέλομεν αυτό. Να κάμης και γενικήν αμνηστείαν, να ενωθούμεν όλοι.
Αυτή ήταν η αλήθεια του πολιτικού Μακρυγιάννη. Το τι γίνεται σήμερα είναι άλλο θέμα και οπωσδήποτε, δίνουμε μάχες για την αλήθεια και τη δημοκρατία "που δεν έχει αδιέξοδα".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου